อามันต์(เจ้าแห่งป่า) - ดาหลาหลงไพร

 

นิยายเรื่อง อามันต์(เจ้าแห่งป่า) นามปากกา...มาศอุไร 
วางจำหน่าย ในรูปแบบนิยายออนไลน์ (ebook) 
แพลตฟอร์มที่วางจำหน่าย : Meb ธัญวลัย นายอินทร์ Ookbee 
สามารถ เข้าอ่านเนื้อหา ฉบับเต็มได้ตาม แพลตฟอร์มนิยายชั้นนำทั่วไป อาทิเช่น...
( Dek-d , readAwrite , ธัญวลัย , Hongsamut , fictionlog )
 
 
*ลิงค์สำหรับเข้าโหลดซื้อนิยาย ebook เรื่อง อามันต์(เจ้าแห่งป่า)* -   https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTA5NTcwOSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjIwNzM3MyI7fQ
 
*สามารถเข้าอ่านนิยาย อามันต์(เจ้าแห่งป่าฉบับเต็มได้ที่ ธัญวลัย) ตามลิงค์ด้านล่างนี้เลยนะคะ -
https://www.tunwalai.com/story/469450
 
*แฟนเพจ: กนกรส*  https://www.facebook.com/กนกรส-1742298989361370/

อ่านต่อได้ที่ https://board.postjung.com/1534497

 

(ตอน...ดาหลาหลงไพร)

 

 

กองคาราวานของชนกลุ่มน้อยต่างเคลื่อนขบวนตามกันมายาวเหยียด ทั้งหมดกำลังเดินมุ่งหน้าไปยังแนวป่าฝั่งตะวันออกติดกับชายแดนเพื่อนบ้าน การเดินป่าด้วยเท้าค่อนข้างยากลำบากสำหรับเด็ก ผู้หญิงและโดยเฉพาะพ่อเฒ่าแม่เฒ่าทั้งหลาย ดังนั้นการเดินทางจึงค่อนข้างกินเวลานานพอสมควร...

 จนกระทั่งทั้งหมดเดินทางรอนแรมมาถึงแอ่งน้ำขนาดใหญ่ ความกว้างและความยาวของแอ่งน้ำนี้สุดลูกหูลูกตานู่นปะไร กระไอเย็นของมันพลอยทำให้สีหน้าของคนร่วมขบวนทั้งหลาย ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันตา

 อาจด้วยอากาศตอนกลางวันลากมาจนกระทั่งพลบค่ำนั้นร้อนอบอ้าวเหลือใจ…

การเดินทางสุดแสนยากลำบาก ทำให้หลายคนเหนื่อยจนแทบขาดใจ หากกระนั้นก็ต้องกัดฟันอดทนสู้เดินกันต่อ ถ้าไม่สู้คงต้องตายห่ากลายเป็นผีเฝ้าป่าไปเท่านั้นเอง...  

 หัวหน้าคาราวานเป็นหนุ่มใหญ่รูปร่างกำยำล่ำสัน ใบหน้าเหลี่ยมดูคมคาย พวกคนในกองคาราวานเหล่านี้เรียกชื่อเขาว่าพรานใหญ่...

พรานใหญ่นั่งอยู่บนหลังอาชาสีดำทมิฬ เขาชักบังเหียนในมือบังคับให้มันหยุดเดิน พร้อมหันใบหน้าถมึงทึงมาทางกองขบวน แล้วจึงยกมือขึ้นเหนือศีรษะ ส่งสัญญาณให้ทุกคนในขบวนหยุดพักค้างคืนกันที่นี่ พรุ่งนี้ค่อยออกเดินทางกันต่อ คาดว่าอีกไม่เกินหนึ่งอาทิตย์ กองคาราวานนี้จะถึงจุดหมายปลายทาง...

พรานใหญ่โหนตัวลงจากหลังม้า เขาเดินวนเวียนโดยรอบอยู่พักใหญ่ ก่อนพยักหน้าเรียกลูกน้องคนสนิทมาหา พูดสั่งงานสองสามประโยคแล้วเดินหายลับเข้าไปในป่า...

 คนร่วมขบวนทั้งหมดเป็นชาวบ้านธรรมดา ต่างพากันอพยพหนีตายจากโรคระบาด เดิมทีพวกเขานั้นอาศัยอยู่ในหมู่บ้านแถบชายป่าฝั่งตะนาวศรี หลบซ่อนอยู่ใกล้แหล่งธรรมชาติที่ยังอุดมสมบูรณ์ด้วยแหล่งอาหาร จุดมุ่งหมายตอนนี้คือการเดินไปให้ถึงชายป่าฝั่งตะวันออก มันเป็นพื้นที่รกร้าง ก่อนหน้านั้นหัวหน้าชนกลุ่มน้อยได้ส่งคนจำนวนหนึ่งเดินทางล่วงหน้ามาสำรวจ มันเป็นพื้นที่บริเวณป่าหนาทึบ เหมาะแก่การตั้งถิ่นฐานใหม่...

ทุกคนจัดแจงวางสัมภาระไว้ใต้ต้นไม้หลังจากได้ยินคำสั่งให้พักค้างคืนกันริมแอ่งน้ำ ก่อนแยกย้ายกันทำหน้าที่ประจำของใครของมันด้วยความขยันขันแข็ง...

 การเดินป่าด้วยเท้าใช้เวลานานเป็นแรมเดือน ชาวบ้านทุกคนต่างได้รับมอบหมายหน้าที่กันตามความถนัด  บ้างก็จัดการหุงหาอาหารจัดเตรียมไว้สำหรับคนร่วมขบวนคาราวานทั้งหมด บ้างก็เดินหาท่อนฟื้นมาทำเชื้อเพลิงตอนกลางคืน บ้างลงมือก่อกองไฟไว้โดยรอบสถานที่พักชั่วคราว ซึ่งต้องให้ทันก่อนสัตว์ดุร้ายบางจำพวกจะออกมาหาอาหารตอนกลางคืน...

พรานใหญ่เดินหายเข้าป่าไปได้สักครู่ เขาก็เดินกลับออกมาโดยในมือมีกระต่ายป่าสี่ถึงห้าตัวห้อยหัวโตงเตง เขาโยนกระต่ายไร้วิญญาณให้คนสนิทนำไปจัดการถลกหนัง ก่อนนำมาปรุงเป็นกับแกล้มเหล้าสำหรับค่ำคืนนี้...

“ชินยอมึงเอาไปจัดการ...แล้วจัดการแบ่งให้ทั่วทุกวง”

“ลาภปากพวกเราแล้วคืนนี้” ชินยอยกมือลูบริมฝีปากมันแผลบ หันไปหยักคิ้วให้เพื่อนร่วมขบวน  พลางก้มคว้าเอากระต่ายตัวอวบบนพื้นดิน เดินผิวปากตรงไปยังแอ่งน้ำอีกด้าน ลงมือจัดการเจ้ากระต่ายไร้ชีวิต...

นายพรานหนุ่มใหญ่เดินเลี้ยวหลบมายังใต้ต้นวงศ์ยาง มันเป็นต้นไม้ขนาดใหญ่ที่มีใบสีเขียวหนาทึบ กิ่งโค้งต่ำลงสู่พื้นดิน ช่วยบดบังสายตาจากคนรอบข้างได้เป็นอย่างดี...

 ตรงใต้โคนต้นวงศ์ยางมีหญิงสาวใบหน้าเรียวรูปไข่นั่งก้มหน้าประสานมือไว้บนตักด้วยกิริยาเขินอาย เจ้าหล่อนมีรูปร่างอรชรอ่อนแอ่นตามวัยสาวสะพรั่ง เมื่อสักครู่นี้เธอถูกคำสั่งให้มานั่งรออนาคตสามีอยู่ตรงจุดนี้ คอยทำหน้าที่ปรนนิบัติชายผู้ขึ้นชื่อว่าเป็นหัวหน้าขบวนกองคาราวานและขึ้นชื่อว่าเป็นสามีของตัวเองในไม่กี่อึดใจ...

เดิมทีดาหลามีฐานะเป็นถึงหลานสาวของผู้เฒ่าหัวหน้าชนกลุ่มน้อย หากทว่าด้วยความสวยสะดุดตาและถึงในช่วงวัยอันเหมาะสมจะมีคู่ได้ พรานใหญ่จึงเอ่ยปากขอเจ้าหล่อนให้มาเป็นเมียของตนอีกคน...

 ด้วยเป็นคนมีอิทธิพลสูงสุดในกองคาราวาน ผู้เฒ่าซึ่งมีตำแหน่งเป็นหัวหน้าชนกลุ่มน้อยจึงมิอาจขัดขวาง ยอมยกหลานสาวคนงามให้พรานใหญ่แต่โดยดี

 แม้ความจริงพรานใหญ่นั้นจะมีเมียเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้วทั้งคน หากเมียเอกของเขากลับขอแยกตัวออกมาใช้ชีวิตสุขสบายอยู่ในตัวเมืองหลวง พรานใหญ่ยังไม่มีลูกเขาถึงชอบหมกตัวเองอยู่เพียงในป่า นานทีปีหนพรานใหญ่จึงจะเดินทางออกจากป่ามาเยี่ยมเยียนหาภรรยาหลวงให้หายคิดถึงสักครั้ง พร้อมอยู่ใช้ชีวิตร่วมเป็นสามีภรรยาราวแรมเดือน หรืออย่างมาก นานสุดก็สองถึงสามเดือนนั่นปะไร ก่อนพรานใหญ่จะกลับมาใช้ชีวิตอยู่ในป่าตามเดิม...

พรานใหญ่เลิกคิ้วยามทอดสายตาคมกริบมองสาวน้อยใบหน้าหวานซึ้งตรงโคนต้นไม้...

เขาขยับเท้าเดินต่อโดยไม่พูดจาสักคำ เพียงแค่มองความเป็นชายภายใต้กางเกงลายทางทหาร มันก็ดันคึกคักจนน่าอ่อนใจ ขนาดวันนี้ทั้งวันเขาต้องเดินนำทางพวกชาวบ้านตั้งแต่เช้าจรดเย็น  รู้สึกเหน็ดเหนื่อยเมื่อยกายมากมายขนาดไหน ทว่าพอได้เห็นหน้าหวานหยดย้อยของแม่สาวดาหลาคราใด ไอ้เจ้าลูกชายตัวดีมันเป็นต้องกระดี๊กระด๊าจนน่าหมั่นไส้....

พรานใหญ่ทอดถอนลมหายใจให้กับอารมณ์หวามลึก ขาเขาขยับเดินแต่ละครั้งมันสุดแสนทรมาน ยิ่งเข้าใกล้แม่ร่างหอมมากขึ้นเท่าไหร่ เจ้าเอ็นเนื้อตรงหว่างขาเขายิ่งตึงแน่นขึงขังขึ้นมาทันที เขาจำทนฝืนเดินมาก้มหยิบสิ่งของในกระเป๋า ก่อนเงยใบหน้าคมคายหันมาทางเจ้าของกลิ่นหอมรัญจวนใจ เจ้าหล่อนเอาแต่นั่งก้มหน้างุด ดูเจียมเนื้อเจียมตัวจนน่าเอ็นดู...

“ไปอาบน้ำกัน”

“ค่ะ...”

 ดาหลาก้มหน้ารับคำเสียงสะท้าน ใบหน้าหวานซึ้งร้อนเห่อไม่แม้จะเงยสบตาชายผู้ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี...ดาหลารับรู้ได้โดยสัญชาตญาณ เขาต้องการสิ่งใดจากตัวเธอ

เธอก็พร้อมยินยอมยกให้เขาด้วยความเต็มใจ...

 เมื่อข่มความอายให้จมดิ่ง สาวงามประจำหมู่บ้านจึงลุกเดินตามร่างสูงใหญ่มาไม่ห่าง หัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามไม่หยุดหย่อน ดาหลารู้สึกมีความสุขเหลือเกินกับการถูกเลือกให้มาเป็นเมียของชายผู้นี้ ถือได้ว่าตนนั้นช่างมีบุญวาสนาไม่น้อย จับพลัดจับผลูได้มาเป็นเมียอีกคนของพรานใหญ่ หนุ่มหล่อใบหน้าคมคาย ผู้มีความกล้าแกร่งเหนือชายทุกคนในหมู่บ้านชนกลุ่มน้อยแห่งนี้...

พรานใหญ่อมยิ้มตอนเอี้ยวลำตัวมาเห็นสาวน้อยของเขาเดินตามมาต้อยๆ เขาส่งสายตาพราวระยับจับจ้องแม่คนงาม วันนี้คงถึงเวลาเขาจะสอนบทเรียนแรกให้กับเจ้าหล่อนเสียที...

บทเรียนนี้เขาไม่ใคร่สอนให้หญิงใดง่ายๆเสียด้วยสิ ถ้าเธอคนนั้นไม่สะดุดตา สะดุดใจเขาเข้าแบบดาหลา...

 พรานใหญ่เดินนำมาจนถึงตรงจุดของน้ำตก เขาบุ้ยปากให้ดาหลาเดินเข้ามาหาใกล้ๆ ก่อนโน้มร่างสูงกว่าเจ้าหล่อนลงมาหา กระซิบสั่งบางอย่างกับเจ้าตัว...

“ถอดเสื้อผ้าของเอ็งออกเสียสิ...ตรงนี้มีใบไม้หนาทึบ มันช่วยบดบังสายตาจากคนในกองคาราวานได้ดี เอ็งไม่ต้องกลัว...อีกอย่าง ข้าสั่งไม่ให้ใครเข้ามายุ่มย่ามบริเวณนี้แล้ว ตอนนี้เป็นเวลาพักผ่อนของข้า คงไม่มีใครกล้าขัดคำสั่ง”                                                          

 พรานใหญ่ออกคำสั่งเสียงแผ่วผิว ดาหลารีบทำตามโดยไม่อิดออด เธอหลุบเปลือกตามองเพียงพื้นดิน กลั้นความอับอายไว้อย่างสุดกำลัง ก่อนบรรจงปลดเปลื้องเสื้อผ้าบนร่างกายจนเหลือเพียงกายขาวนวลลออ พอเงยหน้ามาอีกทีก็จ๊ะเอ๋เข้ากับสายตาแทบจะกลืนกินของชายหนุ่มเข้าให้

 ดาหลาสะท้านไปถึงทรวง ต้องรีบยืนเบียดขาให้แนบชิดติดกัน บดบังความงดงามกลางกายสาวต่อสายตาของเขา พรานใหญ่ส่ายหน้า ทำเสียงจิจ๊ะในลำคอ ยื่นมือใหญ่ออกมาแล้วปัดมือเฉียดเนินสวาทไปเล็กน้อย เล่นเอาดาหลาเสียวท้องน้อยวาบ...

“อ้าขาออกสิดาหลา...ข้าอยากเห็นกลีบเอ็งชัดกว่านี้”

 เขาออกคำสั่งเสียงพร่า บอกให้เจ้าตัวยืนอ้าขาออกกว้างๆ เขาต้องการเห็นความงดงามของกลีบกลางสาวแรกแย้มโดยไม่มีอะไรมาบดบังสายตาให้รำคาญ...

“เราเป็นผัวเมียกัน เอ็งจะอายข้าไปไย...เอ็งไม่รู้หรือไง เอ็งน่ะสวยไปทั้งเนื้อทั้งตัว”

พอจะรู้ว่าตัวเองนั้นสวย แต่ก็ไม่เคยมายืนแก้ผ้าให้ใครมองมาก่อนนี่นา... ดาหลาคิดตอบโต้เขาในใจ แต่ถึงกระนั้นหญิงสาวจำใจต้องรีบทำตามคำสั่ง...

 พรานใหญ่ส่งสายตาจับจ้องโดยเฉพาะตรงจุดเนินเสน่หา มันทั้งอวบอูมทั้งขาวผ่องเป็นยองใย ไม่มีแม้แต่รอยหมองคล้ำใดให้สะดุดสายตาคนมอง

บ่งบอกถึงความบริสุทธิ์ผุดผ่องของเจ้าตัวเป็นอย่างดี ดาหลาของเขายังไม่เคยต้องราคีจากมือชายใดมาก่อนสินะ...

 ทำเอาคนมองตาค้างตั้งแต่แรกเห็น ต้องแอบกลืนน้ำลายลงคอเสียอึกใหญ่...

พรานหนุ่มขยับตัวด้วยท่ายืนกางขาออกเล็กน้อย เขาต้องการคลายความอึดอัดตรงช่วงระหว่างขา ตอนนี้มันชักเริ่มสำแดงฤทธิ์ด้วยการขยายตัวตนใหญ่โต มันทำให้เขารู้สึกรวดร้าวปวดแปลบอยากน้ำแตกก่อนสักครั้งสองครั้ง

 อาจเป็นด้วยว่าผ่านมาหลายสัปดาห์นี้ เขายังไม่ได้ออกกำศึกกับหญิงใดทั้งนั้น เจ้าลูกชายตัวดีมันถึงได้คึกคักมากขึ้นเป็นพิเศษแบบนี้ไง...

ดาหลายืนบิดตัวไปมา หัวใจเธอเต้นตึกตักโครมคราม ความรู้สึกตอนนี้ทั้งกลัวทั้งเขินอาย ปะปนจนแยกแทบไม่ออก เธอรู้สึกแบบไหนมากกว่ากัน ด้วยยังไงซะเธอก็เป็นผู้หญิงบริสุทธิ์คนหนึ่ง ย่อมรู้สึกอับอายต่อสายตาชายหนุ่มต่างเพศอยู่วันยังค่ำ...

อาจด้วยว่าตั้งแต่เล็กจนโต เธอไม่เคยมีความรักฉันท์หญิงชายมาก่อน ถึงจะมีรูปร่างหน้าตาชวนดึงดูดมากแค่ไหน หากเธอกลับไม่ต้องชะตาชายผู้ใดทั้งนั้น จนกระทั่งได้มาเจอพรานหนุ่มใหญ่ผู้นี้เข้า จิตใจเธอมันเอาแต่เฝ้าคำนึกหาเขาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ไม่นึกไม่ฝันมาก่อนด้วยซ้ำเขาจะเลือกเธอเป็นเมีย...

ดาหลาเคยคิดแบบหญิงสาวเจียมเนื้อเจียมตัว เธอคงทำได้เพียงฝันลมๆแล้งๆเท่านั้น รู้ตัวดีเสมอ เธอเป็นเพียงหญิงสาวฐานะบ้านๆธรรมดาคนหนึ่ง คนยิ่งใหญ่ระดับนายพรานมือฉมังอย่างพรานใหญ่น่ะหรือ จะลดตัวลงมาเหลียวแล...

พรานใหญ่ส่งสายตาคมกริบสำรวจเรือนร่างชดช้อย

 ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเรื่อยลงมาจนถึงทรวงงามทั้งสองก้อนกลม มันโน้มตัวลงต่ำตามธรรมชาติ ดูไม่หย่อนย้อยจนน่าเกลียด ปลายจะงอยทั้งสองเม็ดประดับคล้ายสีชมพูของกลีบกุหลาบ ดูสดสวยดึงดูดให้พรานใหญ่ค่อยๆเอื้อมฝ่ามือหยาบกระด้างประคองสองเต้าสล้างไว้ด้วยความสนิทเสน่หา

 เขาลงมือนวดคลึงปลายจะงอยเม็ดเล็กสีสดด้วยปลายนิ้ว มันแข็งตัวขึ้นเป็นไตสู้นิ้วเขาทันที...

“อืม...” ดาหลาครางเสียงแผ่วอย่างลืมตัว กลางกายสาวเริ่มเปียกแฉะรวดร้าว  

“เอ็งนี่สวยถูกใจข้าเสียจริงนะดาหลา...ไม่เสียแรงที่ข้าเลือกเอ็งมาเป็นเมีย”

คนถูกชมว่าสวยอายสะเทิ้น พยายามเม้มริมฝีปากเก็บเสียงอันน่าละอายไม่ให้ดังขึ้นมาอีก ยามทรวงงามถูกเคล้นคลึงหนักมือขึ้นเรื่อยๆ สิ่งที่ทำให้ดาหลาแทบเป็นลมล้มพับก็บังเกิดเกิดขึ้นมาจนร่างสาวสะดุ้งเฮือก  

“โอ้ว...อืม...อา...อา”

ดาหลาถูกมือหยาบจับเข้าหมับตรงหว่างขา พร้อมชำแรกปลายนิ้วแข็งกระด้างล้วงลึกเข้าไปจนหญิงสาวซวนเซ แหงนใบหน้าร้องครวญครางเสียงกระเส่า รีบตวัดลำแขนเสลาวางแหมะบนหัวไหล่แกร่ง หวังจับยึดไว้เป็นหลักพึ่งพิงไม่ให้ร่างน้อยของตนล่วงลงสู่พื้นดินชื้นเปียก

พรานใหญ่ครอบริมฝีปากสีคล้ำงับหัวนม ลิ้นของเขามันเย็นชื้นตอนละเลงลงกับสองก้อนงาม สลับสับเปลี่ยนทั้งซ้ายทั้งขวา เสียงดังจ๊วบ จ๊าบ พาทำเอาขนในกายสาวลุกซู่ ไม่เข้าใจกับอารมณ์หวามไหวกำลังเผชิญอยู่นี้สักนิด เธอกำลังเป็นไข้หรือว่ากระไรกันแน่นะ เนื้อตัวถึงได้รู้สึกร้อนๆหนาวๆเช่นนี้ขึ้นมาได้หรือว่าเธอกำลังจะเป็นไข้ป่า ดาหลาแอบคิดกังวล...

สาวผู้ด้อยประสบการณ์เบียดกายเข้าหามือหยาบ หวังให้เขาพาเธอไปที่ไหนสักแห่ง แต่ก็ไม่รู้เขาเรียกสถานที่แห่งนั้นว่าอะไร เลยได้แต่เสียดสีผิวกายไปมากับร่างกำยำโดยผ่านเนื้อผ้าของเขา

 เพียงหวังความเมตตาปรานีจากชายผู้ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี...

“อา...พรานใหญ่จ๋า...ดาหลาทรมาน...”

 หญิงสาวส่งเสียงออดอ้อน กดศีรษะเขาแนบทรวงงามจนมันจมหายเข้ากับก้อนเนื้อนุ่มนิ่ม สอดปลายนิ้วเล็กลงกับเส้นผมดกดำ ลิ้นของเขาเลียไปทั่วเต้า  ดูดย้ำๆ ซ้ำๆ จนดาหลาเสียววาบ กลีบสาวเบื้องล่างก็เต้นหนุบหนับตามจังหวะการสอดใส่...

“อะ...อ๊า...อ๊า...อ๊า...ดาหลารู้สึกใจจะขาด”

 ตอนนี้นิ้วมือเรียวยาวของเขายังคงทำหน้าที่สอดใส่เข้าโพรงสีหวานไม่หยุดหย่อน จากสองนิ้วเพิ่มเป็นสามนิ้ว มันคับแน่นเกินไปสำหรับครั้งแรกของเจ้าหล่อน

“นายพรานจ๋า...ดาหลารักนายพรานนะจ๊ะ” คำบอกรักดื้อๆเล่นเอาคนได้ฟังหัวใจอุ่นซ่าน พรานใหญ่เหลือบสายตาหวานระยับขึ้นมองใบหน้าแดงก่ำ ก่อนนึกสนุกอะไรขึ้นมาได้...

“ข้าก็รักเอ็งนะดาหลา...”

พรานใหญ่เอ่ยปากบอกรัก แล้วหยุดการกระทำทุกอย่างไว้เพียงแค่นั้น ทำเอาดาหลาแทบส่งเสียงกรีดร้อง เธอแทบดิ้นเร่าๆนัยน์ตาร้อนผ่าว แทบอยากจะร้องไห้เมื่อถูกเขาดันร่างออกห่าง ทิ้งให้อารมณ์ปั่นป่วนทั้งหมดทั้งมวลก่อนหน้านั้นค้างเติ่ง...

“นายพรานจ๋า...” ดาหลาครวญเสียงกระเส่า เร่งส่งสายตาเว้าวอนขอให้เขาทำรักให้ต่อ

หากคนอยากแกล้งกลับทำเป็นเมินเฉย แสร้งทำเป็นไม่เห็นความต้องการจากแววตาคู่บริสุทธิ์...

“ได้โปรด...ช่วยดาหลาด้วย”

แววตาดาหลาหล่นวูบ พยายามกักเก็บความปรารถนาพวยพุ่งไว้สุดกำลัง คนเห็นถึงกับใจอ่อนยวบยาบ รีบอธิบายถึงเหตุผลให้แม่สาวน้อยเข้าใจ เหตุใดเขาถึงไม่กระทำรักกับเจ้าหล่อนต่อตรงริมธารนี้...

“ใจเย็นๆก่อนสาวน้อย...ตรงนี้ยังไม่ได้...เพราะมันเป็นแหล่งน้ำดื่มสำหรับสัตว์ใหญ่ที่อาศัยอยู่แถวๆนี้...ขืนถ้ามันโผล่มาตอนข้าร่วมรักกับเอ็ง ข้าจะเสียเปรียบพวกมันจนปกป้องเอ็งไม่ทัน”  

ดาหลากัดฟันพร้อมพยักหน้าเข้าใจ...

พรานใหญ่ยิ้มให้กับความไร้เดียงสา หัวใจเขาพองโต รู้สึกพึงพอใจกับรูปร่างของแม่เมียคนปัจจุบัน คิดไม่ผิดจริงๆที่เขาเลือกเจ้าหล่อน ดาหลาทั้งสวย ทั้งบริสุทธิ์เช่นนี้ ไม่ต่างจากเขาถูกหวยรางวัลที่หนึ่งเชียวล่ะ...

 “เอ็งกลัวข้าหรือไม่...ดาหลา”

 เขาถามพร้อมเอื้อมมือหยาบดึงหัวไหล่มนของเจ้าหล่อนมาแนบชิด ดันปลายคางเล็กของหญิงสาวที่กำลังก้มหน้างุดขึ้นสำรวจมองทุกตารางนิ้ว ส่งสายตาหวานล้ำให้เจ้าหล่อน ดาหลาส่ายหน้าอย่างเขินอาย...

อายที่ดันเผลอร้องขอเขาให้ทำรักเมื่อสักครู่ ...

“ไม่จ้ะ...ฉันไม่กลัวพรานใหญ่ เพราะพรานใหญ่เป็นสามีของฉัน”

 ความจริงคือเธอกลัวเขาอยู่ไม่น้อย แต่การกระทำของเขาเมื่อสักครู่ก็เป็นคำตอบได้อย่างดี เธอไม่ได้กลัวเขามากมายอะไร หากตรงกันข้าม เธอกลับกล้าหาญชาญชัย เรียกร้องให้เขาทำในเรื่องน่าอับอายด้วยซ้ำไป...

“งั้นก็ดี...ข้าจะเอาเอ็งเป็นเมียวันนี้” คำบอกโต้งๆของพรานใหญ่ ทำเอาดาหลาหลุบเปลือกตาลงต่ำ เธอมองเขาเพียงหน้าอกผ่านเสื้อเชิ้ตสีน้ำตาลเข้ม 

“เอ็งยินยอมหรือไม่ล่ะหึ...” พรานใหญ่ไม่ใช่ผู้ชายเห็นแก่ได้ ให้ถึงยังไงเขายังให้เกียรติผู้หญิงที่จะมาเป็นเมียเขาเสมอ ดังนั้นเรื่องการหักหาญน้ำใจจะไม่เกิดขึ้นกับเขาอย่างเด็ดขาด

“ดาหลาขอฝากเนื้อฝากตัวกับนายพรานด้วยนะจ๊ะ...ช่วยรักและเอ็นดูดาหลาให้มากๆก็พอ”

เธอพนมมือขึ้นไหว้เขาแนบอก พูดออดอ้อนเอาใจ พร้อมส่งสายตาใส่ซื่อสมทบมาอีกระลอก ก่อนจะหลุดเสียงอุทาน...ตอนถูกพรานใหญ่ช้อนอุ้มไว้ในวงแขนกำยำ

“อุ๊ย!...”

“ใต้น้ำตกตรงนั้นมีถ้ำซ้อนตัวอยู่”

พรานใหญ่บอกเสียวแหบพร่า ยามผิวกายนอกร่มผ้าเขาสัมผัสกับผิวกายอ่อนนุ่ม พร้อมกระชับร่างเหน่งน้อยไว้ในอ้อมแขน จงใจเบียดร่างเปลือยเปล่าเข้าหา สร้างความเสียวสยิวแล่นพล่านให้แก่สาวน้อยผู้ไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อน

ชายหนุ่ม เดินดุ่มๆ ผ่านสายน้ำซ่านกระเซ็นจนเปียกปอนทั้งคู่ พาเมียหมาดๆมาวางไว้หลังสายน้ำ อำพรางสายตาต่อสรรพสัตว์ได้เป็นอย่างดี บนพื้นดินเปียกชื้นมีใบไม้หนาปูรอท่าไว้เสียดิบดี ทั้งหมดเป็นฝีมือของลูกน้องคู่กายพรานใหญ่นั่นเอง พวกนั้นได้รับคำสั่งหลังจากขบวนมาถึงใหม่ๆ...

ชายหนุ่มกดร่างน้อยนอนราบลงบนพื้น ส่วนตัวเองคร่อมร่างอวบอิ่มไว้อีกทอดหนึ่ง ดวงตาสองดวงมองประสานกันนิ่ง เขาประกบปากแนบรอยจูบหวานล้ำโดยไม่บอกไม่กล่าว ถึงกระนั้นดาหลายังรีบเผยอกลีบปากยอมรับความหอมละมุนทั้งหมดทั้งมวลที่เขามอบให้...

พรานใหญ่เลื่อนมือลงมากอบกุมสะโพก นวดคลึงด้วยความเมามัน

ริมฝีปากร้อนยังคงระดมจูบหื่นกระหาย ก่อนไล่ต่ำลงมาจนถึงหน้าอกอวบเต่งตรึง เขาดูดมันไว้เต็มปาก เสียงดังจ๊วบ จ๊วบ สร้างความเสียดเสียวแก่ดาหลายิ่งนัก

“อ๊ะ...อา...อา”  สองคนต่างส่งเสียงครางระโหย ไม่รู้เสียงใครเป็นเสียงใครกันแน่

 พรานใหญ่ใช้เวลาสลัดเสื้อผ้าบนร่างกายไม่ถึงเสี้ยววินาที ร่างกายกำยำก็เปลือยเปล่าต่อหน้าหญิงสาว ดาหลาห่อปากยามสายตาปะทะเข้ากับมังกรกล้าแกร่ง มันกระดกหัวทักทายเธอยึกยัก

ดาหลาชักเริ่มหวาดหวั่น หากมันเข้ามาในตัวเธอจริง ตรงนั้นของเธอมิฉีกขาดกันพอดีหรอกหรือนั่น หญิงสาวตัวสั่นเทาขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว คนผ่านประสบการณ์มาอย่างโชกโชนพอมองท่าทีนั้นออก เขาเลยส่งยิ้มอ่อนโยนให้เจ้าหล่อน

“ชูว์...ไม่ต้องกลัวไปหรอกนะดาหลา มันจะทำให้เอ็งมีความสุขมากกว่าจะรู้สึกเจ็บปวด”

“แต่มันใหญ่มากเลยนะพรานใหญ่จ๋า”

“แล้วเอ็งจะชอบมัน...เชื่อข้าเถอะ”

เขาเลื่อนฝ่ามือลูบไล้นวลเนื้ออย่างปลอบโยน ค่อยๆแนบเจ้ามังกรเสียดสีกับความนุ่มลื่นของสาวเจ้า ดันเรียวขาออกกว้างขยับสะโพกตามจังหวะเนิบนาบ  มือไม้เริ่มอยู่ไม่สุข มันขยับเขยื้อนนวดเคล้นไปตามโครงร่างสาวด้วยความกระสัน ดาหลาเสียวสยิวไปทั่วสรรพางค์ เธอเอื้อมมือคว้าร่างแกร่งกอดกระชับไว้มั่น เงยหน้าขึ้นส่งเสียงร้องครวญคราง

“อือ...พรานใหญ่...ดาหลา...ดาหลา”

“เอ็งเสียวใช่หรือไม่...”

“ดาหลาไม่รู้ แต่มันรู้สึกแปลกๆ”

พรานใหญ่หัวเราะชอบใจ เขากดบั้นท้ายคลึงกลีบชบา มันยังคงปิดสนิทเตรียมความพร้อมให้กับหญิงสาว มีเพียงน้ำจากเกสรเท่านั้นไหลซึมออกมาไม่ขาดสาย

“อา...โอ...นายพราน...อืม...”

เมื่อผลิตน้ำหล่อลื่นจนเปียกชุ่ม ชายผู้ผ่านโลกีย์มาอย่างช่ำชองค่อยๆกรีดปลายนิ้วชำแรกลึกเข้าหาโพรงนุ่ม ดาหลาสะดุ้งเฮือก เจ้าหล่อนเกร็งร่างรับสิ่งแปลกปลอม ระบบการหายใจชักเริ่มติดขัด...

“อือ...เจ็บ...ฉันเจ็บเหลือเกินจ้ะนายพราน”

ใบหน้างามบิดเบี้ยว ถึงเธอเคยถูกเขาสอดใส่ด้วยปลายนิ้วมาแล้วเมื่อสักครู่ หากมันยังทำให้เธอรู้สึกเจ็บร้าวอยู่ดี ร่างกายรู้สึกเหมือนกำลังระเบิดพร่าง แต่เธอก็ไม่ประสงค์ให้เขาหยุดกระทำ

 พรานใหญ่โน้มกายจูบขมับปลอบโยน ถอยลงมางับปลายจะงอยสองเต้าสล้างเป็นการหยอกล้อ สอดนิ้วมือเพิ่มขึ้นอีก ก่อนเร่งเร้าจังหวะจนดาหลาดิ้นพล่าน จนกระทั่งถึงฝั่งฝันหญิงสาวถึงกับกรีดร้องเสียงแหลม

“อ๊ะ...อา...อ้าย...” เธอขมิบกลีบสวาทเร่งรัดให้น้ำกะทิขาวข้นไหลทะลักจนเปียกล้นแก้มก้น

พรานใหญ่ผู้มากเมียชักนิ้วออกพร้อมส่งเข้าปากอิ่มของสาวงาม ส่งสายตาเชื่อมมองใบหน้าแดงก่ำ ตอนเจ้าหล่อนดูดนิ้วเขาโดยไม่รังเกียจ หัวไวเสียด้วยสิแม่คนนี้...

“เป็นธรรมดาครั้งแรกมันจะเจ็บเล็กน้อยเช่นนี่แหละ เอ็งจะต้องอดทนสักหน่อย...”

เขาก้มกระซิบบอกชิดใบหูเล็ก แลบลิ้นเลียหยอกเอิน ส่งมือหยาบดันเรียวขาเปิดกว้าง ต้องการเปิดทางรอรับความเป็นเขาได้ถนัดถนี่มากยิ่งขึ้น ส่วนอีกมือข้างว่างยกขึ้นบีบขยำสองเต้าอวบนุ่มมือ ดาหลาเสียววาบเธอแอ่นอกให้เขาปรนเปรอความสุขให้โดยไม่รู้ตัว

 ทุกกิริยาตอบรับเป็นไปเองโดยธรรมชาติแม้นไม่มีผู้ใดเคยสอนก็ตาม...

ก่อนพานใหญ่ซึ่งแลเห็นว่าจวนแก่เวลา ด้วยเจ้าดุ้นเอ็นของเขามันสุดแสนทรมานไม่ต่างกัน ขืนรอเวลานานกว่านี้ เขาได้ลงแดงตายแน่ๆ ว่าแล้วชายผู้มากประสบการณ์เลยจรดปลายดุ้นอวบยาวใหญ่ ไว้ใกล้ตรงปากประตูทางเข้าถ้ำพิศวง จงใจกดส่วนหัวเข้าหาความนุ่มนิ่ม ดาหลาจิกเล็บลงแผ่นหลังของชายหนุ่ม กลั้นเสียงสะอื้นตอนหัวมังกรยักษ์สอดเสียบเข้ามาภายในร่างเธอ มันเจ็บ อึดอัดในคราแรก ร่างกายเหมือนจะฉีกเป็นชิ้นๆเสียให้ได้

“ดาหลาเจ็บเหลือเกินจ้ะนายพรานจ้า...”

หญิงสาวส่งเสียงโอดครวญ กัดกลีบปากจนขาวซีด กายสาวสั่นผับ  พรานใหญ่ย่นหัวคิ้ว สงสารก็สงสารแต่จะให้เขาหยุดตอนนี้สู้ฆ่าเขาให้ตายเสียยังดีกว่า

 พรานใหญ่เปลี่ยนเป็นมาลงน้ำหนักมือกับทรวงสาวแทน เขายังไม่กล้าขยับบั้นท้ายมาก แม้เขาได้ขึ้นชื่อเป็นผู้ช่ำชอง กำศึกรักมานักต่อนัก หากกับสาวบริสุทธิ์ผุดผ่องเช่นนี้ เขาเองไม่ค่อยได้ลิ้มลองมากมายเท่าไหร่นักหรอก แม้กระทั่งพวงนภาเมียเอกของเขาเอง เจ้าหล่อนก็หาใช่สาวบริสุทธิ์ไม่...

พรานใหญ่ค่อยๆดึงจังหวะสะโพกให้เนิบชา สอดประสานเข้าหาร่างงามอย่างใจเย็น

 เขาจะไม่ผลีผลามทำให้ดาหลาเจ็บจนมากเกินไป ก่อนค่อยๆลงน้ำหนักตัว ขยับสอดใส่เจ้ามังกรผ่านเหยื่อพรหมจรรย์จนปลายโคนชนเข้ากับผนังมดลูกเสียงดังกึก ดาหลาส่งเสียงร้องลั่นป่า พรานใหญ่รีบประกบปิดปากจูบหวังกลั้นเสียงไม่ให้ดัง กลัวเสียงของหญิงสาวอาจทำให้สัตว์ป่าละแวกนั้นแตกตื่น คงไม่เป็นการดีสำหรับเขาและเธอแน่ๆ

เขามอบจูบราวพายุอยู่สักพัก ก่อนชายหนุ่มคิดเบี่ยงเบนความสนใจ ด้วยการอ้าปากงับปลายถันสล้าง จูบฟัดมันอย่างเมามัน น้ำลายไหลเปียกชื้น

“เสียวไหม...” คนถูกถามเม้มปากอิ่มพยักหน้าตอบรับเขินอาย

“งั้นข้าจะเอาเจ้าแรงๆแล้วนะ...ข้าเองชักทนไม่ไหวเหมือนกัน”

ดาหลารู้สึกผ่อนคลายจากอาการเจ็บ เธอแอ่นตัวขึ้นโค้งรับแรงกระทั้นจากเขาตอนพรานใหญ่กระซิบสอน ทำอย่างไรถึงจะได้รับความสุขเต็มที่ ชายหนุ่มเลื่อนมือลงจับเอวคอดกิ่วไว้มั่น ส่งแรงกระแทกกระทั้นกายแกร่งเข้าใส่ระรัว เร็วขึ้น ถี่ขึ้นตามแรงกระสันในอารมณ์หวามลึก...

“ซีดดดดดด...อ๊า...”

พรานใหญ่ชักหลงใหลในรูปร่างอรชรอ้อนแอ้นของดาหลา คิดว่าอีกหน่อยคงต้องหาบ้านสักหลังให้เจ้าหล่อนอยู่เป็นหลักแหล่ง ส่วนตัวเขาคงต้องละวางมือจากการเป็นพรานสักที ค่อยมองหางานอย่างอื่นทำ ส่วนพวงนภา เมียเอกของเขา เจ้าหล่อนคงไม่มานั่งขัดใจอะไรเขาอยู่แล้ว ถึงแม้จะได้ขึ้นชื่อว่าเป็นผัวเมียถูกต้องตามกฎหมาย หากพวงนภาก็ไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเขาเหมือนคู่ผัวเมียคนอื่นๆทั่วไป...

“อืม...ซี้ด...พรานใหญ่จ้า ดาหลาเสียวหอย...”

เสียงครางกระเส่าสอดประสานขึ้นพร้อมเพรียงกันอีกครั้ง ยามบั้นท้ายทรงพลังขยับเขยื้อนตัวสอดกระทุ้งเข้าออกระรัวขึ้น  ดาหลาคลายความเจ็บจนเหลือเพียงความเสียวซ่าน พร้อมตอบรับความปรารถนาเขาอย่างเต็มที่ จนกระทั่งพรานหนุ่มใหญ่ส่งเสียงคำรามลั่น เขาเกร็งสะโพกปลดปล่อยเมล็ดพันธุ์เข้าใส่ร่องนุ่ม เขาปลดปล่อยทุกหยาดหยดจนดาหลาอุ่นวาบไปทั่วทั้งท้องน้อย ก่อนซุกซบลงกับอกอิ่ม หอบหายใจรุนแรงด้วยความปรารถนา ดาหลากอดร่างแกร่งไว้อย่างหวงแหน เธอหลับตาพริ้มซึมซับความรู้สึกแปลกใหม่ด้วยหัวใจอิ่มเอม  

“ขอบใจมากนะดาหลา ฉันมีความสุขเหลือเกิน”

พรานใหญ่ดันตัวเองนอนราบกับพื้นโดยไม่ลืมดึงร่างละมุนขึ้นมาทาบไว้บนลำตัว กอดกระชับร่างนิ่มไว้ด้วยความรู้สึกพิเศษ พร้อมผงกศีรษะจูบขมับตอบแทนความสุขที่เขาได้รับ...

หากตรงส่วนด้านบนของน้ำตก มันเป็นหน้าผาสูงหลายสิบชั้น แต่ละชั้นมีความชันพอสมควร รอบด้านปกคลุมด้วยใบสีเขียวหนาทึบของต้นตะเคียนทอง ตรงหน้าผาชั้นสอง ปรากฏร่างหนาของหนุ่มเจ้าแห่งป่า อามันต์กำลังหมอบร่างลงต่ำชิดกับก้อนหิน สายตาคมกล้าจับจ้องสองหญิงชายด้วยความไม่ชอบใจ

 ใครจะไปชอบใจได้เล่า ก็ดันมาเล่นจ้ำจี้กันเสียมันหยดโดยไม่สนผีสางเทวดาขนาดนั้น...

 ตรงจุดนี้เป็นแหล่งน้ำดื่มให้พวกโขลงช้าง กับพวกสัตว์ป่าตัวอื่นๆ อามันต์เดินเข้ามาหาของป่า จะนำไปขายในหมู่บ้านพรุ่งนี้ บังเอิญสะดุดเข้ากับกองคาราวาน เขาจึงเดินเลี่ยงออกมาทางป่าชื้น ไม่ต้องการให้คนพวกนั้นเห็น จนเมื่อเดินมาเรื่อยๆแล้วได้ยินเสียงน้ำตก เขาจึงคิดจะแวะอาบน้ำล้างเหงื่อไคลให้ร่างกายสดชื่นเสียหน่อย ใครจะรู้ อยู่ดีๆ จะมีหนังสดให้เขาได้ดูเช่นนี้...

อามันต์เคลื่อนไหวฝีเท้าลงมาเดินด้านล่างเสียงเบากริบ  หูยังคงแว่วเสียงแปลกประหลาดของชายหญิงร้องสอดประสานกันระงม คงไม่ต้องให้เดากันหรอกนะว่าเสียงนั่นเกิดจากอะไร อามันต์รับรู้ได้ด้วยสัญชาตญาณและประสบการณ์ที่ไม่เป็นสองรองใคร สองผัวเมียนั่นคงบรรเลงกิจกรรมเข้าจังหวะอีกหนเป็นแน่แท้ ภาพเคลื่อนไหวมีชีวิตเมื่อสักครู่ ทำเอาไอ้ลูกรักตัวดีมันดีดดิ้นคึกคัก

เจ้าแห่งป่าดงดิบปวดแปลบตรงหว่างขายามก้าวเดินแต่ละก้าว เขาชักคิดถึงผิวขาวๆ นมใหญ่ๆเต็มไม้เต็มมือของพวกสาวๆขึ้นมาเสียแล้วสิ...

 เอาวะ...แอบไปเมียงมองแม่สาวผิวน้ำนมในกองคาราวานแก้เบื่อสักหน่อยก็ยังดี เผื่อจับพลัดจับผลูได้มากินเล่นสักคนสองคนถือเป็นการแก้เบื่อ กว่าจะเดินทางเข้าถึงหมู่บ้านคงหลายอาทิตย์เลยเชียวแหละ...

 

----------------------------------------