แนะนำคลองใหญ่จีน
คลองใหญ่จีน หรือที่ชาวจีนเรียกว่า "จิง-หาง แกรนด์ คานาล" เป็นมรดกโลกของยูเนสโกและยังเป็นคลองหรือแม่น้ำขุดที่ยาวที่สุดในโลกอีกด้วย คลองนี้เริ่มต้นจากกรุงปักกิ่ง ผ่านเมืองเทียนจินและหลายมณฑล ได้แก่ เหอเป่ย ซานตง เจียงซู และเจ้อเจียง ก่อนจะสิ้นสุดที่เมืองหางโจว ซึ่งคลองนี้ทำหน้าที่เชื่อมแม่น้ำเหลืองและแม่น้ำแยงซีเข้าด้วยกัน
คลองนี้มีความยาวทั้งหมด 1,776 กิโลเมตร (1,104 ไมล์) โดยมีจุดสูงสุดที่ภูเขาในมณฑลซานตง ซึ่งสูงถึง 42 เมตร (138 ฟุต) ความสำคัญของคลองนี้ไม่ได้มีเพียงแค่การขนส่ง แต่ยังรวมถึงบทบาททางประวัติศาสตร์และเศรษฐกิจที่สำคัญต่อจีนอีกด้วย
ประวัติความเป็นมา
ส่วนที่เก่าแก่ที่สุดของคลองใหญ่จีนมีอายุย้อนไปถึงศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสต์ศักราช แต่คลองในปัจจุบันเกิดจากการเชื่อมต่อในยุคราชวงศ์สุย (ค.ศ. 581–618) ในช่วงราชวงศ์หยวน (ค.ศ. 1271–1368) และราชวงศ์หมิง (ค.ศ. 1368–1644) มีการสร้างคลองขึ้นใหม่และปรับเส้นทางให้เหมาะสมกับการขนส่งน้ำไปยังกรุงปักกิ่ง ซึ่งเป็นเมืองหลวงในเวลานั้น
การพัฒนาคลองยังเกี่ยวข้องกับนวัตกรรมด้านวิศวกรรม เช่น การสร้าง "ล็อกน้ำ" หรือประตูน้ำในศตวรรษที่ 10 โดยข้าราชการและวิศวกรชาวจีนชื่อ "เฉียว เว่ยเยว่" ซึ่งช่วยให้เรือสามารถเดินทางข้ามระดับน้ำที่สูงต่ำได้ง่ายขึ้น
บทบาททางเศรษฐกิจและสังคม
คลองใหญ่จีนไม่ได้มีบทบาทแค่ในการขนส่งสินค้า แต่ยังช่วยพัฒนาตลาดเศรษฐกิจในเมืองต่าง ๆ ของจีนตั้งแต่ยุคราชวงศ์สุยจนถึงปัจจุบัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงยุคที่การขนส่งทางน้ำเป็นสิ่งสำคัญ คลองนี้ได้ช่วยให้การค้าเป็นไปอย่างรวดเร็ว และเสริมสร้างเศรษฐกิจของจีนในหลายมิติ
อย่างไรก็ตาม คลองนี้ต้องเผชิญกับอุปสรรคหลายครั้ง เช่น อุทกภัยจากแม่น้ำเหลืองที่เกิดขึ้นเป็นระยะ ในช่วงสงครามยังมีการทำลายเขื่อนเพื่อป้องกันการบุกรุกของศัตรู ซึ่งส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจและความเป็นอยู่ของประชาชนในพื้นที่
ความชื่นชมจากนักเดินทาง
คลองใหญ่จีนได้รับการยกย่องจากบุคคลสำคัญหลายคนในประวัติศาสตร์ เช่น พระสงฆ์ญี่ปุ่นชื่อ เอนนิน (ค.ศ. 794–864) นักประวัติศาสตร์ชาวเปอร์เซีย ราชิด อัลดิน (ค.ศ. 1247–1318) ข้าราชการชาวเกาหลี โช บุ (ค.ศ. 1454–1504) และมิชชันนารีชาวอิตาลี มัตเตโอ ริชชิ (ค.ศ. 1552–1610) ความคิดเห็นจากนักเดินทางเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงความสำคัญของคลองนี้ในระดับโลก
คลองใหญ่จีนในปัจจุบัน
แม้ว่าคลองใหญ่จีนจะมีช่วงเวลาที่ถูกทิ้งร้างและใช้งานน้อยลง แต่ส่วนตอนใต้ของคลองยังคงถูกใช้งานอย่างหนักในปัจจุบัน ทั้งในด้านการขนส่งและการท่องเที่ยว คลองนี้ไม่เพียงแต่เป็นแหล่งประวัติศาสตร์ แต่ยังคงสร้างคุณค่าให้แก่เศรษฐกิจและวัฒนธรรมของจีนในยุคปัจจุบัน

















