เชื่อกันว่าหลายๆคนต่างเจออะไรที่ยากลำบากในชีวิตแตกต่างกันไปซึ่งรวมถึงเราเช่นกัน

เราตั้งแต่เด็กๆเคยคิดว่าตัวเองนั้นเป็นเด็กที่โชคดีคนนึงที่มีครอบครัวสมบูรณ์มีทั้งพ่อมีทั้งพี่และแม่ครบเลยรู้สึกว่าตัวเองนั้นโชคดีที่เรานั้นครอบครัวอยู่ครบไม่มีใครทิ้งเราไปไหนแต่นั่นก็เป็นความคิดของเด็กอนุบาลเท่านั้นจนเราอายุได้6-7ปีตอนนั้นอยู่ป.1ครอบครัวของเราเกิดการแตกแยกแบ่งออกเป็น2ฝ่าย ซึ่งราในตอนนั้นได้เสียแม่ไปเราเหลือคนคนเดียวในครอบครัวคือพ่อเท่านั้นถ้าจะถามว่าพี่เราไปไหนเราคงบอกได้ว่าในช่วงนั้นพี่กำลังเป็นวัยนักเลงอยู่บ้านก็ไม่ค่อยกลับถึงกลับก็นานๆกลับครั้งเมื่อก่อนเราเป็นคนกลัวผีมากเวลากลางคืนเราจะนอนอยู่ที่บ้านคนเดียวเพราะบางครั้งพ่อไปทำงานหรือไม่บางครั้งเราก็ออกไปข้างนอกกับพ่อด้วยแต่เราก็ไม่อยากทิ้งพ่อไว้คนเดียวเพราะเราเป็นห่วงพ่อมากในตอนนั้นแต่จนกระทั่งเรา.......