เที่ยวลาวชนบท
สวัสดีครัยผมเสือเก่งthe story ผมจะมาพูดถึงการเดินทางในครั้งนี้ของผมซึ่งก็เป็นการเดินทางช่วงฤดูฝนครับทุกคนเลยทำไห้บรรยากาศนั้นทั้งเปีกและเลอะเทะไปหมดเพราะชนบทลาวที่ผมเดินทางไปพบเจอนั่นก็คือถนนเข้าสู่หมู่บ้านนั้นลำบากมากเป็นถนนดินที่เวลาโดนฝนหนักนี่ก็จะเละมากเลยทุกคน ขนาดเดินเท้าเปล่ายังลำบากเลยครับหมู่บ้านนี้
ช่วงหน้าฝนคนในหมู่บ้านอาจต้องงดการสัญจรด้วยรถเลยทีเดียว พอผมเดินเท้าเข้าสู่หมู่บ้านก็ต้องเจอบรรยกาศที่สวยงามกับบ้านเรือนแบบเก่าโบราณ ซึ่งผุพังบ้างบางหลังก็เล็กนิดเดียว บ้านหลังเล็กๆผุๆพังๆบางครั้งก็อาศัยอยู่กันหลายคน จนบางครั้งนึกสารเลยว่าอยู่กันได้ยังงัย แต่ดูพวกเขาก็ท่าทีเหมือนปกติไม่ได้มีความที่จะวิตกอะไรมากมาย อีกอย่างหนึ่งก็คือหมู่บ้านชนบทเวลาเขาเห็นแปลกๆเข้ามาในหมู่บ้านพวกเขาก็เฉยๆเด็กๆก็จะพากันวิ่งหนีกันจ้าระหวั่นกันเลบที่เดียว
ซึ่งก็เป็นบรรยากาศที่เราได้นึกถึงตัวเองในวันเด็กที่เจอครแปลกหน้าแล้ววิ่งหนีเพราะความกลัว แต่สำหรับผู้ที่เคยเจอเรานี่สิตรงข้ามกันเลยเขากลับวิ่งเข้ามาหาเรา อันดับแรกคือเด็กๆเพราะเขาได้เคยกินขนมจากเรานั่นเองความกลัวเลยหายไปหมด ส่วนคนแก่ก็เข้ามาต้อนรับเรา เหมือนกับว่าเราเป็นลูกหลานเลยทีเดียวครับทุกคน
เพราะการที่ผมเดินไปแต่ละครั้งก็จะมีพวกข้าวของเช่นเสื้อผ้าเด็ก อาหารกระป๋อง ยารักษาโรคแล้วก็ขาดไม่ได้นั่นคือขนมสิ่งนี้ต้องมีเพราะเด็กๆชนบทนั้นครัวเรือนนึงเกือบๆสิบคนก็ว่าได้แล้วรวมทั้งหมู่บ้านล่ะสะพายเป้นี่หนึกอึ้งเลยครับทุกคน
แต่ก็เป็นความสุขอีกอย่างครับทุกคนที่เราได้มีโอกาสได้มอบสิ่งของให้พวกเขาแล้วพวกเขาพอใจถึวบางอย่างสิ่งของมันก็ราคาไม่ได้แพงอะไรมากมายแต่พวกเขาไม่เคยได้รับพวกเขาเลยดีใจและมีความสุข และนี่คือความสุขผมเช่นกัน ฝากติดตามผมในตอนต่อไปด้วยครับทุกคนขอบคุณครับ