EP1 สัมผัสสยองวัยเยาว์: เมื่อฉันเจอกับตัวเอง...ที่เรียกว่าสิ่งลี้ลับ"

"คุณเคยรู้สึกไหม... ว่ามีใครบางคนมองคุณอยู่

ทั้งที่รอบตัวไม่มีใครเลย?"

ย่ำเย็นแสงอาทิตย์ ลาลับขอบฟ้า  เหล่านกกา ต่างก็ร้องกันเจื้อยแจ้วทักทายกัน ก่อนกลับเข้ารังใคร รังมัน 

ก็เหมือนเรา ที่เลิกจากการเรียน ก็เดินกลับบ้าน เป็นแบบนี้ทุกวัน ด้วยระยะทาง 2-5 กิโล  กลับมาก็หิวข้าวเสียแล้ว แต่ก็ยังไม่วาย ต้องทำงานบ้านช่วย ยาย กับ ตา   ใช่ค่ะ เราเป็นเด็กที่พ่อแม่ เอามาให้ตายายเลี้ยงตั้งแต่

3 เดือน ( ยายบอก) บ้านในชนบท ก็จะปลูกโดยมีพื้นที่ อาณาเขตของตน ห้อมล้อมอยู่ ด้านข้างเป็นรั้ว ซึ่งเก็บผักกินได้ตลอดแนวทางเดิน โดยมีต้นขนุนต้นใหญ่ ปลูกแทรกขึ้นมา ของกินอุดมสมบูรณ์ ขอกันกิน ตลอด ข่า ตะไคร้ ใบกระเพรา โหรพา มะนาว ขอกันกิน ไม่ต้องใช้เงินซื้อเหมือนกับสมัยนี้ ที่อะไรก็ใช้เงิน 
บ้านจะเป็นลักษณะใต้ถุนสูง มีอ่างล้างเท้า ขนาดใหญ่ สี่เหลี่ยม ก่อนขึ้นบ้านต้องล้างแล้วเช็ดด้วยผ้าก่อนทุกครั้ง เพราะเราเป็นคนถู ด้านบนเป็นพื้นกระดานเรียบ หลังจากถูเสร็จ พื้นจะเงามากๆ น่านอนสุดๆ เวลาถูเราไม่ได้ใช้ถูเหมือนเด็กในสมัยนี้ เราซักผ้า บิดให้หมาดๆ แล้วไล่ถูกระดานทีละแผ่นไปในทางเดียวกัน ไม่มีการทับรอยถูอันเดิม จึงทำให้กระดานใสกริบ 

สิ่งที่เราเล่าให้ฟังข้างต้นนั้นเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เกิดเหตุการณ์ต่างๆ 

ขึ้นชื่อ ว่าเด็ก มักจะมองเห็น หรือสัมผัสสิ่งลี้ลับ ได้ง่าย อาจจะเป็นเพราะ สัญชาตญาณและพลังงานรอบตัว

ทฤษฎีคลื่นสมอง การรับรู้ที่เปิดกว้าง หรือ จินตนาการและความบริสุทธิ์ทางจิตใจ ทำให้เห็น

สุดท้าย ไม่ว่าการเห็นสิ่งลี้ลับของเด็กจะเป็นเรื่องของพลังงาน จินตนาการ หรือวิทยาศาสตร์ สิ่งเหล่านี้ก็ยังคงเป็นปริศนาและเรื่องที่หลายคนให้ความสนใจมาตลอด 😊👻

เราก็เป็นอีกคนที่ เห็นอะไรทำนองนี้บ่อยๆ จะเล่าให้ฟังเป็นข้อๆ แล้วกันนะ เพราะมีหลายเหตุการณ์มาก

เหตุการณ์ ที่ 1

มองเห็นอนาคต ตอนนั้นจำไม่ได้ว่าเริ่มเห็นตอนอายุเท่าไหร่  เรื่องมีอยู่ว่า
เรามีความรู้สึกว่า เราได้เคยผ่านเหตุกาณ์เหล่านั้นมาแล้ว ซึ่งจริงๆ ยังไม่เคย ได้เพียงแต่ฝันเห็น ระยะเวลาแล้วแต่จะเกิด 3 ,7 หรือไม่ก็เป็นเดือน แต่ก็จำๆได้ว่ามันเคยเกิดขึ้น 

 เหตุการณ์ ที่ 2

บ้านเราเป็นบ้านใต้ถุนสูง จะมีนอกชาน ปูต่อเติมออกมาจากตัวบ้าน ตอนนั้นก็ยังเด็กอ่ะเนาะ  ปวดฉี่ ก็ออกมาแก้ผ้ากาวเกงฉี่ ให้ตรงกับล่องกระดาน ที่มีระยะห่างออกจากกัน ตอนที่นั่งฉี่อยู่นั้น จำไม่ได้ว่ากี่โมง รู้แต่ว่าค่ำแล้วเราเห็น ดวงไฟกลมๆ ใหญ่มาก ลอยเคว้งอยู่กลางไร่ ลอบขึ้นลง อยูอย่างนั้น จนเราฉี่เสร็จ ก็เก็บความสงสัยไว้รุ่งเช้าก็สอบถามกับตา ว่าดวงไฟ ดวงนั้น มันคืออะไร  ได้คำตอยจากผู้เป็นตาว่า มีคนปล่อยของ ซึงทไให้เราสงสัยหนักขึ้น ได้แต่เก็บความส่งสัยนั้นไว้ใจ ... 

 เหตุการณ์ ที่ 3

ครัวที่บ้านของเรา ก็เป็นใต้ถุนสูง ถ้านนึกไม่ออก ให้นึกถึงครัวแม่นาค ทิดมาก จ้า คล้ายกันเลย มีปล่อง และต้นเสา แทรกขึ้นมาจากช่องว่างนั้น เวลามองลงไปข้างล่างก็จะเห็นพื้นดิน ชัดเจน แหละ นึกออกนะ 
เย็นวันหนึ่ง จำได้ว่ายังไม่ค่ำเท่าไหร่ แต่จำไม่ได้ ว่าสมาชิกของบ้านไปไหนกันหมด ขอบอกว่า บ้านที่เราอยู่ตอนเด็ก มีสมาชิก ทั้งหมด 6 คน เราก็เดินหาน้า ซึ่งตอนนั้น เราจะรักน้าคนนี้มากๆ เพราะเค้าเลี้ยงเรา มาอยู่กับเราตลอดไม่เคยห่างกัน เค้าชื่อน้าคร นั่นไง เห็นแล้ว น้าเดินขึ้นไปบนบ้านแล้ว เราก็รีบตามขึ้นไป ข้างบน น้าเดินเข้าไปในครัว ทำกิจวัตรหุงหาอาหารตามปกติ เหมือนทุกวันที่เคยทำ

เอ้า แต่วันนี้ 

ทำไม ไม่เหมือนทุกวัน น้าเค้าเล่นอะไร เนี่ย วิ่งไล่จับเหรอ ก็เปล่า นี่นา น้าวิ่งเข้าครัว ซึ่งเราก็เดินตสมมาติด และก็เห็นจะๆ ว่า ถอยตัวลอดลงช่องว่าง ปล่องที่มีเสาไม้แทรกขึ้นมา หนีเราลงใต้ถุนบ้านไปแล้ว  โอ้ย ตาย คิดในใจ ลงไปได้ ยัง เราก็ลองลงตาม ทำยังไงก็ลงไม่ได้ ด้วยความฉลาดของเรา วิ่งตามน้าไปโดยลงทางบรรได จะง่ายกว่ามั็ย ณ ตอนนั้นคิดแค่เพียงว่า น้าจะหนีเราทำไม แค่นั้น เราวิ่งตาม จนไปถึง ต้นขนุนที่มีแนวรั้ว กั้นอาณาเขตของบ้านเสียงก็ไม่หยุดที่จะร้องเรียกชื่อ แต่น้าก็ไม่หันมาสัก จึงหยุดยืนพักเหนื่อยใต้ต้นขนุน และก็ได้ยินเสียงหน้าคร เรียก แต่เรียกเราอยู่ด้านหลัง เกิดความสงสัยขึ้นมาบัดดล ว่า ถ้าคนที่เรียก คือน้าคร ตัวเป็นๆ แล้วไอ้ที่เราวิ่งตามล่ะ ใครกัน 

ยังไม่จบน้า อันนี้ แค่ 3 เหตุการณ์ เอง ถ้าชอบ ก็ติดตามอ่านEP หน้า เด้อ จ้า 
วันนี้ Okay ไปก่อนน้า บะ บ่าย