เด็กที่ไม่มีใครต้องการ
มาเรียน่า ( Marina Sabatier ) เป็นเด็กที่ไม่มีใครต้องการ เธอเกิดวันที่ 27 กพ. 2001 ตอนที่เธอเกิด แม่ก็ทิ้งเธอไปทันที แต่หนึ่งเดือนต่อมาแม่ก็กลับมารับเธอ เธอได้กลับไปอยู่กับพ่อและแม่ผู้ให้กำเนิด ตอน 2 ขวบ มาเรียน่าเริ่มถูกพ่อแม่งดให้อาหารติดกันเป็นเวลาหลาย ๆ วัน และถูกให้อาบน้ำเย็น ๆ ในหน้าหนาว ถูกทุบตี หลังจากนั้นก็จับเธอโยนลงไปในห้องใต้ดินในสภาพเปลือยเปล่า เด็ก 2 ขวบ ถูกให้อดอาหาร ถูกอาบด้วยน้ำเย็น และถูกขังอยู่ในห้องใต้ดินมืด ๆ เพียงลำพัง คุณจินตนาการถึงความหวาดกลัวของมาเรียน่าออกไหม ?
แม่ลงมาในห้องใต้ดิน จิกผมมาเรียน่าแล้วลากไปกับพื้น บังคับให้เธอกินอ้วกของตัวเอง จับเธอขังไว้ในเตาอบ ใช้เชือกรัดคอเธอ ปี 2006 ยายรายงานไปยังเจ้าหน้าที่รัฐเกี่ยวกับการทำทารุณกรรมของพ่อแม่ของเธอ แต่น่าเสียดาย ... ไม่มีใครเชื่อสิ่งที่ยายบอกสักคน มาเรียน่าถูกทำทารุณกรรมทุกวัน สิ่งที่มาเรียน่าโดน มีตั้งแต่เฆี่ยนตีด้วยเข็มขัด ใช้หมัดชกหน้า จับอาบน้ำเย็น จับหัวกดน้ำ ไม่ให้กินอาหาร ขังไว้ในที่มืดโดยไม่ให้ใส่เสื้อผ้า และสิ่งเลวร้ายอื่น ๆ อีกมากมาย
บางครั้งก็จับมาเรียน่ามัดกับเตียง ยายพยายามรายงานเรื่องนี้ไปยังตำรวจครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ทุกครั้งที่ตำรวจมา พ่อกับแม่จะบอกว่าเธอเล่นซนจนเจ็บตัวเอง มาเรียน่าเองก็ไม่กล้าพูดความจริง เธอโกหกตำรวจว่าพ่อเป็นคนดี แม่เป็นคนดี ทั้งคู่ซื้อของให้เธอทั้งคู่ซื้อเสื้อผ้าและกระเป๋าสวย ๆ ให้เธอ เจ้าหน้าที่จึงกลับออกไป มาเรียน่าขาดเรียนบ่อยมากจนครูที่โรงเรียนแจ้งกับเจ้าหน้าที่ แต่พ่อบอกว่ามาเรียน่าป่วยเป็นออทิศติก ซึ่งความจริงเด็กหญิงไม่ได้เป็น แต่สมองเธอช้า อาการเธอช้าเพราะถูกทุบตีจนสมองกระทบกระเทือน
เป็นอีกวันที่เธอถูกพ่อแม่ทุบตีอย่างรุนแรง เลือดของเธอไหลจนเลอะชุด นั่นยิ่งทำให้ปีศาจสองตัวนี้ระเบิดความโกรธ พ่อต่อยเธอที่หน้าอย่างแรงด้วยหมัด แม่จิกผมเธอลากไปอาบน้ำเย็น ๆ เพื่อล้างคราบเลือด ตอนที่มาเรียน่าถูกจับอาบน้ำ เธอถูกเอาหัวกระแทกอ่างอาบน้ำหลายครั้ง นั้นไม่พอ พ่อยังจับเธอกระแทกกับผนังและพื้นห้องน้ำ พอมาเรียน่าอาบน้ำเสร็จ แม่เอาเกลือใส่ช้อนชาและบังคับให้เธอกินมันลงไป แล้วเอาน้ำส้มสายชูใส่แก้วบังคับให้เธอดื่มต่อ แล้วก็ลากเธอลงไปทิ้งไว้ที่ห้องใต้ดิน หนูน้อยนอนหมดแรงในสภาพเปลือยเปล่า
เธอเหนื่อยล้า งุนงง หมดแรง เธอคิดอะไรไม่ออก แม่กลับมาอีกครั้งเพื่อทำร้ายเธอ แม่ฟาดเธอด้วยไม้แร็กเก็ตที่ถือติดมือมาซ้ำ ๆ จนแม่เหนื่อยจึงกลับออกไป พอหายเหนื่อยแม่ก็ลงมากระหน่ำตีเธออีกครั้ง เป็นแบบนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า มาเรียน่าอ่อนปวกเปียกไปทั้งร่าง แม่จับเธอโยนทิ้งไว้ที่มุมห้อง นั่นคือตอนที่เธอบอกว่าแม่ " หนูปวดหัวจริง ๆ " แต่ไม่มีใครใส่ใจ คำพูดสุดท้ายของมาเรียน่าคือ " หนูปวดหัว หนูจะนอนสักหน่อย ฝันดี เจอกันพรุ่งนี้นะคะ "
ตอนเช้า แม่ลงมาที่ห้องใต้ดินและพบว่ามาเรียน่านอนเสียชีวิตตัวเย็นชืด พ่อกับแม่เลยเอาร่างของเธอไปเก็บไว้ในตู้แช่แข็ง 2 สัปดาห์ต่อมา พวกนั้นตัดสินใจว่าถึงเวลากำจัดร่างของเธอแล้ว มาเรียน่าถูกนำใส่กล่อง และเทคอนกรีตทับ จากนั้นพ่อก็ไปแจ้งความว่าเธอถูกลักพาตัวไป แต่พอถูกสอบสวนทั้งคู่ก็ยอมรับสารภาพว่ามาเรียน่าตายแล้ว ร่างของเธอถูกพบในวันที่ 11 กันยายน ในบล็อคคอนกรีต พ่อกับแม่ของมาเรียน่าถูกจับ และถูกตัดสินจำคุกคนละ 30 ปี ไม่กี่ปีต่อมา ไอพ่อชั่วจอมอ่อนแอก็ชิงตายหนีไปเสียก่อน ตอนนี้จึงเหลือแค่แม่ที่ยังถูกจองจำอยู่ในคุก 30 ปี ถ้าทำตัวดี 20 ปีก็ยื่นทัณบนได้ ...