ฉกาของทัพทอง (เครื่องตำน้ำพริก)

นิยายเรื่อง ฉกาของทัพทอง นามปากกา...มาศอุไร 
วางจำหน่าย ในรูปแบบนิยายออนไลน์ (ebook) 
แพลตฟอร์มที่วางจำหน่าย : Meb ธัญวลัย นายอินทร์ Ookbee 
สามารถ เข้าอ่านเนื้อหา ฉบับเต็มได้ตาม แพลตฟอร์มนิยายชั้นนำทั่วไป อาทิเช่น...
( Dek-d , readAwrite , ธัญวลัย , Hongsamut , fictionlog )
 
 
*ลิงค์สำหรับเข้าโหลดซื้อนิยาย ebook (นามปากกา กนกรส มาศอุไร กัมพู) - 
- https://www.mebmarket.com/index.php?action=search_book&type=all&search=%E0%B8%81%E0%B8%99%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%AA&auto_search_id=&page_no=1
 
*สามารถเข้าอ่านนิยาย ฉกาของทัพทอง(ฉบับเต็มได้ที่ ธัญวลัย) ตามลิงค์ด้านล่างนี้เลยนะคะ -
- https://www.tunwalai.com/story/783162

*แฟนเพจ: กนกรส*  https://www.facebook.com/กนกรส-1742298989361370/
 
                                                                   
                                            (เครื่องตำน้ำพริก)
 

แผ่นหลังกว้างขยับขับเคลื่อนไปตามแรงตอกตำจากสากกระเบืออันโต เรือนกายกำยำอุดมไปด้วยมัดกล้ามน่ามองกำลังชุ่มโชกพราวระยับไปด้วยเม็ดเหงื่อไคลย้อย...
เจ้าของกายบึกบึนนี้ไม่ได้จะเสียเหงื่อด้วยการออกกำลังกายด้วยการซ้อมเพลงดาบกับพรรคพวกแต่อย่างใด นายบ้านสามโคกเพียงแต่หมกมุ่นกับการเสพสังวาสกับเด็กสาวที่ชื่อฉกาหนักเกินไปสักหน่อยเท่านั้นเอง
เพี้ยะ!
หนุ่มใหญ่ฟาดฝ่ามือลงบนก้อนนมเนื้อขาวละเอียดปราศจากไฝฝ่า ส่วนหัวตั้งชูชันกลายเป็นสีชมพูเข้ม แววตาหื่นกระหายของนายบ้านหรี่มองสาวน้อยคนงาม จนรู้สึกมันเขี้ยวจึงต้องโน้มตัวอ้าปากงับหัวจะงอยสีหวาน กำลังหดเกร็งจนเป็นตุ่มไตเข้าปากดูดเสียงจ๊วบ จ๊วบ ทั้งดูดทั้งเลียในเวลาเดียวกัน
 เจ้าของนมสล้างแอ่นตัวหยัดโค้ง ช้อนฝ่ามือน้อยดันก้อนนมอีกข้างป้อนใส่ปากร้อนชื้น นายบ้านทัพทองรีบผละห่างจากทรวงงามอีกข้างเพื่อย้ายมาดูดนมอีกข้าง สีหน้าบ่งบอกได้ชัดเจ้าตัวนั้นคลั่งไคล้กับเต้างามนี้มากขนาดไหน
“ซูด!...อา...อา...”
เพราะตั้งแต่เขาได้เด็กสาวผู้นี้มาอยู่ร่วมหลับนอนในเรือน ทัพทองก็แทบไม่เคยอยากทำกิจกรรมยามว่างอย่างอื่นเลยนอกจากจะมุ่งหน้ากลับเข้าเรือนท่าเดียว ห้วงคำนึงในหัวของเขามีเพียงเด็กสาวผู้นี้ อยากจะจับมันมาร่วมรักวันละหลายๆรอบ  นี่ถ้าไม่ติดว่าตัวเขานั้นเป็นถึงหัวหน้าหมู่บ้าน...จักต้องนำคนออกลาดตระเวนล่าสัตว์ป่านำมาแล่เนื้อขายแล้วละก็ จ้างให้เขาก็ไม่อยากโผล่หัวออกจากเรือนไปไหน ก็การกินทั้งนมทั้งหอยสดๆจากเด็กสาวมันน่าอภิรมย์กว่าเป็นไหนๆนี่หว่า...
“ฉกา...อ๊า...อ๊า...ซีด...ร่องเอ็งช่างแน่นหนึบดีอย่างนี้หนอ ทำไมถึงไม่หย่อนคล้อยเหมือนกับอีพวกสาวๆหลายๆคนที่กูเคยเรียกมารับใช้...”  
ในฐานะเป็นนายบ้าน ทัพทองมีสิทธิ์เรียกสาวบ้านไหนในหมู่บ้านมาคอยรับใช้ในยามเกิดกำหนัดได้ทุกเวลา
วันนี้ก็เฉกเช่นเดียวเหมือนดั่งทุกวัน หลังจากเขานำไอ้หนุ่มทั้งหลายในหมู่บ้านสามโคกออกลาดตระเวนล่าสัตว์ป่าแล้วได้กวางตัวงามมาหลายตัว เขาก็จักการโยนหน้าที่ต่อจากนี้ทั้งหมดให้ไอ้มิ่งแก้วกับบรรดาพรรคพวกอีกสี่ห้าคนรับผิดชอบ ช่วยกันจัดแจงนำเนื้อไปแจกจ่ายให้คนในหมู่บ้านอย่างทั่วถึง
ส่วนตัวเขาน่ะเหรอก็รีบเผ่นแน่บกลับมาหาฉกาน่ะสิ ก็คนมันคิดถึงแทบจะเป็นบ้า...
“ฉันจวนเจียนจะเสร็จอีกแล้วจ้ะนาพรานจ๋า...” 
“ถ้างั้นรอบนี้เอ็งมาเสร็จไปพร้อมกับกู...”
จบคำนั้นสะโพกแกร่งก็ตะบี้ตะบันซอยเข้าใส่รูเล็กถี่ระยิบ เสียงโหนกเนื้อตอกตำถึงพริกถึงขิงจึงยิ่งรุนแรงกว่าเดิม ฉกาเอาแต่ดิ้นทุรนทุรายด้วยอาการเสียวซ่านเกินกวาจะรับไหว จนกระทั่งนายพรานหนุ่มใหญ่เปล่งเสียงร้องคำราม แผ่นหลังสั่นเหยือกพร้อมกับการปลดปล่อยเอาน้ำเชื้อสีขาวขุ่นออกมาชนิดล้นทะลักทลาย อาบไปทั่วทั้งดุ้นลำ
“อร๊าย!...”  ฉกาเองจึงหยุดส่งเสียงครางโหยหวนผ่อนร่างกลมกลึงลงบนพื้นฟูกหนาอย่างหมดเรี่ยวแรง
 เด็กสาวนอนพักเหนื่อยได้ไม่นาน เสียงลมหายใจยังหอบถี่ด้วยซ้ำตอนลำอวบซึ่งยังปักคาร่องเธอเริ่มเคลื่อนไหว หัวนมเธอถูกรวบเข้าปากแล้วดูดเสียงดังจ๊วบ จ๊วบ  
ครั้งนี้ร่างใหญ่กระชากร่างบอบบางกว่าให้โก่งตัวขึ้นสูง ลำอวบยาวใหญ่ทิ่มต่ำตรงกึ่งกลางร่องสวาททำเอาน้ำขาวข้นไหลทะลักสวนออกมามากล้น นายพรานสาวสะโพกเข้าออกเนิบนาบไม่นานแล้วจึงค่อยปรับจังหวะเป็นดุดันรุแรง เพิ่มแรงกระแทกเข้าออก เรือนร่างลออขาวเป็นยองใยจึงเคลื่อนไหวไปตามแรงโยกกระทุ้ง ปากอิ่มเผยอปล่อยเสียงครวญคราญราวกับจะขาดใจตายเสียให้ได้ในวินาทีนั้น  เธอทั้งจุกทั้งเสียวจนโลกทั้งโลกกลายเป็นสีขาวโพรน
“อะ...อะ...อะ...อูย...ซีด...”
จวบจนตะวันบ่ายคล้อยดวงจันทร์ทำท่าจะขึ้นมาแทนดวงอาทิตย์ ทว่า ภายในเรือนไม้หลังน้อยก็ยังคงคละเคล้าไปด้วยเสียงร้องครางระงมระหว่างสาวน้อยกับนายพรานหนุ่มใหญ่ นี่ถ้าเกิดใครมาได้ยินเข้าคงได้ขนลุกซู่ประไร  ด้วยเพราะว่าตอนนี้สะโพกผายเล็กของฝ่ายหญิงกำลังรองรับสิ่งที่กำลังตอกตำเข้าหาอย่างเอาเป็นเอาตาย นมสองเต้าพวยพุ่งก็ถูกบีบเคล้นด้วยฝ่ามือหยาบเน้นๆจนส่วนปลายจะงอยนั้นแดงช้ำ
เสียงตอกตำยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเสียงตำน้ำพริกนี้ดังเล็ดรอดออกมาถึงชานเรือนหน้าบ้าน เลยทำเอาแขกผู้มาเยือนผิวแก้มแดงแจ๋ เลือดลมในตัวชักเริ่มปั่นป้วน
“แม่เจ้าโว้ย! เสียงตำน้ำพริกบ้านหัวหน้าทัพ ไยจึงเสียงดังอึกทึกครึกโครมลั่นไปถึงชายป่าเพียงนี้หนอ ท่าครกที่ตำจะเด็ดดวงไม่เบา....”
เป็นเสียงมือขวาคนสนิทของนายพรานทัพทอง มันมีชื่อว่ามิ่งแก้ว อายุห่างกันเพียงไม่กี่ปี...
มิ่งแก้วเป็นหนุ่มวัยฉกรรจ์ รูปร่างสูงใหญ่ไม่แพ้ผู้เป็นหัวหน้า
เจ้าตัวเดินยิ้มกรุ่มกริ่มขึ้นมาบนเรือนหลังงาม ขายังไม่ทันจะก้าวพ้นขอบบันไดขั้นสุดท้าย พลันหูก็ได้ยินเสียงโหนกเนื้อตำกันสนั่นลั่นไปทั่วบริเวณเรือน  ด้วยความสนิทสนมคุ้นเคยกันมาช้านาน ไอ้มิ่งแก้วจึงกล้าจะส่งเสียงร้องตะโกนเอ่ยแซ่วเจ้าของเรือนหลังนี้โดยไม่กลัวจะถูกตีน อาจเป็นเพราะนี่ไม่ใช่หนแรกกระมังที่ตัวมันได้ยินเสียงชนิดนี้
“ไม่ต้องมาเสือก มึงมาทางไหนก็ไสหัวกลับไปทางนั้นซะ ก่อนที่ตีนกูจะไปประทับอยู่บนหน้ามึง...ไอ้มิ่ง ไอ้น้องชั่ว”
เป็นเสียงตะโกนดังจากด้านในห้อง ทำเอามิ่งแก้วถึงกับปล่อยเสียงหัวเราะดังลั่นก่อนจะเดินย้อนกลับลงบันไดมาโดยไม่ต้องรอให้เจ้าบ้านตะโกนไล่มันอีกรอบ ฟังจากน้ำเสียงคงกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม ก็ทั้งสั่นทั้งกระเส่าเสียขนาดนั้น
 พอเดินลงบันไดมาถึงขึ้นสุดท้าย มิ่งแก้วบุ้ยปากบอกพรรคพวกอีกสี่ห้าคนที่พากันเดินมุ่งตรงมายังลานบ้านของนายบ้านหนุ่มใหญ่
“ไปแดกเหล้ากันแค่นี้พอ...ดูท่านายบ้านคงติดภารกิจตำน้ำพริกกับเด็กสาวฉกาอีกยาว อาจถึงพรุ่งนี้เช้าเลยกระมัง...กูได้ยินเสียงเมื่อตะกี้ ยังขนลุกซู่ไม่หาย”
“ก็เรื่องปกติ...มึงยังไม่ชินอีกหรือไงไอ้ห่ามิ่ง...”
ทองก้อนกระทุ้งข้อศอกหยอกเพื่อนรัก สีหน้าไม่ยิ้มแย้มเท่าที่ควร เพราะลึกๆแล้วนั้นทองก้อนแอบชอบเด็กสาวของผู้เป็นนายบ้านอยู่ ทองก้อนเก็บงำความรู้สึกนี้ไว้โดยไม่คิดปริปากบอกให้ใครฟัง เรื่องของหัวใจบางทีมันก็เกินการควบคุม หากก็ยังสามารถยับยั้งไม่ให้กระทำผิดพลาดได้
ส่วนพรรคพวกซึ่งตามกันมาถึงลานหน้าบ้านผู้เป็นนายบ้านต่างพากันมองหน้ากันเลิกลั่กในคำพูดของสองสหาย ก่อนทุกคนจะพร้อมใจกันปล่อยเสียงหัวเราะก๊าก ตอนหูได้ยินเสียงสากระเบือกำลังตอกตำลงในครก
 เป็นอันรู้กันไอ้เรื่องภารกิจตำน้ำพริกที่ไอ้มิ่งแก้วมันสื่อนั่นหมายถึงคืออะไร ยิ่งมาได้ยินเสียงประกอบฉาก ร่ำๆว่าวงเหล้าเย็นนี้คงได้ยกเลิกแล้วเผ่นกันกลับไปตำน้ำพริกถ้วยเก่ากันที่เรือนพัก ไอ้มิ่งแก้วกับไอ้ทองก้อนยังเป็นหนุ่มโสดต้องรีบเอ่ยปากห้าม พร้อมกับข่มขู่ไม่ยอมให้ใครหนีกลับ ไม่เช่นนั้นมันจะเอาเรื่องอีหนูของแต่ละคนไปป่าวประกาศบอกบรรดาเมียของแต่ละคนให้รับรู้ เลยไม่มีใครกล้าทิ้งวงเหล้าในเย็นวันนั้น
นอกจากนายพรานทัพทอง คนนี้จำต้องยกเว้นไว้สักคน...
มันเป็นเช่นนี้มาเกือบปี คงตั้งแต่นายบ้านแกซื้อตัวฉกามาจากหมู่บ้านใกล้เคียง วงเหล้าที่เคยมีนายบ้านเป็นตัวตั้งตัวตี ตอนนี้แทบจะไม่เคยเห็นหน้า
 พอตกเย็นเข้าหน่อยคอยแต่จะมุ่งหน้ากลับแต่เรือนพัก รีบปิดประตูปิดดับโคมไฟห้ามไม่ให้มีใครมาคอยรบกวน นอกจากจะมีปัญหาคอขาดบาดตายจริงๆจึงจะอนุญาต
 “อะ..อ้า...อ้า...นายพราน...นายพรานจ๋า...หยุดกระแทกฉกาก่อน...”
มือน้อยดันกล้ามหน้าท้องออกห่าง ตอนหูเธอได้ยินเสียงเรียกดังอยู่หน้าเรือน จำได้ว่าเป็นเสียงของพี่มิ่งแก้ว  
“จะให้กูหยุดทำไม...กำลังเสียว...”
 นายพรานขึ้นเสียงหงุดหงิด ตำสากกระเบืออันโตใส่ครกฉ่ำเยิ้มด้วยจังหวะเน้นหนัก ใครจะหยุดให้โง่คนกำลังเอามันๆ ประเดี๋ยวไอ้ห่ามิ่งมันก็ถอยร่นกลับไปเอง มันรู้หรอกตอนนี้เขาไม่ว่างรับแขกไม่รับเชิญอย่างมัน
“อะ...แต่ว่าพี่มิ่งมาหานายพราน...นายพราน...อ๊า...จะไม่ลุกไปหาหน่อยหรือจ๊ะ...”
“ช่างหัวมันประไร ประเดี๋ยวพอมันได้ยินเสียงกูตำน้ำพริกเข้า มันก็ล่าถอยกลับกันไปเอง...ไอ้ห่ามิ่งมันจะมีเรื่องอะไร นอกจากจะมาลากกูให้ไปแดกเหล้าด้วยกับมัน”
ทัพทองกระทุ้งสะโพกแข็งแกร่งอีกครั้ง เป็นการตอกย้ำเสียงตำน้ำพริกให้ดังกว่าเดิม น้ำพริกถ้วยนี้สำหรับเขาถือว่ารสชาติเด็ดดวงกว่าถ้วยก่อนๆ
เขาจึงกินไม่รู้จักพอ ยิ่งกินรสชาติยิ่งเอร็ดอร่อย มันจัดจ้านเกินกว่าจะละทิ้งห่าง
“อ้า...นั่นสิจ๊ะ...”
สีหน้าของเด็กสาวนามว่าฉกาบิดเบี้ยวเหยแก เธอเสียวและมีความสุขอิ่มเอมอย่าบอกใคร การได้เสพสังวาสกับบุรุษหนุ่มใหญ่ซึ่งตนเองดันเกิดหลงรักหัวปักหัวปำวาดหวังว่าสักวันนายพรานทัพทองจะคิดยกย่องให้ตนนั้นเป็นเมียเป็นสิ่งที่หญิงสาวทั้งหลายพึงปรารถนามิใช่หรือ
 ฉกาเองถือว่าโชคดี...ผู้ชายที่ฉการักเขาเองก็ปรารถนาในตัวของฉกาเฉกเช่นเดียวกัน ถึงปากจะบอกว่านี่ไม่ใช่ความรักมันเป็นเพียงความใคร่ระหว่างชายหญิง ฉกาไม่เก็บมาสนใจหรอก เพราะฉกามีความเชื่อ...สักวันนายพรานทัพทองของฉกาจะต้องหลงรักเธอเข้าได้ในสักวันหนึ่งอย่างแน่นอน
“หรือเอ็งอยากให้กูไปแดกเหล้ากับพวกนั้นมันหะ!...” ทัพทองกระชากลำอวบอาบด้วยเมือกขาวออกจากรูเล็ก สาวน้อยถึงกับผวาตามพร้อมเปล่งเสียงครางกระเส่า
“อูย!ไม่ใช่จ้ะนายพรานจ๋า ฉกาไม่อยากให้นายพรานทิ้งฉกาตอนนี้”
 “ใครจะกล้าทิ้ง...เอามันซะขนาดนี้ เอาเท่าไหร่ก็ไม่เคยเบื่อ” 
นายพรานก้มกระซิบบอก แววตาหื่นกระหายสาดสัดใส่ดวงตากลมใส่เป็นการยืนยัน เนินเนื้ออวบอูมปริอ้ารองรับสิ่งที่ทั้งยาวและใหญ่ได้อย่างน่าพิศวง ฉกาไม่รู้หรอกว่ามันสอดเข้าใส่ในรูเล็กๆของเธอได้ยังไง รู้แต่ว่ายามมันหลอกล่ออยู่ในตัวของฉกา มันทำให้ฉกามีความสุข...
“อูย...ซีด...อ๊า...อา...นายพราน...นายพรานจ๋า อย่าดูดนมฉกาแรงนักสิจ๊ะ...ฉกากลัวหัวนมจะหลุด...”
เสียงเด็กสาวเว้าวอน แต่คนถูกร้องขอหาได้สนใจ ฟันคมๆยังครูดบดอยู่บนปุ่มเนื้อสีหวานนวลลออ ส่วนเม็ดจะงอยผลุบหายอยู่ในโพรงปากถูกเคี้ยวด้วยความเอร็ดอร่อย
ทัพทองชอบเคี้ยวหัวนม เขาว่ารสชาติมันหวานหอม อาจด้วยเพราะเป็นนมของเด็กสาวด้วยกระมัง ยิ่งเคี้ยวเขาก็ยิ่งเพลินจนบางครั้งบางคราเผลอครูดฟันจนเกิดเป็นรอยจ้ำแดงก็มี 
ฉกาเคลื่อนไหวสะโพกเสียดสีดุ้นร้อน ยามเธอรู้สึกคับแน่นเต็มร่องรักไปทั้งรูเล็กๆที่ถูกเขาชักกะเย่อเข้าออกรุนแรงราวกับเขาไปตายอกตายมาจากไหน ทั้งที่ความเป็นจริงนั้นนายพรานหนุ่มฉกรรจ์ผู้นี้ไม่เคยห่างหายกับเรื่องอย่างว่าเลยสักวัน  ก็มีของดีอยู่ใกล้ตัว เกิดอาการอยากกระสันขึ้นมาเมื่อไรเขาก็แค่ฉวยลากมาจัดการได้ตลอดเวลา
 ส่วนตัวฉกาเองก็พรักพร้อมสำหรับเขาเสมอ
ไม่เคยมีสักครั้งเธอจะปัดป้อง หรือไม่ยินยอมให้เขากระทำ
ลำอวบยาวใหญ่เสียบแทงร่องสาวแดงแจ๋ น้ำรักไหลทะลักสามารถลดทอนอาการเจ็บหน่วง การที่ฉกายังรู้สึกเจ็บหน่วงทุกครั้งแม้นจะตกเป็นของทัพทองมานาน อาจด้วยขนาดแตกต่างกันมากโข ทว่าธรรมชาติก็ยังอุตส่าห์จับยัดให้มันเข้าไปในตัวของสาวน้อยได้อย่างสบาย  ตอนฉกาถูกนายพรานจับทำเมียครั้งแรก ฉกายังตกใจกับขนาดของเขาจนเกือบสิ้นสติมันเสียเดียวนั้น
 ถึงได้ว่าตอนฉกาถูกนายพรานทัพทองพาตัวมาหมู่บ้านสามโคกใหม่ๆ สายตาของบรรดาสาวเล็กสาวใหญ่ในหมู่บ้านหลายคู่ ต่างจับจ้องมองมายัง ฉการาวกับจะกินเลือดกินเนื้อกันซะให้ได้ ที่แท้ก็ด้วยเหตุผลของเรื่องนี้นี่เอง
คงจะเสียดายของใหญ่กันสินะ...
ฉกายังเคยได้ยินเสียงซุบซิบนินทาจากปากพวกคนกลุ่มนั้นบ่อยๆ
‘นังส้มแป้นคงได้ตกกระป๋องก็คราวนี้’
‘มันก็ของแก้ขัดเหมือนกันละหว่า จะหลงมันได้สักกี่วันเชียว...’
เป็นเสียงค้านจากแม่ของคนที่ถูกกล่าวถึง เพราะหวั่นใจกลัวลูกสาวจะเป็นดั่งปากพวกมันว่า ส้มแป้นคงไม่ถูกหัวหน้าหมู่บ้านเรียกไปรับใช้บ่อยเหมือนครั้งที่ผ่านๆมา คราวนี้ครอบครัวจะลำบาก ต้องกลับมาหาของป่าเอาไปแร่ขายในหมู่บ้านมะแว้งอีกเหมือนเดิม
นางไม่อยากกลับไปลำบากเหมือนอดีต ฉะนั้นแล้วงานนี้จะต้องหาวิธีกำจัดอีเด็กสาวผู้นั้นให้สิ้นซาก แต่จะด้วยวิธีไหนยังคิดไม่ออก เอาไว้ค่อยหาทางในภายภาคหน้า ถ้าอีเด็กนี่กลายเป็นคนโปรดของนายบ้าน มันก็ไม่สมควรมีชีวิตอยู่ยืนยาว หากคิดในอีกทาง ไม่แน่หรอกว่านายพรานอาจนึกเบื่ออีเด็กผู้นี้ในเร็ววันก็อาจเป็นได้...
‘แต่นายบ้านทัพ ไม่ชอบกินเด็กมิใช่หรือ...อีพวกสาวๆที่ถูกเรียกใช้ ส่วนใหญ่ก็ต้องเป็นสาวเต็มตัว หรือไม่ก็อีพวกผัวตายแล้วเสือกเหงา ไม่เห็นนายบ้านทัพแกจะเคยเรียกอีพวกนมเพิ่งจะตั้งเต้ามารับใช้แบบนี้สักที’
‘โอ้ย!มะเฟืองเอ่ย เอ็งแหกตาดูอีเด็กนั่นซะก่อน รูปร่างหน้าตามันใช่เด็กนมเพิ่งตั้งเต้าเสียที่ไหน ทั้งนมทั้งต้มใหญ่กว่าพวกเราด้วยซ้ำ’
‘นั่นสิ...นังส้มแป้นเทียบไม่ติดขี้ตีน...’
 เสียงถกเถียงของสาวเล็กยันสาวใหญ่ในกลุ่มนั้นทำให้ฉกาสนใจหันไปมองแต่กลับถูกนายบ้านสามโคกดึงให้เดินตาม
ซึ่งฉกาไม่รู้ว่าส้มแป้นคือใคร จนกระทั่งมีหญิงสาวสวยผู้หนึ่งเดินหน้างอง้ำเข้ามากระชากหัวไหล่ฉกาตอนฉกาเผลอเดินเล่นมายังท้ายหมู่บ้านในรุ่งขึ้นของอีกวัน  
‘กูชื่อส้มแป้น...เป็นคนโปรดของนายบ้านทัพทอง...’
เจ้าตัวประกาศศักดิ์ดาพร้อมข่มด้วยสายตาวาวโรจน์ ทำเอาฉกาต้องถอยเท้าหนีมาด้านหลังด้วยอาการตื่นตระหนก ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นคลี่ยิ้มหวังผูกมิตรไมตรีส่งให้ ยังไงต้องสร้างมิตรมากกว่าสร้างศัตรู ชีวิตเธอตอนนี้อยู่ในอุ้งมือของนายบ้านที่นี่ เธอจึงไม่อยากสร้างเรื่องร้อนหูให้กับเขาตั้งแต่วันแรกที่มาถึง
‘จ้ะ...ฉันชื่อฉกา ยินดีที่ได้รู้จักพี่ส้มแป้นตัวจริงๆเสียที เคยได้ยินแต่นายพรานบ่นหา ว่าคิดถึงพี่ส้มแป้นเหลือเกิน พอได้มาเห็นตัวจริง พี่หน้าตาสะสวยอย่างนี้นี่เอง นายพรานถึงได้บ่นหา...‘ หาทางเอาตัวรอดจะได้ต้องมีปัญหาเข้าหูผู้เป็นนายบ้าน
‘เอ็งนี่นิสัยประจบสอพอใช้ได้...ว่าแต่จริงเหรอ...นายบ้านทัพบอกว่าคิดถึงกูจริงๆหรือ?...’ ส้มแป้นถึงกับหูพึ่ง สีหน้าแช่มชื่นขึ้นมาฉับพลัน
‘จริงสิจ๊ะ ฉันไม่โกหกพี่หรอก...นี่ยังบอกให้ฉันลงมาเดินเล่นนานๆ ประเดี๋ยวคงจะสั่งคนให้ไปตามตัวพี่ส้มแป้นมาหาบนเรือน...’
พูดปลดไปอย่างนั้นเอง ตอนนี้นายพรานทัพทองกำลังนั่งหน้าดำคร่ำเครียดปรึกษาหารือเรื่องป้องกันโรคระบาดจากหมู่บ้านข้างๆไม่ให้ลามมาถึงหมู่บ้านสามโคก เธอจึงถือโอกาสหลบออกมาเดินเล่นเพราะไม่เข้าใจเรื่องที่พวกนั้นพูด บังเอิญมาเจอตอเข้าจังเบ้อเร่อ คราวนี้เลยต้องคิดหาทางเอาตัวรอด
ส้มแป้นจึงล้มเลิกการมาเอาเรื่องกับเด็กสาว รีบวิ่งแจ้นกลับมาบ้านอาบน้ำอาบท่าเปลี่ยนมาสวมเสื้อผ้าให้ดูเย้ายวนใจซึ่งเป็นผ้าถุงสั้นเหนือหัวเข่า กับเสื้อลายดอกคอบัวรัดรูปเน้นส่วนหน้าอกให้ดูตูมใหญ่ ผลัดใบหน้าจนขาวแฉล้มพร้อมออกมานั่งรอให้นายพรานทัพทองซึ่งมีฐานะเป็นถึงหัวหน้าหมู่บ้านสามโคกส่งคนมารับเธอที่บ้านเหมือนเดิม  
ส้มแป้นนั่งรอจนเผลอนั่งสัปหงก ท้องฟ้าด้านนอกนั้นมืดมิดก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาใครสักคนผ่านมาหน้าบ้านตัวเองด้วยซ้ำ
 จนกระทั่งแม่กับพ่อเดินกลับขึ้นเรือนมาหลังจากพากันไปบ้านตามั่นลูกสาวแกเพิ่งคลอดลูกคนแรก พอเห็นลูกสาวนั่งหน้าตูมเอามือคอยปัดยุงก็ร้องถามอย่างสงสัย
‘เอ็งมานั่งตากยุงให้มันกัดเล่นทำไมวะนั่นนังส้มแป้น ทำไมไม่เข้าไปหลับนอนในมุงให้มันดีๆ หรือมานั่งคอยข้าสองคน ก็บอกไม่ต้องคอยไง ข้าจะอยู่กระดกเหล้ากับไอ้พวกนั้นมัน...’
‘ฉันนั่งรอนายพรานทัพตากห่าง  มีคนบอกว่าเขาจะส่งคนมาเรียกให้ฉันไปรับใช้ แต่ป่านนี้ก็ยังไม่เห็นเลยจ้ะพ่อ...’
‘อ้าวเหรอ...’นังตำลึงทำเสียงตื่นเต้น นึกว่าลูกสาวตัวเองจะตกกระป๋องซะอีก
‘แต่นี่มันดึกมากแล้วนะ...จะมาจริงๆหรือเปล่า...’
‘เอ๊ะ! พี่นี่ ก็เขาบอกจะมาก็ต้องมาสิ จะมาช้านิดช้าหน่อยแต่อีกประเดี๋ยวก็คงมา เขาจะมาโกหกส้มแป้นให้มันดีใจเก้อทำพระแสงทำไม...’
นายมากตวัดสายตามองเมียโดยไม่พูดอะไร คอยแต่นึกคันปากอยู่ในใจ ได้เด็กสาวมารับใช้ใหม่ ทั้งสวยทั้งรูปร่างดีขนาดนั้น มีหรือจะยังชายตามาแลของเก่าอย่างลูกสาวตัวเอง 
แล้วก็เป็นจริงดั่งว่านายบ้านทัพทองไม่เคยเรียกลูกสาวบ้านไหนมารับใช้อีกเลย ตั้งแต่ได้ตัวฉกามาอยู่ด้วยในบ้าน ตกค่ำมานายบ้านสามโคกก็เอาแต่ตำน้ำพริกครกเดิมไม่เคยนึกเบื่อหน่าย...
 
----------------------------------