เรื่องสั้นหลอนหักมุม ไขมัน

เคยมีคนกล่าวไว้ว่าผู้หญิงอย่าหยุดสวย ก่อนจะมีคำพูดเชิงกระแนะกระแหนตอบกลับมาว่า ถ้าไม่สวยก็หยุดเถอะดังกลับมา ซึ่งต่อให้ไม่ใช่คนสวยแต่ถ้าหุ่นยังดีก็ยังพอถูๆ ไถๆ ให้สวยขึ้นมาได้ แต่กับคนอ้วนแบบชั้นคงจะเกินคำว่าสวยไปไกลจนทะลุดาวอังคารเลยทีเดียว แต่ในสมัยเด็กชั้นเคยเป็นเด็กผู้หญิงหุ่นดีที่เป็นถึงนักกีฬาโรงเรียนที่หน้าตาก็สวยเรียนก็เก่ง แต่อยู่มาวันนึงชั้นก็เกิดอ้วนโดนไม่ทราบสาเหตุ ซึ่งหมอก็บอกว่าชั้นเป็นโรคเกี่ยวกับการเผาผลานไขมัน จนทำให้มีไขมันสะสมอย่างรวดเร็ว ที่ไม่ว่าชั้นจะพยายามอดอาหารออกกำลังกายหรือทำอะไรก็ตามเพื่อให้ตัวเองกลับมาผอม มันก็ไม่สามารถทำได้จนร่างของชั้นใหญ่จนน้ำหนักเกือบ 100 กิโล แต่ความอ้วนนั้นก็ยังทำให้ชั้นใช้ชีวิตปกติได้ แค่จะลำบากในการหาเสื้อผ้าและมักจะถูกเพื่อนๆ ล้อและคนที่เคยแอบชอบชั้นก็หายไป แต่ด้วยกำลังใจจากครอบครัวและพี่น้องจึงทำให้ชั้นมีชีวิตต่อไป วันเวลาผ่านไปจนชั้นเริ่มทำงาน ในวันเลี้ยงรุ่นชั้นได้เจอกับอิสุเพื่อนสาวคนที่เคยเรียนชั้นเดียวกัน เธอคนนั้นในอดีตก็เคยอ้วนเหมือนชั้นแต่ตอนนี้เธอคนนั้นกลับผอมสวยหุ่นนางแบบอย่างไม่น่าเชื่อจนเพื่อนๆ ตกใจ “ไง” อิสุมาทักชั้น

“ไง” ชั้นทักตอบ “เธอสวยขึ้นนะหุ่นดีด้วยทั้งที่เมื่อก่อนเธอก็อ้วนเหมือนชั้น” อิสุมองมาทางชั้นและยิ้มให้ “ถ้าจะบอกว่าชั้นเป็นคนเสกไขมันให้เธอละจะเชื่อไม๊” อิสุยิ้มก่อนจะกินอาหารหลายอย่างลงไปเหมือนคนตายอดตายอยาก แต่หน้าท้องกลับราบเรียบเหมือนไม้กระดาน จนชั้นที่หลงเชื่อแอบมองตัวเองเพื่อดูว่าชั้นอ้วนขึ้นมาไม๊ แต่อิสุก็หัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นชั้นดูท้องตัวเอง “ไม่ต้องกลัวหรอกชั้นเปลี่ยนคนที่รับไขมันไปแทนเธอตั้งนานแล้ว” อิสุบอกกับชั้นก่อนจะเดินจากไป หมายความว่ายังไงถ่ายโอนไขมัน ชั้นเก็บความสงสัยมาตลอดนับจากนั้น และเมื่อมาคิดดูดีๆ ไม่ว่าชั้นจะพยายามกินยาลดความอ้วนหรือแอบไปดูดไขมันจนเกือบตาย ก็ไม่สามารถลดน้ำหนักกับความอ้วนไปได้เลย หรือที่ยัยอิสุบอกจะเป็นเรื่องจริงแล้วยัยนั่นทำได้ยังไงกัน ชั้นเก็บความสงสัยจนกินไม่ได้นอนหลายวัน จนวันหนึ่งชั้นก็ได้เจอกับคำตอบนั้นเมื่อมีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ผมหน้าม้าในชุดแม่มดสีดำยื่นใบปลิวให้พร้อมกับพูดว่า “เธอเชื่อเรื่องโชคชะตาไม๊” ก่อนจะวิ่งจากไป ที่ในกระดาษนั้นเขียนว่าร้านเวทมนตร์แห่งโชคชะตา สิ่งที่คุณต้องการจะเป็นจริงได้ด้วยการร่ายเวทมนตร์และอธิฐานต่อดวงดาว ชั้นอ่านคำโปรยในใบลิวนั้นก่อนจะโยนมันทิ้งลงถังขยะ เหมือนที่คนอื่นก็ทำเพราะนี่มันยุคไหนแล้วเรายังมาเชื่อเรื่องงมงายนี้หรอ แต่เมื่อมาคิดถึงรอยยิ้มของยัยอิสุกับที่นางพูดว่าได้ถ่ายโอนไขมันมาให้ชั้น พอคิดแบบนั้นก็แอบจี๊ดใจไม่ได้จนสุดท้ายชั้นก็เลยหยิบใบปลิวแล้วเดินมาตามที่ในกระดาษบอก ในซอยเล็กๆ เมื่อเดินเข้าไปในร้านชั้นก็ได้กลิ่นธูปหอมกลิ่นจางๆ และหนังสือของประดับมากมายที่เหมือนบ้านของแม่มดในหนังของฝรั่ง และร้านแบบนี้ก็ไม่น่าจะมาอยู่ในตัวเมืองแบบนี้ได้

“โชคชะตากำหนดให้เรามาพบกัน” เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนเดิมเดินมามาหาชั้นผ่านกองหนังสือในร้าน “ชั้นรู้ว่าคุณต้องการอะไร เพราะในอดีตเมื่อหลายสิบปีก่อนก็เคยมีใครบางคนมาที่นี่เพราะโชคชะตานำพาเหมือนเธอ” เด็กผู้หญิงคนนี้พูดสำเนียงเหมือนผู้ใหญ่ เธอแบมือส่งมาทางชั้น “จ่ายมาแล้วชั้นจะบอกสูตรถ่ายโอนไขมันให้” ชั้นที่ยืนงงพูดอะไรไม่ออก เพราะยังไม่ทันที่จะพูดอะไรเด็กคนนี้ก็พูดทุกอย่างหมดแล้ว “แล้วมันจะได้ผลรึเปล่า” ชั้นถามด้วยความไม่แน่ใจ เด็กคนนั้นยิ้มและเดินมาลูบที่ท้องของชั้น “จากที่ชั้นเห็นมันได้ผลนะ” แน่นอนว่าสิ่งที่เด็กคนนี้บอกมันอาจจะเป็นแค่เรื่องตลกหลอกเล่น ที่อาจจะเป็นการแกล้งกันของยัยอิสุกับเด็กคนนี้ก็ได้ แต่ยังไงมันก็น่าลองอยู่ดีไม่ใช่หรอถ้าเป็นอย่างนั้น

ชั้นจ่ายเงินเพื่อซื้อสูตรถ่ายโอนไขมันซึ่งมียาสมุนไพรหลายอย่าง และบทสวดที่อัดเป็นม้วนเทปเพื่อเปิดระหว่างร่ายคาถา “สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเส้นผมหรือชิ้นส่วนร่างกายจากคนที่เธออยากโอนย้ายไขมันให้ เพียงแต่เธอทำตามที่บอกเท่านั้น” แน่นอนว่าชั้นเองไม่เชื่อแต่ในเมื่อเสียเงินมาแล้วก็ต้องลอง ซึ่งสิ่งแรกที่ชั้นต้องทำคือการไปหาซื้อเครื่องเล่นเทปในร้านขายอุปกรณ์ไฟฟ้ามือสอง เพราะยุคนี้ไม่มีใครเขาใช้เครื่องเล่นเทปกันแล้ว และเมื่อได้เครื่องเล่นเทปมาสิ่งที่สำคัญที่สุดคือเส้นผมหรืออะไรบางอย่างจากตัวยัยอิสุที่น่าจะยากที่สุด แต่เหมือนโชคชะตาจะเป็นใจหรืออะไรก็ไม่รู้ เพราะตอนที่ชั้นเดินออกมาจากร้านไปได้ซักพักก็เห็นรถของยัยนั่นขับผ่านมา และเลี้ยวเข้าไปในซอยที่ชั้นเพิ่งออกมา นั่นก็แปลว่าสิ่งที่ชั้นเข้าใจและสิ่งที่เด็กแม่มดนั้นพูดเป็นจริง ยัยอิสุนางโอนไขมันมาให้ชั้นมาตั้งแต่สมัยเรียนจนชีวิตของชั้นย่ำแย่มาจนถึงตอนนี้ ชั้นแอบรอจังหวะจนยัยนั่นออกมาจากร้านก่อนจะรีบตามรถของนางไป โดยที่ไม่ให้นางรู้จนมาถึงที่อยู่ของอิสุว่านางพักอยู่กับสามีในบ้านสุดหรูราคาหลายล้าน ซึ่งเมื่อรู้ที่อยู่ทีนี้ทุกอย่างก็ง่ายดายขึ้นมาทันที เพราะชั้นแค่สืบหาความแม่บ้านที่ทำความสะอาดและติดสินบนนาง เพื่อให้ไปเอาเส้นผมจากในห้องน้ำมาแค่นี้ก็มีของทำพิธีจนครบ

ชั้นเปิดเทปร่ายคาถาและทำตามที่คู่มือบอกทุกอย่าง ก่อนจะเผาเส้นผมของยัยอิสุไป ซึ่งเมื่อพิธีจบลงก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น เพราะเมื่อไปช่างน้ำหนักก็ยังเท่าเดิม หรือนี่อาจจะเป็นแค่มุกตลกแกล้งกัน หรือไม่ก็ต้องรอผลของเวทมนตร์ให้ทำงาน ซึ่งเมื่อชั้นตื่นมาและไปช่างน้ำหนักก็พบว่าน้ำหนักลดจริงๆ แต่มันลดแค่ไม่กี่ขีด แต่วันเวลาผ่านไปน้ำหนังก็เริ่มลดลงเรื่อยๆ จากจนชั้นกลับมาผอมจะเห็นได้ชัด และเมื่อชั้นผอมลงก็เลยไปแอบดูว่ายัยอิสุนั่นจะอ้วนขึ้นมาไม๊ ซึ่งก็ใช่ยัยนั่นอ้วนขึ้นมาแต่อีกวันนางก็ผอมลง คงเพราะนางก็ถ่ายโอนไขมันให้คนอื่น แต่ชั้นก็ไม่ยอมแพ้ชั้นยังคงไปซื้อเส้นผมจากแม่บ้านคนนั้นเรื่อยๆ เพื่อถ่ายโอนไขมันซึ่งตอนนี้มันไม่ใช่การอยากผอมของชั้นแต่มันคือการอยากแก้แค้น และก็ได้ผลเพราะชั้นพยายามร่ายคาถาโดยการให้คนอ้วนคนอื่นมาร่วมพิธีด้วย จนสุดท้ายความอ้วนที่ยัยนั่นถ่ายเทไปก็ถ่ายโอนไม่ทัน เพราะชั้นใช้คนอ้วนถึงห้าคนมาช่วยจนชั้นตอนนี้กลับมาผอมเป็นปกติแต่ยัยอิสุกลับมาอ้วน ซึ่งอ้วนแค่นี้มันยังไม่สะใจชั้นหรอก เพราะสิ่งที่ชั้นเจอมาตลอดหลายปีมันหนักหนาจนเธอต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำ ชั้นยังคงหาคนอ้วนมาเสกคาถาเพื่อให้ยัยนั่นอ้วนจนเดินไม่ได้ไขมันจุกจนตาย ซึ่งระหว่างนั้นชั้นก็แอบดูที่บ้านยัยนั่นไปด้วยเพื่อดูนางอ้วนด้วยความสะใจ และจากวันนั้นชั้นก็ไม่เห็นยัยอีสุอีกเลย แต่พอถามแม่บ้านนางก็ว่าอิสุอ้วนจนเดินไม่ได้แล้ว มันต้องแบบนี้ซิถึงจะสะใจแม่

และวันหนึ่งระหว่างที่ชั้นกำลังนั่งทำงานในรูปร่างที่ผมเพรียวสวย ก็มีข่าวว่าเศรษฐีแฟนของอิสุเกิดท้องระเบิดออกมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ ระหว่างรักษาที่โรงพยาบาลเมื่อวานนี้ และนอกจากสามีของอิสุก็มีหญิงสาวอีกคนที่เกิดท้องระเบิดเช่นกันในเวลาไล่เลี่ยกัน และสิ่งที่ชั้นแปลกใจที่สุดก็คือ ยัยอิสุที่อยู่ในข่าวนางดูผอมเพียวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่นางก็ร้องไห้คร่ำครวนที่สามีตาย และข่าวก็บอกว่าผู้หญิงที่ท้องระเบิดนั่นคือเมียน้อยของแฟนอิสุ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาเป็นเบอร์ที่ไม่รู้จัก พอชั้นรับสายก็เป็นเสียงของอิสุพูดกับชั้น “ขอบใจเธอนะที่ช่วยฆ่าสามีและเมียน้อยให้ชั้น ทีนี้ชั้นก็จะได้มรดกไปคนเดียว แถมยังกำจัดเมียน้อยกับลูกในท้องมันได้อีก”

“หมายความว่าไง” ชั้นงงจนจับต้นชนปลายไม่ถูก ขณะที่อิสุก็เล่าเรื่องราวตั้งแต่ต้นว่าทั้งหมดคือสิ่งที่เธอวางแผนเอาไว้ ตั้งแต่เรื่องราวที่เจอชั้นในงานเลี้ยงรุ่น นางได้บอกชั้นให้รู้ว่าตัวเองคือคนถ่ายโอนความอ้วนให้ชั้นจริงๆ ในอดีต และนางก็จ้างแม่มดนั้นให้มาแจกใบปลิวและเสนอเวทมนตร์ถ่ายโอนไขมันจริงๆ ให้ชั้น และนางก็ได้แอบเอาเส้นผมของตัวเองและเส้นผมของเมียน้อยและสามีที่ไว้ในห้องน้ำ เพื่อให้แม่บ้านมาขโมยมาให้ชั้น และใช้เงินโกหกชั้นว่านางอ้วนจนเดินไม่ได้ เพราะนางรู้ว่าชั้นต้องแค้นมากๆ แน่ๆ และคงไม่หยุดจนกว่าอิสุจะอ้วนจนไขมันจุกตาย อิสุหัวเราะทางโทรศัพท์ “แต่ก็ไม่คิดว่าเธอจะแค้นชั้นขนาดให้ไขมันเยอะจนร่างระเบิดแต่ก็ขอบคุณเธอนะ และเพื่อเป็นการตอบแทนชั้นโอนเงินให้เธอเป็นการปลอบใจ และถือว่าเราหายกันแล้วนะ” อิสุบอกกับชั้นพร้อมเสียงเงินเข้าในบัญชีก้อนโตจนชั้นหายแค้น

“โชคชะตากำหนดให้เรามาพบกัน ชั้นรู้ว่าคุณต้องการอะไร”

จบ....

แต่งหน้าให้สวย

คุณว่าโลกใบนี้มันยุติธรรมไม๊ ทำไมคนสวยหล่อถึงได้สิทธิพิเศษมากกว่าคนปกติ และคนขี้เหร่ถ้าไม่เป็นตัวประกอบยืนเชียร์นางร้ายที่ก็สวยพริ้ง ก็คงจะเป็นแค่คนใช้หรือเป็นตัวตลก มันไม่ยุติธรรมเลยว่าไม๊ แต่ถึงแบบนั้นชั้นก็คงจะไปเรียกร้องอะไรไม่ได้ เพราะถึงจะพูดไปก็คงไม่มีใครสนใจอยู่ดี แต่อย่างน้อยพระเจ้าก็ไม่ทอดทิ้งคนขี้เหร่แต่อยากสวยแบบพวกเรา ด้วยการทำแอพแต่งรูปบนมือถือมาให้ทุกคนที่อยากสวยหล่อได้สมใจ ที่แม้การทำให้ตัวเองสวยหล่อนั้นจะเป็นแค่มโนคติบนที่เราอาจจะสวยแค่บนอินเตอร์เน็ต แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นมา

“ขะขอตัวก่อนนะครับพอดีว่าหมาที่บ้านป่วย” ชายหนุ่มมีท่าทางลุกลี้ลุกลนเมื่อนัดมาเจอกันครั้งแรก หลังจากที่ได้พูดคุยทำความรู้จักและตกลงเป็นแฟนกันทางอินเตอร์เน็ต เราสองคนคุยกันยันเช้าบอกกล่าวเล่าเรื่องต่างๆ เหมือนคนรู้ใจ จนชั้นวาดฝันตัวเองในชุดแต่งงานเลย แต่พอมาเจอตัวแล้วหนุ่มคนนั้นก็มีท่าทางเปลี่ยนไปและแทบไม่สบตาชั้นเลย ซึ่งนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกของชั้นที่เจอแบบนี้ และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีผู้ชายอ้างว่าหมาป่วย บางคนเคยอ้างว่าลืมถอดปลั๊กไฟเตารีดก่อนออกมาก็มี ทั้งที่ตอนมาจีบตอนคุยโทรศัพท์ตอนแชทก็พูดจากันอย่างหวาน แต่พอเจอหน้าที่ต่างกับตัวจริงหน่อยเดียวก็รับไม่ได้

ชั้นเดินกลับบ้านด้วยใจที่ห่อเหี่ยวเบื่อหน่าย แต่อย่างน้อยรูปของชั้นบนโซเชียลก็มีคนมากดไลค์กดติดตามมากมาย เห็นแบบนี้ชั้นเองก็ฮอตเหมือนกันนะ และในระหว่างที่กำลังแต่งรูปหน้าตัวเองที่กำลังเศร้าเพื่อเอาไปลงบนโซเชียล ก็มีแอพอะไรไม่รู้เด้งขึ้นมา มันเป็นแอฟรูปวาดของผู้หญิงกำลังยิ้ม เมื่อชั้นกดเข้าไปก็พบกับโฆษณาแบบปกติที่เคยเห็นในแอพ ก่อนจะมีเมนูการปรับแต่งรูปเหมือนแอพอื่นๆ แต่ในฐานะของผู้เชี่ยวชาญการแต่งรูปย่อมต้องไม่พลาดการทดลองแอพใหม่ๆ อยู่แล้ว “ไหนลองซิ อุ๊ยปรับโครงหน้าได้เหมือนแอพนั้นเลย อันนั้นก็ปรับตาแต่งริ้วรอยเหมือนกับแอพนี้ เอ๋มีเปลี่ยนทรงผมสีผิวได้ด้วยแจ๋วแฮะ เอาละแต่งเรียบร้อย โอเคโพสละ” ชั้นพูดกับตัวเองระหว่างเดินทางกลับและโพสลงบนโซเชียล และในระหว่างที่กำลังเดินโพสรูปชั้นก็เจอกับเมกุมิเพื่อนในที่ทำงานเลยเข้าไปทักทาย

“ไงเมกุมิ” ชั้นเดินไปจับไหลเพื่อนสาวคนสนิท แต่เธอกลับดูท่าทางตกใจเมื่อเห็นชั้น “คุณเป็นใคร” เมกุมิถามชั้น แถมเธอยังมองชั้นตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความแปลกใจ ทั้งที่เราก็รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยทำงานใหม่ๆ “คุณเป็นใครคะ” เมกุมิถาม “ชั้นเองอายะกะไงจำไม่ได้หรอ” เมกุมิทำหน้างงกว่าเดิม “อายากะไหน คุณทักผิดคนแล้ว” เมกุมิพูดจบก็เดินจากไปด้วยท่าทางหัวเสีย  ซึ่งน่าจะเป็นชั้นมากกว่าที่ต้องหัวเสีย เพราะเจอคนที่รู้จักสนิทกันแต่แกล้งทำเป็นไม่รู้จักแบบนี้  จนชั้นมาถึงบ้านก็เข้าไปอาบน้ำและส่องกระจกก็ต้องตกใจเมื่อเห็นใครก็ไม่รู้ในกระจก

“นี่มันชั้นเองหรอ” ในช่วงวินาทีนึงชั้นจำได้ว่าหน้าแบบนี้ มันคือหน้าของชั้นในโซเชียลที่เมื่อเอามาเทียบกันมันก็ใช่เลย ไม่แปลกที่ยัยเมกุมิจะจำชั้นไม่ได้เพราะขนาดชั้นเองยังจำตัวเองแทบไม่ได้เลย และด้วยความตกใจชั้นเลยรีบโทรไปหายัยเมกุมิเพื่อเล่าสิ่งที่เจอให้นางฟัง

“นั่นแกจริงๆ หรอไปทำศัลยกรรมที่ไหนมาทำไมถึงสวยแบบนี้” เมกุมิถามชั้นหลังจากที่เล่าเรื่องที่เจอกันตอนนั้นให้นางฟังจนเข้าใจ “ชั้นเองก็ไม่รู้ จู่ๆ แอพนี่ก็เด้งมา แกลองโหลดดูซิเพื่อจะสวยขึ้นมาบ้าง ชื่อแอพว่า monster and beauty เมกุมิพยายามหาก็ไม่เจอแอพนี้เลยจนยัยน่ะนบอกว่าบางทีมันอาจจะปล่อยจากระบบบลูทูธก็ได้ แล้วแกก็บังเอิญไปอยู่ตรงจุดที่ปล่อยมาพอดีเมกุมิบอกมาแบบนั้น หลังจากวางสายสิ่งแรกที่ชั้นจะทำเลยก็คือการข้อความไปหาเหล่าผู้ชายที่เคยบอกเลิกชั้น พร้อมกับส่งรูปตัวเองและขอนัดเจอ ซึ่งเกือบทุกคนไม่มีใครเชื่อว่าชั้นคนนี้สวยขึ้นแล้ว จนเมื่อชั้นเปิดวิดีโอคอลให้ดูว่าชั้นสวยขึ้นขนาดไหน จนผู้ชายหลายคนต่างพากันมาขอนัดเจอชั้นอีกครั้ง แต่อย่าหวังเลยเพราะชั้นตอนนี้สวยแล้ว และสวยเลือกได้นะจ๊ะจะบอกให้

หลังจากวันนั้นชั้นก็พยายามแต่งรูปตัวเองให้สวยขึ้นไปอีก นี่ยังไม่นับพวกที่ทำงานต่างพากันงงตอนที่ชั้นเดินมาทำงาน เพราะชั้นแทบจะเป็นคนใหม่ในสายตาของทุกคนเลยทีเดียว ซึ่งถ้าไม่ได้เมกุมิมาช่วยยืนยันทุกคนก็คงคิดว่ามันคือรายการล้อกันเล่นอยู่แน่ๆ และเมื่อมีเวลาว่างชั้นก็จะการปรับรูปเปลี่ยนตัวเองให้สวยขึ้นเรื่อยๆ ทั้งเพิ่มจมูกตรงนี้เพิ่มใส่ความขาวลงไปอีกเปลี่ยนทรงผม ที่ชั้นเองก็ไม่รู้หรอกนะว่ามันเกิดจากเวทมนตร์หรือพระเจ้าประทานมาให้ก็ไม่รู้ แต่สิ่งที่ชั้นชอบก็คือชั้นสามารถสวยขึ้นมาได้อีก และชั้นก็แบ่งปันความสวยนี้ให้กับยัยเมกุมิด้วย

“ชั้นขอแบบนี้เอาจมูกโด่งๆ แบบนี้เลยโอเค ชั้นสวยยัง” เมกุมิถามชั้นที่แค่แว๊บเดียวนางก็สวยขึ้นมาทันตาเหมือนมีเวทมนตร์ “สวยคะคุณพี่” ชั้นชื่นชมความสวยของเมกุมิ ก่อนที่เราสองคนจะคิดได้ว่าถ้าเราทำให้คนสวยได้ก็ทำให้คนไม่สวยได้ด้วยซิ เมื่อคิดได้แบบนั้นชั้นเลยแอบถ่ายรูปยัยอายานามิ แล้วปรับเปลี่ยนให้ตาของข้างไม่เท่ากันจมูกบานเป็นลิงกอลิล่า เปลี่ยนสีผิวให้ดำเป็นถ่าน ซึ่งก็ได้ผลยัยนั่นจากคนสวยก็กลายมาเป็นคนขี้เหร่จนทุกคนต่างตกใจ จะมีเพียงแค่ชั้นและยัยเมกุมิเท่านั้นที่รู้ และวันรุ่งขึ้นยังอายานามิก็ไม่มาทำงานอีกเลย

“แกแกล้งแรงไปป่ะ เอาหน้านางคือไปเถอะ” เมกุมิบอกกับชั้น “นั่นซิแกล้งแค่นี้ก็พอแล้ว” ชั้นเปิดมือถือเพื่อจะปรับหน้ายัยอายานามิให้กลับมา แต่ตอนนั้นเองก็มีใครไม่รู้มาแย่งมือถือไปจากชั้น ที่เมื่อดูแล้วน่าจะเป็นยัยอายานามิ “หยุดนะ” ชั้นกับเมกุมิที่วิ่งไล่ตามจู่ๆ หน้าของชั้นกับเมกุมิก็รู้สึกเหมือนมีอะไรเปลี่ยนไป จนคนแถวนั้นมองด้วยความตกใจ เพราะตอนนี้ตาซ้ายของชั้นไปอยู่ที่คางส่วนปากของชั้นมาอยู่ตรงมูกส่วนมูกนั้นก็ไปอยู่ที่ตาซ้ายจนกลายเป็นสัตว์ประหลาด ซึ่งเมกุมิก็โดนเหมือนกันเมื่อต่างฝ่ายต่างส่งกระจกให้ดู

“ต้องรีบหายัยนั่นให้เจอเร็วๆ “ ชั้นกับเมกุมิรีบวิ่งตามหายัยอายานามิ ระหว่างนั้นก็เจอร้านขายหน้ากากผีจึงหยิบมาใส่เพื่อไม่ให้คนตกใจกลัว และโชคดีที่โทรศัพท์ชั้นติดสัญญาณ GPS ไว้เลยพอจะรู้ว่าโทรศัพท์อยู่ที่ไหน จนเราสองคนจึงตามมาที่สะพานข้ามแม่น้ำที่ตอนนี้ยัยอายานามิก็กลับคืนคนเดิมแล้ว

“ขอมือถือคืนเถอะนะชั้นผิดไปแล้วขอโทษ” ชั้นกับเมกุมิอ้อนวอนจนแทบจะกราบเท้าของอายานามิ เพราะที่เป็นอยู่ตอนนี้มันคือหน้าของตัวประหลาด ที่อย่างว่าแต่เป็นคนเลยจะเป็นสัตว์ประหลาดยังเป็นไม่ได้ ยัยอายานามิยิ้มก่อนจะส่งโทรศัพท์มือถือคืนให้ชั้น แต่เมื่อชั้นเปิดดูในนั้นแอพที่สามารถทำให้เรากลับมาเป็นคนเดิมได้ถูกลบไปแล้ว “แกทำอะไรลงไปแกรู้ไม๊ว่าหน้าเราสองคนเป็นยิ่งกว่าผีอีก เราแค่แกล้งแกนิดเดียวเอง ทำไมถึงทำขนาดนี้” ชั้นกับเมกุมิโกรธจนเลือดขึ้นหน้าเลยเผลอพลักยัยอายานามิตกลงไปจากสะพานจนยัยนั่นคอหักตาย

“บ้าเอ๊ย แล้วทีนี้เราจะกลับหน้าเดิมได้ไง” ชั้นที่ยังใส่หน้ากากผีร้องไห้ออกมาขณะที่เมกุมิก็ถอดหน้ากากร้องไห้ แต่หน้าของเธอนั้นกลับเป็นปกติ ซึ่งหน้าของชั้นก็เป็นปกติแล้วเหมือนกัน ดูเหมือนว่ายัยอายานามิจะแต่งหน้าเราสองคนให้กลับมาเป็นแบบเดิมก่อนจะลบแอพทิ้ง นี่เราสองคนทำอะไรลงไปเนี้ย....จบ