เผลอปักใจรัก (ยังเป็นแค่เพื่อน)

นิยายเรื่อง เผลอปักใจรัก (นามปากกา มาศอุไร) 
วางจำหน่าย ในรูปแบบนิยายออนไลน์ (ebook) 
แพลตฟอร์มที่วางจำหน่าย : Meb ธัญวลัย นายอินทร์ Ookbee 
สามารถ เข้าอ่านเนื้อหา ฉบับเต็มได้ตาม แพลตฟอร์มนิยายชั้นนำทั่วไป อาทิเช่น...
( Dek-d , readAwrite , ธัญวลัย , Hongsamut , fictionlog )
 
*ลิงค์สำหรับดาวน์โหลด Ebook ฉบับเต็ม เผลอปักใจรัก ได้ที่ (Meb) ตามลิงค์ด้านล่างนี้เลยนะคะ*
-  https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTA5NTcwOSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI1NjY4MCI7fQ
 
------------------------------------
*เข้าอ่านนิยายฉบับเต็มได้ที่ Dek-d  ตามลิงค์ดา้นล่างนี้นะคะ*
https://writer.dek-d.com/suwannaparphtude/writer/view.php?id=2510167

 
ยังเป็นแค่เพื่อน

“อ๊ะๆ ๆ ๆ อู๊ยยย...โอ้ว...ร่องเธอตอดฉันถี่ยิบเลยว่ะออง...อ๊า...เอามันดี...อ๊า...งั้น ฉันขอทำแรงๆเลยนะรอบนี้” คนพูดไม่รอคำอนุญาต เขากัดกลีบปากหนาไว้แน่น โก่งสะโพกอัดเข้าใส่ พร้อมกระทุ้งตัวเข้าหาไม่ยั้งแรง
 จนคนถูกกระทำหัวสั่นหัวคลอน ได้แต่ส่งเสียงร้องครวญครางลั่นห้องพัก
“ซีดดดดด...อ๊ะ...อ๊ะ...เสียวไหม เธอชอบให้ฉันทำท่านี้ บ่อยสุดนี่นะ ฉันเองก็ชอบทำเหมือนกัน...”
เขาอวด พร้อมสูดหายใจเข้าอกลึก ลำแขนแข็งแรงเอื้อมไปรวบเอวคอดหนาจากชั้นไขมันมาแนบลำตัว ดันปลายคางเล็ก หันมารับจูบพร้อมกับการกระแทกตัวเข้าใส่
จนเกิดเสียงดัง ตับ ตับ ตับ ด้วยการเน้นทุกจังหวะ
ส่งผลให้ละอองฝนกรีดเสียงร้องลากยาว เพราะเธอนั้นเสร็จสมไปอีกหนึ่งน้ำ
“อร๊ายยยย...เสร็จแล้ว นายทำฉันน้ำแตกอีกแล้วนะ...นายฟ้า” คำพูดคล้ายต่อว่า แต่จริงๆนั้นละอองฝนมีความสุขอิ่มเอมใจเสียมากกว่า
“ฉันกำลังตามเธอไป มาแตกพร้อมกันอีกรอบนะออง...”
 เขาชวน พร้อมระรัวบั้นท้ายเข้าใส่อย่างหน่วงหนัก
 หมอนี่ไม่เคยเบามือให้เธอ ถ้าเขาห่างหายจากบทรักไปหลายวัน ปลายฟ้าจะเป็นแบบนี้ทุกที
 เลยทำให้เจ้าของร่างอวบ เอียงมาทางอ้วนไหวโยก นิ้วมือเรียวของละอองฝนจิกเกร็งจนแลดูขาวซีด
 เธอกำไว้รอบราวเหล็กตรงระเบียงห้องนอน หน้าอกไซส์ใหญ่กระเพื่อมไหวตามแรงกระเด้า
“อะ...อะ...อะ...อู้ย...” สีหน้าเจ้าตัวเหยเก ทว่าแววตากลมโตคู่งาม กลับฉายแววถึงความสุขสมออกมาล้นเหลือ
ปลายฟ้าลากลับบ้านเกือบเป็นอาทิตย์ เธอกับเขาเลยไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกันทางร่างกาย ความหิวโหยเลยบังเกิดขึ้นโดยปริยาย
อาจเรียกได้ว่าถึงขั้นตะกละตะกลามเลยก็ว่าได้
“เสียว...อืม...อืม...อาๆๆๆ”
“เอากับเธอแล้วโคตรรู้สึกดีเป็นบ้าเลยว่ะออง...”
 คนด้านหลังเอ่ยถึงความรู้สึกข้างใน
ละอองฝนมักจะได้ยินประโยคนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าทุกครั้งยามเธอกับเขาตกอยู่ในห้วงอารมณ์พิศวาสต่อกัน
“เหมือนฉันได้ขึ้นสวรรค์”
คำชื่นชมมาพร้อมการกระทั้นบั้นท้ายแข็งแรงอัดเข้าใส่หนักหน่วง เขากดย้ำเน้นๆแล้วดึงออก ก่อนจะดันเข้าไปใหม่อีกหลายรอบ จนลำอวบอาบเยิ้มไปด้วยลาวาขาวขุ่น
“โอ้ว!...อะ...อะ...อาๆๆๆๆ”
ละอองฝนห่อปากร้องเสียงดังลากยาว ร่างสาวกระตุกเกร็ง ตอบรับความสุขที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุดพัก ดุ้นอวบยาวขนาดใหญ่ยังคงกระทุ้งถี่ๆติดหนึบในร่องสาว มือใหญ่เอื้อมลงบีบขยำปทุมถันไปพร้อมจังหวะเคลื่อนไหวสะโพกระรัว
“พอก่อน...ฉันไม่ไหว...อืม...มันอึดอัดเกินไป”  
คนรับความสุขชนิดเต็มล้น ชักทนไม่ไหว ละอองฝนเริ่มส่ายเอวหนี แต่ก็ถูกมือใหญ่ล็อกเอาไว้อย่างแน่นหนา
ปลายฟ้าขึ้นเสียงดุ บังคับให้ละอองฝนยืนท่านั้นต่อ
“อองฉันยังไม่อิ่มเลย เธอทนหน่อยแล้วกันนะ เอาไว้พรุ่งนี้เธอค่อยนอนพักยาวๆ แล้วฉันจะปรนนิบัติพัดวี เอาใจเธอทุกอย่างเลย”
“แต่ฉันไม่ไหวแล้วนี่”
ละอองฝนถูกปลายฟ้าบังคับให้อยู่ท่านั้นอีกราวครึ่งชั่วโมง ดูท่าหมอนี่คงไม่คิดจะให้เธอได้หยุดพักหายใจหายคอ คำอ้อนวอนขอให้เขาหยุดพักเลยกลายเป็นอากาศธาตุ
 ถึงจะเข้าใจในอาการอดอยากปากแห้ง ทว่าละอองฝนก็ไม่คิดว่าปลายฟ้าจะจับเธอร่วมรักมาราธอน ลากยาวติดต่อกันหลายชั่วโมงเช่นนี้นี่นา  
ขาทั้งสองข้างของละอองฝนชักเริ่มอ่อนแรงลงทุกที ดีอยู่หน่อยตรงส่วนเอวหนา ถูกปลายฟ้ารั้งไว้ด้วยมือที่แข็งแรงและมั่นคง เลยไม่ทำให้ละอองฝนทรุดลงไปกองกับพื้น
 ใบหน้าที่นับวันยิ่งหล่อเหลา แนบเข้าซุกบดบี้อยู่บนแผ่นหลังบอบบาง เขากดรอยจูบประทับไว้มากมาย มันเป็นร่องรอยแห่งอารมณ์ปรารถนาทั้งนั้น
“อี๊...อ๊ะๆๆๆๆ อีกนิด ฉันใกล้จะถึงแล้ว”
ลำอวบของคนบอกกดถี่เข้าหาร่องสวาท เพิ่มแรงกระแทกเข้ามาอีกหลายๆครั้ง มันทะลวงลึกเข้าออกจนลาวาร้อนกระเซ็นออกมาเป็นสายน้ำไหลเยิ้ม เปรอะเปื้อนติดง่ามขาเรียวยาว แล้วหยดลงพื้น ทรวงงามไหวพลิ้วไปตามแรงส่งจากคนด้านหลัง ถูกโอบประคองไว้ด้วยฝ่ามือเนียนนุ่ม
เป็นผู้ชายภาษาอะไร มือนุ่มยิ่งกว่าเธอซึ่งเป็นผู้หญิงซะอีก
ละอองฝนเคยค่อนขอดเขาถึงเรื่องนี้บ่อยครั้ง
 ปลายฟ้าได้แต่คลี่ยิ้มกว้าง เพราะละอองฝนชอบจับมือเขา เอาไปนวดหน้าอกตัวเองอยู่บ่อยๆ
“อา...อ๊า...ซีดๆๆๆๆ”
“เสร็จรอบนี้แล้ว นายต้องหยุดพักก่อนเลยนะ ฉันเหนื่อยจนขาจะยืนแทบไม่ไหวอยู่แล้ว นายเล่นใส่เข้ามาไม่ยั้งแรงเลย คนบ้า คนหื่นกาม”
“ทนอีกนิดน่า เธอเองก็ต้องการมันเหมือนกันไม่ใช่หรือไง”
“ฉันนี่นะ...ต้องการ? นายนี่มันหลงตัวเองชะมัด”
ละอองฝนว่าเสียงสะบัด เธอทำปากยื่น นึกหาคำเถียง แต่นึกไม่ออก สติเธอถูกเขาดึงกลับ ตอนเขากระชากสะโพกอัดเข้าใส่ย้ำๆ
เขากลับบ้านไปหลายวัน ความจริงเธอเองก็คิดถึงเขาอยู่หรอก ถ้ามันจะไม่ติดว่าก่อนปลายฟ้าจะกลับบ้านคราวนี้ มันจะไม่มีเรื่องให้ค้างคาใจกันอยู่
เป็นเรื่องทำเอาเธอนอนไม่หลับมาหลายคืน บั่นทอนความสุขในวันหยุดยาวไปตั้งเกือบครึ่ง   
“สรุปว่านายกับน้องดาว จะคบกันจริงๆแล้วใช่ไหม? ”
 ละอองฝนเอี้ยวใบหน้ากลมเนียนถาม แววตาจริงจังเพราะมันทำให้เธอเป็นทุกข์
 ปลายฟ้าไม่ตอบ เขายังคงตั้งหน้าสวนลำเอ็นทั้งดุ้นเข้าสุดออกสุดในโพรงคับแน่น
 หรี่สายตาคมมองอย่างนึกระอาใจ  ไอ้นิสัยเสียๆชอบคิดเองเออเองฝ่ายเดียว แก้เท่าไหร่ก็แก้ไม่หายขาดสักที
ถึงเขาไม่พูด หรือเคยปฏิเสธไม่รับละอองฝนเป็นแฟนก็จริง ถ้าสังเกตจากการกระทำหลังจากวันนั้น มันก็เฉลยให้เห็นถึงความรู้สึกเขาทุกอย่าง
และเขาไม่เข้าใจ ทำไมละอองฝนยิ่งแก่ ถึงได้ยิ่งโง่นักก็ไม่รู้ ถึงมองไม่ออกหัวใจเขาอยู่ที่ใคร
“ว่ายังไง...ถ้านายจะคบกับน้องเขาจริงๆ ฉันก็ไม่ติดขัดอะไร แต่ว่าเราสองคนต้องมานั่งจับเข่าคุยกันจริงๆจังๆกันสักที”  
ปลายฟ้าถอนหายใจหนัก จงใจทำให้คนถามรับรู้ เขาขี้เกียจจะตอบ จึงกดมือข้างที่ประคองผลมะละกอลูกโต ใช้นิ้วบี้คีบหัวจะงอยแรงๆ บดคลึงจนได้ยินเสียงร้องอู้อ้า ปลายฟ้าจึงปล่อย แล้วทำแบบเดิมซ้ำกับปทุมถันอีกข้าง
ป่วยการจะอธิบาย แก้ไขความเข้าใจผิดเพี้ยนสุดกู่ เพียงเจ้าตัวบังเอิญเห็นภาพบางมุมซึ่งมันไม่มีอะไรทั้งนั้น 
 เพราะต่อให้เขาบอกเจ้าตัวไปสักกี่หน เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเขากับดาวตระการไม่เคยมีความพิเศษต่อกันเลย นอกเหนือจากการเป็นเพื่อนร่วมงาน
และก็เขาดันรู้ความลับอีกด้านหนึ่งระหว่างของเจ้าหล่อนกับผู้จัดการแผนกการตลาดเข้าเท่านั้น นอกเหนือจากสิ่งอื่นใด มันก็แค่เสียงนินทา กับข่าวลือมั่วๆ
 “เลิกพูดถึงคนอื่นเหอะ เธอก็รู้ว่าฉันเอากับใครก็ไม่อิ่มเท่าเอากับเธอ...”
 จบประโยคแสนห้วนลำเอ็นก็สวนเข้าหาลึกจนสุดปลายโคน ละอองฝนผวาเฮือก เด้งก้นขาวขึ้นรับแรงกระแทกด้วยสีหน้าบิดเบ้  
เธอทั้งเสียวทั้งจุก เสียวแปลบยามเพื่อนหนุ่มโหมสะโพกลงมาหนักหน่วง อาจด้วยสรีระทั้งเขากับเธอนั้นแตกต่างกันมาก ทว่าธรรมชาติก็สอนให้เธอรับของเขาไว้ได้ทั้งหมด
“อืม...นายนี่นะ เป็นอย่างนี้ทุกที”
“หยุดพูดน่า...แล้วเปลี่ยนเป็นร้องครางให้ฉันฟังดีกว่า”
ปลายฟ้าไม่ปรารถนาให้ตัวเองนั้นเสียอารมณ์เพิ่มขึ้น เขาจึงกระทุ้งดุ้นอันโตกระแทกเข้าใส่ด้วยจังหวะระรัว ละอองฝนเสร็จคาลำเพื่อนหนุ่มไปอีกรอบ ก่อนปลายฟ้าจะเดินทางไปถึงจุดหมายติดๆอีกคน...
“อา...อองฉันขอทำอีกรอบนะ แล้วฉันจะปล่อยให้เธอพัก”
 
ชามบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ถูกวางลงตรงหน้าปลายฟ้าอย่างกระแทกกระทั้น เขาเหลือบหางตามองเจ้าของห้องพักเล็กน้อย วางสีหน้าทำไม่รู้ไม่ชี้ซะ ทำเป็นลืมๆพูดขอบคุณ ตอนสาวเส้นเหนี่ยวนุ่มเข้าปาก
ทั้งที่ก็รู้ว่าเวลานี้ มันไม่ใช่เวลาลุกขึ้นมาทำอาหารให้ใครกิน แต่ก็ช่วยไม่ได้ ในเมื่อเจ้าตัวอยากเป็นต้นเหตุทำให้เขานอนไม่หลับเองก่อนทำไม ภาพการยืนคุยกันกะหนุงกะหนิงระหว่างละอองฝนกับไอ้หน้าปลาจรวด ไอ้คนชอบทำตัวเป็นสมภารเที่ยวกินไก่ในเล้าตัวเองไปทั่ว ยังคงติดตาเขาไม่หาย
โอมนิติเป็นหัวหน้าโดยตรงของละอองฝน ทำให้ทั้งคู่สนิทกัน เรื่องนี้ปลายฟ้าเข้าใจ ถ้าเขาจะไม่ได้ยินเสียงซุบซิบลับหลัง
 โอมนิติกำลังตามจีบละอองฝนของเขาอยู่
พอมีภาพมาประกอบ มันเลยสร้างความหงุดหงิดรำคาญใจ จนท้ายที่สุดเขาก็ข่มตาหลับไม่ลง จำต้องลุกพรวดออกจากเตียงนอน เดินหน้าบึ้งออกจากห้องพักมาเคาะห้องยัยนี่ เอาตอนเลยเที่ยงคืนมาแล้วนี่ไง
ซึ่งอันที่จริงห้องพักของเขา มันก็อยู่ห้องฝั่งตรงข้าม ประตูหันหน้าชนกันนี่แหละ เป็นห้องซึ่งเขากับละอองฝน ขอเช่าพักมาตั้งแต่เข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯพร้อมกัน
 โชคดีพอทั้งคู่เรียนจบก็ได้งานทำที่เดียวกัน เสียแต่อยู่คนละแผนก คนละตึก มันจึงกลายเป็นช่องโหว่ ทำให้เขาต้องห่างกับละอองฝน และถูกไอ้หน้าปลาจรวดแทรกเข้ามากั้นกลาง
“ความเกรงใจ สะกดเป็นบ้างไหมย่ะ! มันจะตีหนึ่งอยู่แล้ว นายยังจะมาหิวอะไรนักหนาอีก”
ละอองฝนบ่นอุบ พร้อมลากเก้าอี้มานั่งใกล้ไอ้คนไร้ความเกรงใจ ผลักหัวเพื่อนชายแก้โมโหไปหนึ่งที ปลายฟ้าไม่ถือสา เพราะมันเป็นการกระทำที่แสดงออกให้เห็นถึงความสนิทสนมแท้จริง
 และไอ้โอบนิติมันจะไม่ได้รับในสิ่งนี้จากละอองฝน
 เจ้าของห้องพักเท้าคางจ้องหน้าเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กตาขุ่นเขียว ยังขยับปากบ่นพึมพำตามประสา ครั้นพอเห็นเขากินด้วยท่าทางหิวโหยจริงๆ อารมณ์กรุ่นก็เจือจางลงในพริบตาเดียว
แต่ก็ขอบ่นมันหน่อยเถอะ เล่นมาเคาะประตูโครมๆชนิดไร้ความเกรงใจขนาดนี้ ทำเอาคนกำลังนอนหลับสบายตัวสะดุ้งตื่น แล้วไหนจะถูกลากเข้าห้องครัว บังคับให้เธอต้มบะหมี่ให้มันกิน
 ทั้งที่ละอองฝนแน่ใจว่าที่ห้องพักของปลายฟ้า มีของกินตุนไว้ในตู้เย็นเพียบ
ต่อให้เธอมีนิสัยใจเย็นมากขนาดไหนมันก็เหลืออดจริงๆ   
“ห้องนายไม่มีนาฬิกาดูหรือไง นี่มันปาเข้าไปจะตีหนึ่งอยู่แล้ว คนกำลังนอนหลับสบาย กำลังฝันดีอยู่ด้วยซ้ำ” พูดจบก็ค้อนเพื่อนไปอีกหนึ่งยก
“ จะบ่นทำไม พรุ่งนี้เป็นวันหยุด เธอก็นอนต่อยาวๆไปสิ...ถ้าอยากกินอะไร ฉันอาสาเดินไปซื้อมาให้ก็ได้นี่”
ปลายฟ้าเปรยขึ้นพร้อมสาวเส้นเข้าปาก ตั้งหน้าเคี้ยวตุ้ยๆ
“แล้วไง! นายหยุดแต่ฉันไม่ได้หยุดนะจ๊ะ”
“มีนัด?”
“เปล่าย่ะ...เจ้านายให้ไปทำโอที มีเอกสารต้องตรวจทานให้รอบคอบ ก่อนจะส่งให้ลูกค้ารายใหญ่อ่านอย่างรายละเอียด แล้วเซ็นสัญญาอีกที”  
“ทำโอที!...หรือว่านัดกันไปทำอย่างอื่นกันแน่”
“นายนี่ปากเสียชะมัด...”
 ละอองฝนขึ้นเสียงดังใส่ ตั้งใจจะกลบเกลื่อนพิรุธ
 พวงแก้มอิ่มร้อนผ่าว ประจานว่าสิ่งที่หมอนี่พูดก็ไม่เกินจริงสักเท่าไหร่นักหรอก เพียงแต่ว่ามันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น
คุณโอบนิติมักหาข้ออ้างให้เธอมาทำโอเวอร์ไทม์ แต่ละอองฝนรู้ดีว่างานที่เขาให้ทำนั้น ไม่ใช่งานเร่งด่วนอะไรนักหนา เพียงแค่เขาอยากอยู่ใกล้ชิดกับเธอสองต่อสอง บางทีเขาก็ชอบเข้ามาใกล้ ทำทีเป็นสอนงาน อีกทั้งเมื่อไม่กี่วันก่อน เจ้านายของเธอเพิ่งจะมาสารภาพความในใจ คุณโอบบอกว่าเขารู้สึกดี และอยากให้เธอลองเปิดใจรับเขาไว้พิจารณาสักคน ละอองฝนยังคงบ่ายเบี่ยง ยังคงขอเวลาสำหรับคำตอบ โอบนิติก็ดีใจหาย เพราะเขาไม่คิดเร่งรัด เขาให้เวลาเธอตัดสินใจเต็มที่
พอคิดถึงช่วงเวลานั้น ความรู้สึกบางอย่างก็ผลุดขึ้นมาในความคิด
 หลายปีมานี้ ยอมรับว่าเธอเฝ้าคอยจะได้เป็นแฟนตัวจริงของปลายฟ้า ไม่ใช่ตัวหลอกอย่างที่ใครหลายคนหลงเข้าใจผิด แต่จนแล้วจนรอด ความฝันลมๆแล้งๆของเธอ มันก็ดูจะห่างไกลออกไปทุกที
ละอองฝนเลยตั้งใจว่าจะหยุด แล้วเริ่มให้โอกาสตัวเอง
 “ก็เห็นมีแต่เธอคนเดียว ที่ต้องไปทำงานนอกเวลา”
“คนอื่นก็ไป นายไม่รู้เองมากกว่า”
“หึ!อย่าลืมว่าเธอกับฉันทำงานในบริษัทเดียวกันสิ มีเรื่องอะไรบ้างที่ฉันจะไม่รู้”
คนทำเสียงหึ!ในคออย่างรู้ทัน กระแทกตะเกียบในมือลงบนชามบะหมี่ ใจเขาไม่สงบเลยพับ ผ่าสิ ใครที่ไหนมันก็ดูออกทั้งนั้น
ตอนนี้แม่นี่ กำลังเฟิร์สอยู่กับไอ้เจ้านายชีกอ  
ละอองฝนกลัวความตั้งใจจะสั่นคลอน เธอจึงออกปากขับไล่ปลายฟ้า ให้เขากลับห้องตัวเองไปซะ
“ถ้าอิ่มแล้วก็เชิญนายกลับห้องไปเลยไป”
ไล่แล้วก็เตรียมตัวลุกจากเก้าอี้ ทว่าก้นยังไม่ทันจะพ้นจากพื้นนั่ง กลับถูกดึงแขนให้ล้มแหมะลงบนตักของอีกฝ่าย
“เฮ้ย!อะไรของนาย”
เสียงประท้วงหลุดผ่านลำคอได้เพียงคำสั้นๆ ส่วนของท้ายทอยก็ถูกกระชากให้หงายแหงนขึ้นรับแรงจูบอย่างหื่นกระหาย ปลายลิ้นเล็กถูกกระชากเข้าไปดูด ริมฝีปากแนบสนิทจนไม่เหลือเอาไว้ช่วยหายใจ
หน้าอกขนาดใหญ่ถูกขยำขยี้หนักหน่วง ก่อนเสื้อนอนจะถูกถลกขึ้น เปิดเผยว่าข้างในชุดนอนของละอองฝน ไม่ได้สวมชั้นในไว้สักชิ้นเดียว เลยกลายเป็นโอกาสงามสำหรับปลายฟ้า เขาใช้ฝ่ามือนุ่มนิ่มฟอนเฟ้นความนุ่มหยุ่นโดยไม่คิดเกรงใจเจ้าของ
ละอองฝนเลยเจ็บจี๊ด พยายามแอ่นตัวหนีสัมผัสหยาบโลน
 เผยอริมฝีปากบริภาษเขาอย่างไม่เป็นภาษา
“อืม...อืม...ไอ้อ้า...อย่า...อำ...”
เสียงอึกอักไม่เข้าหูปลายฟ้าสักนิด เขายังตั้งหน้าใช้สองมือสลับกันฟอนเฟ้นสองเต้าสล้าง ละอองฝนจึงรวบรวมกำลังที่มี ดันหน้าอกกว้างออกห่าง ทว่ากลับดูไร้ผลเหมือนเคย
เหมือนหมอนี่กำลังโกรธใครอยู่
แต่จะโกรธใครก็ช่าง เขาไม่สมควรเอามาลงกับเธอนี่นา
ละอองฝนเองก็ชักโมโห หากด้วยความที่คบเป็นเพื่อนกันมานาน ทำให้เธอฝืนผ่อนตามอารมณ์รุนแรงของเขา
หากคงต้องย้อนกลับไปตอนขึ้นชั้นมัธยมต้นนู่น เขาเป็นเด็กใหม่ ย้ายเข้ามาเรียนในโรงเรียนเดียวกันกับเธอ แรกๆก็ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่นักหรอก ก็เธอกับเขาอยู่กันคนละกลุ่ม อีกคนเด็กเรียน อีกคนเด็กกิจกรรม เลยไม่ค่อยได้สุงสิงกันนัก
 หากด้วยความบังเอิญที่ว่าบ้านเช่าหลังใหม่ของครอบครัวปลายฟ้า ดันมีรั้วติดชิดกับบ้านของเธอ
 ดังนั้นแล้ว เวลาเดินไปหรือกลับจากโรงเรียน เธอกับเขาจึงมีเหตุให้ต้องพูดคุยกันทุกวัน จนกระทั่งก่อเกิดเป็นความสนิทสนมคุ้นเคย และกลายมาเป็นความสัมพันธ์พิลึกอย่างเช่นทุกวันนี้
และไอ้ด้วยความสนิทคุ้นเคยกันมากนี่แหละ จึงทำให้ละอองฝนรู้จักนิสัยของปลายฟ้าเป็นอย่างดี...
ละอองเปิดปากรับจูบอันดุเดือด ลำแขนเรียวโอบรอบลำคอ เพิ่มแรงกดให้ปลายฟ้าโน้มศีรษะลงมาหา พร้อมเผยอกลีบปากหวานเชิญชวนให้ลิ้นนุ่มสอดผ่านเข้ามากวาดความหวานจากภายในโพรงนุ่มละมุน 
  ส่งมือข้างที่เหลือกดย้ำตรงเป้ากางเกงนูนเด่นเป็นลำยาว ลงน้ำหนักมือบดขยี้จนได้ยินเสียงครางระโหย ดวงตากลมโตเปิดปรือขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลา หัวใจทั้งดวงมันสะบัดร้อนสะบัดหนาว นี่อาจเป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้เธอยังไม่อาจเปิดใจยอมรับรักจากโอมนิติได้ทันที  
ก่อนล้วงมือน้อย หายลับเข้าไปในขอบกางเกงนอนลายทางขายาว ควานเอาดุ้นเอ็นขนาดโตที่กำลังพองตัวจนแข็งโป๊กมากำแล้วรูดถลอก ขยับหัวนิ้วโป้งกดย้ำตรงรูบากขนาดเล็ก สะกิดย้ำๆจนปลายฟ้าเปล่งเสียงครางระโหย  
“โอ้ว...ซีด...”
จนกระทั่งส่วนหัวขับลาวาร้อนขาวข้นจนเปรอะเปื้อนเนื้อผ้ากางเกงเป็นปรากฏรอยด่างดวง
 เลือดลมสูบฉีดแน่นจนปวดหนึบตั้งแต่ปลายจนถึงส่วนโคน ปลายฟ้าร้องซีด ขยับบั้นท้ายตามแรงชักรูด ก่อนจะเลื่อนริมปากหนาซุกไซ้เข้าหาซอกคอหอมละมุน กดย้ำตรงจุดชีพจรซึ่งเป็นจุดกระสันของแม่เพื่อนสาว
 เพียงแค่นั้น ร่างงามก็สะท้านไหว
ละอองฝนผวาหยัดเรือนกายเข้าแนบหาแผงอกตรึงแน่น เสียดสีเนินเนื้อจนน้ำสวาทฉ่ำเยิ้มเต็มร่องสาว
ละอองฝนไม่ไหวเธอจึงร้องขอ
“อืม...รีบๆเอาเถอะ ฉันทรมานจะแย่...”
“ฉันก็ทรมานเหมือนกัน...จะเอาตรงนี้หรือว่าในห้องนอน”
“ซีด...ตรงไหนก็ได้ เร็วเข้า...ฉันไม่ไหว...”

 -------------------------------------------------
 
  แฟนเพจ: กนกรส  https://www.facebook.com/กนกรส-1742298989361370/
อ่านต่อได้ที่ https://board.postjung.com/1574529