ราคะนางร้าย (อดีตแสนชังของมายาวี)

นิยายเรื่อง ราคะนางน้าย   (นามปากกา มาศอุไร) 
วางจำหน่าย ในรูปแบบนิยายออนไลน์ (ebook) 
สามารถ เข้าอ่านเนื้อหา ฉบับเต็มได้ตาม แพลตฟอร์มนิยายชั้นนำทั่วไป อาทิเช่น...
แพลตฟอร์มที่วางจำหน่าย : Meb ธัญวลัย นายอินทร์ Ookbee( Dek-d , readAwrite , ธัญวลัย , Hongsamut , fictionlog )
---------------------------
* สามารถเข้าอ่านเนื้อหา  ราคะนางร้าย ฉบับเต็มได้ตามลิงค์ด้านล่างนี้เลยนะคะ* 
     -    https://www.tunwalai.com/story/205643

  *ติดตามแฟนเพจกนกรส  ข่าวสารนิยายต่างๆ ได้ที่
-  https://www.facebook.com/กนกรส-1742298989361370/
-----------------------------------------------------------------

 

ตอน...อดีตแสนชังของมายาวี

 

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารช่างดูน่าอึดอัดใจสำหรับมายาวีเพียงคนเดียว เมื่อเธอต้องฝืนทนนั่งยิ้มสดใส ทำตัวเหมือนเป็นพี่สาวแสนดีที่รักน้องสาวมากมาย ทั้งที่ความจริงคือมันไม่ใช่ เธอทั้งสองคนไม่เคยมองกันในแง่ดีสักครั้ง

นับตั้งแต่จำความได้ เธอเองก็ไม่เคยมีความคิดว่าโมนานั้นคือน้องสาว และในขณะเดียวกัน โมนาเองก็ไม่เคยเห็นเธอเป็นพี่สาวเช่นกัน

ทุกอย่างที่รบิลเห็น มันคือภาพลวงตา คือการแสดง แสร้งทำทีว่ารักกันทั้งเพ

นึกแล้วช่างตลกเหลือเกิน รักกันอย่างนั้นเหรอ ฝันนะสิ ภายในจิตใจของเธอตอนนี้นั้น มันมีแต่เปลวเพลิงแห่งไฟริษยาร้อนแรงมากกว่ารอยยินดีปรีดาที่ต้องทนเห็นหอกข้างแคร่อย่างโมนามีความสุขเกินหน้าเกินตาเธอเสียมากกว่า

ในเมื่อหัวใจดวงนี้มันถูกกัดกร่อนช่วงชิงความสุขมาอย่างเนิ่นนาน และวันนี้จะเป็นวันของเธอบ้าง วันที่เธอเฝ้ารอคอย เป็นวันที่เธอจะสามารถแตะต้องสัมผัสถึงความสุขได้อย่างแท้จริงกับเขาเสียที

ความลับทุกอย่างของอีนังน้องสาวตัวดี มันจะต้องถูกกระชากหน้ากากแท้จริงให้พี่รบิลได้เห็น เธอได้จัดการเตรียมวางแผนไว้เรียบร้อย และมันจะต้องสำเร็จเพียงประการเดียวเท่านั้นด้วย ในเมื่อโมนาไม่ได้ดีแสนดี และรักชายหนุ่มได้เท่าครึ่งหนึ่งที่เธอหลงรักเขาด้วยซ้ำ สวรรค์ลำเอียง ช่างไม่ยุติธรรมกับเธอเสียเลย

ความรักของเธอที่มีต่อพี่รบิลนั้นสูงส่งเทียมฟ้า แต่สำหรับโมนานั้นช่างต่ำต้อยเรี่ยดิน เพราะมันไม่ได้รักพี่รบิลเหมือนที่เธอรักเขานะสิ ทุกสิ่งทุกอย่างที่มันลงกระทำขึ้นมา เพียงเพื่อต้องการแย่งชิงคนที่เธอรักไปจากอกของเธอเป็นพอ  

 โมนาได้หัวใจผู้ชายสุดเพอเฟคอย่างพี่รบิลไปครอบครองนานเกินไป นานพอที่จะทำให้รอยแผลเป็นตรงหัวใจซีกซ้ายของเธอเริ่มตกสะเก็ด

ทั้งที่นังน้องสาวตัวร้ายของเธอใช้ชีวิตแหลกเหลว เที่ยวนอนกับผู้ชายไม่เลือกหน้า ต่างจากเธอ ที่เฝ้ารอเก็บสิ่งสำคัญไว้สำหรับเขาเพียงผู้เดียวเรื่อยมา ถ้าหากวันนั้นเธอไม่...

มายาวีหยุดความคิดพร้อมแอบกำมือเข้าหาแน่น เงยหน้ามองคนทั้งสองด้วยหัวใจหน่วงลึก

และถ้าเธอไม่เศร้าเสียใจในวันที่ได้รู้ข่าวการหมั่นหมายระหว่างพี่รบิลกับโมนา เธอคงไม่หนีเตลิดจนเจอเข้ากับซาตานชั่วช้า พอคิดถึงสิ่งระยำที่สุดเท่าที่ชีวิตเคยพานพบมา ใบหน้านวลถึงกับสลดวูบ

ตอนนั้นเธอเสียใจจนคิดหนีหลบไปพักรักษาแผลใจยังต่างประเทศ และที่นั่นทำให้เธอได้พบกับ เดวิส หนุ่มเลือดผสมอังกฤษสเปน คนที่ใช้ฝ่าเท้าเหยียบย่ำหัวใจเธอจนแหลกเหลวซ้ำแล้วซ้ำอีกอย่างไร้ความปรานี

และในวันนี้เธอต้องการกลับมาทวงทุกสิ่งที่มันสมควรต้องเป็นของเธอกลับคืนมาให้ได้ ถึงไม่ได้ด้วยเล่ห์มันจำต้องสู้กันด้วยกลต่างๆนาๆนั่นเอง...

ดวงตาหวานปนเศร้าวาวแสงขึ้น ภาพเมื่อวันแรกตอนเธอเหยียบแผ่นดินเมืองผู้ดี ผุดขึ้นมาหลอกหลอนเธออีกครั้ง...

ชายหนุ่มต่างชาติหน้าตาดี รูปร่างบึกบันแข็งแรง อุดมไปด้วยมัดกล้าม เขาดูดีเมื่อถูกเสื้อโค้ตหรูสีน้ำตามเข้มสวมทับ เขาก้าวขาเข้ามาเดินดักหน้าเธอไว้ ก่อนจะยื่นกระดาษแผ่นเท่าฝ่ามือมาให้เธออ่าน มันเป็นข้อความจากญาติผู้ใหญ่ที่เธอมาขอพักอาศัย ท่านเป็นพี่ชายของบิดาเธอนั่นเอง

หนุ่มฝรั่งไม่ขยับปากพูดบอกอะไรเธอสักคำ พอเขายื่นกระดาษเสร็จ เขาเดินตรงไปยังกระเป๋าเดินทางของเธอ จัดการลากไปตามทางโดยไม่พูดไม่จา คราแรกเธอกำลังเตรียมจะโวยวาย ทว่าพอได้สบเข้ากับดวงตาดุเข้มของเขาเท่านั้น มันเหมือนมีกระแสบางอย่างฉุดรั้ง จนเธอหวาดหวั่น จำต้องหุบปากฉับ แล้วก้มหน้าอ่านข้อความบนกระดาษในมือ ตอนนี้คุณลุงไม่ได้อยู่ในประเทศอังกฤษ ท่านติดธุระด่วนต้องรีบไปอีกประเทศหนึ่ง ท่านจึงให้เธอเข้าไปอยู่ในคอนโดส่วนตัวของท่านได้เลย โดยให้ลูกน้องของท่านมารับเธอแทน ซึ่งนั้นอาจเป็นชายหนุ่มคนนี้นั่นเอง

ด้วยความรู้สึกไม่ไว้ใจ มายาวีจึงพยายามสงบปากสงบคำตนเอง ไม่ถาม ไม่ซักไซ้ แล้วก้าวขาเดินตามเจ้าของร่างสูงไปติดๆ จนมาถึงรถยุโรปสีดำ เขาเปิดประตูหน้าให้เธอก้าวขึ้นไปนั่ง ส่วนตัวเองหันไปเก็บกระเป๋าเดินทางไว้ทางส่วนด้านหลัง ก่อนจะเปิดประตูฝั่งคนขับขึ้นมาประจำที่ แล้วขับออกไปตามถนนสายธุรกิจ

และด้วยความเพลียจากการเดินทางมาหลายชั่วโมง ทำให้มายาวีหลับไปโดยไม่รู้สึกตัว ทว่าเพราะเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นตรงกึ่งกลางกายสาว มันทั้งเจ็บ ตึง แน่นและทั้งเสียวซ่าน ทำให้ดวงตาซึ่งปิดสนิท ค่อยๆขยุกขยิกเปิดปรือขึ้นทีละน้อย ภาพแรกที่เธอเห็น มันคือภาพเพดานสีควันบุหรี่ไม่คุ้นตาเธอเลย แสงไฟในห้องถูกเปิดไว้แบบสลัว และตอนนี้เธออยู่บนเตียงนอน กับ...

กรี๊ด!!!

มายาวีเบิกตาโพลงพร้อมส่งเสียงกรีดร้องลั่นห้อง เธอทั้งตกใจและหวาดกลัวจนสติเกือบหลุด หญิงสาวพยายามหนีบขาตัวเองเข้าหากัน เมื่อตอนนี้หนุ่มฝรั่งตัวโตที่มีดวงตาน่ากลัวคนนั้น กำลังตั้งหน้าตั้งตาซบซุกใบหน้าหล่อเหลาลงตรงกึ่งกลางลำตัวของเธอ เขากำลังเอาปากดูดกินกลีบหอยเธออยู่

พอเธอหนีบขาตนเองเข้า นั่นก็เท่ากับเธอหนีบศีรษะที่มีกลุ่มผมดกหนาสีบรอนทองเข้าไปด้วย เธอได้ยินเสียงเขาสบทด้วยอารมณ์หงุดหงิด ก่อนกระชากเรียวขาเธอออกกว้าง ช้อนสะโพกอวบอัดของเธอลอยเหนือพื้นเตียง ตวัดปลายลิ้นยาวน่ากลัวในความรู้สึกของเธอเลียริมฝีปาก ซึ่งมันเลอะน้ำเมือกขุ่นเกาะติดโดยรอบ

“แกจะทำอะไร!” มายาวีแผดเสียงเป็นภาษาอังกฤษลั่น พยายามตวัดเรียวขาถีบไปยังร่างใหญ่โต

“หุบปาก แล้วก็นอนให้ฉันเอาเสียดีๆ แม่สินค้าเนื้อหวาน” เดวิสตะคอกกลับเสียงสนั่นไม่แพ้กัน เมื่อเขาถูกขัดจังหวะในการกินอาหารมื้อโปรดแถมยังจานด่วนเสียด้วยสิ

“สินค้าอะไรของแก ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ” มายาวีดันร่างเปลือยเปล่าของตัวเองลุกขึ้นนั่ง สองเรียวแขนยันพื้นเตียงนอนเอาไว้ พร้อมกับพยายามสะบัดตัวเพื่อลุกหนี ทว่ามันไม่ง่ายเลยเมื่อเรียวขาของเธอนั้นถูกตรึงไว้ทั้งสองข้าง

เดวิสกระชากร่างอวบอิ่มที่เขาพึงใจอย่างแรง จนเธอหงายหลังลงบนเตียง

“ว้าย!”  มายาวีไม่ทันตั้งตัว ถลาลงไปนอนหงายเหมือนเดิม ก่อนถูกความร้อนจากกลีบปากร้ายกาจ ซึ่งมันแผล็บไปด้วยน้ำรักนั้นกระโจนเข้าหาอย่างดิบเถื่อน เขากัดกินเนื้ออ่อนภายในซอกหลืบจนมันชอกช้ำ ตวัดปลายลิ้นระรัว กระหน่ำลงกับตุ่มไตไวต่อจุดสัมผัสรัวเร็ว มายาวีซึ่งไม่เคยพานพบประสบการณ์ร่วมรักมาก่อน ได้แต่นอนร้องเสียงกระเส่า บิดกายด้วยถูกความเสียวทรมานเร่าๆ

“อือ...ปล่อยนะ...อ๊าห์...ซี้ด...โอ้ยยยย...อย่าทำตรงนั้นนะ”

ไม่เพียงแต่ถูกปลายลิ้นใหญ่ของฝรั่งตัวโตร่วมรักในช่องสวาทอย่างไร้ความปรานีเท่านั้น เพียงอึดใจต่อมา ร่างอรชรขาวโพลนถึงกับปวดร้าวไปทั้งสรรพางค์ เหมือนมีของแหลมคมกำลังทิ่มแทงเข้าไปในร่างกาย เมื่อเดวิสส่งนิ้วมือเรียวยาวของตนเข้าไปในสำรวจภายในถ้ำเร้นลับ กวาดต้อนน้ำหวานตามผนังด้านในชักเข้าชักออกจนมันไหลเอ่อล้นปากถ้ำ พร้อมให้เขาซดดื่มกินดับกระหายอย่างตะกละตะกลาม เสียงดัง จ๊วบ จ๊าบ

แผล็บ...แผล็บ

“อร่อย...หวาน” เดวิสทั้งมัวเมาหลุ่มหลงอาหารมื้อพิเศษ สาวไทยคนแรกที่เขาเคยลิ้มลอง

คนไร้ประสบการณ์เอาแต่ร้องลั่น มันทั้งแสบทั้งเสียวสะท้าน เธอหลับตาปี๋ ปฏิกิริยาร่างกายตอบรับเป็นไปตามธรรมชาติ เมื่อมายาวีร่อนเอวส่ายก่อนกระแทกกลีบอวบของเธออัดใส่ริมฝีปากร้อน เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรให้หายจากความทรมานนี้ไปได้เสียทีนอกจากบิดเร้าร่างกายไปมา

“อะ...อะ...อ่าห์...อย่าทำนะ อย่า...” ปากก็ร้องห้ามแต่ร่างกายกับตรงกันข้าม

“หวาน หอม รสชาติอร่อยลิ้นผมจริงๆแม่สินค้าเนื้อหวาน”

เดวิสรำพันติดกับกลีบสวยด้วยความพออกพอใจ ไม่คิดว่าดอกเบี้ยสาวของลูกหนี้รายสำคัญ จะทำเอาเขาปวดร้าวไปทั้งแก่นกายด้วยความกระสันอยาก เขาไม่เคยรู้สึกร้อนแรงจนเตียงแทบเผาไหม้เป็นจุณแบบนี้มาก่อน กับสาวคู่ขาคนไหนๆของเขา ที่ไม่ว่าจะเก่งกาจหรือเชี่ยวชาญเรื่องบนเตียงขนาดไหน ก็ไม่เคยมีใครทำเอาเขาหัวหมุนมือไม้สั่นไปหมดได้แบบสาวไทยคนนี้เลยสักราย และแม้แต่ดุ้นเอ็นของเขามันยังลำพองตัวขยายใหญ่ขึ้น จนเขาเกือบปลดซิปกางเกงยีนออกไม่ทัน เพียงแค่เขาได้เห็นเรือนร่างงดงามเปลือยเปล่า ไอ้ลูกชายตัวดีของเขามันก็เต้นดุกดิกผงกหัวดีใจ กระดี๊กระด๊าอยากมุดหัวเข้าไปสัมผัสกับโพรงเนื้อนุ่มภายในนั่นแทบขาดใจเสียแล้วตอนนี้

เดวิสระรัวทั้งนิ้วและปลายลิ้นเข้าใส่กลีบสวาทที่ปิดสนิทอวบสวยไม่ยั้งแรง เมื่อความต้องการของเขามันแล่นลิ่วขึ้นมากระจุกตัวอยู่ตรงปลายแท่งร้อนหัวเห็ด น้ำใสหยดแหมะเดวิสจำต้องกำรูดดุ้นร้ายเอาไว้ด้วยมือเดียวที่ว่างจากการปรนเปรอสวาท

“ร่องรักของคุณนี่มันช่างร้ายนัก เล่นตอดปลายลิ้นกับนิ้วผมเสียจนเสียวไปหมด” หนุ่มฝรั่งคลั่งสวาทยังคงเอ่ยปากชมไม่หยุดหย่อน ไม่เคยคิดมาก่อนในสมอง สาวไทยตัวเล็กๆจะมีอะไรดี คงมีเพียงหนังหุ้มกระดูกเสียมากกว่า แต่พอได้มาสัมผัสใกล้ชิด ทุกสิ่งอย่างบนเรือนร่างอวบอิ่มของสาวคนนี้ ทำเอาฝรั่งที่ผ่านมรสุมบนเตียงนอนมาอย่างโชกโชน ถึงกับตะลึงตะลานหัวมุนไปเลยก็ว่าได้

ก่อนเขาจะเร่งจังวะสุดท้าย ส่งร่างน้อยที่เผยอปากกรีดร้องขึ้นสุดเสียง ไปคว้าเอาเส้นชัยได้ในที่สุด และดุ้นยักษ์มันส่ายตัวอยู่ในอุ้งมือ เฝ้ารอเวลาออกศึกคึกคะนอง...

“อร๊ายยยย...อืมมมม” มายาวีแผดเสียงร้องโหยหวน ร่างน้อยสั่นไหวก่อนจะนอนหอบหมดเรี่ยวแรง

“เสร็จแล้วเหรอที่รัก โอ้ว...ดูนี่สิ น้ำรักของคุณสีสวยเป็นบ้า” เดวิสดึงนิ้วมือออกมาจากร่องสวาท มายาวีหลบสายตาวูบ ไม่อาจทนมองภาพแสลงใจ

 เรียวนิ้วชายหนุ่มมันเยิ้มไปด้วยน้ำรักสีขาวขุ่น เขายื่นส่งเขาปากอิ่มของคนไร้ประสบการณ์ซึ่งตอนนี้นอนหายใจหอบถี่ใบหน้าแดงก่ำ ด้วยทั้งโกรธทั้งอาย มายาวีจำต้องอ้าปากรับน้ำของตนเองไว้ เพราะถูกบีบปลายคางจนเจ็บ เธอไม่มีแรงสู้รบกับผู้ชายร่างสูงไม่ต่างจากยักษ์ รสชาติมันฝืดเฝื่อนจนเธอสะบัดหน้าหนี เดวิสมองภาพนั้นด้วยความหลงใหล เขาโน้มกายหนาทาบทับร่างสาว ประกบปากมอบจูบร้อนแรง ทำเอาคนไม่เคยเอาแต่ร้องเสียงอู้อี้ ฝืนต่อต้านได้เพียงเล็กน้อย ก่อนจะยอมเผยอกลีบปากต้อนรับลิ้นซุกซนเข้ามาหยอกล้อเล่นกับลิ้นเล็กของตนเองไปโดยปริยาย

เดวิสมัวเมากับความหอมหวานในโพรงปาก ก่อนจะเลื่อนลงมาจนถึงซอกคอขาวหอมกลิ่นอ่อนบริสุทธิ์ เขาไม่ลืมกดปากย้ำจนเกิดรอยแดง มายาวีเจ็บจี๊ดเมื่อถูกเขากัดตรงซอกผิวอ่อน

“เจ็บนะ...” เธอประท้วงเสียงแห้ง เดวิสไม่คิดสนใจเขาอยากทำอะไรกับร่างกายเจ้าหล่อนก็ได้ ในเมื่อหล่อนคือสินค้า คือดอกเบี้ยของเขา เลยไม่จำเป็นอะไรที่เขาต้องปรนเปรอทำให้เจ้าหล่อนพึงพอใจเท่านั้น

 คนที่ต้องรู้สึกแบบนี้ คือต้องเป็นเขาแต่เพียงฝ่ายเดียวเท่านั้น

        ชายหนุ่มส่งสายตาคุโชนไปด้วยไฟราคะ ขยับปากครูดซี่ฟันขาวสะอาดลงบนเนื้อขาวอ่อน มายาวีผลักไสทุบตี เดวิสกลับยิ่งเพิ่มแรงกดลงบนเนื้อนุ่ม ก่อนลากกลีบปากชื้นเข้าใกล้ปานสีน้ำตาลอ่อน ตรงนั้นเขาเล็งเม็ดไตที่ชูหัวยั่วน้ำลาย เขาอ้าปากออกว้างพร้อมกับครอบมันเข้าหาตุ่มไตสีชมพูสดที่เขาหมายตา ดูดเลียมันเข้าไว้เต็มอุ้งปาก ส่วนอีกด้านนั้นเขายกฝ่ามือเคล้นคลึง บี้เม็ดไตชูช่อแล้วดึงขึ้นจนนวลเนื้อขาวโย้มาด้านหน้า สร้างความเจ็บระบมแก่เจ้าของร่างสาว

“โอ้ยยยย...เจ็บ...ฉันเจ็บนะ อย่าทำฉันแรงนักสิคนใจร้าย”

ด้วยความเจ็บ มายาวีจึงดิ้นหนีทุรนทุราย ดันศีรษะได้รูปออกห่างจากเต้างาม ทุกอย่างยังคงไร้ผล เดวิสที่ตกอยู่ในหลุมราคะของตัณหา เขาก้มหน้าก้มตาตักตวงความหอมหวานปทุมถันคู่งาม กัดกินเนื้อหวานสองเต้าอะร้าอร่าม ยิ่งเมื่อได้ยินเสียงร้องไห้เจ็บปวดโหยหวนจากสาวไทยใต้ร่างหนา มันเท่ากับยิ่งปลุกเร้าความกระสันอยากรุนแรงในของตัวเขาเพิ่มขึ้นทวีคูณ

เดวิสผละห่างจากสองปทุมงาม มองภาพหญิงสาวนอนหายใจรวยรินอย่างสาแกใจ ฝ่ามือหนา ลากไล้ความงดงามไปทั่วทั้งร่าง พออกพอใจกับรูปร่างทรวดทรง จะลากฝ่ามือไปตรงจุดไหน มันช่างเรียบลื่นนุ่มมือเขาจริงๆ มายาวีคิดปัดป้องกายงามโดยการปัดมือหยาบออกจากร่างพัลวัน ทว่าเดวิสไม่คิดใส่ใจ ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลจ้องมองสินค้าอย่างหื่นกระหาย ร่องรอยบนเนื้อขาวขึ้นเขียวจ้ำ ยิ่งทำให้เดวิสมีความสุขขึ้นอีกเป็นเท่าตัว

“ขอร้อง ปล่อยฉันไปเถอะนะ” มายาวีร้องขอพร้อมกับน้ำตาไหลพราก

“ปล่อยแน่ที่รัก แต่ต้องขอฉันเอาเธอจนอิ่มท้องเสียก่อนนะ ฉันถึงจะปล่อยเธอไป แต่ตอนนี้เธอมาให้ความสุขฉันก่อนดีกว่า”

เดวิสไล้ฝ่ามือลงบนแก้มนุ่มก่อนจะยกขึ้นฟาดลงไปเสียงดังฉาด เขาหัวเราะสนั่น จนใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตาหันไปตามแรงตบ ตื่นกลัว มายาวีได้กลิ่นคาวของเลือดในโพรงปาก หัวใจเธอสั่นระรัวด้วยความกลัวสุดขีด ทุกอย่างมันเกิดขึ้นรวดเร็วจนเธอไม่ทันตั้งตัว เธอกำลังสงสัย เรื่องเลวระยำต่ำทรามที่กำลังเกิดขึ้นกับเธออยู่ ณ ขณะนี้ คุณลุงจะมีส่วนรู้เห็นกับมันหรือไม่ แล้วคุณลุงหายไปไหน ทำไมถึงส่งไอ้ฝรั่งโรคจิตมารับเธอแทน และที่สำคัญทำไมไอ้ฝรั่งโหดคนนี้ถึงบอกเธอเป็นสินค้าของมัน และทุกอย่างมันกำลังตีกันให้วุ่นในหัวสมอง ก่อนมันจะยุติลงเมื่อมายาวีรู้สึกแสบในร่องรัก

“โอ้ยยยย...ฮือ...อย่า...”

“ซี้ดดดด...ร่องเธอนี่มันเยิ้มอีกแล้วนะที่รัก ตอดนิ้วฉันเจ็บได้ใจจริงๆ”

“ไม่...อย่าเอาเข้าไป...อย่า...” มายาวีรีบหุบเรียวขายาวตาลีตาเหลือก เมื่อร่องสวาทของเธอถูกเขาลุกลานโดยการแยงนิ้วชักเข้าชักออกอีกรอบ

ส่วนอีกมือ เดวิสกำไว้รอบแท่งร้อนของตนเอง ชักหนังสีน้ำตาลอ่อนเพื่อเป็นการอุ่นเครื่อง เขาขอสักน้ำก่อนก็แล้วกันตอนนี้ เอาไว้ค่อยจัดหนักร่างอร่อยลิ้นแบบจัดเต็มอีกสักหลายๆรอบก็ยังไม่สาย

 ไอ้ลุงหน้าโง่ของเจ้าหล่อน มันอยากเอาเธอคนนี้มาวางไว้เป็นตัวขัดดอกสำหรับเขาเองนี่นา มันก็ช่วยไม่ได้ เขาจำเป็นต้องใช้ดอกเบี้ยแสนสวยนี้ให้คุ้มค่าเงินหลายล้านบาทเสียหน่อย

ไอ้เขามันก็ดันเป็นเจ้าหนี้หน้าเลือดเสียด้วยสิ คืนนี้สาวน้อยคงต้องรองรับกำหนัดมากมายของเขาหน่อยก็ก็แล้วกันนะ...

ชายหนุ่มวางดุ้นเอ็นลงบนหน้าท้องแบนราบ ถูไถ เสียดสีไปตามผิวพรรณเรียบลื่น มายาวีมองความใหญ่โตของแท่งร้อน ซึ่งมันกำลังผงกหัวบานที่มีน้ำเมือกไหลปริ่มหัวด้วยสายตาตกใจ

“ไม่...ฉันกลัวแล้ว มันเข้าไปไม่ได้หรอก” มายาวีส่ายหน้าพร้อมพูดเสียงสั่น

“ทำไมจะเข้าไปไม่ได้ล่ะที่รัก ของแบบนี้มันต้องลอง”

“ไม่...ฉันไม่เอานะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้” และด้วยความกลัว มายาวีจึงดิ้นรนขัดขืนไม่ยอมให้ไอ้แท่งน่าเกลียด เข้าไปในตัวเธอได้เด็ดขาด เธอทั้งแตะทั้งถีบสู้ขาดใจ

เดวิสเริ่มโมโหหงุดหงิดจนอารมณ์ฉุนขาด เมื่อเขาถูกแรงถีบจากสาวร่างเล็กจนเซ ชายหนุ่มคำรามลั่นห้อง พร้อมกระโจนเข้าหา เขาตบใบหน้างดงามก่อนจะชกเข้าที่หน้าท้องแบนราบ มายาวีเสียหลักล้มลงบนเตียงนอน ด้วยความเจ็บและจุก เธองอตัวยกมือกุมท้อง เดวิสบิดปากสะใจ กระชากร่างบอบช้ำเข้าหา ก่อนขึ้นคร่อมร่างขาว กักกันไว้ด้วยกายหนา กระโจนแท่งร้อนใส่เข้าร่องหลืบปิดสนิทพรวดเดียวหมดทั้งดุ้นลำ

“กรี๊ด!!!”

 มายาวีส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดสุดเสียง ยกมืออ่อนแรงดันหน้าท้องที่อุดมไปด้วยมัดกล้ามเป็นลูกสวยงาม เมื่อถูกกระแทกเข้าใส่ไม่ออมแรง ร่างกายเธอเหมือนถูกจับแยกฉีกขาดเป็นหลายท่อน เนื้อกลีบสวาทปลิ้นเข้าปลิ้นออก เลือดสีแดงสดไหลเยิ้มติดออกมาพร้อมปลายแท่งอาวุธร้ายกาจ

เดวิสซูดปาก ไม่ใช่เพียงแต่มายาวีที่เจ็บปวด เขาเองก็ไม่ต่างจากเจ้าหล่อนนัก เมื่อภายในโพรงคับแคบของหญิงสาวทั้งใหม่ทั้งสด กระเด้าเข้าออกกี่ทีมันทั้งบีบทั้งรัดแน่น เส้นเอ็นบนแท่งร้อนปูดโปน รู้สึกอิ่มเอมใจจนอยากจะยกหนี้ก้อนโตให้ไอ้ลุงหน้าโง่ของสาวงามผู้นี้ไปเลย แล้วเปลี่ยนเป็นกักกันสาวเจ้าไว้บนเตียงตลอดกาล

 เนื่องในโอกาสที่ไอ้หน้าโง่มันอุตส่าห์ส่งของดีหวานสดมาป้อนเขาถึงปากวันนี้...

“ซี้ด...เสียว...เสียวเหลือเกินแม่คุณเอ่ย ทั้งสด ทั้งใหม่ คืนนี้คงต้องหลายๆยกสักหน่อยนะ เธอทนหน่อยก็แล้วกันแม่สาวงาม” มายาวีส่ายหน้าอย่างหมดท่า

เดวิสเงยใบหน้าหล่อเหล่าคำรามลั่นห้องด้วยความสุขสม อิ่มเอมใจ เขากัดฟันพูดงึมงำไปพร้อมกับการเร่งอัดสะโพกหนั่นแน่นเข้าใส่ร่องสวาท มันขยันตอดขยันรัดดุ้นเอ็นเขาจนร้อนเป็นไฟ ชายหนุ่มขยับโยกตอกตึงจนร่างงามสั่นคลอน เปลี่ยนจากความเจ็บแสบแทบขาดใจ เป็นเสียวสะท้านพร้อมกับร่อนเอวขึ้นสวน ฝ่ามือร้อนหยาบกระด้างไม่ลืมยื่นไปเคล้นคลึงอกอวบอิ่มไปพร้อมๆกับแรงกระเด้า

เดวิสรวบเรียวขายาวไว้บนหัวไหล่ ก่อนกระแทกตัวเข้าใส่ลึกและเร็วติดๆกันหลายที มายาวีครางเสียงกระเส่าอย่างห้ามไม่อยู่ เซ็กส์ดิบเถื่อนทารุณเธอไม่ต่างจากการสมสู่ของสัตว์เดรัจฉาน กว่าจะยุติลงได้ ปาเข้าสู่วันใหม่ของอีกวัน ร่างงดงามอ่อนเปลี้ยไม่หลงเหลือเรี่ยวแรงใด ได้แต่นอนไข้ขึ้นสูงในเวลาต่อมา...

“ลองกินปลาราดพริกนี้ดูสิคะพี่เม โมนาว่ามันอร่อยดีนะ” เสียงหวานที่ดังขึ้นของน้องสาวนอกไส้ เรียกสติของมายาวีกลับคืน เธอผ่อนแรงที่กำช้อนในมือ รีบสลัดความรู้สึกสมเพชตนเองให้ออกไป แล้วก้มมองเนื้อปลาในจาน

“ขอบใจจ้ะน้องรัก...” โมนาส่งยิ้มหวานให้ผู้เป็นพี่สาว แล้วเลยส่งให้แฟนหนุ่มข้างกาย

“พี่เมผอมไปมากแล้วนะคะ ต้องกินข้าวเยอะๆรู้ไหม”

“จ้ะ...ขอบใจนะโมนา ที่เธอเป็นห่วงพี่” ทั้งสองสาวยิ้มให้แก่กันจนรบิลต้องยิ้มตาม แต่ทว่าดวงตาของทั้งคู่นั้นกำลังห้ำหันกันอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ต่างหาก

มายาวีต้องทนมองภาพความหวานชื่น  ระหว่างคู่รัก รบิลกับนังน้องสาวตัวแสบของเธอ ที่มักขยันป้อนส่งอาหารให้กันต่อหน้าต่อตาเธอไม่เว้นว่าง หัวใจเธอเจ็บ ทรมาน ทว่าเธอต้องแสดงสีหน้าเสมือนยินดีไปกับความหวานของคนทั้งสองด้วยความบริสุทธิ์ใจ ต่อหน้าแสดงออกอย่าง ภายในใจกลับรู้สึกไปอีกอย่าง...

“โมนาไม่ทานเนื้อค่ะพี่เอ็ม โมนาสงสารมัน” ช้อนที่กำลังถูกส่งป้อนเข้าปากอิ่มถูกดึงกลับ รบิลยิ้มกว้างพร้อมส่ายน่าเอ็นดูคนรัก ทำไมโมนาของเขาถึงได้แสนดีแบบนี้นะ ทั้งแสนดีทั้งน่ารัก ไม่แน่ถ้าหากโมนาเรียนจบปุ๊บ เขาอาจขอเธอแต่งงานด้วยเลยทันที

ความรู้สึกของชายหนุ่มคนเดียวบนโต๊ะอาหาร ช่างตรงข้ามกับหญิงสาวอีกคนราวหน้ามือกับหลังมือ เจ้าหล่อนกลอกตาขึ้นบน แอบเบ้ปากเล็กน้อยให้กับความดีของคนเสแสร้ง ส่วนภายในใจนั้นได้แต่แอบคิด ตอแหลทั้งนั้นนะสิไม่ว่า หึ...ไม่กินเนื้อสัตว์เพราะสงสาร ก็น่าจะใช่อย่างที่โมนาดัดจริตบอก นังนี่มันไม่กินเนื้อของสัตว์หรอก แต่มันชอบกินเนื้อสดๆของมนุษย์ตัวผู้มากกว่านะสิ โดยเฉพาะตรงดุ้นเอ็นใหญ่อวบ ดูเหมือนนังน้องสาวของเธอจะชอบเขมือบมากเป็นพิเศษเสียด้วย

“นั้นลองทานสลัดผลไม้นี่ดูนะครับ พี่สั่งให้เขาทำพิเศษสำหรับโมนาโดยเฉพาะ” รบิลเลื่อนจานสลัดให้แฟนสาวเป็นการเอาใจ มายาวีที่กำลังจะเอื้อมมือไปตักจานสลัดนั้นพอดี เลยต้องรีบเปลี่ยนความต้องการ เปลี่ยนไปตักจานอื่นแทน

ในใจนั้นเดือดปุด ทว่าต้องทนกักเก็บเอาไว้ กลัวจะเสียแผนเสียก่อน

“พี่รบิลก็ทานบ้างเถอะค่ะ ไม่เห็นค่อยทานเลย เอาแต่ตักให้โมนา” โมนาจีบปากพูด แต่ส่งสายตาสะใจไปยังพี่สาว เธอแสดงความมีชัยเหนือกว่า

 

*******************

 

การร่วมรับประทานอาหารมื้อค่ำดำเนินต่อไปจวบจนกระทั่งต่างรอของหวานมาเสิร์ฟ เป็นการตบท้าย  มายาวีเริ่มสอดส่ายสายตามองหาใครบางคน ตอนนี้ทั้งรบิลกับโมนา มัวแต่นั่งทำตาหวานซึ้งใส่กัน เลยไม่สังเกตเห็นอาการดูมีพิรุธของเจ้าหล่อน ทว่ามองหาสักพักเธอจึงเห็นคนที่รอคอย เดินเลี้ยวเข้ามาทางประตูทางเข้าด้านหน้าของตัวร้านอาหารพอดี

มายาวีส่งยิ้มทักทาย ก่อนจะเอ่ยเสียงสดใส เมื่อชายหนุ่มคนดั่งกล่าว ก้าวขามายืนข้างโต๊ะอาหาร รบิลกับโมนาหยุดการสนทนา พร้อมเงยหน้ามองบุรุษผู้มาใหม่พร้อมกัน

“มาช้าจังเลยค่ะ...” มายาวีลุกขึ้นยืนต้อนรับ ส่งเสียงหวานฟังดูกระตือรือร้น

“รถติดน่ะครับ กว่าจะหลุดจากสี่แยกรัชดาฯมาได้ เล่นเอาผมติดแหง็กเป็นชั่วโมง” ชายหนุ่มบ่นเสียงอ่อย ส่งสายตาเยิ้มละมุนมอบให้หญิงสาว เขาสะดุดเข้ากับความสวยหวานของรุ่นพี่สาวคนนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน เลยรีบตอบรับคำชวน และด้วยใจจดจ่ออยู่กับหญิงสาวสวยพริ้ง เขาเลยไม่ทันสนใจมองผู้ร่วมโต๊ะคนอื่น จนเมื่อรุ่นพี่เม เอ่ยเสียงแนะนำ และนัยน์ตาคมกล้านั้นสะดุดเข้ากับใบหน้าสวยหวานของหญิงสาวร่วมโต๊ะอีกคน

โมนา ชายหนุ่มครางชื่อรุ่นน้องสาวสุดเร่าร้อนในใจ ไม่คิดว่าจะเจอเจ้าหล่อนที่นี่เหมือนกัน...

“พี่เอ็มค่ะ นี่ยงยศ เพื่อนรุ่นน้องของเมเองค่ะ” มายาวีเอ่ยแนะนำชายหนุ่มทั้งสองให้รู้จักกัน ริมฝีปากอิ่มเคลือบสีนู้ดยิ้มหวาน ทว่าสายตาของเธอนั้น กลับแหล่มองแม่น้องสาวตัวร้ายของตนตาเป็นประกาย ยิ่งได้เห็นใบหน้าตื่นตระหนกของโมนา เธอยิ่งสะใจอย่างบอกไม่ถูก

โมนาเริ่มได้กลิ่นไม่ค่อยดี นี่คงเป็นแผนการชั่วร้ายของอีพี่สาวมหาภัยสินะ มันคิดจะเอาผู้ชายคนที่เธอเคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยมาเปิดโปงเธอต่อหน้าพี่รบิล ใบหน้าหวานจึงเริ่มซีดเซียว ภายในใจเริ่มกระวนกระวาย กลัวพี่ยศจะทักทายเธอต่อหน้าพี่รบิล ดั่งเช่นของเคยค้าม้าเคยขี่กันมาจนคุ้นเคย

“ส่วนคนนั้นน้องสาวขอพี่เองค่ะ...” โมนาตีสีหน้าเรียบนิ่ง ทำทีเป็นยกมือขึ้นไหว้นอบน้อม เหมือนเพิ่งเคยเจอกันเป็นครั้งแรก

“สวัสดีค่ะ”

“ครับ สวัสดี” ยงยศรับไหว้

“ ว่าแต่ทำไมน้องโมนาทักทายพี่เป็นทางการจังล่ะครับ ทั้งที่เราสองคนต่างสนิทสนมกันจะตายไป” ยงยศส่งเสียงทุ้มน่าฟังพร้อมรอยยิ้มกว้าง เลยทำเอาคนที่ยกมือขึ้นไหว้ชะงักค้าง ย่นหัวคิ้วเรียวเข้าหากัน หัวใจดวงน้อยกระเด็นลงพื้น เพราะกลัวรบิลจะนึกสงสัย

“เอ่อ...ก็วันนี้พี่ยศมาเป็นแขกของพี่เมนี่คะ โมนาเป็นน้อง ก็ต้องทำตัวเรียบร้อยเพื่อให้เกียรติพี่สาวที่แสนดีของโมนายังไงละ” หญิงสาวสรรหาคำพูดฟังดูดีเพื่อแก้ตัว โดยที่สายตาตวัดขึ้นมองพี่สาวที่แสนดีของตนเอง แล้วยิ้มยั่ว เธอไม่ใช่หมูในอวย ที่จะยอมให้ใครมารังแกกันได้ง่ายๆ แล้วคิดหรือว่าไอ้แผนการปัญญาอ่อนนี้จะเอาชนะเธอได้

  ไม่มีวันเสียหรอกย่ะนังเม...

“ผมเรียนที่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับโมนานะครับคุณรบิล แล้วก็สนิทสนมกันมากพอสมควร”  ยงยศจงใจลงน้ำหนักเสียงตรงคำว่าสนิทสนมกันมาก เขาแก้ลำกลับโมนาทันควัน เมื่อครั้งหนึ่งเขาเคยถูกผู้หญิงคนนี้หักหลังอย่างเลือดเย็นมาก่อน วันนี้ได้สบโอกาสงาม ขอเขาเอาคืนกลับบ้างเล็กๆน้อยๆก็ยังดี

“ไม่คิดว่าโลกจะกลมขนาดนี้นะครับพี่เม คนกันเองทั้งนั้นเลย”

 พูดจบประโยคพร้อมกลบเกลื่อนด้วยการส่งยิ้มหวานให้มายาวี  ส่งสายตามีความหมายให้เจ้าหล่อน  มายาวียิ้มรับ รู้สึกพอใจกับเม็ดเงินที่เธอสู้อุตส่าห์ลงทุนเสียไปกับแผนการนี้ เธอจ้างนักสืบ เพื่อสืบประวัติผู้ชายในสต๊อกของโมนา และคนแรกที่เธอเกิดสนใจเขามากเป็นพิเศษ นั่นคือยงยศ อดีตชายหนุ่มคนรักของสาวิตรีเพื่อนสนิทในกลุ่มเดียวกันกับโมนา

และต้องมาแตกหักถึงขั้นตัดขาดความเป็นเพื่อน ด้วยเรื่องของผู้ชายคนนี้ เมื่อโมนาไม่เคยละทิ้งนิสัยชอบแย่งของรักของคนอื่น

 ถึงวันนี้แผนการที่วางไว้ มันยังไม่ส่งผลสำเร็จจนถึงขั้นทำให้รบิลตัดขาดกับโมนาได้เด็ดขาด แต่แค่เพียงทำให้ชายหนุ่มเริ่มระแวง สงสัยในตัวน้องสาวเธอบ้าง แค่นี้ก็ถือว่ามันเป็นการเริ่มต้นได้อย่างราบรื่น

“จริงไหมครับน้องโมนา...” โมนาเริ่มนั่งไม่ติดเก้าอี้ เมื่อแวบหนึ่งเธอทันเห็นสายตาระแวงของรบิล ดูเหมือนเขาเริ่มสงสัย ทว่าคนวางระเบิดกลับยืนยิ้มหน้าเป็น ไม่สนใจใครจะคิดยังไง

หึ...ก็เขากับโมนา สนิทกันมากจนเห็นไปยังตับไตไส้พุง ไฝฝ่าตามร่างกาย หรือแม้กระทั่งจุดซ่อนเร้นตามซอกหลืบ เขานั้นสัมผัส ลูบไล้ ชอนไชของเจ้าหล่อน มาหมดแล้วทั้งนั้นนี่นา และเพราะไอ้ความสนิทจนถึงขั้นรู้ใจ มันทำให้เขากับอดีตคนรักมีอันต้องแตกแยก เลิกร้างกันไปในที่สุด

แต่นั่นไม่น่าเจ็บใจเท่ากับสุดท้ายแล้วโมนาก็สลัดเขาทิ้ง เฉดหัวเขาให้กลับไปหาสาวิตรี ก่อนเจ้าหล่อนจะแอบไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเพื่อนในกลุ่มเขาอีกคน

และถึงแม้นรบิลจะเริ่มสะดุดใจเล็กน้อย กับคำว่าสนิทสนมกันมาก แต่ชายหนุ่มยังตีสีหน้าเรียบเฉย ทำเหมือนไม่ได้รู้สึกขัดอะไรในคำพูด เขาหันไปส่งยิ้มให้โมนา เพราะไม่อยากทำตัวขี้หึงจนทำให้คนรักอึดอัด

 “เรียกผมพี่เอ็มน่าจะดีกว่า เพราะผมกับโมนาเป็นคู่หมั้นกันครับ” รบิลแนะนำสถานะตนเองกับโมนาอย่างเป็นทางการ ทำให้มายาวีชักสีหน้าบึ้งตึงส่วนโมนายิ้มตอบส่งให้คนรักหนุ่ม

“อ้อครับ...ดูคุณสองคนเหมาะสมกันมาก” ยงยศโคร้งศีรษะมองสองคน

“นั้นเชิญนั่งก่อนครับน้องยศ พวกเรากำลังรอทานของหวานกันอยู่พอดี”

ในฐานะรบิลอาวุโสสุดบนโต๊ะอาหาร ชายหนุ่มจึงทำหน้าที่กล่าวเชื้อเชิญแขกหนุ่ม อย่างน้อยวันนี้ยงยศมาในฐานะแขกของมายาวี เขาจึงไม่ควรแสดงความไม่พอใจใดออกไป เขาเป็นผู้ชาย ย่อมดูสายตาของไอ้หนุ่มรุ่นน้องคนนี้ออก มันคิดยังไงกับโมนาและมายาวี

“ขอบคุณมากครับ” ยงยศขยับเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างมายาวี ส่วนรบิลกำลังยกมือเรียกหาเด็กเสิร์ฟ เพื่อต้องการสั่งอาหารให้แขกหนุ่มผู้มาใหม่ ยงยศร้องห้ามเมื่อเขาไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ แต่เอ่ยปากชวนให้ไปฟังเพลงต่อยับผับใกล้ๆนี้แทน

“ทานของหวานเสร็จแล้ว ผมขอเชิญทุกคนไปฟังเพลงกันต่อที่ผับเพื่อนผมนะครับ อยู่ไม่ไกลจากตรงนี้เท่าไหร่ บรรยากาศที่นั่นก็ดีมากด้วย ไม่เสียงดังอึกทึกน่ารำคาญ และเหมาะสำหรับคู่รักด้วยนะครับ”

มายาวีสนับสนุนเมื่อเธอคิดแผนบางอย่างขึ้นมาได้ โมนาแสร้งปฏิเสธโดยให้เหตุผลว่าไม่ชอบเที่ยวกลางคืน แต่รบิลอยากเปลี่ยนบรรยากาศหวานซึ้งกับโมนา เขาจึงคะยั้นคะยอหญิงสาว ขอร้องให้โมนายอมตกลงใจไปด้วย มายาวีได้แต่เบ้ปากส่วนยงยศนึกขำในใจ เมื่อทุกคนสรุปและตกลงกันได้ พอรับประทานของหวานอิ่มหนำ ต่างพากันขับรถไปยังสถานที่นัดหมายในเวลาต่อมา...

 

********************

 สำหรับใครที่ต้องการอ่านนิยาย เต็มทั้งเรื่อง กดอ่านลิงค์ด้านล่างนี้ได้เลยนะคะ
 ลิงค์สำหรับดาวน์โหลด Ebook ฉบับเต็ม  ราคะนางร้าย ได้ที่ (Meb) ตามลิงค์ด้านล่างนี้เลยนะคะ*
- https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTA5NTcwOSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjU6IjcwNzM5Ijt9
----------------------------------------------------------------