ชีวิตวันวันของ Jame Evening ตอนที่ 21 (ทำไมเราต้องขอบคุณเเม้ว่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อย?)
สวัสดีวันจันทร์ที่ 7 สิงหาคม 2566 เวลา 10:05 น ผมได้มีโอกาสไปสถานที่ที่ 1 นะครับแล้วก็เหมือนกับว่าผมได้ไปเจอคนๆนึงเนี่ยในระหว่างที่ผมกำลังเลือกซื้อของอยู่นะกำลังดูว่าของที่ผมอยากจะใช้เนี่ยมันต้องการไหมนะครับก็โอกาสได้ยินนะครับผมถึงคนๆนึงนะครับกำลังขอบคุณอีกคนนึงนะครับถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องเล็กน้อยมากๆอ่ะครับอย่างเช่น
การหยิบของให้อะไรแบบนี้ครับมันทำให้ผมเนี่ยมองย้อนกลับไปถึงสมัยก่อนนะครับที่เราเนี่ยเป็นคนที่แบบว่าชอบการขอบคุณมากๆเลยแต่กลายเป็นว่าเราเนี่ยขอบคุณน้อยลงนะครับในตอนนี้นะเราถ้าจะพูดคำว่าขอบคุณหรือว่าเรารู้สึกขอบคุณจากใจจริงอ่ะครับค่อนข้างน้อยมากๆในตอนปัจจุบันตอนนี้นะครับ
ถ้าเป็นเมื่อก่อนเนี่ยไม่ว่าอะไรผมก็จะรู้สึกขอบคุณด้วยใจแล้วก็คำพูดจากใจจริงนะครับแต่ในตอนนี้บางทีอาจจะแบบว่าพูดคำว่าขอบคุณก็จริงแต่บางครั้งคำว่าขอบคุณนะครับมันไม่ได้ออกมาจากใจจริงมันก็เลยคิดขึ้นมาว่านะครับทำไมเราต้องขอบคุณด้วยอ่ะครับถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องเล็กน้อยมากๆนะครับอย่างที่ผมได้ยินมานะครับก็อย่างเช่นในที่ขอบคุณแค่การหยิบหนังสือให้สัก 1 เล่มนะครับทั้งที่ตัวเขาก็สามารถหยิบเองได้นะครับผมแต่ว่ามีคนหยิบให้
ผมก็มองว่าเออมันดูเป็นแบบว่าความสุขเล็กๆเนาะมันทำให้ผมนึกถึงต่อไปอีกอ่ะครับว่าการที่เราขอบคุณเนี่ยแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องเล็กน้อยอ่ะครับมันช่วยทำให้เราเนี่ยมีความสุขมากขึ้นจริงๆนะครับไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อยจริงๆนะเพราะว่าในสมัยนี้ครับคือเราหาความสุขได้ง่ายก็จริงนะครับไม่ว่าจะเป็นการเล่นเกมการดูหนังฟังเพลงการออกไปเที่ยวหรือแบบว่าการได้ดู
YouTube อะไรก็ตามนะครับหรือการได้ติดตามข่าวสารในทวิตเตอร์หรือการดูคนเล่นเกมในทวิตอะไรแบบนี้ครับคนเราหาความสุขได้ง่ายมากแต่เราสังเกตดูดีๆครับมันเป็นความสุขที่เกิดจากสิ่งของซะมากกว่ามันไม่ได้เกิดจากความเป็นปฏิสัมพันธ์กับมนุษย์กับสิ่งมีชีวิตแล้วกันนะครับแต่ถามว่ามันผิดไหมมันไม่ได้อยู่ในการที่ทำให้เราไม่มีความสุขไหม
ก็ไม่ใช่ครับมันก็ทำให้เรามีความสุขเหมือนกันแต่เพียงแค่ผมอยากจะบอกว่าค่าขอบคุณในสิ่งที่คนคนอื่นเนี่ยทำให้กับเราแม้ถึงกับว่ามันจะเป็นเรื่องเล็กน้อยก็ตามไม่ใช่เป็นแค่การยิ้มให้กับเราหรือแบบว่าการพูดดีกับเราการปลอบใจเราการเข้าใจเราในเรื่องเล็กๆน้อยๆครับมันเป็นสิ่งที่เราต้องขอบคุณเขาอ่ะครับขอบคุณที่ทำให้เรารู้สึกดีขอบคุณที่ทำให้เราไม่รู้สึกเสียใจ
ขอบคุณที่ทำให้เราไม่รู้สึกโดดเดี่ยวแล้วก็ขอบคุณที่ทำให้เราเนี่ยพยายามจะออกมาจากจุดจุดนั้นให้ได้ครับมันมีความขอบคุณที่ทำให้เราเนี่ยเริ่มมีความสุขมากขึ้น เริ่มมองเห็นคุณค่าของตัวเองมากขึ้นนี่คือประเด็นของมันเลยนะครับเราขอบคุณเพื่อที่เราจะเห็นคุณค่าของตัวเองและสิ่งสิ่งนั้นมากขึ้นไม่ว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตหรือไม่มีสิ่งชีวิตก็ตามมันทำให้เราอยากมีชีวิตอยู่ต่อมันทำให้เรามีความสุขมันทำให้เราพร้อม
ที่จะแบ่งปันไปให้กับคนอื่นต่อได้จะสังเกตได้ว่าผมเนี่ยมันจะพูดถึงเรื่องเกี่ยวกับการให้ความสำคัญกับตัวเองนะครับเพราะว่าในอดีตนะครับผมเคยเป็นคนที่แบบว่าไม่ให้ความสำคัญกับตัวเองเลยให้แต่ความสำคัญกับคนอื่นมาโดยตลอดจนตัวเองเนี่ยจะต้องเจ็บป่วยอยู่ตลอดผมเลยพูดถึงเรื่องพวกนี้บ่อยนะครับไม่อยากให้คนที่มาหรือแบบว่าได้ยินได้ฟังเรื่องอะไรแบบนี้นะครับแล้ว
รู้สึกที่จะรักคนอื่นมากจนเกินไปจนไม่ได้รักตัวเองไม่ได้ขอบคุณตัวเองในสิ่งที่ตัวเองทำอ่ะครับไม่ได้ขอบคุณว่าเออวันนี้ฉันตื่นเช้าเนาะไม่ได้ขอบคุณนะว่าวันนี้ฉันตื่นสายแต่ว่าไม่เป็นไรนี่ฉันได้พักผ่อนมาคืนไม่ได้ขอบคุณตัวเองที่แบบว่าดีใจจังที่ฉันได้เจอคนใหม่ๆฉันได้รู้จักเพื่อนคนใหม่ๆฉันได้รู้จักคนที่เขาจะทำให้ชีวิตฉันเปลี่ยนไปแบบนี้ครับอยากให้เราลองขอบคุณดูหลายๆอย่างนะครับถ้าใครมาอ่านก็อยากให้ลองไปทำดูนะครับว่า
การขอบคุณเนี่ยมันดีจริงๆนะมันดีจริงๆอยากให้ลองไปทำดูว่าลองขอบคุณในตัวเองขอบคุณเรื่องอะไรก็ได้ครับขอบคุณที่เราตื่นเช้าขอบคุณที่เข้าใจขอบคุณที่เราได้มานั่งเล่นเกมขอบคุณที่เรามาทำงานขอบคุณที่เรากินอาหารดีๆที่ดีต่อสุขภาพร่างกายของเราขอบคุณอะไรก็ได้ครับเราขอบคุณดูขอบคุณไปเรื่อยๆเราจะเริ่มมองเห็นอะไรบางอย่างอาจจะเป็นเรื่องของการรักตัวเองหรืออาจจะเป็นเรื่องของการที่ทำให้คนรอบข้างของเราสามารถมีความสุขได้มากขึ้นอันนี้เป็นแค่เรื่องสมมุตินะครับเพราะว่าผมไม่รู้ว่าผลลัพธ์เนี่ยมันจะออกมาได้เหมือนกันหรือเปล่าเพราะแต่ละคนขอบคุณในสิ่งๆนึงไม่เหมือนกันแต่อยากจะให้ขอบคุณให้มันไปในทางที่เป็นทางบวกอ่ะครับไม่ใช่ในทางเชิงลบนะครับก็ฝากทุกคนนะครับลองขอบคุณกันดูนะครับขอบคุณกันดูเยอะๆยังไงก็ติดตามตอนต่อที่ 22 นะครับขอบคุณนะครับ