แนะนำ นิทานอีสปเรื่อง "กระต่ายกับเต่า" เว็บ Laonitan.com

นิทานอีสปเรื่อง "กระต่ายกับเต่า"

ในเช้าวันที่อากาศสดใส ณ ชายป่าแห่งหนึ่งที่ซึ่งสัตว์น้อยใหญ่อาศัยอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข มี "กระต่าย" ตัวหนึ่งซึ่งขึ้นชื่อเรื่องความเร็วในการวิ่ง มันมักจะโอ้อวดฝีเท้าของตนเองให้เพื่อนสัตว์ตัวอื่น ๆ ฟังอยู่เสมอ “ไม่มีใครในป่านี้จะวิ่งเร็วไปกว่าข้าอีกแล้ว!” มันป่าวประกาศด้วยความภาคภูมิใจทุกครั้งที่มีโอกาส

วันหนึ่ง ขณะที่เจ้ากระต่ายกำลังวิ่งเล่นอย่างรวดเร็วอยู่นั้น มันก็ได้พบกับ "เต่า" ที่กำลังเดินต้วมเตี้ยมคลานไปอย่างช้า ๆ เจ้ากระต่ายมองดูแล้วก็หัวเราะเยาะออกมาเสียงดัง “ฮ่า ๆ ๆ ดูเจ้าสิเจ้าเต่า! กว่าจะเดินไปถึงลำธารข้างหน้าโน้น ตะวันคงตกดินไปแล้วกระมัง ช่างเชื่องช้าเสียจริง ๆ!”

เจ้าเต่าได้ยินดังนั้นก็หยุดเดินแล้วหันมาตอบอย่างใจเย็นว่า “ถึงข้าจะเดินช้า แต่ข้าก็ไปถึงที่หมายได้เสมอ และข้าก็คิดว่าถ้าเราลองมาวิ่งแข่งกันสักตั้งหนึ่ง ข้าอาจจะเอาชนะเจ้าก็ได้นะ”

คำพูดของเจ้าเต่าทำให้กระต่ายประหลาดใจเป็นอย่างมาก ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นยิ่งกว่าเดิม “เจ้าเนี่ยนะจะมาชนะข้า! นี่มันเป็นเรื่องตลกที่สุดที่ข้าเคยได้ยินมาเลย! แต่ก็ได้...ในเมื่อเจ้าท้าทายข้า ข้าก็จะรับคำท้า เพื่อให้เจ้าได้รู้สำนึกเสียบ้าง”

ทั้งสองจึงตกลงกันว่าจะจัดการแข่งขันวิ่งขึ้น โดยมีเส้นชัยอยู่ที่ต้นไม้ใหญ่บนเนินเขาอีกฟากหนึ่งของป่า ข่าวการแข่งขันแพร่สะพัดออกไปอย่างรวดเร็ว สัตว์ต่าง ๆ ในป่าต่างพากันมาให้กำลังใจและรอดูผลการแข่งขันที่ดูเหมือนจะรู้ผู้ชนะอยู่แล้ว

เมื่อการแข่งขันเริ่มต้นขึ้น สัญญาณดัง "ไป!" เจ้ากระต่ายก็ออกวิ่งอย่างรวดเร็วปานลมพัด มันใช้เวลาเพียงชั่วพริบตาก็ทิ้งห่างเจ้าเต่าที่ยังคงคลานต้วมเตี้ยมอยู่ตรงจุดเริ่มต้นไปไกลลิบ เมื่อวิ่งไปได้ครึ่งทาง เจ้ากระต่ายก็หันหลังกลับไปมอง แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเจ้าเต่า

ด้วยความชะล่าใจและมั่นใจในชัยชนะของตนเองอย่างเต็มเปี่ยม เจ้ากระต่ายจึงคิดว่า “เจ้าเต่าคงอีกนานกว่าจะคลานมาถึงตรงนี้ ข้าแวะพักงีบใต้ต้นไม้ใหญ่ตรงนี้สักหน่อยดีกว่า อากาศก็ดี ร่มเงาก็เย็นสบาย ตื่นมาแล้วค่อยวิ่งต่อก็ยังทันถมเถไป”

คิดได้ดังนั้น เจ้ากระต่ายก็เอนตัวลงนอนใต้ร่มไม้ใหญ่ แล้วผล็อยหลับไปในที่สุดด้วยความอ่อนเพลียและความเย็นสบายของสายลม

ฝ่ายเจ้าเต่านั้น แม้จะเชื่องช้า แต่ก็ไม่ได้หยุดพักเลยแม้แต่น้อย มันยังคงก้มหน้าก้มตาคลานต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ ก้าวไปข้างหน้าทีละก้าว ทีละก้าว ด้วยความมุ่งมั่นและสม่ำเสมอ เวลาผ่านไปนานหลายชั่วโมง ในที่สุดเจ้าเต่าก็คลานผ่านจุดที่เจ้ากระต่ายกำลังนอนหลับอุตุอยู่อย่างสบายใจ มันเหลือบมองเพื่อนกระต่ายเล็กน้อยก่อนจะคลานผ่านไปอย่างเงียบ ๆ และมุ่งหน้าสู่เส้นชัยต่อไป

จนกระทั่งเย็นย่ำ เจ้ากระต่ายก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา มันมองไปรอบ ๆ ตัวด้วยความงัวเงีย “โอ้! เผลอหลับไปนานแค่ไหนกันนี่” เมื่อนึกถึงการแข่งขันได้ มันก็รีบลุกขึ้นแล้ววิ่งสุดฝีเท้าไปยังเส้นชัยทันที พร้อมกับคิดในใจว่าป่านนี้เจ้าเต่าคงยังคลานมาไม่ถึงครึ่งทางด้วยซ้ำ

แต่ภาพที่ปรากฏแก่สายตาของมันเมื่อไปถึงเส้นชัยก็คือ เจ้าเต่าได้นั่งรออยู่ที่นั่นเรียบร้อยแล้ว พร้อมกับเสียงโห่ร้องแสดงความยินดีของเพื่อนสัตว์ทั้งหลาย เจ้ากระต่ายรู้สึกทั้งตกใจและอับอายเป็นอย่างยิ่ง มันพ่ายแพ้การแข่งขันให้กับเจ้าเต่าที่มันเคยสบประมาทไว้อย่างราบคาบ

เจ้าเต่ามองมาที่กระต่ายแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ว่า “เห็นไหมล่ะ การเดินทางที่สม่ำเสมอและไม่หยุดพัก แม้จะช้า...แต่ก็สามารถนำไปสู่ชัยชนะได้”

คติสอนใจ: ความพยายามและความสม่ำเสมอ นำมาซึ่งความสำเร็จ แม้จะต้องเผชิญกับผู้ที่มีความสามารถมากกว่าก็ตาม

ติดตามนิทานใหม่ๆได้ที่: https://laonitan.com/