มนตราวายสะ ตอนที่ 5 ความขัดแย้งภายในฝูง (5)
+++++++++
สิ้นเสียงประกาศจากปากผู้อาวุโส ผู้เข้าประชุมส่วนหนึ่งต่างวิพากษ์วิจารณ์อย่างไม่เห็นด้วย ซึ่งก็ไม่ต่างกับเจ้าตัวที่จู่ ๆ ก็ถูกเชิญเข้าประชุมโดยไม่มีการแจ้งรายละเอียด ถามผู้เฒ่าก็บอกเพียงว่าเดี๋ยวก็รู้
“ผมปฏิเสธได้ไหมครับ”
“ทำไม เจ้าไม่ชอบโลกมนุษย์หรืออย่างไร” ผู้เฒ่าเทวินถาม
“ผมชอบมากครับ” เมื่อเอ่ยถึงโลกอีกฟากที่มีทั้งความทรงจำที่ดีและเลวร้าย วายสะก็ได้แต่ยิ้มน้อย ๆ
“อย่างนั้นก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธสินะจริงไหม”
“แต่ถ้าเลือกได้ ผมอยากอยู่แบบมนุษย์ธรรมดาทั่วไปมากกว่าครับ”
“เป็นคนที่มักน้อยดีจริง ๆ” บุรินทร์ผู้นำเขตทางเหนือในโลกมนุษย์เอ่ยประชดเล็ก ๆ เพราะเขาเป็นหนึ่งคนที่ไม่เห็นด้วยกับการคัดเลือกในครั้งนี้
“เพราะผมรู้ว่าท่านพ่อมีชีวิตอย่างไรเมื่ออยู่ในจุดนั้นมากกว่า” วายสะให้เหตุผล
พ่อบุคคลที่เดินทางแทบจะตลอดเวลา ท่านเป็นผู้นำที่ทุ่มเทให้กับงานมากจนแทบไม่มีเวลาให้กับครอบครัวเลย แม้เขาจะเกิดที่หิมพานต์ และไป ๆ มา ๆ ระหว่างสองดินแดน แต่เวลาส่วนมากจะอยู่ที่โลกมนุษย์เสียมากกว่า จนกระทั่งเมื่อครึ่งปีก่อน ท่านพ่อไปไหนก็มักจะให้ติดตามไปด้วยเสมอ ท่านบอกว่าได้เวลาที่เขาต้องเรียนรู้ทุกอย่างอย่างจริงจังแล้ว
“ในเมื่อเจ้าตัวเขาออกปากมาอย่างนั้น ข้าก็เห็นด้วย ด้วยวัยวุฒิแล้ววายสะยังไงก็ดูยังไม่เหมาะสม” บุรินทร์ปรายตามองลูกชายผู้นำคนก่อน แล้วเสนอชื่อบุคคลที่ตนมองว่าเหมาะทุกด้าน “พลิศน์เขาคือผู้ที่เหมาะสมที่สุด”
เมื่อเอ่ยจบ มีบุคคลไม่น้อยที่เอ่ยสนับสนุน แม้ตำแหน่งในปัจจุบันของพลิศน์คือมือขวาของผู้นำคนก่อน แต่กระนั้นเขาก็คือบุตรชายของผู้ที่เคยเป็นผู้นำในรุ่นก่อนบิดาของวายสะ
“แต่เขาไม่ใช่ผู้ที่ถูกเลือก” ผู้เฒ่าสุระหนึ่งในสภาสูงเอ่ยแย้งเสียงเข้ม เมื่อก่อนไม่เคยมีการโต้แย้งเรื่องการเลือกผู้นำมาก่อน เพราะทุกคนต่างเชื่อว่ามันได้ถูกลิขิตเอาไว้แล้ว แต่ด้วยความที่ผู้นำในแต่ละภาคส่วนอาศัยอยู่ในโลกมนุษย์มากเกินไป รับเอาวัฒนธรรม ความคิดความอ่านถูกแทรกซึม จนแทบจะลืมความเชื่อความศักดิ์สิทธิ์ต่าง ๆ ของเผ่ากากุลิ ทำให้ในครั้งนี้มีการโต้แย้งขึ้น
“แต่เขาคือผู้สืบทอดของอดีตผู้นำเหมือนกัน เขาน่าจะได้รับตำแหน่งแทนท่านอรัญเสียด้วยซ้ำไป”
“เผ่าพันธุ์เราไม่ได้เลือกผู้นำจากการสืบสายสกุล” ผู้เฒ่าสุระแย้งเสียงดังขึ้นเท่าตัว ถ้าเลือกจากการนับตามวงศาคณาญาติจะเรียกว่าผู้ถูกเลือกได้อย่างไรกัน
ผู้ถูกเลือกก็คือผู้ที่เบื้องบนเลือกมาแล้วตั้งแต่กำเนิดโดยมีลักษณะบางอย่าง...รวมถึงมีดอกไม้แห่งชีวิตเบ่งบานบนต้นไม้ ที่มีแค่คนที่จะเป็นผู้นำเท่านั้นที่จะปรากฏขึ้น
“สัญลักษณ์นั้นบ่งบอกว่าเขาได้ถูกเลือกแล้ว โดยไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ” ผู้เฒ่าโกสุมผู้ที่ดูใจเย็นอบอุ่นเสมอ เอ่ยแทรกขึ้นเมื่อรู้สึกได้ถึงความมาคุระหว่างทั้งสองฝ่าย ก่อนจะยิ้มแล้วเอ่ยต่อไปว่า “การเรียกประชุมวันนี้ ก็เหมือนทุกครั้งที่มีการแต่งตั้งผู้นำคนใหม่คือ เรียกมาเพื่อประกาศให้ทุกคนได้ทราบและกระจายข่าวให้ทุกคนในฝูงได้รู้ทั่วกันเท่านั้น”
“มันเป็นวิธีการที่ล้าสมัยมาก ถ้าสมมุติตอนนี้วายสะยังเป็นแค่เด็กตัวกะเปี๊ยกจะทำยังไง ให้ขึ้นมานั่งในตำแหน่งผู้นำเลยหรือ” โกมุทผู้นำเขตตะวันออกถามเสียงหยัน มองเด็กหนุ่มที่นั่งหน้านิ่งอย่างไม่ค่อยชอบใจนัก
“ในกรณีนั้นสภาสูงจะดูแลรักษาการเอง” เรื่องนี้ผู้เฒ่าเทวินได้ให้ความกระจ่าง แม้เหตุการณ์แบบนี้ไม่ค่อยจะมีนักแต่อยู่มาหลายร้อยปีมันก็ต้องมีบ้าง แต่น้อยมาก
“งี่เง่าสิ้นดี” บุรินทร์สบถบ่น
“รักษากิริยาด้วย...” ผู้เฒ่าสุระเอ่ยเตือนเสียงเข้ม
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อ่านล่วงหน้าที่เว็บอื่น ๆ
ธัญวลัย : https://bit.ly/3UbaXxJ
Readawrite : https://bit.ly/3Vcevkz
เด็กดี : https://bit.ly/3gBJtUi
ลึกซึ้ง!! พ่อสอนลูกสาววัยรุ่น "สิ่งที่เป็นความลับ คนมักยอมทำทุกอย่างที่จะได้สมปรารถนา"
นิยาย เรื่องเล่า
