ทำงานกันเถอะ

วันทำงานที่แสนน่าเบื่ออีกหนึ่งวัน แต่ในช่วงเวลาที่ผมกำลังพิมพ์ข้อความนี้อยู่ความเบื่อไม่ได้มากเท่าไรหนัก ผมเพิ่งเริ่มทำงานที่นี้ได้ประมาณ 3 เดือน คงจะเป็นช่วงปรับตัวกระมังที่ทำให้ผมรู้สึกเบื่อ รู้สึกคิดถึงงานเก่า จากที่ทำงานเก่า บรรยากาศเก่าๆที่คุ้นชิน คงเป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่ต้องการอยู่ในเซฟโซนเพราะมันสร้างความรู้สึกมั่นใจและปลอดภัย แต่ในขณะเดียวกันการไม่ก้าวออกมาจากเซฟโซนก็จะทำให้เราพลาดอะไรหลายๆอย่าง เช่น ทักษณะและประสบการณ์ใหม่ๆ เห็นได้ชัดในโลกแห่งการทำงาน ถ้าหากผมยังทำงานที่เก่าอยู่ทักษณะที่ได้คงไม่ได้พัฒนามากนักเพราะต้องทำงานเดิมๆที่ทำมาหลายร้อยครั้งจนเรียกได้ว่าชำนาญเลยที่เดียว ในทางกลับกันการได้มาลองทำอะไรใหม่ๆในที่ทำงานใหม่ได้สร้างความท้าทายไม่น้อย การได้ลองผิดถูกในเรื่องการทำงานรวมไปถึงการเข้าใจสภาพแวดล้อมขององค์กรใหม่ของเรา ทำให้เราได้ปรับตัวทักษณะใหม่ๆติดตัว และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือประสบการณ์ ซึ่งถือเป็นสิ่งล้ำค่าเป็นสิ่งที่ต้องแสวงหาด้วยตัวเอง ที่พิมพ์มาทั้งหมดนี้คือการพยายามคิดในแง่บวก เพื่อให้สามารถผ่านวันทำงานที่แสนน่าเบื่อเช่นนี้ไปได้

หยอยคุงซามะ