หนึ่งในวัดที่เก่าแก่ที่สุดในกรุงเทพ
วัดโพธิ์เป็นหนึ่งในวัดที่เก่าแก่ที่สุดในกรุงเทพฯ มีอยู่ก่อนที่กรุงเทพฯ จะสถาปนาเป็นเมืองหลวงโดยรัชกาลที่ 1 เดิมชื่อวัดโพธารามหรือโพธาราม ซึ่งเป็นที่มาของชื่อวัดโพธิ์ ชื่อนี้หมายถึงอารามต้นโพธิ์ในเมืองพุทธคยา ประเทศอินเดีย ซึ่งเชื่อกันว่าพระพุทธเจ้าได้ตรัสรู้แล้ว วัดเก่าไม่ทราบวันที่สร้างและผู้ก่อตั้ง แต่คาดว่าน่าจะสร้างหรือขยายในสมัยพระเจ้าเพทราชา (พ.ศ. 2231-2246)
ส่วนทางตอนใต้ของวัดโพธิ์เคยถูกครอบครองโดยส่วนหนึ่งของป้อมดาวฝรั่งเศสซึ่งถูกทำลายโดยพระเจ้าเพทราชาหลังการปิดล้อมกรุงเทพฯ ในปี พ.ศ. 2231 พ.ศ. 2325 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงย้ายเมืองหลวงจากธนบุรีข้ามแม่น้ำมาอยู่ที่กรุงเทพฯ และสร้างพระบรมมหาราชวังติดกับวัดโพธิ์ เมื่อปี พ.ศ. 2331 ทรงมีคำสั่งให้ก่อสร้างและปรับปรุงบริเวณวัดเก่าวัดโพธิ์ซึ่งต่อมาทรุดโทรมลง พื้นที่ซึ่งเป็นหนองน้ำและไม่เรียบ ได้รับการระบายน้ำและถมแล้วก่อนเริ่มการก่อสร้าง ในระหว่างการก่อสร้าง พระรามที่ 1 ยังได้ริเริ่มโครงการนำพระพุทธรูปออกจากวัดร้างในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา สุโขทัย และสถานที่ต่างๆ ในประเทศไทย และพระพุทธรูปจำนวนมากที่ได้รับมาเหล่านี้ก็ถูกเก็บรักษาไว้ที่วัดโพธิ์ ซึ่งรวมถึงเศษพระพุทธรูปขนาดมหึมาจากวัดพระศรีสรรเพชญ์ในอยุธยาที่ถูกทำลายโดยชาวพม่าในปี พ.ศ. 2310 และได้รวมเข้ากับเจดีย์ในบริเวณนี้ การสร้างใหม่ใช้เวลากว่าเจ็ดปีจึงจะแล้วเสร็จ พ.ศ. 2344 หลังจากเริ่มก่อสร้างได้ 12 ปี กลุ่มวัดใหม่ได้เปลี่ยนชื่อเป็นพระเชตุพนวิมลมังคลาวาสโดยอ้างอิงถึงวิหารเชตวัน และกลายเป็นวัดหลักของพระรามที่ 1
นอกจากพระพุทธไสยาสน์อันเป็นสัญลักษณ์แล้ว วัดโพธิ์ยังมีเจดีย์ที่ประดับประดาอย่างสวยงาม สถาปัตยกรรมที่ออกแบบอย่างประณีต และลานกว้างใหญ่ วัดแห่งนี้ถือเป็นศูนย์กลางการแพทย์แผนไทยและการนวด โดยมีโรงเรียนนวดแผนไทยวัดโพธิ์ที่มีชื่อเสียงตั้งอยู่ภายในบริเวณวัด