หัวใจบ่มรัก ตอนที่ 4 พนักงานใหม่กับตำแหน่งที่คาดไม่ถึง (5)

20 พฤศจิกายน 2565 (07:02)เนื้อหาโดย maikwan

ดาวโหลด Ebook คลิ๊กที่ภาพด้านล่างนี้ได้เลยนะคะ

+++++++++

“พี่ว่าเราไปคุยเรื่องงานกันต่อในห้องดีกว่านะ คุณนุชขอกาแฟขอผมกับเปรี้ยวด้วยนะครับ”
“ค่ะ”
สิ้นเสียงรับคำสั่งจากเลขาสาวใหญ่ พศวัตก็แตะศอกและพยักหน้าเป็นการเรียกให้วรรณวลีเดินเคียงคู่เข้าไปในห้องทำงาน
และทันทีที่ประตูห้องทำงานถูกปิดลง วรรณวลีก็เปิดฉากถามเรื่องงานขึ้นทันที
    “คุณจะให้ฉันทำงานในตำแหน่งไหนคะ”
    พศวัตที่กำลังเดินไปที่โต๊ะทำงานหันหรี่ตามองร่างบางที่ยืนนิ่งสวยเริดเชิดหยิ่งเป็นคุณหนูเอาแต่ใจอยู่กลางห้อง เห็นแล้วมันน่าแกล้งเสียให้เข็ด และปากก็ไวกว่าความคิด
    “ตำแหน่งแม่บ้านทำได้ไหม”
    “ฮ้า! แม่บ้าน!”
    วรรณวลีอุทานเสียงหลงหันขวับมองตามร่างสูงที่ตอนนี้เดินยิ้มกริ่มอารมณ์ดีไปทิ้งตัวลงนั่งไขว้ขากระดิกเท้าดิกๆ อยู่บนเก้าอี้ประจำตำแหน่ง อย่างไม่อยากจะเชื่อ หูฝาดไปใช่ไหมเธอจบปริญญาตรีด้านบริหารจากมหาวิทยาลัยชื่อดังจากอังกฤษแต่จะให้มาเป็นแม่บ้านเนี่ยนะ
“ถูกต้อง ตำแหน่งแม่บ้าน”
“แต่ฉันจบบริหาร”
วรรณวลีแย้งเสียงเข้ม แต่พศวัตกลับยักไหล่อย่างไม่สนใจ
    “แล้วไง ไม่มีกฎหมายหรือกฎบริษัทข้อไหนห้ามคนจบบริหารมาทำงานตำแหน่งแม่บ้านบ้าง ไม่มี” ร่างสูงลุกขึ้นลอยหน้าลอยตาพูด ก่อนจะหันมายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ใส่ตาคนที่ยืนเม้มปาก แล้วพูดต่อไปว่า “แต่จะว่าไปคืนนั้นใครน้า…ที่บอกพี่ว่าสามารถทำงานตำแหน่งไหนก็ไม่เกี่ยง ดีเสียอีกจะได้เรียนรู้งานในหลายๆ ด้าน หรือนั่นคือการดีแค่พูด”
    “ฉันไม่ได้ดีแต่พูด และไม่ใช่พวกคุณหนูเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อด้วย งานแม่บ้านมีหรือคนอย่างฉันจะทำไม่ได้”
    ใบหน้าสวยเชิดขึ้นตอบอย่างถือดี ริมฝีปากบางถูกกัดเม้มอย่างหมายมาด เรื่องอะไรจะยอมแพ้ เธอจะทำให้เขาได้รู้ว่า เขารู้จักคนอย่างวรรณวลีน้อยไปเสียแล้ว
    “ดี งั้นลองทำสักวันก่อนเป็นไง” ท้าทายอย่างรู้สึกสนุก
    “อย่าว่าแต่วันเดียวเลยเป็นเดือนฉันก็ทำได้”
    “ดีงั้นเราไปแผนกแม่บ้านกันเลย”
    พศวัตก้มหน้าซ่อนยิ้ม ตอนแรกคิดแค่จะแกล้งแหย่เล่นๆ แต่อีกฝ่ายกลับเดือดดาลรับคำท้าอย่างเป็นจริงเป็นจังก็คิดว่าเอาซะหน่อย งานนี้มันต้องสนุกแน่ๆ คิดพลางเดินนำหญิงสาวออกจากห้องเพื่อไปแผนกแม่บ้านที่อยู่ชั้นล่างสุด
แต่ยังเดินไปไม่ถึงไหนกชนุชที่ไปเตรียมกาแฟพร้อมกับของว่างยามเช้าเพื่อจะนำไปเสิร์ฟเจ้านายและพนักงานสาวกิตติมศักดิ์คนใหม่ก็เดินออกมาพอดี
    “อ้าว คุณพตกับน้องเปรี้ยวจะไปไหนเหรอคะ”
    ไม่ใช่ถามเพราะความสอดรู้สอดเห็น แต่ถามเพราะหน้าที่จะได้รู้และตามตัวคนเป็นเจ้านายถูกหากมีลูกค้าหรือใครก็ตามที่สำคัญโทร.มาถามเธอซึ่งเป็นเลขาหน้าห้อง
    “แผนกแม่บ้าน”
    “หือ…”
    เลขาคนเก่งครางเสียงหลงพลางเลิกคิ้วมองหน้าเจ้านายสลับกับใบหน้าสวยที่ตอนนี้ยืนกัดเม้มริมฝีปากอยู่ตลอดเวลาอย่างสงสัยระคนงง
    “แผนกแม่บ้าน ไปทำไมคะ ถ้ามีอะไรให้ดิฉันโทร. ไปเรียกให้ก็ได้นี่คะ ไม่เห็นจะต้องไปเองเลย”
    “ก็ผมจะเอาแม่บ้านคนใหม่ไปส่งนี่ครับ ให้ไปเองคงไปไม่ถูกจริงไหม” ท้ายประโยคหันไปถามพลางยักคิ้วให้กับวรรณวลีที่ยืนกำมือเข้ากันแน่นอย่างเจ็บใจ
    “มะ…แม่บ้านคนใหม่ คุณเปรี้ยวเนี่ยนะคะ แต่ว่า…”
    “เปรี้ยวเขาอยากจะเป็นผู้บริหารที่ดีเข้าถึงพนักงานทุกตำแหน่ง จึงอยากจะลองไปสัมผัสกับงานในระดับล่างๆ ดูสักวันก่อนน่ะครับ และผมว่าความคิดนี้มันก็เป็นความคิดที่ไม่เลว เลยไม่อยากขัดศรัทธา ไปกันเถอะ”
    ท้ายประโยคชายหนุ่มหันมาชวนพร้อมกับพยักหน้าเรียกให้ร่างบางที่ยืนสั่นสะท้านเพราะความโมโห ที่จู่ๆ ก็โดนยัดเยียดว่าเป็นฝ่ายเสนอความคิดและอยากไปทำงานในตำแหน่งแม่บ้านเอง ทั้งที่ตัวร้ายมันก็คือคนที่พูดนั่นแหละ
    “เล่นอะไรนะคุณพตเนี่ย”
    กชนุชที่ในมือยังถือถาดกาแฟและของว่างหมุนตัวมองตามหลังเจ้านายและแม่บ้านคนใหม่แล้วส่ายศีรษะอย่างไม่เข้าใจ ว่าเจ้านายกำลังเล่นอะไรอยู่ ทำไมจู่ๆ วรรณวลีที่จะต้องทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยประธานบริษัทอย่างพศวัตถึงได้กลับตาลปัตรไปเป็นแม่บ้านของบริษัทได้ล่ะนี่