รักอัลไซเมอร์ ตอนที่ 2

การแยกย้ายเมื่อมุ่งสู่ความฝัน

… แพรว และ บี เรียนจบชั้นม 3 ก็มีเหตุให้สองสาวต้องแยกย้าย ต้องห่างกันเพราะว่าพ่อของแพรว ต้องการให้ลูกสาวเข้าไปเรียนโรงเรียนดีๆ ในกรุงเทพฯ

พ่อจะให้แพรวเข้าไปเรียนที่กรุงเทพฯ นะบี

เหรอ เราคงคิดถึงแพรวแย่เลย

บี เสียงอ่อยๆ เศร้าๆ เมื่อเพื่อนรักบอกข่าวร้ายกับเธอ เราคงคิดถึงแพรวมากๆ เลยละ เซ็งจังเลยเนาะ คนเคยๆ ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เคยเห็นหน้ากันทุกวัน

โอ่ๆๆ ไม่ต้องเศร้าไปนะจ๊ะ เดี๋ยวแพรวจะเขียนที่อยู่แพรวที่ กรุงเทพฯให้นะ ไว้บีคิดถึงก็เขียนจดหมายหาแพรวได้ ..แพรวสัญญาจะตอบกลับทุกฉบับเลยนะ….. จริงนะ บีเริ่มมีรอยยิ้มขึ้นมาบนใบหน้านิดหนึ่ง

วันสุดท้ายที่บีเห็นหน้าแพรว เช้าวันเสาร์ของเดือนพฤษภาคม บีตื่นแต่เช้ามาส่งแพรวขึ้นรถไปกับคุณพ่อของแพรว ที่ขับมารับแพรวที่บ้านคุณปู่กับย่าของแพรว

โชคดีนะเพื่อนรักเราไม่มีของฝากอะไรให้แพรวเลย มีแต่กำไลข้อมือที่ทำจากเงินวงนี้ที่เราใส่ติดตัวมาตลอดหลายปี เราให้แพรวนะ เก็บเอาไว้ดูต่างหน้า เวลาคิดถึงบีนะจ๊ะ

ขอบใจจ๊ะ บีใส่ให้แพรวหน่อยสิ

ได้สิ โอเคร ..ใส่เรียบร้อย สีเข้ากับผิวขาวๆ ของแพรวมากเลยนะ

แพรวขึ้นรถกะบะของพ่อแพรว พร้อมโบกมือลาบีด้วยความคิดถึงเพื่อนรัก… บาย บ๊าย น๊า บี อย่าลืมเขียนจดหมายหาแพรวบ่อยๆ นะ

โชคดีจ้าแพรว ไว้เราจะเขียนจดหมายถึงแพรวบ่อยๆ แน่นอน เราสัญญา รถของพ่อแพรวค่อยๆ ขยับเคลือนที่ออกสู่ถนน บียืนมองจนรถหายลับตาไป เฮ้อ คิดถึงจังเพื่อนเลิฟ เสียงอุทานในหัวใจของบี ดังกระหึ่ม…

เช้าวันใหม่ของการเปิดภาคเรียนก็มาถึง ไปโรงเรียนแบบเดียวดายครั้งแรกของบีเป็นการไปโรงเรียนวันแรกที่ออกจะเหงาๆ หน่อย กว่าจะมีเพื่อนๆ ใหม่ที่เข้ากันได้ดีก็ใช้เวลาพอสมควร บีเป็นนักเรียนชั้น ม.4 แล้วโตขึ้นอีกปีแล้ว ลักษณะบุคลิกภาพ ที่ดูสุภาพ ร่าเริง กล้าหาญ เป็นมิตร แถมเรียนเก่งมาก ทำให้มีแต่คนสนใจอยากคบหาเป็นเพื่อนบี บีจึงมีเพื่อนใหม่ค่อนข้างเยอะในเวลาไม่นานมาก

ทำอะไรนะบี เขียนจดหมายรักหาหนุ่มที่ไหนเอ่ย?

ป่าวนะ แอน เราเขียนจดหมายหาแพรวเพื่อนสนิทเราตอนเรียนมัธยมต้นด้วยกันนะ แพรวเขาย้ายไปเรียนที่กรุงเทพฯนะ

ออ คนสวยประจำโรงเรียน แพรว เราจำได้ เคยแว๊บๆ เห็นกันบ่อย เดินผ่านกันบ่อยตอน ม. ต้น แต่ไม่เคยคุยกัน ดูเขาเก๊กๆ เหมือนหยิ่งๆ นะ เราเลยไม่กล้าทัก กลัวเขาไม่ตอบนะบี

ไม่จริง ไม่จริงนะแอน แพรวเขาน่ารักมากนะ แค่บุคคลิกภาพภายนอกเขาเป็นแบบนั้นเอง ถ้าได้รู้จักจะชอบแพรว ไม่หยิ่งเลย สวยจริง ขี้เก๊ก ใจดี น่ารักมากเลยละ…

นี่ไงรูปแพรวที่ถ่ายคู่กับเรา น่ารักป่าว แอน

ไหน ..ดูซิ สวยมาก ตาคมมีลักยิ้มน่ารักจัง

ไม่กวนละ เขียนจดหมายต่อเถอะเดี่ยวแอนไปกินข้าวที่โรงอาหารก่อนนะ เดี๋ยวซื้อขนมอร่อยๆ มาฝากจ้า ..ขอบใจมากเพื่อน. บีก้มหน้าก้มตาเขียนจดหมายถึงแพรวอย่างตั้งใจต่อ

เนื้อหาใจความในจดหมายที่บีเขียนถึงแพรว

ถึงแพรวเพื่อนรัก

แพรวสบายดีนะเป็นยังไงบ้าง เรียนที่ใหม่ ถูกใจไหม มีเพื่อนใหม่ๆ เยอะไหม เราคิดถึงแพรวมากเลยนะแต่พึ่งมีเวลาว่างเขียนจดหมายหา เรามีเพือนใหม่ๆ หลายคนพอหายเหงาได้นิดหนึ่ง. .เพื่อนๆ สาวเขามีแฟนกันเกือบทุกคนแล้วเหลือแต่เรานี่แหละ โสด แบบเริ๊ดๆ อยู่คนเดียว 5555 ไม่มีใครดีที่เหมาะกับเราเลยต่างหาก แต่บีมีมองๆ รุ่นพี่ม.6 ไว้คนหนึ่งนะแพรวไม่หล่อหรอก แต่เรียนเก่งมากๆ ท่าทางอนาคตข้างหน้าจะได้ดิบได้ดีแน่ๆ คนนี้ เราว่าจะจีบอยู่รอโอกาส เหมาะๆ ก่อน ..สุขภาพเราก็แข็งแรงดี ไม่มีปัญหา แพรวอยู่ กทม. คงมีหนุ่มๆ รุมจีบเพียบตามเคย สับรางให้ดีน๊า เดี๋ยวตีกันหัวแตก 5555 คิดถึงแพรว คิดถึงแพรว ตัวเท่าช้างเลยรู้ไหมเพื่อน อยากพาแพรวไปวิ่งออกกำลังกายเหมือนที่เราเคยๆ ไปกันทุกวัน ตอนนี้คิดไม่ออกว่าจะเขียนอะไรอีก พอแค่นี้ก่อนน๊า แล้วจะเขียนมากวนใจใหม่นะค่ะคนดี

Love you

บี

เขียนเสร็จติดแสตมส์หยอดตู้ไปรษณีย์หน้าโรงเรียน และเฝ้ารอจดหมายตอบกลับจากแพรว ผ่านไปประมาณ 1 สัปดาห์ก็มีจดหมายตอบกลับจากแพรวฉบับแรก

ตอบกลับมาแล้ว ไหนลองเปิดอ่านดูหน่อยสิ ว่าเขียนตอบมาว่ายังไงบ้างน้อ… บีรีบเปิดซองจดหมายอ่าน

ถึง บีเพื่อนรัก

เราสบายดีคิดถึงบีมากเหมือนกันจ้า มาอยู่ที่ กทม. ต้องปรับตัวเยอะเหมือนกันนะ เพราะเป็นโรงเรียน นานาชาติ เราเลือกเรียนสายภาษาฝรั่งเศษ เราว่าภาษาเขาน่ารักดี และเพื่อนๆ ส่วนมากจะเป็นลูกครึ่ง สวย หล่อๆ น่ารักกันทั้งนั้นเลย เราสนใจอยู่คนหนึ่งเป็นรุ่นพี่ เท่ห์ เป็นลูกครึ่ง อิตาลี ..ลองพูดคุยศึกษานิสัยใจคอกันไปก่อน อนาคตค่อยว่ากัน ..อนาคตเราอยากเป็นดารา ศิลปิน ที่มีชื่อเสียง มีคนรักเยอะๆ บีช่วยเป็นกำลังใจให้เราด้วยนะเราจะทำตามความฝันของเราให้ได้เลยคอยดูนะ นี่ถ้าบีอยู่กทม. เราจะชวนบีมาว่ายน้ำที่คอนโดเรา สระว่ายน้ำสวยมาก เราว่ายน้ำเป็นแล้ว พึ่งไปเข้าคอสเรียนมา ออกกำลังกายฟิสหุ่น ฝึกภาษา เตรียมบุคลิกภาพไว้ให้พร้อม เราจะไปสมัครเป็นดาราตามความฝันของเรา ..คิดถึง คิดถึงเพื่อน มากกว่าที่เพื่อนคิดถึงเราอีก รักนะจุ๊บๆๆๆ พอแค่นี้ก่อนไว้เขียนหาใหม่นะจ๊ะ

รักบี มากๆ

แพรว.

…. บียิ้มรู้สึกมีความสุขที่ได้รับจดหมายตอบกลับจากเพื่อนรัก

เวลาที่ห่างกัน ตัวอักษรสามารถแทนความคิดถึงได้อย่างไม่น่าเชื่อ

เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหกเผลอแป๊ปๆ ผ่านไป 3 ปีแล้วที่ 2 สาวไม่ได้เจอหน้ากัน อาศัยส่งความคิดถึง ห่วงใย ผ่านตัวอักษร ความเปลี่ยนแปลงในชีวิตครั้งใหญ่ เรื่องราวกำลังจะเริ่มต้นแล้ว

เย็นวันหนึ่งหลังจากที่บีกลับจากไปฉลองเรียนจบกับเพื่อน เมื่อมาถึงบ้านเธอก็ได้พบกับคนแปลกหน้าหลายคน มีรถคันงามหลายคัน ที่บ้านของเธอ

อ้าวกลับมาแล้วเหรอลูก มาๆ มาไหว้ตากับยายของหนูซิลูก หึ..อะไรนะค่ะ ตากับยาย อะไร หนู งง ไปหมดแล้วค่ะ แม่

ไม่ต้อง งง เลย ลูกนี่ไง คุณตากับคุณยายของบี แม่ของบีแนะนำชายหญิงชรา ท่าทางภูมิฐานให้บีได้รู้จัก… .บีได้แต่ยกมือไหว้ทั้งสองแบบงงๆ . ชายหญิงชรา สวมกอดบีอย่างดีใจ มีความสุขมาก

และเมื่อแนะนำตัวอะไรกันเสร็จสรรพ บีถึงได้รู้ว่าที่จริงแล้วแม่ของเธอไม่ใช่หญิงชาวบ้านจนๆ ทั่วไปที่มาแต่งงานกับคุณครูบ้านนอก แต่ที่จริงแล้วเธอคือ ลูกสาวคนเดียว ทายาทมหาเศรษฐีอันดับต้นๆ ของประเทศ ที่หนีออกจากบ้านเพราะครอบครัวไม่ยอมรับในตัวคนรักของเธอที่เป็นแค่ข้าราชการจนๆ

ไม่ได้มีหน้าตาฐานะทางสังคมอะไรควรคู่กับลูกสาวมหาเศรษฐีอย่างแม่ของบี ทั้งสองจึงตัดสินใจหนีมาอยู่ด้วยกันตามอัธภาพ ไม่สนใจเรื่องฐานะเงินทอง ตากับยายตอนนั้นโกรธมากเลยตัดหางปล่อยวัด ไม่สนใจลูกสาวของพวกเขาอีก จนเวลาผ่านไปเนิ่นนานหลายสิบปี ตากับยายเริ่มใจอ่อนลงมาก พวกเขาให้อภัยแม่กับพ่อของบี และอยากกลับมาเป็นครอบครัวอีกครั้งจึงให้นักสืบตามหาจนเจอกันในที่สุด

บีเรียนจบ ม.6 แล้วหนูอยากไปเรียนที่ มหาวิทยาลัยดีๆ ดังๆ ที่ กทม. หรือต่างประเทศไหมลูก

อยากซิค่ะแม่ ..แต้แม่เคยบอกบ้านเราไม่มีตังค์มากมายขนาดนั้นนี่ค่ะ

นั้นมันตอนนั้น แต่ตอนนี้บีเป็นทายาทคนเดียวของมหาเศรษฐีแล้วนะลูก คุณตากับคุณยาย มีธุรกิจมากมายมาย เงินทองเยอะแยะ หนูอยากไปไหนทำอะไรก็ได้ตามใจลูกเลยนะ… .แม่เห็นบีชอบและดูมีหัวทางธุรกิจมาตั้งแต่เด็กๆ ถ้าได้เรียนที่ดีๆ กับครูเก่งๆ คงช่วยเพิ่มทักษะได้เยอะ

บีไปอยู่กับคุณตาคุณยายที่ กทม. นะลูก จะได้ช่วยสืบทอดกิจการของครอบครัวเรา… .แล้วแม่กับพ่อละค่ะ… .ไปด้วยกันหมดนี่ละลูก พ่อหนูเกษียนแล้วก็ไปไหนก็ได้ก็ให้พ่อหนูเขียนหนังสือตามที่เขาชอบไปพรางๆ แก้เบื่อ แม่เองก็จะได้ช่วยดูแลคุณตาคุณยาย ชดเชยที่แม่ทิ้งท่านมาอยู่กับพ่อของหนู

ชีวิตของบีได้เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือนับจากวันนั้น เหมือนโลกที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วทุกวัน ..หลังจากที่เธอได้เป็นทายาทเศรษฐี และย้ายเข้ามาอาศัยที่ กทม. ชีวิตแทบไม่ต้องทำอะไรเลย มีคนบริการทุกอย่าง มีคนขับรถ คนรับใช้ดูแลส่วนตัว หน้าที่ของเธอก็คือตั้งใจเรียนเท่านั้นพอ การติดต่อสื่อสารต่างๆ ก็เปลี่ยนไปเกือบทุกอย่าง สังคมสมัยใหม่ เริ่มใช้มือถือ คอมพิวเตอร์ 💻 อินเตอร์เน็ตกันซะส่วนมาก ช่วงที่ชีวิตเปลี่ยนแปลงบีก็ไม่ได้ติดต่อแพรวอีกเลย จากที่หลังสุดบีเคยโทรศัพย์ไปหาเบอร์บ้านของแพรว คนที่รับสายเขาบอกว่า แพรวไปเรียนที่ฝรั่งเศส บีเองก็เรียนหนัก หลังจากเรียนที่กทม. ได้สักพักบีก็เดินทางไปเรียนต่อด้านการบริหารธุรกิจที่ประเทศสหรัฐอเมริกา

ผ่านไปไวเหมือนโกหก 6 ปีต่อมา แพรว หรือชื่อจริงว่า แพรวรดา รวิมนตรี กลายเป็นดาราสาว นางแบบที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วประเทศ และในอีกหลายๆ ประเทศ ค่าตัวสูงลิบลิ่ว คิวงานแน่น ต้องจองกันข้ามปีเลยทีเดียว. ส่วนทางด้าน บี หรือ บีมกวรรณ ธนะธรรมโชติ ก็ได้กลายมาเป็นผู้บริหารรุ่นใม่ไฟแรงของบริษัทสื่อยักษ์ใหญ่แบบครบวงจร ทั้งธุรกิจหนังสือพิมพ์ ธุรกิจบรรเทิง ธุรกิจตนตรีเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ และอื่นๆ อีกมากมายจนขี้เกียจจะนับ โชคชะตาที่ชอบเล่นตลกกับชีวิตของมนุษย์อยู่เรื่อยๆ เมื่อทางบริษัทของบี

มีโปรเจคละครเรื่องใหม่และทางผู้จัดก็ได้ว่าจ้างแพรว ให้รับบทนางเอกของเรื่อง เป็นละครฟอร์มใหญ่ลงทุนสูงมาก ค่าตัวนางเอกก็แพงสุดๆ ไปเลย แฟ้มเสนองานวางบนโต๊ะผู้บริหารสาว เมื่อเธอเปิดอ่านดู ก็ต้องสะดุดกับชื่อ นางเอกละคร

แพรว… แพรวรดา รวิมนตรี บี อ่านสะกดชื่อนี้ในใจวนไปมา 2-3 รอบ ไม่รู้ว่าในใจของบีคิดเช่นไร เมื่อเพื่อนสนิท เพื่อนรัก ที่ไม่ได้เจอกันนานมากๆ อยู่ๆ ก็จะได้มาทำงานร่วมกัน การได้พบเจอกันอีกครั้ง..

จบตอนที่2 ..ขอบคุณที่ติดตามอ่านจนจบนะค่ะ ตอนนี้จบลงที่ พระเอกนางเอกเติบโตเป็นผู้ใหญ่ และมีช่วงที่ทั้งคู่ขาดการติดต่อสื่อสารกันไปเพราะหน้าที่ที่รับผิดชอบ การได้กลับมาเจอกันอีกครั้งในตอนหน้า จะเป็นเช่นไร ฝากติดตามกันต่อใน EP3 .กันด้วยนะค่ะ