ช่วยแผ่นดินไหวเนปาล21:เย็นค่ำที่บ้านกลางป่า

        ของเล่นใหม่ของพวกเราคือแพะสองตัวสีน้ำตาลและสีดำ ขนขวายกันไปหาหญ้ามาป้อนอย่างลืมเหนื่อยสนิท คงเป็นครั้งแรกของทุกคน ที่ได้ใกล้ชิดลูบหัว ลูบขนจับเขาตัวเป็นๆ อย่างใกล้ชิด น้องๆ ลุ่มหลงกับเจ้าสองตัวนี้มาก ถ้าหายไปหาตัวไม่เจอละก็...เป็นอันรู้กันว่า จะเจอตัวได้แน่นอนที่เจ้าแพะสองตัวนี้ ว่างเมื่อไหร่เป็นต้องลงไปหาหญ้าสดเอามาป้อนได้ทั้งวัน เห็นลูบหัวลูบเขาเปรยๆตลอดว่า “น่ารัก...น่ารัก...เห็นมันกินหญ้าแล้วมีความสุขดี...” แต่เจ้าตัวใหญ่กว่าอีกตัวที่ผูกไว้ใต้ถุนบ้านอีกหลังผู้ให้ผลิตภัณฑ์นมและโยเกริ์ต...ดันไม่ค่อยไม่มีใครสนใจ มองไปมาแล้วก็พูดว่า “ควายเนปาลี” ถูกต้อง...ไม่ใช่ควายไทยตัวเลยเล็กกว่า เขาก็น่าจะเล็กสั้นกว่าด้วย

        เดินเล่นรอบบ้านชมแปลงผักสวนครัว เข้าคิวกันไปอาบน้ำก่อนจะหนาวเกินไปดีกว่า น้องๆ อยากกินโค้กไม่เลิก...เฮ้ย...ไปหาแม่ในครัวดีกว่า แม่ไม่รู้ภาษาอังกฤษเลยสักนิด แต่เราสองคนดูเหมือนจะคุยกันได้ถูกคอดีจริง ช่วยกันคนหม้อนั้น หยิบจับจานนี้ แม่ยื่นช้อนตักผักให้ชิม ส่งอย่างอื่นมาให้ชิมต่อ มือไม้ส่งภาษา สายตามองกันยิ้มมมมม...แล้วหัวเราะ จะภาษาไทย เนปาลี หรืออังกฤษก็ช่างมันเถอะ เพราะไม่ได้ใช้เลย มีแต่ความรู้สึกบวกส่งถึงกัน มันก็เลยเป็นบวกบวกและก็บวก พอแล้ว...

        ออกมาจากห้องครัวเห็นสามหนุ่มนอนบนเสื่อกลางลานเอนกประสงค์ ซึ่งกลายเป็นห้องกินข้าวกลางแจ้งของพวกเราในวันต่อๆไป...แล้วก็เข้าใจแล้วว่า มานอนทำอะไรกัน เพราะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ามืดเหนือหัว...โอ...สวรรค์จริงๆ ดาวนับไม่ถ้วนดวงใหญ่กระจายทั่วท้องฟ้ามืด ที่มุมด้านหนึ่งเห็นทางช้างเผือกขุ่นขาวเป็นแนวยาวชัดเจน ซึ่งกลายเป็นสิ่งที่น้องๆ รอคอยที่จะไปยืนจ้องมองบนเนินถัดขึ้นมาจากลานทุกคืน สวยจับใจเหนือคำบรรยาย ท้องฟ้าที่เนปาลประหลาดจริงๆ เดี๋ยวก็มีหิมาลัยเป็นพระเอก บางคืนจันทร์เต็มดวงก็ดวงใหญ่กว่าบ้านเราอย่างชัดเจน คงเพราะระดับความสูง คืนนี้มีดาวยักษ์เบียดกันทั่วท้องฟ้า

        แต่นาทีนี้ต้องพักวิวดาวเด่นเหล่านั้น กลายเป็นการจัดการข้าวจานใหญ่ตรงหน้าก่อน แม่ทำหน้าที่แม่ครัวใหญ่คอยเติมอาหารให้ทุกจานด้วยรอยยิ้มกินใจ สี่ชีวิตไทยกินและเติมอาหารกันไม่น้อยหน้า ค่อยๆสังเกตเห็นว่า ครอบครัวเจ้าบ้านยังไม่มีใครแตะอาหารเลยสักนิด...เป็นธรรมเนียมของเค้า ที่ต้องให้แขกกินก่อน โดยเฉพาะแม่ ยังไงก็ต้องรอพ่อกินด้วยกัน คะยั้นคะยอให้ฮารี่กินพร้อมพวกเรา นี่ถ้าไม่ใช่เพราะน้ำพริกไทยที่ฮารี่ติดใจนักหนา ก็คงไม่ยอมกินพร้อมพวกเราแน่ๆ อิ่มแล้วก็นั่งผึ่งพุง ตากลมหนาวโชยสลับกับเงยมองทะเลดาวเหนือหัว

 **ข้อความทั้งหมดเป็นความคิดเห็นส่วนบุคคลของผู้เขียน

เว็บไซต์ส่วนตัว https://tenlavenders.softr.app/