หัวใจบ่มรัก ตอนที่ 5 แม่บ้านกิตติมศักดิ์ (4)
ดาวโหลด Ebook คลิ๊กที่ภาพด้านล่างนี้ได้เลยนะคะ
+++++++++
พอพูดมาถึงตรงนี้แล้วในหัวของกชนุชก็มีใบหน้าสวยเฉี่ยวของอชิรญาลอยเข้ามา เพียงแค่นั้นมันก็มากพอที่จะทำให้เลขาอย่างเธออารมณ์เสีย ไม่เข้าใจว่าเจ้านายของเธอทนคบกับผู้หญิงเอาแต่ใจคนนี้ได้ยังไง มาถึงก็สั่งจะเอานั่นเอานี่ผู้หญิงอะไรน่าเบื่อได้โล่ คิดอย่างเบื่อหน่าย
“พี่นุชหมายถึงใครหรือคะ”
“ไม่นานเดี๋ยวน้องเปรี้ยวก็จะได้เจอค่ะ ดีไม่ดีอาจจะเป็นวันนี้เลยก็เป็นได้” วรรณวลีที่เดินออกจากลิฟต์เลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่ค่อยจะเคลียร์กับคำตอบที่เลขาสาวใหญ่ให้สักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรมากมาย เลยที่เลิกสนใจเรื่องของคนอื่นหันมาสนใจเรื่องงานของตัวเองมากกว่า
“แล้วนี่เปรี้ยวต้องทำอะไรบ้างคะ”
“เรื่องนั้นเดี๋ยวคุณพตคงเป็นคนบอกเองแหละค่ะ”
หันไปบอกยิ้มๆ ก่อนจะเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องที่มีชื่อและตำแหน่งของเจ้าของห้องติดหราอยู่ จากนั้นก็เคาะประตูพร้อมกับส่งเสียงบอกให้รู้ถึงการมาถึง
“ดิฉันพาแม่บ้านคนใหม่มาทำความสะอาดตามคำสั่งแล้วนะคะ”
“ให้เข้ามาเลยครับคุณนุช”
สิ้นเสียงอนุญาตกชนุชก็เปิดประตูพร้อมกับผายมือเชิญแม่บ้านสาวสวยที่ยืนหน้าบึ้งตึงและลังเลอยู่ข้างๆ ให้เข้าห้อง
“ไม่อยากเข้าไปเลยค่ะพี่นุช เปลี่ยนคนได้ไหมคะ”
“ถ้าเปลี่ยน วันนี้แผนกแม่บ้านคงได้วุ่นไม่เป็นอันทำงานทำการแน่นอนค่ะ เห็นคุณพตใจดีอย่างนี้ บทจะเอาแต่ใจตัวเองก็เอาเรื่องเหมือนกันนะคะ”
ได้ยินอย่างนั้นวรรณวลีก็ได้แต่ถอนหายใจ เดินฮึดฮัดๆ เข้าไปยืนเงียบอยู่กลางห้องทำงานกว้างของท่านประธานใหญ่ครู่หนึ่ง เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ยอมพูดยอมบอกอะไร จึงเป็นฝ่ายถามขึ้นเสียเอง
“ท่านประธานมีอะไรจะให้ดิฉันรับใช้คะ”
เสียงถามแข็งติดจะหงุดหงิดนั้นทำให้พศวัตที่กำลังก้มหน้าสนใจอยู่กับแฟ้มงานเหลือบตาขึ้นมองใบหน้าสวยแต่บึ้งตึงนั้นเล็กน้อยพลางแอบหัวเราะ เพราะสภาพของวรรณวลีตอนนี้กับเมื่อเช้ามันช่างต่างกันลิบลับแต่ก็น่ารักไปคนละแบบ ก่อนจะกระแอมวางมาดพร้อมกับเสียงนิ่งเรียบว่า
“งั้นผมขอกาแฟสักถ้วยนะครับคุณแม่บ้าน”
“แต่ดิฉันได้รับคำสั่งให้มาทำความสะอาดนะคะ ไม่ใช่มาชงกาแฟ” แม่บ้านคนใหม่เอ่ยแย้งเสียงเขียว ทำให้พศวัตต้องวางปากกาเงยหน้าขึ้นมาเลิกคิ้วมองร่างบางตรงหน้าด้วยสายตาล้อเลียน
“ทำไมก็พี่อยากให้เปรี้ยวชงกาแฟให้มีปัญหาอะไรหรือเปล่า แม่บ้านไม่ได้มีไว้ทำความสะอาดอย่างเดียวนะครับคุณแม่บ้านมือใหม่ เจ้านายสั่งอะไรก็ต้องทำ”
“ถ้าสั่งให้ไปตายต้องไปตายด้วยหรือไง ตาแก่จอมเผด็จการ”
“บ่นอาราย…”
พศวัตทิ้งตัวพิงพนักเก้าอี้พลางแกล้งถามเสียงยานคางอย่างสบายอารมณ์ ทั้งที่ได้ยินเสียงบ่นที่แม้จะไม่ดังมากนักแต่เขาก็ได้ยินมันเต็มสองรูหู
“เปล่านี่ค่ะ แค่กำลังพูดกับตัวเองว่าฉันจะชงกาแฟได้ถูกปากท่านประธานหรือเปล่าก็เท่านั้นเองแหละค่ะ”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ถามคุณนุชก็ได้ ขอกาแฟอร่อยๆ หนึ่งแก้วครับคุณแม่บ้าน”
+++++++++
อ่านล่วงหน้าที่เว็บอื่น ๆ
ธัญวลัย : https://www.tunwalai.com/story/1221
เด็กดี : https://writer.dek-d.com/kesmani/writer/view.php?id=835664
Readawrite : https://bit.ly/3T6CC3h