เผลอปักใจรัก (อุบัติเหตุ หรือ ความหายนะ) *บทนำ*

นิยายเรื่อง เผลอปักใจรัก (นามปากกา มาศอุไร) 
วางจำหน่าย ในรูปแบบนิยายออนไลน์ (ebook) 
แพลตฟอร์มที่วางจำหน่าย : Meb ธัญวลัย นายอินทร์ Ookbee 
สามารถ เข้าอ่านเนื้อหา ฉบับเต็มได้ตาม แพลตฟอร์มนิยายชั้นนำทั่วไป อาทิเช่น...
( Dek-d , readAwrite , ธัญวลัย , Hongsamut , fictionlog )
 
*ลิงค์สำหรับดาวน์โหลด Ebook ฉบับเต็ม เผลอปักใจรัก ได้ที่ (Meb) ตามลิงค์ด้านล่างนี้เลยนะคะ*
-  https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTA5NTcwOSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI1NjY4MCI7fQ
 
------------------------------------

*เข้าอ่านนิยายฉบับเต็มได้ที่ Dek-d  ตามลิงค์ดา้นล่างนี้นะคะ*
https://writer.dek-d.com/suwannaparphtude/writer/view.php?id=2510167

 

บทนำ...

(อุบัติเหตุ หรือ ความหายนะ)

 

หลังจากละอองฝนกลับจากงานกินเลี้ยงเล็กๆ ซึ่งเป็นการรวมตัวกันระหว่างเพื่อนร่วมรั้วมหาวิทยาลัย ที่เคยร่วมหัวจมท้ายมาด้วยกันตั้งแต่สมัยเรียนชั้นมัธยมต้นและปลาย พอต้องย้ายถิ่นฐาน มาศึกษาต่อยังมหาวิทยาลัย ทุกคนต่างก็ยังดันทุรังมาใช้ชีวิตหัวหกก้นขวิดพร้อมเพรียงกันอีกครั้ง  

พอทีนี้ทุกคนต่างเรียนจบกันปุ๊บ ต่างคนต่างก็ทยอยแยกย้ายกันกลับบ้านเกิด อันที่จริงทุกคนต่างก็อยู่ในตัวจังหวัดเดียวกันแทบทั้งนั้น

 ซึ่งหมายรวมถึงทั้งตัวเธอ กับนายปลายฟ้าด้วย

นายฟ้าเป็นลูกชายของคุณน้าเพื่อนบ้าน เพื่อนชายคนสนิทที่ละอองฝนไปไหนมาไหนด้วยความรู้สึกปลอดภัย และยังเป็นชายหนุ่มเพียงคนเดียวที่ละอองฝนขยันตามตื๊อเพื่อจะขอเขาเป็นแฟน

‘เราสนิทกันออกขนาดนี้ นายมาเป็นแฟนฉันเอาไหม?’

เธอบอกรักเขาริมรั้วบ้าน ตอนเอาสมุดการบ้านของเขาที่เธอขอยืมลอกเพราะขี้เกียจใช้สมองคิด ไขว้เก็บไว้ด้านหลัง

‘ไม่เอา...’ เขาปฏิเสธโดยไม่ต้องเสียเวลาหยุดคิด หมุนตัวเดินกลับเข้าบ้านโดยไร้เยื่อใยต่อสายตาเว้าวอนของคนขอ

‘วันนี้ท้องฟ้าสดใสจัง นายมาเป็นแฟนฉันเอาไหม?’

‘ไม่เอา’ ขาที่ก้าวมาเนือยๆตลอดทางกลับ ดูขยับเร็วขึ้น

ละอองฝนกลอกตา ทว่าก็ไม่คิดจะล่าถอย

‘เราสองคนก็เรียนจบมัธยมปลายกันแล้ว นายมาเป็นแฟนฉันเอาไหม?’

‘ไม่เอา’

ในคืนวันงานเลี้ยงส่ง ซึ่งจัดขึ้นประจำทุกปี เพื่อเป็นการเลี้ยงอำลานักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่หก ในขณะเธอกับปลายฟ้ากำลังเพลินกับการเต้นรำ บรรยากาศรอบตัวช่างเป็นใจ เธอจึงนึกสนุก ลองขอเขาเป็นแฟนอีกครั้ง

คำตอบของเขาก็เหมือนเดิมทุก เขายังไม่เปลี่ยนใจ

 แต่ทุกครั้งละอองฝนไม่ได้รู้สึกเหมือนคนอกหักหนักเท่ากับครั้งนี้ พอเขาปฏิเสธเธอปุ๊บ มือที่จับกันกลางฟอร์กลับถูกปล่อยทิ้งขว้างเอาดื้อๆ เขาขอสลับคู่เต้น เป็นเพื่อนผู้หญิงที่ดูสวยที่สุดในงาน รายนั้นยิ้มปากกว้าง ไม่สนใจคู่เต้นก่อนหน้าของตัวเองเช่นกัน

ละอองฝนจึงเดินหน้าเซ็งมานั่งปรับทุกข์กับกลุ่มเพื่อนสาวๆ

 ‘คนไม่สวยแถมยังได้โรคอ้วนเป็นของแถม มันจะมีผู้ชายหน้าตาดีๆที่ไหน โง่พอจะยอมตกลงเป็นแฟนด้วยง่ายๆล่ะย่ะ...’

 ‘นายฟ้ามันดูเหมาะจะเป็นแฟนกับระพีพรรณมากกว่าแกอีกนะออง’

ละอองฝนปรายหางตาเพื่อนที่อาสาจะปลอบใจทั้งคู่ แล้ว ถอนหายใจออกมาอย่างสิ้นหวัง เจ็บแต่ก็จริงตามปากเสียๆของแม่สองคนนี้พูดนั่นแหละ แต่ละอองฝนยังไม่คิดยอมแพ้

 ‘แกไม่เคยได้ยินสุภาษิตไทยที่เขาว่าไว้กันเหรอ ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก’

‘แต่คนตื๊อต้องรู้จักมองสภาพตัวเองให้เป็นด้วยไง’

ละอองฝนทำหน้างอง้ำ ตอนนั้นเธอเป็นเด็กสาวหน้าตาออกจะธรรมดาสุดๆ ไม่มีส่วนไหนโดดเด่นสักนิด แถมยังมีรูปร่างอวบค่อนมาทางอ้วน ถ้าจะมีของดีอยู่ในตัวสักหน่อย คงเห็นมีเพียงเรื่องเดียว ก็ตรงที่ละอองฝนเป็นคนผิวขาวละเอียด นอกนั้นก็ไม่มีจุดเด่นจุดดึงดูดสายตาใครสักนิด

 ยิ่งถ้าได้มายืนเทียบเคียงกับผู้ชายตัวสูงเพรียว หน้าตาออกมาทางขาวตี๋ราวกับโอป้าเกาหลีหลุดมาจากในซีรีส์สักเรื่อง ละอองฝนก็ไม่ต่างจากหมากระเป๋า

ถึงกระนั้นละอองฝนก็ยังอุตส่าห์มีจุดได้เปรียบเหนือกว่าสาวๆทั้งหลายที่ตกอยู่ในสถานการณ์ตกหลุมรักปลายฟ้าเหมือนกัน ครอบครัวเธอกับเขาเป็นเพื่อนบ้านที่สนิทสนมกันมาก มากถึงขั้นสามารถปีนระเบียงขึ้นมาหากันได้โดยไม่ถูกดุ...

คืนนี้ก็น่าจะเป็นอย่างนั้นอีก ละอองฝนได้ยินเสียงดังกุกกักมาจากระเบียง ซึ่งถ้าเป็นสมัยตอนเรียนมัธยม มักจะดังเกือบทุกคืน เป็นนายปลายฟ้านั่นแหละ เขามักปีนระเบียงหอบหิ้วเอาหนังสือเรียนเข้ามานอนอ่านในห้องนอนของเธอเสมอ หรือไม่ก็มาชวนเธอเล่นเกมต่อสู้

แน่นอนล่ะว่า..พ่อกับแม่ของเธอรวมถึงของเขาต่างรับทราบในเรื่องนี้กันดี พวกท่านไม่ได้ห้ามเพราะต่างก็ไว้ใจลูกทั้งสองคนจะไม่สร้างความเสียหายก่อนวัยอันควร ถึงละอองฝนอาจจะดูแก่แดดอยู่สักหน่อยในเรื่องขอผู้ชายเป็นแฟนก่อน แต่ในเรื่องทำนองนี้เธอก็ถือว่าเป็นสิ่งต้องห้ามและไม่ควรทดลองทำเป็นอย่างยิ่ง

“ออง เปิดประตูให้หน่อย...ฉันปวดเยี่ยว” 

ละอองฝนหันไปมองตาเขียว ก่อนจะทำเป็นเมินหน้าหนี

“ปีนกลับลงไปเลย ฉันง่วง กำลังจะนอนแล้ว ห้ามรบกวนเด็ดขาด”

“อองจ๋า...เปิดประตูให้เขาหน่อนะ..นะ”

ปลายฟ้าที่รู้จุดอ่อนของคนในห้องดี พูดจาออดอ้อน อ่อนหวาน ละอองฝนถอนหายใจก่อนจะหันไปมอง เห็นไอ้เพื่อนชายตัวดีอีกครั้ง หนนี้มันเอาแก้มแนบติดอยู่กับประตูกระจก ทำตัวราวกับเป็นจิ้งจก แต่ก็นะ ทำไมมันถึงได้ยังดูหล่ออยู่ได้ล่ะ?

 ละอองฝนถอนหายใจทิ้ง เหนื่อยหน่ายกับความหล่อทิ้งหล่อขว้างของนายปลายฟ้าเสียเหลือจะกล่าว  หรือต่อให้หมอนี่อยู่ในสภาพทุเรศทุรังขนาดไหน ความหล่อของหมอนี่ก็ยังเปล่งประกายให้เห็นเสมอ

ในช่วงเข้ามาหาวิทยาลัยปีหนึ่ง ด้วยวัยที่เพิ่มมากขึ้น อีกทั้งสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไป ละอองฝนจึงตัดสินใจแน่วแน่ที่จะเลิกล้มการขอปลายฟ้าเป็นแฟน แล้วเธอก็ไม่เคยคิดถึงมันอีกเลย   

“แล้วทำไมนายถึงไม่เข้าไปฉี่ที่บ้านของตัวเอง มายืนโหวกเหวกโวยวาย ในบ้านของคนอื่นเขาเพื่อ? คนไม่มีมารยาท...”

ละอองฝนบ่นยาวเหยียด ยังไม่คิดขยับไปเปิดประตูให้ เธอกำลังเตรียมตัวจะเข้านอนแล้วจริงๆ แต่ติดตรงที่ผมเพิ่งสระมาหมาดๆยังไม่แห้งดี จึงยังนั่งใช้ผ้าขนหนูขยี้เส้นผมอ่อนละมุนให้มันแห้ง

“หากุญแจรั้วไม่เจอ ไม่อยากปลุกพ่อกับแม่  เลยปีนรั้วมาบ้านเธอดีกว่า เร็วหน่อย...ฉี่ฉันจะราดอยู่แล้ว หรือจะให้ฉันยืนเยี่ยวมันตรงหน้าระเบียงห้องเธอเลย เอาไหม?”

แขกไม่ได้รับเชิญเปลี่ยนจากออดอ้อนเป็นข่มขู่

 ละอองฝนแน่ใจ ขืนเธอยังชักช้า มีหวังไอ้หมอนี่เป็นได้ฉี่ตรงระเบียงบ้านเธอเป็นแน่ เธอรีบลุกขึ้นจากโต๊ะเครื่องแป้ง

ร้องห้ามเสียงหลง ตอนเห็นปลายฟ้าทำท่าจะรูดซิปกางเกงยีน

“ไอ้บ้า อย่าเชียวนะ”

ผ้าในมือถูกโยนทิ้งส่งๆ ละอองฝนเดินลงน้ำหนักย่ำโครมๆมาตรงระเบียง สีหน้าระอากับไอ้เพื่อนหน้าหล่อแต่นิสัยเสีย เมาหัวราน้ำทีไร เป็นต้องปีนรั้วปีนระเบียงมาฉี่บ้านเธอทุกที

ละอองฝนเดินไปปลดล็อกกลอนประตู เปิดทางให้คนไร้มารยาทที่มีผิวแก้มแดงก่ำเพราะเจ้าตัวเป็นคนผิวขาวจัด เดินแทรกตัวหนากว่าปีก่อนเข้ามาภายในห้องนอนอย่างรวดเร็ว

 ปลายฟ้าก้าวถี่เร็ว แต่ไม่ค่อยจะตรงทางเท่าไหร่นัก ตรงดิ่งไปยังห้องน้ำ  

ก็แหง่ล่ะ...พ่อเจ้าประคุณเล่นชนแก้วต่อแก้วกับเพื่อนชนิดไม่มีได้หยุดพัก ถ้าไม่เมานี่ถือว่าปาฏิหาริย์

ละอองฝนเดินลากขากลับมานั่งรอยังเตียงนอน หูได้ยินเสียงน้ำกระทบพื้นแล้วจึงกลอกตามองบน ต่อมาได้ยินเสียงกดชักโครก กำลังจะเตรียมตัวขยับปากจะด่าให้พอเป็นพิธี พลันหูกลับได้ยินเสียงร้อง “โอ๊ะ!” ดังขึ้นพร้อมด้วยเสียงคล้ายกับของหนักหล่นกระแทกพื้น

คนด้านนอกรีบเผ่นกระโจนตรงไปยังที่มาของเสียงร้องราวกับคนถูกเชือดทันที ดีหน่อยตรงประตูห้องน้ำถูกเปิดทิ้งไว้ ละอองฝนจึงไม่ต้องวุ่นวายหากุญแจเปิด

หากทว่าภาพตรงหน้าทำเอาเธอถึงกับยืนอึ้งอยู่เป็นครู่ รับรู้ได้ว่าผิวแก้มเธอร้อนฉ่า  

ต่อให้โตมาด้วยกัน เคยวิ่งเล่นไล่แตะล้มลุกคลุกคลานกันมาตั้งแต่นุ่งขาสั้นจนกระทั่งสอบติดรั้วมหาวิทยาลัยเดียวกันก็เถอะ ละอองฝนก็ไม่เคยเห็นสัดส่วนที่ไม่เคยเห็นของปลายฟ้ามาก่อน

หัวใจเธอเต้นรัวเร็ว นัยน์ตาสดใสกระจ่างวาบ

โอ้โฮ...ทำไมอาวุธของหมอนี่ มันถึงได้ดูใหญ่โตมโหฬารขนาดนั้นล่ะ ใหญ่พอๆเทียบเท่ากับลำแขนเธอยังได้

 ไม่ถึงกับดูน่าเกลียด ทว่ามันดูน่าเกรงขามซะมากกว่า

 ทำเอาละอองฝนขนลุกซู่ ดวงตางดงามจึงเบิกโตขึ้นกว่าเดิม เมื่อเธอรู้สึกว่าตรงหว่างขามันมีน้ำซึมแฉะๆไหลออกมา

ละอองฝนขมวดคิ้วมุ่น อารมณ์สาวชักเริ่มปั่นป่วน

 อายุยี่สิบกว่าปีที่เติบโตมาท่ามกลางสื่อเทคโนโลยีเจริญก้าวหน้ามากมาย เธอจะไม่รู้เชียวเหรอว่ามันคือน้ำอะไร

“ออง...ช่วยที ฉันลุกไม่ขึ้น”

คนเจ็บชูมือราวกับเด็กชาย ละอองเผลอกดสายตามองความมโหฬาร แล้วกลืนน้ำลายอึกใหญ่

“เอ่อ...นายลองลุกขึ้นเองก่อนสิ” ละอองฝนบ่ายเบี่ยง ยืนทำใจให้สงบสักครู่ พร้อมรีบดึงสติและสายตามองให้สูงกว่าตรงเครื่องเพศของเขา

“ลองแล้ว แต่มันลุกไม่ขึ้นนี่นา ทำไม...แค่นี้ช่วยหน่อยไม่ได้หรือไง เธอชักจะใจดำกับฉันมากเกินไปหน่อยแล้วนะ หรือยังน้อยใจ ที่ฉันไม่ยอมรับรักเธอสักที...”

“ไม่ใช่สักหน่อยย่ะ...”

“ถ้าไม่ใช่ งั้นก็ช่วยฉุดมือฉันลุกขึ้นหน่อย เจ็บหลัง ตะกี้มันกระแทกโดนขอบชักโครก...”

คนเมาที่ยังไม่รู้ตัวกำลังโชว์ของดีต่อหน้าเพื่อนสาวยังตื๊อ สีหน้าเขาบ่งบอกว่าเจ็บจริง ไม่ได้แกล้ง

“ถ้าจะให้ช่วย นายก็กรุณาจัดการยัดไอ้นั่นของนายเก็บเข้าที่ก่อนจะได้ไหม?”

“ของอะไร” ปลายฟ้าถาม สีหน้างุนงง

“ก็...ไอ้เจ้านั่นของนายไง”

ละอองฝนบุ้ยปากไปยังตำแหน่งกลางเป้า ปลายฟ้าเหลือบตามองตามก่อนเขาจะนิ่งอึ้ง ตัวเขาแข็งค้าง แต่แล้ว จู่ๆ อย่างไม่คาดฝัน ละอองฝนก็หล่นทับลงมาบนตัวเขาทั้งตัว

“อ๊ะ!...” สองเสียงต่างร้องประสานกันลั่น ทั้งตกใจ ทั้งเจ็บและจุก

ด้วยความที่เมื่อตะกี้ตอนละอองฝนเดิน เจ้าตัวต้องพยายามมองบนเข้าไว้ เท้าเธอจึงพลาด เหยียบเข้ากับขวดสบู่อาบน้ำที่คงร่วงหล่นมาตอนปลายฟ้าลื่นล้มในตอนแรก เธอลื่นเลยทำให้ร่างอวบไม่ถึงกับอ้วนโผนทะยานร่วงผล็อยเกือบกระแทกพื้นห้องน้ำเปียกๆ ดีที่ยังมีร่างหนาของปลายฟ้ารองรับไว้อีกทอด ละอองฝนเลยไม่เจ็บเท่าที่ควร

ถึงไม่เจ็บมากละอองฝนก็ยังจุก เธอซูดปาก ใช้มือดันร่างหนาพยุงตัวหมายจะลุกขึ้น แต่เขากลับห้ามไว้

“อองอย่าเพิ่ง...อยู่ท่านี้อีกแป๊บสิ”

เสียงดังใกล้ใบหูเล็กฟังดูสั่นพร่าแปลกพิกล ละอองฝนก้มมอง สัมผัสได้ว่าลมหายใจเธอกับเขาห่างกันแค่คืบ ละอองฝนเลยอึ้งไปเหมือนกัน

“ฉัน...ฉันจะลุกขึ้นแล้วนะ”

เธอบอกแล้วลองขยับตัวอีกครั้ง คราวนี้มีบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่แถวท้องน้อย มันแข็งและทำให้หัวใจละอองฝนเต้นระรัว ดังออกมานอกอกก็ว่าได้

“นายฟ้า...” ละอองฝนพูดไม่ออก ได้แต่กลืนก้อนแข็งๆในลำคอ ไม่กล้าแม้จะขยับตัวอีก เธอจึงปล่อยตัวนอนทับบนร่างอุดมด้วยมัดกล้าม หน้าอกคัพซีของเธอแนบติดกับหน้าอกเนื้อแน่นเปรี๊ยะของเขา

ปลายฟ้าเป่าปาก อาการจุกเลือนหาย แปรเปลี่ยนเป็นอารมณ์วาบหวามเข้ามาแทน

“เข่าเธอมันมาโดนของฉันน่ะ อา...เสียวชะมัด”

สีหน้าเขาบิดเบี้ยว แรงกดทับด้านบนมันทำให้เลือดในตัวเขาพลุ่งพล่าน มือที่ทำท่าจะดันตัวเองลุก กลับวางทับไว้บนแผ่นหลังของละอองฝน ลูบไล้สัมผัสไปตามอารมณ์ความรู้สึก

“นายฟ้า...นายจะทำอะไร?”

ละอองฝนตื่นตระหนก ตวัดสายตาระแวงมองเพื่อนอย่างไม่ค่อยไว้วางใจ เขาเมาและไม่มีสติควบคุม คนที่จะหยุดทุกอย่างไม่ให้มันเลยเถิดได้ก็คือเธอ ถ้ามันจะไม่ติดเพียงว่าตลอดหลายปีมานี้ เธอได้มอบหัวใจทั้งดวงให้กับเขาไปหมดเกลี้ยง ละอองฝนก็คงจะหยุดยั้งทุกอย่างไม่ให้มันเลยเถิดจนแก้ไขสถานการณ์ไม่ทัน

“เราสองคน...เอ่อ...ลองมาทำกันสักครั้งดีไหมออง...”

ปลายฟ้าเสนอ หัวใจเขาเต้นโครมคราม ตอนรอฟังคำตอบ

ละอองฝนอึ้ง คิดว่าหูเธอคงฝาด

“ออง...ว่ายังไง เธอตกลงไหม?”

 

------------------------------------------

 แฟนเพจ: กนกรส  https://www.facebook.com/กนกรส-1742298989361370/

* สามารถเข้าอ่านเนื้อหานิยายเรื่อง เผลอปักใจรัก ได้ด้านล่างนี้เลยนะคะ*

 ลำดับตอน /ชื่อตอน

• 1

  อารัมภบท

   

• 2

  บทนำ : อุบัติเหตุหรือความหายนะ (จบตอน)

   

• 3

  Ep1 : ยังเป็นแค่เพื่อน (Part1)

   

• 4

  Ep1 : ยังเป็นแค่เพื่อน (Partจบ)

   

• 5

  Ep2 : แรงคนหึง (Part1)

   

• 6

  Ep2 : แรงคนหึง (Part2)

   

• 7

  Ep2 : แรงคนหึง (Partจบ)

   

• 8

  Ep3 : ภัยเงียบ (Part1)

   

• 9

  Ep3 : ภัยเงียบ (Part2)

   

• 10

  Ep3 : ภัยเงียบ (Part3)

   

• 11

  Ep3 : ภัยเงียบ (Partจบ) Ebook มาแล้วจ้า

   

• 12

  Ep4 : ไม่เต็มใจที่แปลว่าเต็มใจ (Part1) ebook มีจำหน่ายแล้ว

   

• 13

  Ep4 : ไม่เต็มใจที่แปลว่าเต็มใจ (Part2) ebook มาแล้วจ้า

   

• 14

  Ep4 : ไม่เต็มใจที่แปลว่าเต็มใจ (Part3) อีบุ๊ก วางจำหน่ายแล้ว

   

• 15

  Ep4 : ไม่เต็มใจที่แปลว่าเต็มใจ (Partจบ) ebook มาแล้วน่า

   

• 16

  (หน้าโฆษณา) แจ้ง อีบุ๊ก วางจำหน่ายแล้วนะคะ