ทฤษฎีการสร้างบาบิโลน!!?
สวนลอยแห่งบาบิโลน (Hanging Gardens of Babylon)
เป็นหนึ่งในเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลกยุคโบราณ แม้ว่าหลักฐานทางโบราณคดีที่แน่ชัดยังไม่ถูกค้นพบ จึงมีข้อถกเถียงกันว่ามันมีอยู่จริงหรือไม่
แต่ตามตำนานและบันทึกต่างๆ สวนลอยแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นเพื่อเป็นของขวัญให้กับพระราชินีอาเมทิส (Amitis)
ภรรยาของกษัตริย์เนบูคัดเนซซาร์ที่ 2 แห่งบาบิโลน เพื่อให้พระนางรู้สึกสบายใจจากการที่คิดถึงบ้านเมืองที่เขียวขจีในเปอร์เซีย
การสร้างสวนลอยที่สูงและเขียวขจีในทะเลทรายเช่นบาบิโลนนั้นถือว่าเป็นงานวิศวกรรมที่น่าทึ่ง
โดยเชื่อว่ามีการใช้ระบบชลประทานที่ซับซ้อนเพื่อยกน้ำจากแม่น้ำยูเฟรติสขึ้นไปเลี้ยงต้นไม้และพืชพรรณต่างๆ บนสวน ซึ่งอาจใช้ Archimedes screw หรือกลไกอื่นๆ
ในการยกน้ำ นอกจากนี้ยังมีการออกแบบทางสถาปัตยกรรมที่ทำให้สวนนี้ดูเหมือน "ลอย" อยู่กลางอากาศ
ถึงแม้ว่าข้อมูลที่แน่ชัดเกี่ยวกับสวนลอยแห่งบาบิโลนยังไม่สามารถยืนยันได้จากโบราณคดี แต่ตำนานและบันทึกจากนักประวัติศาสตร์โบราณ
เช่น เฮโรโดตุส และนักเขียนกรีกโบราณบางคนได้บรรยายถึงความงดงามและความมหัศจรรย์ของสวนนี้
สวนลอยแห่งบาบิโลน (Hanging Gardens of Babylon) มีหลายทฤษฎีเกี่ยวกับวิธีการสร้างและการจัดการชลประทานของสวนในทะเลทรายที่แห้งแล้ง นี่คือละเอียดเกี่ยวกับทฤษฎีการสร้างที่น่าสนใจ:
1.โครงสร้างขั้นบันได
สวนลอยแห่งบาบิโลนอาจสร้างขึ้นในรูปแบบของชั้นบันไดหรือระเบียงที่สูงซ้อนกันขึ้นไปเป็นชั้น ๆ ซึ่งทำให้ดูเหมือนสวนที่ลอยอยู่ นักประวัติศาสตร์บางคนเชื่อว่าสวนแห่งนี้ถูกสร้างด้วยอิฐโคลนที่เคลือบด้วยยางมะตอยเพื่อป้องกันน้ำรั่วซึม และวางต้นไม้และพืชพรรณไว้บนระเบียงที่ยื่นออกมาจากแต่ละชั้นของโครงสร้างนี้
2.ระบบชลประทานขั้นสูง
การนำพาน้ำขึ้นไปสู่ชั้นบนของสวนในพื้นที่แห้งแล้งอย่างบาบิโลนต้องอาศัยเทคโนโลยีชลประทานขั้นสูง ทฤษฎีหนึ่งที่มีการเสนอคือการใช้ Archimedes screw ซึ่งเป็นกลไกหมุนเวียนน้ำที่ถูกพัฒนาในภายหลัง โดยกลไกนี้สามารถยกน้ำจากแม่น้ำยูเฟรติสขึ้นสู่ระดับสูงของสวนได้อย่างมีประสิทธิภาพ
อีกทฤษฎีหนึ่งคือการใช้ระบบ bucket chain หรือโซ่น้ำ ซึ่งประกอบด้วยถังน้ำขนาดเล็กที่ถูกดึงขึ้นและลงไปที่แม่น้ำ แล้วนำไปยังระดับที่สูงขึ้นของสวน โดยใช้พลังงานจากแรงงานคนหรือสัตว์ในการหมุนเครื่องกล
3.การออกแบบภูมิทัศน์และการระบายน้ำ
เนื่องจากสวนนี้ต้องอาศัยการรดน้ำอย่างต่อเนื่อง การออกแบบระบบระบายน้ำเป็นเรื่องสำคัญ ทฤษฎีหนึ่งกล่าวว่ามีการติดตั้งระบบระบายน้ำใต้สวนเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ดินชุ่มน้ำเกินไปและป้องกันไม่ให้น้ำไหลออกไปจากสวน โครงสร้างเหล่านี้อาจทำจากอิฐที่มีรูพรุนเพื่อช่วยระบายความชื้น
4.ระบบการใช้พืชพรรณที่มีความทนทาน
สวนลอยแห่งบาบิโลนอาจปลูกพืชพรรณที่ทนต่อสภาพอากาศแห้งแล้งได้ดี เช่นต้นปาล์ม ต้นสน และต้นไม้ชนิดอื่น ๆ ที่ต้องการน้ำน้อย แต่ยังคงให้ความสวยงาม อีกทั้งยังมีการใช้พืชพรรณจากภูมิภาคต่าง ๆ เพื่อสร้างบรรยากาศที่เหมือนอยู่ในธรรมชาติของภูมิภาคที่แตกต่าง
5.สถานที่ตั้ง
ทฤษฎีบางส่วนตั้งข้อสังเกตว่าสวนลอยแห่งบาบิโลนอาจไม่ได้อยู่ที่บาบิโลนจริง ๆ แต่ตั้งอยู่ในเมืองอื่น เช่น เมืองนีนะเวห์ (Nineveh) ซึ่งมีหลักฐานทางโบราณคดีที่เชื่อว่าอาจเป็นสถานที่แท้จริงของสวนนี้ ข้อสันนิษฐานนี้อาจเกิดขึ้นจากการบันทึกที่คลุมเครือและการสับสนระหว่างนักประวัติศาสตร์ในยุคโบราณ
6.แนวคิดเชิงวิศวกรรม
การสร้างสวนขนาดใหญ่นี้ต้องใช้วิศวกรรมที่ก้าวหน้าในสมัยนั้น อาจต้องใช้ทักษะการก่อสร้างที่ซับซ้อนในการทำให้สวนสามารถรับน้ำหนักของดินและต้นไม้ได้ โดยไม่มีปัญหาการพังทลายของโครงสร้าง บางทฤษฎีกล่าวถึงการสร้างเสาและกำแพงอิฐหลายชั้นเพื่อรองรับน้ำหนัก