ซวยแล้วเรา จำขึ้นใจ
สวัสดีค่ะเราจะมาเล่าความเป็นมาของที่ว่าซวยแล้วเราเพราะตอนนั้นเราเราเรียนอยู่ชั้นป.6หรือไม่ก็ม.1นี่แหละนานแล้วอะเราจำไม่ค่อยได้มันนานมากๆคุณครูเค้าจะให้ปลูกต้นดอกทานตะวันหลังโรงเรียนแล้วให้รุ่นพี่กับรุ่นน้องช่วยกันเราก็ไม่ได้คิดอะไรมากมายเอาวะทำก็ทำเพราะคุณครูสั่งทำไปเรื่อยๆๆๆสักระยะแล้วทีนี้มันอากาศร้อน แล้วเหนื่อยจึงหมุนเวียนทำกับเพื่อนๆผลัดกันทำทำบ้างพักบ้างเพราะมันร้อนแต่ในขณะที่เราหายเหนื่อยนั้นแล้วจู่เราก็ทำรุ่นพี่ผู้ชายก็ทำซึ่งอยู่มอสามเพราะรรนี้อยู่มอสามแล้วรุ่นพี่เค้าขุดหลุมแล้วหัวเราะเสียงดังๆมากๆเราก็ได้แต่ งงงวยอะไรน้อแล้้้้วเราเราก็มองไปตรงสายตาพี่เค้าในขณะนั้นพี่เค้าพักเพราะว่าขุดหลุมเสร็จแล้ว. เราก็ทำบังเอิญเราเจอแจ๊คพ้อตแตกคือเราซวยมากเรยจำมาถึงทุกวันนี้ค่ะท่านผู้ชมหลุมที่ดิฉันปลูกเนี่ยมันมีขี้หมาสดซึ่งพอฉันได้หลุมนั้นพี่ๆเค้าก้อหัวเราะเสียงดังมากๆออกมาเลยเพราะว่าเราไม่รุ้งัยว่าจะซวยอะไรเบอร์นี้กลิ่นมันตุๆเราเรยจับขึ้นมาดมเนื่องจากไม่ทราบงัยค่ะพวกพี่ๆยิ่งหัวเราะเพราะก่อนหน้านี้เราก้อคิดว่าเหม็นอะไรโอ้ยซวยรัยเบอร์นี้จนมาตอนนี้เราจำขึ้นใจเรยเรื่องนี้ไม่เคยลืมจำมาถึงทุกวันนี่ค่ะ อายก้ออายเหม็นก้อเหม็นโมโหก้อโมโหเราเรยเลิกทำเรยค่ะ