ดิฉันเชื่อว่าหลายคนเคยเจอแบบดิฉัน 

เคยริเริ่มที่จะสร้างเนื้อสร้างตัวด้วยการ 

"อดออม" ตั้งความหวังและวางแผนการไว้ 

ไม่ว่าจะเป็น  - เงินเหลือจากไปโรงเรียน 

- เงินค่าขนม  - ค่าของเล่น - ค่าสิ่งที่เรา 

อยากได้ เราถอดเพื่อที่จะนำเงินมายอด 

ใส่กระปุกออมสินเอาไว้ให้เยอะๆ  

- บางคนเคยถึงกับกำหนดไว้เลยว่าจะ 

ต้องหยอดทุกวันวันล่ะ 10 20 30 

- บางคนถึงกับคำนวณในแต่ละวัน 

ยอดแต่ละเดือน ละปี ถ้าหยอดวันล่ะเท่านี้ 

เราก็จะมีเงินเท่านี้ เป็นต้นทุนในการ 

ดำเนินธุรกิจที่เราตั้งใจเอาไว้ เช่น 

อยากเป็นร้านขายยำ  ขายน้ำปั่น  

ขายลูกชิ้นทอด  ทอดมัน  เริ่มต้นแบบง่ายๆ 

- ด้วยความที่เราตั้งใจมากๆ พยายาม 

อดออม เก็บหอมออมริบเอาไว้ จนกระทั่ง 

เวลาผ่านไปจนเราใส่จนเป็นกิจวัตรไปแล้ว 

หยอดไปจนผ่านไปเป็นปี เราก็นำออกมา

นับใส่ถุงเอาไว้  ถุงล่ะ 100 จนเหรียญหมด 

เราก็จะเหลือเศษเป็นขวัญถุงในออมสิน 

นิดหน่อย เพื่อเป็นแรงบันดาลใจในการอด 

ออม ความตั้งใจแบบนี้ใครเคยเป็นบ้าง ? 

ดิฉันเชื่อว่ามีหลายคนเป็นแบบดิฉัน 

> แต่ถ้าวันหนึ่ง สิ่งที่เราพยายามทำมา 

ตลอด มันสูญเปล่าล่ะค่ะ คุณจะเสียใจไหม 

เมื่อครั้งหนึ่ง ดิฉันจะนำเหรียญที่เก็บสะสม 

ไว้ไปต่อยอด ทำกิจการเล็กๆ เพื่อหารายได้ 

พอเปิดกระปุกออกมา เหรียญหายหมด 

แม้กระทั้ง เหรียญที่เราเก็บใส่กล่องไว้ 

ในห้องนอนก็หายไปด้วย  

- แน่นอนค่ะ ขโมยมาแงะเอาเหรียญ 

ที่เราบรรจงใส่ไว้ทำทุนทุกวัน ๆ 

เอาไปจนเกลี้ยง  เมื่อเรารู้ว่าคนที่เอาไป 

คือ คนในบ้านตัวเอง  

- พอเราเล่าให้ใครฟัง ก็มีแต่ประโยค

บอกเล่า "เราคงไปเอาของเขามาชาติก่อน"

ดิฉันกำลังจะบอกอะไร  รู้ไหมค่ะ  

ถ้าไม่ใช่ชาติก่อนล่ะ ชาตินี้เลยล่ะค่ะ 

คุณจะเชื่อดิฉันไหมค่ะ  

> ยอมไปตอนเราเด็กๆ เราอยากได้อะไร 

บางครั้งพ่อแม่ไม่ซื่อให้ เราก็ใช้วิธีขโมย 

ขโมยตังค์พ่อ ขโมยตังค์แม่ ขโมยตังค์ยาย 

นี่แหละค่ะ เหตุของทุกข์