ญี่ปุ่น...ไม่ติดอันดับ?

ญี่ปุ่นของฉ่านนนนนนน(ไม่ติดอันดับ)? รายงานล่าสุดประเทศจีนกลับมี "ผู้ค้าบริการทางเพศ" มากที่สุดในโลก โดยมีจำนวนที่น่าตกใจ

อาชีพที่เก่าแก่ที่สุดที่ถูกสร้างขึ้นไม่นานหลังวณิพกก่อกำเนิด แต่ทำไมญี่ปุ่นกลับไม่ติดใน 10 อันดับแรกซะด้วยซ้ำ ทำให้มุกเก่าๆสำหรับข้อมูลนี้....ไม่ค่อยน่าเชื่อถือ

สหภาพแรงงานทางเพศระหว่างประเทศ (IUSW) ได้ออกรายงานล่าสุดระบุว่า จีนมีจำนวนผู้ให้บริการทางเพศมากที่สุดในโลกคือ 5 ล้านคน รองลงมาคืออินเดีย 3 ล้านคน และไทยเราซึ่งอยู่ติดๆกับไต้หวันและมีอุตสาหกรรม(ทางเพศ)ที่เฟื่องฟูกลับอยู่ในอันดับที่ 8

การจัดอันดับโดย สหภาพแรงงานทางเพศระหว่างประเทศ (International Union of Sex Workers) สหภาพนี้เป็นสหภาพแรงงานสำหรับผู้ขายบริการทางเพศที่มีฐานอยู่ในสหราชอาณาจักร

รณรงค์เพื่อลดทอนความเป็นอาชญากรรมของการค้าประเวณี และดำเนินการเพื่อให้งานบริการทางเพศได้รับการยอมรับว่าเป็นแรงงานที่มีศักยภาพสหภาพแรงงานทางเพศระหว่างประเทศ (IUSW) ออกรายงานล่าสุดระบุว่า จีนมีจำนวนผู้ให้บริการทางเพศมากที่สุดในโลก 5 ล้านคน

รองลงมาคืออินเดีย 3 ล้านคน และไทยซึ่งอยู่ใกล้กับไต้หวัน มีอุตสาหกรรมทางเพศที่เฟื่องฟูอยู่ในอันดับที่ 8

IUSW เปิดเผย "สถิติผู้ให้บริการทางเพศแยกตามประเทศและเพศ" โดยระบุว่า

มีผู้ให้บริการทางเพศทั่วโลกมากกว่า 50 ล้านคน ผู้หญิง 41.6 ล้านคนและผู้ชาย 10.4 ล้านคน

เนื่องจากโอกาสและช่องทางในการให้บริการทางเพศมีเพิ่มมากขึ้น จำนวนนี้ อาจเพิ่มขึ้นในอนาคตเป็นที่น่าสนใจว่า นอกจากจีน อินเดีย และไทยที่กล่าวถึงข้างต้นแล้ว อันดับที่4-10ในการจัดอันดับผู้ให้บริการทางเพศทั่วโลก ได้แก่ สหรัฐอเมริกา (1 ล้านคน) ฟิลิปปินส์ (800,000 คน) เม็กซิโก (500,000 คน) และเยอรมนี ( 400,000 ราย บราซิล (250,000 ราย)ไทย (250,000 ราย) บังคลาเทศ (200,000 ราย) และเกาหลีใต้ (147,000 ราย)

สำนักข่าว Thaiger รายงานว่าแม้ว่าอุตสาหกรรมทางเพศของประเทศไทยจะได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางจากสาธารณชน แต่ก็มีกฎหมายห้ามอย่างชัดแจ้งและผู้ให้บริการทางเพศก็ถูกละเลยและต่อต้านจากทางการ และพวกเขายังคงดิ้นรนเพื่อให้ได้มาซึ่งสิทธิแรงงานขั้นพื้นฐานที่สุดและด้วยบริการทางเพศที่เกิดขึ้นใหม่ผ่านช่องทางออนไลน์ สหภาพแรงงานคาดการณ์ว่าจำนวนผู้ให้บริการทางเพศจะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในอนาคต

IUSW เสริมว่าเนื่องจากการค้าประเวณีเป็นสิ่งผิดกฎหมายในประเทศไทย และรายได้ประมาณ 235,260ล้านบาท ที่สร้างโดยผู้ให้บริการทางเพศในประเทศต่อปีจึงไม่รวมอยู่ในผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศของประเทศไทย

นอกจากนี้ยังทำให้ผู้ให้บริการทางเพศในประเทศไทยยังเสี่ยงต่อการถูกบังคับค้าประเวณี ความรุนแรงและการขาดเสรีภาพและผลประโยชน์ที่เกี่ยวข้องกับการทำงาน เช่น ค่าแมงดา ค่ารักษาพยาบาล และการคุ้มครองภายใต้กฎหมายแรงงาน IUSW กล่าว

ชัชลาวัลย์ เมืองจันทร์ นักเคลื่อนไหวทางสังคมจากมูลนิธิเอ็มพาวเวอร์ ชี้ว่า มีการร่าง ร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองบริการทางเพศไปยังกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์เมื่อกว่า 5 ปีที่แล้ว แต่ไม่มีความคืบหน้าใด ๆ เธอและตัวแทนอุตสาหกรรมบริการทางเพศของไทยคนอื่นๆ จึงเรียกร้องให้มีการผลักดันร่างพระราชบัญญัตินี้อีกครั้ง

แล้ว.......ไม่มีญี่ปุ่นเหรอ?

หลังจากเผยแพร่รายงานดังกล่าว ก็ได้จุดกระแสถกเถียงกันอย่างดุเดือด ผู้คนจำนวนมากมองว่า การไม่มีญี่ปุ่นซึ่งเป็นประเทศใหญ่ในภาพยนตร์สำหรับผู้ใหญ่นั้นไม่มีเหตุผล โดยกล่าวว่า "คุณไม่คิดว่ามันแปลกเหรอที่ไม่มีญี่ปุ่น", " ไม่มีญี่ปุ่นเหรอ!", "ญี่ปุ่นอย่างน้อยก็อยู่ในห้าอันดับแรก"

และบางคนก็พูดว่า "ญี่ปุ่นมักจะเลียงบาลีว่า มันเป็นความรักแบบเสรี ไม่ใช่การค้าประเวณี"

แม้ "ญี่ปุ่นจะไม่มีผู้ให้บริการทางเพศ พวกเธอทั้งหมดล้วนเป็นนักประชาสัมพันธ์หญิง และเป็นเจ้าแห่งการอาบน้ำ” บางส่วนตั้งคำถามถึงความถูกต้องและแม่นยำของข้อมูลในรายงานฉบับนี้ โดยกล่าวว่า "ข้อมูลดังกล่าวทำให้เข้าใจผิด ประเทศที่มีประชากรจำนวนมากจะตามหลังไต้หวันได้อย่างไร", "ทำสถิติอย่างไร?

เด๋วๆๆๆๆ แล้ว.......นี่....ไม่มีเวียดนาม และไต้หวันเหรอ?

มีใครเชื่อ การสำรวจนี้ในเวียดนามบ้างไหม "สถิติที่ดีที่สุดแสดงให้เห็นว่าตำรวจไม่รู้เรื่องด้วยซ้ำ "

บางคนคิดว่าอุตสาหกรรมทางเพศของไต้หวันยังไม่ถูกกฎหมาย และกล่าวว่า"จะไม่มีไต้หวันได้อย่างไร" "นี่ยังไม่ถูกกฎหมายเหรอ?” “ไต้หวันยังไม่ผิดกฎหมายเหรอ?", "ไต้หวันต้องไม่มีโซนพิเศษ ต้องมีแต่เลขสีดำ " อุตสาหกรรมการค้าประเวณีอาจกล่าวได้ว่าเป็นอุตสาหกรรมที่เก่าแก่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ และอุตสาหกรรมการค้าประเวณีของไต้หวันได้รับการพัฒนามาหลายปีแล้ว

อย่างไรก็ตาม ยังคงมีความแตกต่างระหว่างฝ่ายต่างๆ

เกี่ยวกับความถูกต้องตามกฎหมายของอุตสาหกรรมทางเพศและวิธีการที่รัฐบาลควรปฏิบัติ เข้ามาแทรกแซงการบริหารจัดการ แม้ว่าเดิมทีไต้หวันจะมีบ้านโสเภณี(เอกชน)อยู่เกือบทั้งหมด หรือบางแห่งในเขตการปกครองส่วนภูมิภาค และเมืองต่างๆ แต่ก็มีการนำระบบการค้าประเวณีแบบสาธารณะมาใช้

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากความตระหนักรู้ด้านสิทธิมนุษยชนที่เพิ่มมากขึ้น การกำจัดพื้นที่ทุจริต และการยกเลิกระบบการค้าประเวณีสาธารณะเขตการปกครองส่วนภูมิภาค และเมืองต่างๆ จึงเริ่มขึ้น

ครัวเรือนโสเภณีที่ถูกกฎหมายก็ค่อยๆ เงียบเหงาลงในปี 2565 จนในปัจจุบันไม่มีโสเภณีที่ถูกกฎหมายในไต้หวัน (ซักกกกกกคน)

แม้ว่า "กฎหมายการรักษาความสงบเรียบร้อยทางสังคม" จะได้รับการแก้ไขในปี 2554 แต่การค้าบริการทางเพศก็สามารถดำเนินการได้อย่างถูกกฎหมายใน "โซนทางเพศพิเศษ" ที่จัดตั้งขึ้นโดยรัฐบาลท้องถิ่น แต่่ยังไม่มีรัฐบาลเขตหรือเมืองใดได้จัดตั้งเขตพิเศษขึ้น

ดังนั้น การค้าบริการทางเพศในไต้หวันก็ยังผิดกฎหมายอยู่ดี จนทำให้มีการค้าบริการทางเพศใต้ดินเพิ่มขึ้นมาทดแทนตามลำดับ