ชีวิตวันวันของ Jame Evening ตอนที่ 1 (เมื่อผมกินข้าวกับพ่อ)

เช้านี้ตื่นมาตั้งเเต่ 6 โมงเช้า ด้วยสภาพอาการมึนหัว ไม่รู้เป็นเพราะจากยาที่เรากินหรือจากอาการป่วยโรคต่อมทอนซิลอักเสบกันแน่นะ

มึนหัวมากจนเเบบถ้าก้มลงไปจะล้มหัวฟาดพื้นได้เลย 555+ เเต่ยังประคองตัวเองไปเช้าห้องน้ำเพื่อไปฉี่ได้ เป็นการตื่นเช้าที่โหดมาก

-

ขนาดนอนตอนเที่ยงคืนนะ เเต่ร่างกายก็ยังจะให้ตื่นตอน 6 โมงเช้าอีก โหดร้ายไปอี้ก พอเข้าห้องน้ำเสร็จก็กลับมานอนต่อเพราะไม่ไหว

มึนหัวมากๆถึงมากที่สุด 

-

-

ตื่นมาอีกที 9 โมง นิดๆ ตามนาฬิกาปลุกที่ได้ตั้งไว้ ตอนเเรกนึกว่าจะลุกไม่ไหวล่ะ ยังมึนหัวอยู่เเต่พยายามลุกออกไปให้ได้ ไม่งั้นล่ะก็นะ

ติดเตียงยาวเเน่ ในความรู้สึกของเรานะเเต่เรื่องจริงจะเป็นยังไงไม่รู้ หลังจากลุกมาได้ก็ไปอาบน้ำ เเละเอาไฟฉายจากโทรศัพท์มาส่องในปาก 

พบว่าต่อมทอนซิลอักเสบดีขึ้นข้างนึง เเต่ เเต่ อีกข้างนึงเป็นหนักกว่าเดิม งงมากมาย คือ เเบบว่าหนองเยอะมากอ่ะใครจะไปคิดว่าอีกข้างนึงหาย

-

อีกข้างนึงเป็น โอ้ว พระเจ้าช่างโหดร้าย เเล้ววันนี้เรากะไลฟ์สดด้วย เพจ Jame Evening ในเฟสบุ๊คนะ แอบโปรโมทนิดนึง ซึ่งในใจเราก็คิดนะว่าจะมาไลฟ์สดดีมั้ย เเต่เอาวะ บอกเขาไว้เเล้วต้องไปต่อ (ดื้อสุดๆ)

-

-

พอเดินลงมาข้างล่างจะไปกินข้าวที่หลังบ้าน เดินสวนกับเเฟนพี่ชาย 

เเฟนพี่ชาย : อ้าว พ่อกำลังถามหาเลย ว่ากินข้าวยัง? (อาจจะไม่ได้พูดขนาดนี้หรอก เเต่ความหมายประมาณนี้ เพราะผมลงไปก็ประมาณ 9 โมงครึ่งเเล้ว) 

ผม : ...... (ไม่ได้ตอบ เพราะ เจ็บคอ 555+)

เดินไปหลังบ้านเจอพ่อนั่งกินข้าวเเม่นั่งรีดผ้า

พ่อ : อ้าวกำลังพูดถึงพอดีเลย มากินข้าวมา

ผม : ...... (ไม่ได้ตอบ เพราะ เจ็บคอ เเละเห็นโจ้กที่วางอยู่บนโต๊ะเเล้ว ก็เลยเดินไปเอาชามมาใส่โจ้ก เเต่งงกับตัวเอง ตรงที่ว่า เเม่เอาถุงโจ้กใส่ชามไว้ให้เเล้ว เเต่ผมดันไปหยิบชามมาอีก งงกับตัวเองเหมือนกัน ก็เลยเอาชามไปเก็บ 5555+)

ในระหว่างที่กำลังกินข้าวกับพ่อเเละเเม่ก็นั่งรีดผ้าอยู่ห่างๆพ่อก็เล่าว่าตัวเองไปทำอะไรมาบ้าง

พ่อ : เนี่ยวันนี้ไปรดน้ำสวนเจมา เมื่อยเเขนเเล้วเลยเพิ่งกลับมากินข้าว

ผม : ...... 

พ่อ : ดูดิได้แผลด้วย (โชว์ข้อศอกให้ผมดู ซึ่งผมเห็นว่าเป็นแผลเเละมีหนองอยู่) มีหนองด้วยนะ ทายากับกินยามาเรื่อยๆจนมันเริ่มแห้งล่ะ 

ผม : ......

พ่อ : คิดว่าถ้าทายาไปเรื่อยหนองมันจะหลุดมั้ย?

ผม : ทำไมไม่บีบหนองออก (พูดเสียงเบา เพราะเจ็บคอ)

พ่อ : พออะไรนะ (ไม่รู้ว่าได้ยินเป็นคำนี้ได้ยังไง 5555)

ผม : ทำไมไม่บีบหนองออก (พูดซ้ำอีกครั้ง เเต่เสียงดังขึ้นอีกหน่อย)

พ่อ : ทำไมไม่อะไรนะ! (พร้อมกับทำหน้างงๆ 555)

ผม : ทำ ไม ไม่ บีบ หนอง ออก จะ ได้ หาย ไว ไว (พูดทีล่ะคำเเบบเน้นเสียงเเละพูดเสียงดัง 555)

พ่อ : อ๋อ ไม่หรอกทายากินยาเดียวก็หายปล่อยไว้เดี๋ยวก็ดีขึ้น 

ผม : ความคิดในใจ (พ่อออออออออ!) 55555+

ต่อจากกินโจ้กก็มากินเงาะกินส้มเสร็จก็เดินขึ้นข้างบนกลับเข้ามาในห้องของตัวเอง มานั่งเล่นเกม League of Legends ได้ประมาณ 2 รอบ 

จู่ๆก็อยากไลฟ์สดเเบบพูดคุย เเละมีตัวเราก็นั่งเขียนศัพท์ภาษาอังกฤษไปด้วยเเบบว่าให้มันผ่านๆเข้ามาในหัวจะได้จำได้ มั้งนะ 5555

-

-

โอเค พอเราเริ่มไลฟ์สด มีคนเข้ามาดูบ้างเราก็ถามชื่อเล่นเขาไว้ เพราะเราอยากจะรู้จักคนที่ติดตามเราในเพจให้มากขึ้นเเต่ส่วนใหญ่เเล้วคนในเพจเราจะเป็นผู้ใหญ่กันเขาจะมีเวลาว่างกันเเค่ตอนกลางคืนมากกว่า บวกกับตัวผมจะมีเล่นกิจกรรมเเจกเงินรางวัลเเบบสุุ่มตอนกลางคืน เลยจะมีคนดูน้อยหน่อย

-

ในไลฟ์สดเราก็มีการบอกเขาไว้ก่อนว่าอันนี้มาเเค่จดศัพท์ ร้องเพลงนิดหน่อยซึ่งก็ไม่รู้จะโดนลิขสิทธิ์จากเฟสบุ๊ครึเปล่าด้วยนะ5555 อยากให้มันผ่านกฎการสร้างรายได้ของเฟสบุ๊คซะทีจะได้มีรายได้มาเล่นกิจกรรมกันเยอะๆไปเลย ซึ่งผมไลฟ์ไปได้ประมาณ 1 ชม ก็ไม่ไหวเเล้วเพราะว่าเจ็บคอ 

-

-

ผมก็เลยหยุดไลฟ์ที่ 1 ชม เเต่ในระหว่างไลฟ์ผมได้บอกกับพวกเขาไว้เเล้วว่า จะมาไลฟ์อีกทีตอนประมาณ 2-3 ทุ่ม ซึ่งเราพยายามจะมาให้ได้ไม่ให้เฟสมันร้าง เดี๋ยวเป็นยังไงต่อไว้อ่านต่อตอนที่ 2 นะ ^^