หญิงชุดขาว

     บ้านของเรา สร้างอยู่ข้างหลังวัด เวลาจะเข้าบ้าน หรือ ออกนอกบ้าน ก็ต้อง ผ่านป่าช้าวัด ผ่านเมรุเผาศพ และ ต้นโพธิ์ใหญ่ ที่อยู่หลังวัด เป็นประจำ

     พ่อเล่าให้ฟังว่า ตอนก่อนที่จะมาสร้างบ้านหลังนี้ พื้นที่ตรงนี่ เดิมยังเป็น ป่ารกทึบ เพราะอยู่ข้างหลังวัด ช่วงเย็นๆ ค่ำๆ จะเงียบๆ มากไม่ค่อยมีคน ผ่านไป ผ่านมา เส้นนี้เท่าไหร่

       ตอน เด็ก ๆ เราก็กลัวแหละ เวลาที่ต้อง เข้า - ออก บ้านแต่ละครั้ง ต้องเดินผ่านเส้นทางเส้นนี้ เวลาที่ต้องเดินผ่านแต่ละครั้ง เราชอบ จินตนาการไปต่าง ๆ นา ๆ ก็ตามประสาเด็กกลัวผีนั้นหล่ะนะ

       มีอยู่วันหนึ่ง เรากับน้อง อยากกินขนม แต่มันดึกแล้ว เรากับน้อง ก็เลยขอให้ พ่อออกไปซื้อขนมมาให้พวกเรากินหน่อย พ่อก็เลยต้องขับรถมอไซต์เพื่อออกไปซื้อขนมมาให้พวกเรากิน

       พ่อเราขี่มอเตอร์ไซร์ไปซื้อขนมให้ตอนประมาณ 2-3 ทุ่ม พ่อขับรถออกไปคนเดียวและต้องใช้เส้นทางผ่านป่าช้า ข้างวัดเหมือนเดิมตามปกติ

       พอพ่อซื้อขนมเสร็จ ก็ขับรถกลับบ้านแล้วต้องผ่าน ตรงต้นโพธิ์ใหญ่ ที่อยู่ข้างวัด แต่วันนี้ พ่อเราเห็นมี ผู้หญิงใส่ชุดขาว ยืนอยู่ใต้ต้นโพธ์ แล้วหันมองมาที่พ่อ

      พ่อบอกเห็นเป็นผู้หญิงยืนอยู่คนเดียว พ่อเลยถามว่า จะไปไหน แล้วทำไมมายืนอยู่ตรงนี้คนเดียวละ มันมืดนะ มารอใครหรือเปล่า จะให้ไปส่งไหม

     พ่อบอกว่าพอพูดจบ ผู้หญิงชุดขาว ก็ยิ้มให้ แล้วพยักหน้า เดินมาขึ้น รถมอไซร์พ่อ พอขึ้นมานั่ง พ่อ เลยถามว่าจะให้ส่งที่ไหนแต่ ผู้หญิง ไม่ตอบ พ่อ เลยหันหลังกลับไปเพื่อจะถามอีกที ก็ไม่เห็นมี ผู้หญิง นั่งอยู่ข้างหลังแล้ว เท่านั้นแหละ พ่อเรา บอกว่า ขนหัวลุกซู่ พ่อรีบบิดรถออกมาจากตรงนั้นอย่างเร็ว ด้วยความตกใจ เพื่อที่จะได้ถึงบ้านเร็วๆ ตอนมาถึงบ้าน พ่อเรา คิดในใจ ว่านี่คงโดนเข้าแล้ว

       เรื่องที่เจอ พ่อเรา มาเล่าให้ แม่กับพวกเราฟังหลังจากผ่านมานานแล้ว พ่อบอกว่าไม่อยากเล่าให้ฟังตอนนั้นเพราะกลัวว่าพวกเราจะกลัวและจะไม่กล้าผ่านเส้นทางนั้นกันเลยไม่เล่าให้ฟัง

                                      LOMA 🐬🐬