(นิยายพร้อมอ่าน) ขุนโจรที่รัก โดย...มาศอุไร

นิยายเรื่อง ขุนโจรที่รัก (นามปากกา มาศอุไร) นิยายแนวโรมานซ์
วางจำหน่าย ในรูปแบบนิยายออนไลน์ (ebook) 
แพลตฟอร์มที่วางจำหน่าย : Meb ธัญวลัย นายอินทร์ Ookbee 
สามารถ เข้าอ่านเนื้อหา ฉบับเต็มได้ตาม แพลตฟอร์มนิยายชั้นนำทั่วไป อาทิเช่น...
( Dek-d , readAwrite , ธัญวลัย , Hongsamut , fictionlog )
 

*ลิงค์สำหรับดาวน์โหลด Ebook ฉบับเต็ม ขุนโจรที่รัก ได้ที่ (Meb) ตามลิงค์ด้านล่างนี้เลยนะคะ* -
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTA5NTcwOSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjIyOTI1NyI7fQ
 

ตอนที่1 : ขุนโจร

หมู่บ้านสีดอก เป็นหมู่บ้านของกลุ่มโจร มันสร้างติดอยู่ทางชายป่าแถบทิศตะวันออก จำนวนหลังคาเรือนนั้นมีไม่มากนัก เพราะกลุ่มโจรพวกนี้ไม่ใช่คนธรรมดาสักคน...
 โดยมีผู้นำกองโจรชื่อว่า มากอยา...
เขาเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าคมคายทว่าก็ปล่อยหนวดเคราขึ้นปรกใบหน้าจนดูรกรุงรัง...บดบังอำพรางใบหน้าแท้จริงเอาไว้จนแทบไม่เหลือเค้าหน้าตาหล่อเหลาให้เห็น
 มากอยาอายุราวสามสิบปี มีลักษณะนิสัยใจคอโหดเหี้ยม ฆ่าได้เป็นฆ่า ฟันได้เป็นฟัน มักใช้ดาบกำจัดคู่ต่อสู้โดยไม่กะพริบตาเลยก็ว่าได้ 
 ฉายาของเขาคือ ขุนโจรหน้าเพชฌฆาต 
และเขามีลูกน้องที่ล้วนต่างมีนิสัยใจคอคล้ายคลึงกันกับตัวเองแทบทั้งนั้น...  
เมื่อคืนมากอยาบุกเข้าปล้นบ้านเศรษฐีในตำบลราหู เศรษฐีนั่นเป็นคนแก่ มีนิสัยเห็นแก่ตัว สันดานเป็นจอมเจ้าชู้ตัวพ่อ ขนาดเมียแกยังตรอมใจตาย...เพราะสุดจะทนกับความมักมากของผัว ดีที่ทั้งคู่ยังมีลูกสาวด้วยกันถึงสองคน
คนโตชื่อคำหวาน ส่วนคนน้องชื่อว่าคำแก้ว 
สองศรีพี่น้องแปลกอย่าง...คือมีนิสัยผิดกันราวฟ้ากับเหว คนโตนั้นปากคอจัดจ้าน หยิ่งทะนงตน ถือว่าตัวเองเกิดเป็นลูกเศรษฐี ไม่ชอบสุงสิงหรือคลุกคลีกับคนที่มีฐานะต่ำต้อยหรือด้อยค่ากว่า ผิดกับคนน้องที่มีนิสัยอ่อนหวาน พูดจาไพเราะเสนาะหูไม่ว่ากับคนฐานะไหนก็ตาม...
ตำบลราหู ขึ้นชื่อในเรื่องความเจริญรุ่งเรือง บ้านแต่ละหลังล้วนสร้างจากไม้ราคาแพง ทุกคนอยู่ร่วมกันอย่างผาสุก นั่นเป็นเพราะอิทธิพลของกลุ่มขุนโจรสีดอก...แผ่กระจายมาถึงหมู่บ้านนี้นั่นเอง
แล้วการที่มากอยาระดมลูกน้องเข้าปล้นบ้านของเศรษฐีหม่านนั้น ไม่ใช่เหตุผลเพราะเรื่องทรัพย์สินเงินทองแต่ประการใด...แต่เป็นเพราะลูกสาวคนโตของแก...ดันมาทำปากร้ายใส่เขา ผู้เป็นถึงหัวหน้ากลุ่มโจร 
ปากร้ายๆของเจ้าหล่อน สร้างความขุ่นแค้นใจให้มากอยาอย่างหนักเหลือเกิน ศักดิ์ศรีของขุนโจรที่ถูกทำลาย ด้วยถ้อยคำที่ว่าเขานั่นเป็นได้แค่โจรกระจอก จะมีปัญญาหาเมียสูงส่งอย่างตัวมันได้ที่ไหน...ให้หัดตักน้ำใส่กะโหลก ชะโงกดูเงาตัวเองเสียบ้าง...
ดังนั้นมากอยาจึงจำเป็นต้องสำแดงฤทธิ์เดชให้อีนังปากร้ายมันรู้กระจ่างแจ้งสักหน่อย ขุนโจรอย่างเขาไม่ได้กระจอกงอกหง่อยอย่างที่ปากมันด่า และจะลากมันมาเป็นเมียคราใดก็ย่อมได้ด้วย...
 
--------------------------------------

คำหวานนั่งซุกร่างมอมแมมตรงซอกตู้ไม้ เธอถูกกลุ่มโจร ฉุดกระชากออกมาจากคฤหาสน์หลังใหญ่อย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว เธอจำหน้าไอ้โจรชั่วคนนั้นได้ มันเป็นผู้ชายที่พ่อบอกให้เธอจงรักภักดี ก้มหัวให้มันทุกครั้งที่เจอหน้า แล้วบ้านของเราจะปลอดภัย...
โหน่ย...สันดานมันเป็นโจร ไยเลยต้องให้เธอเคารพนบนอบ ไม่ใช่ครูบาอาจารย์ หรือผู้มีพระคุณสักหน่อย เธอไม่เห็นความสำคัญต้องทำตามคำสั่งของพ่อเลยสักนิด มีแต่จะด่าให้น่ะสิไม่ว่า...
และเธอก็ด่ามันจริงๆนั่นแหละ...
บังเอิญวันนั้นที่ตลาด เธอพบหน้ามันโดยไม่ตั้งใจ น้องสาวเธอที่ชื่อคำแก้วสะกิดบอก...ว่านั่นเป็นหัวกลุ่มโจร ชื่อว่ามากอยา เธอหันไปมองหน้ามัน บอกตามตรงไม่ถูกชะตาเอาเสียเลย คำแก้วเดินตัวลีบเข้าไปยกมือไหว้ พูดด้วยถ้อยคำไพเราะเสนาะหูสองสามประโยค ไอ้โจรชั่วนั่นมีสีหน้าเฉยเมย เพียงแค่พยักหน้าให้ 
แหม่!สูงส่งเสียจริงพ่อคุณเอ่ย อารมณ์หมั่นไส้เธอเลยพุ่งสูงปรี๊ด 
เพราะตอนเธอเดินผ่านหน้ามัน ไม่มีหรอกการยกมือไหว้ เธอก็แค่แสดงออกผ่านทางสีหน้าให้มันเห็นกันจะๆไปเลย...เธอรู้สึกรังเกียจมันมากขนาดไหน แต่ด้วยความปากไว เธอเลยเผลอ หลุดคำด่าพ่นใส่หน้ามันพอให้รู้สึกเจ็บๆคันๆ ไม่คิดตั้งใจจะด่าสักนิด เพราะถ้าเธอตั้งใจ คำด่าของเธอสามวันก็ไม่มีซ้ำคำ 
คำแก้วตกใจรีบลากแขนเธอกลับบ้านทันที
 แต่ใครเลยจะรู้...มันจะเจ็บแค้น มาเอาคืนกับอีแค่เรื่องแค่นั้น
 มันบุกเข้าบ้านเธอ แล้วฉุดเธอกลับมาหมู่บ้านโจรกับมันในคืนวันนั้นเลย...
ปัง...
เสียงผลักบานประตูเข้ามาดังลั่น ร่างกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้ามน่าเกรงขามเดินสวบสาบเข้ามายืนสูงตระหง่าน ห้องนั้นกว้างขวาง เพราะเปิดโล่งไว้ทั้งหลัง ทว่าพอมากอยาเดินเข้ามา พลันก็ทำให้ความกว้างนั้นคับแคบลงได้ถนัดตา
 เขากวาดตามองหาอีเนื้อหวาน รู้สึกคึกคักอยากจะจับอีนางหน้าอ่อนมากระแทกให้หายกระสันสักน้ำสองน้ำ บนฟูกนอนนั้นไม่มี มันหายไปไหนของมันวะ! ทั้งที่เรือนของเขา มันก็มีเพียงห้องนี้ห้องเดียว คนเมาชักเริ่มโมโห เพราะการก้าวขาแต่ละครั้งดูชักจะหนักๆพิกล
“อีคนสวย...มึงอยู่ที่หน่ายวะ...”
ไหเหล้าในมือถูกยกขึ้นกระดกจนหมดเกลี้ยง ก่อนจะถูกปาทิ้งลงพื้นจนแตกกระจาย หงุดหงิดที่ไม่เห็นเชลยสาวปากร้าย หน่อย...ดูถูกว่าเขาจะหาเมียสูงส่งไม่ได้
“ว้าย!ให้บ้า แกโยนมาทำไม...” 
 คำหวานเผลอตัวส่งเสียงแว๊ดขึ้น แล้วจึงรีบยกมือตะปบปากของตัวเองไว้ ด้วยชิ้นของเศษกระเบื้อง เฉียดขาเธอไปหน่อยเดียว เลยทำให้มากอยาหันขวับไปมองทางซอกตู้ด้วยสายตาวาวโรจน์ คำหวานหวาดกลัวรีบรนรานคลานหลบมาอีกมุม
“แกอย่าเข้ามานะ ไอ้โจรชั่ว” 
ขุนโจรแสยะยิ้มเหี้ยมเกรียม บาดหูเหลือเกินกับคำว่าชั่ว ก่อนจะเดินย่างสามขุมเข้าหาอีสาวปากเสีย ด้วยท่วงท่าคุกคาม ดุร้ายราวกับสัตว์ป่า...
 เขากระชากกางเกงตัวเองจนหลุด แตะมันทิ้งอย่างไม่ไยดี และมันปลิวไปล่วง ตกลงตรงหน้าร่างสั่นเทิ้ม คำหวานถึงกับแสดงสีหน้าบิดเบี้ยว นึกรังเกียจจนเผลอหลุดคำบริภาษ  “แหวะสกปรก!”
“ก็คงไม่เท่ากับปากเน่าๆของเอ็งหรอก อีสาวปากเสีย” 
มากอยาสวนคืนด้วยคำพูดเจ็บแสบ...
คำหวานเชิดหน้าขึ้นสูง เตรียมจะตอบโต้กลับ ทว่าเธอกับพูดไม่ออก มีเพียงดวงตากลมโตเท่านั้นที่เบิกกว้าง ตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น...
นั่นมัน...ริมกลีบปากอิ่มห่อเข้าหากัน สร้างจิตนาการหวาดหวั่นเหลือคณา... ตั้งแต่เกิดมาจนแตกเนื้อสาว เธอไม่เคยเห็นผู้ชายเดินแก้ผ้าโถงๆ
 พอได้เห็นหญิงสาวรีบเบือนใบหน้าหนี แต่ก็มีแอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ พยายามคลานหลบร่างสูงที่ตั้งท่าจะกระโจนเข้าหามาอีกฟากหนึ่งของมุมห้อง...
มากอยากำลังเมา สติยับยั้งจึงไม่อาจครบสมบูรณ์ เจ้าตัวส่งเสียงขู่ฟ่อ ใส่แม่สาวชาวเมืองราหูตัวขาวอวบฮึมๆ
“ข้าอยากจะรู้นัก...อีสาวคนเมืองใหญ่อย่างเอ็งมันจะร้องเสียงดังยังไง”
“ไอ้ชั่ว...อย่าหวังว่าเอ็งจะทำสำเร็จ คนอย่างข้ายอมตายเสียยังดีกว่าจะยอมตกเป็นเมียไอ้โจรชั่วอย่างเอ็ง” 
เกลียดคำบริภาษไม่เสนาะหูนั่นจนแทบอยากจะบีบคอขาวๆให้หักคามือ...แต่ต้องหลังจากเขากระแทกร่างสาวนั้นจนหัวสั่นหัวคลอนเสียก่อนนะ...

 
*สามารถเข้าอ่านนิยาย ขุนโจรที่รัก ฉบับเต็มได้ที่ (ธัญวลัย) ตามลิงค์ด้านล่างนี้เลยนะคะ - 
https://www.tunwalai.com/story/692684
 
แฟนเพจ: กนกรส  https://www.facebook.com/กนกรส-1742298989361370/