จังหวัดของกัมพูชาที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นดินแดนของประเทศไทย

จังหวัดพระตะบอง
(Battambang province)
เป็นจังหวัดหนึ่งของประเทศกัมพูชา อยู่ทางภาคตะวันตกของประเทศ
มีเขตติดต่อกับจังหวัดสระแก้วและจังหวัดจันทบุรี ของประเทศไทย
จังหวัดพระตะบอง ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของกัมพูชา
มีชื่อเสียงในด้านประวัติศาสตร์อันยาวนาน สถาปัตยกรรมอันน่าหลงใหล
และวัฒนธรรมที่มีชีวิตชีวา จังหวัดนี้เป็นศูนย์กลางการเกษตรที่สำคัญ
โดดเด่นด้วยพื้นที่อุดมสมบูรณ์ นาข้าว และพืชผลหลากหลายชนิด
เมืองพระตะบองซึ่งเป็นเมืองหลวงของจังหวัด เป็นเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสอง
ในประเทศกัมพูชา

พื้นที่นี้ในอดีต เคยเป็นจังหวัดพระตะบองในมณฑลบูรพาของสยาม
โดยในปี พ.ศ. 2484 หลังสิ้นสุดกรณีพิพาทอินโดจีนไทย-ฝรั่งเศส
ไทยได้ดินแดนส่วนที่เรียกว่าเขมรส่วนในและลาวฝั่งขวาของแม่น้ำโขงคืน
จึงได้ประกาศจัดตั้งจังหวัดขึ้นใหม่ในดินแดนเหล่านี้ 4 จังหวัดคือ
จังหวัดพระตะบอง, จังหวัดพิบูลสงคราม, จังหวัดนครจัมปาศักดิ์ 
และจังหวัดลานช้าง เฉพาะจังหวัดพระตะบองนั้นเมื่อแรกตั้งจังหวัดนั้น
ได้แบ่งการปกครองออกเป็น 7 อำเภอ

ไทยคืนดินแดนที่ได้มาเหล่านี้ รวมทั้งพระตะบอง ให้ฝรั่งเศส
หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 และพระตะบองได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของกัมพูชา
เมื่อได้รับเอกราช ในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2496 ได้มีการจัดตั้ง
เขตบริหารปอยเปต (Poi Pet administration) โดยอยู่ภายใต้การปกครอง
ของเมืองศรีโสภณ