ผีหลอกในวัด
เรื่องเล่าในวัยเด็กของผมจะมาเล่าให้ฟัง ผมเป็นคนลาวที่มาอาสัยที่ประเทศไทยวันนี้มาจะมาเล่าเรื่องที่ผมเจอในตอนเด็กให้ฟัง ในสัยผมเด็กแถวบ้านผมเป็นบ้านนอก ยังไม่มีไฟฟ้า
แถวบ้านนอกพอใกล้ค่ำหกโมงหาหนึ่งทุ่ม ตอนนั้นมันมึดและยังพอมีแสงสลัวๆวันนั้นผมนัดกับเพื่อนว่าจะเข้าไปหาเณรที่วัด ด้วยความเป็นเด็กอ่ะเนอะเณรก้เป้นรุ่นเดียวกันกับผมกะว่าจะไปนั่งคุยกันเล่นๆช่วงหัวค่ำ ผมนัดกับเพื่อนอีกคนที่จะไปแต่เพื่อนยังไม่มาผมเลยปั่นจักกระยานไปก่อนคือตอนนั้นมันก็มึดๆแล้วแต่ก็ยังพอมองเห็นพุ่มไม้หรือตนไม่ที่อยู่ข้างถนน
ตอนผมเข้าไปในวัดตอนนั้นก็ไม่คิดอะไรตอนนั้นไม่มีความกลัวอะไรเลย พอไปถึงที่วัดเเล้วแต่ยังเข้าไปในห้องของเณรไม่ได้ ตอนนั้นเณรกำลังธรรมวัดเย้นพอดีแล้วผมก็นั่งรอข่างนอกโดยไม่คิดอะไรแล้วก็มองไปรอบๆ รอให้เณรทำวัดเสร็จค่อยเรียก เพื่อนอีกคนก็น่าจะตามมาทีหลังตอนนั้นมันมีความรู้สึกกลัวอะไรเลยพอไปนั่งที่วัดความรู้สึกก็ชิวมาก จนเหลือบตาไปเห็นที่บันไดทางเดินขึ้นมา
เห็นเหมือนมีคนยืนอยู่และโผล่ขึ้นให้เห็นแค่ครึ่งตัว ตอนนั้นที่ผมมองเห็นจะมีตั้งแต่หัวลงมาหาครึ่งตัวเท่านั้นและทำหัวแกว่งไปแกว่งมาทำเหมือนกำลังหบอกล้อเราว่า มองเห็นไหม มองเห้นไหม แต่ถ้าตอนนั้นมีเสียงด้วยก็คงจะเป็นเสียงหัวเราะละมั้ง แต่ตอนนั้นผมมองเห็นแค่เงาดำๆ แล้วตอนนั้นที่มองเห็นยังไม่รู้ว่ามันคืออะไรในใจคิดว่าเพื่อนตัวเองมาแล้วแกล้งทำให้กลัวก็ลุกเดินไปดูตรงนั้นก็ไม่มีอะไรแล้วเณรก็ออกมาพอดี
เลยคิดว่าน่าจะเป็นผีหลอกหรือเปล่าทีนี้ก้เริ่มกลัวแล้วแต่ว่ายังมีเณรที่อยู่ข่างนอกเป็นเพื่อน ตอนนั้นผมก็ไม่กลัวถึงขั้นสตีแตกวิ่งร่องแต่อย่างไรอาจเป้นเพราะว่าเราไม่รู้ว่าอันนั้นคือผีหลอก แต่ความรู้สึกตอนที่เดินเข้าไปดู มันรู้สึกขนหัวลุกขนแขนตั้งแล้วผมก็นั่งคุยกับเณรจนเพื่อนอีกคนมาแล้วก็เล่าให้เพื่อนกับเณรฟังในสิ่งที่ผมเห็น สรุปวันนั้นผมกับเพื่อนก็ไม่กล้ากลับบ้านนอนที่วัดไปเลย