วิวาห์เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่ 11 ผู้แพ้ (5)
ดาวโหลด Ebook คลิ๊กที่ภาพด้านล่างนี้ได้เลยนะคะ
+++++++++
“ค่ะ” มัตสยาบอกโดยที่ทำหน้าตาหยอกเย้าลูกสาวตัวน้อยอยู่
“งั้นถ้าซื้อของร้านไหนรับบัตรเครดิตก็ใช้บัตรรูดเลยแล้วกัน”
“ไม่ได้หรอกค่ะ มันของส่วนตัวนะคะจะเอาบัตรของบอสรูดได้ไง” มัตสยาปฏิเสธแทบจะทันที และมาตอนนี้ก็ยังแอบแปลกใจอยู่นิด ๆ ว่าเขาคิดยังไงถึงได้อนุญาตอะไรแบบนี้ออกมา
“นั่นก็บัตรเครดิตส่วนตัวของผมเหมือนกัน ผมจะให้ใครรูดก็ได้ เข้าใจไหม” วาทีที่เก็บของออกจากกระเป๋าหันมาเลิกคิ้วถาม แม้ก่อนหน้านี้ที่มัตสยาเก็บของอยู่จะอาสา แต่เขาก็ปฏิเสธแม้อีกฝ่ายจะเป็นลูกน้องแต่เป็นเลขาฯ ไม่ใช่แม่บ้านที่จะต้องมาอะไรแบบนี้ อีกอย่างหญิงสาวก็ไม่ได้มาตัวคนเดียวด้วย
“ไม่เป็นไรค่ะ มัทมีเงินสดอยู่” ว่าแล้วหญิงสาวก็ยกเงินที่เพิ่งได้มาจากเขาเองนั่นแหละขึ้นโชว์พร้อมกับรอยยิ้มกว้าง
“ผมสะสมแต้มรูด ๆ ไปเถอะ แล้วค่อยมาจ่ายผมที่หลังแล้วกัน” วาทีตัดบทส่ง ๆ ยัดกระเป๋าที่เหลือเพียงความว่างเปล่าไว้ในตู้ส่ง ๆ
“เพิ่งรู้นะคะเนี่ยว่าบอสก็สนใจอะไรพวกนี้ด้วย” มัตสยาบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นระคนประหลาดใจ เพราะมันเหนือความคาดหมายมาก ส่วนใหญ่ผู้ชายไม่ค่อยสนใจอะไรพวกนี้เท่าไหร่ และยิ่งเป็นวาทีด้วยแล้วมันออกจะเซอร์ไพรส์ล่ะนะ “งั้นเดี๋ยวมัทรูดแล้วจะเอาเงินสดมาจ่ายบอสหลังจากกลับมาก็แล้วกันนะคะ ช่วย ๆ กัน” เธอบอกอย่างมีน้ำใจ ซึ่งมันก็ไม่ได้เป็นอะไรที่เหลือบ่ากว่าแรง
วาทีที่หยิบมือถือขึ้นมาเช็กข่าวหันมากดยิ้ม ๆ แล้วส่ายหน้า ก่อนเขาจะทักขึ้นเมื่อเห็นเด็กน้อยขยี้ตา “ลูกสาวคุณง่วงแล้วมั้ง ขยี้ตาใหญ่เลย”
“คงเพราะตื่นมาแต่เช้าน่ะค่ะ มัทขอพายัยหนูนอนบนเตียงได้ไหมคะ” มัตสยาถามอย่างเกรงใจ แม้จะพักห้องเดียวกันเพราะการมาของเธอกับลูกเป็นอะไรที่กะทันหัน ห้องพักที่นี่เลยเต็มหมด ตอนแรกว่าจะจองคนละที่แต่วาทีเสนอให้พักห้องเดียวกัน เพราะต้องทำงานด้วยกันแยกกันอยู่มันลำบาก แม้จะขัดใจแต่เมื่อเจ้านายว่ามาอย่างนั้นก็ยากที่จะขัด
“ตามสบาย ผมขอโทรคุยกับลูกค้าก่อน”
“ขอบคุณค่ะ ไปกินหม่ำหม๋ำนอนดีกว่านะลูกนะ ตื่นมาแม่จะพาไปดูทะเลสวย ๆ กัน” มัตสยาจัดการปูผ้าอีกหนึ่งชั้นก่อนจะพาเจ้าตัวเล็กไปวางบนเตียงกว้างที่แสนจะนุ่ม และด้วยความที่นอนเปลมาตลอด มาตอนนี้ไม่มีเปลหญิงสาวเลยต้องประคองกอดและกล่อมลูกสาวให้หลับ และด้วยความเพลียที่ตื่นเช้าไม่ต่างกันบวกกับความนุ่มของเตียง ทำให้หลับไปทั้งแม่และลูก
“ผมจะสั่งอาหารคุณจะเอาอะไรไหม” วาทีที่เพิ่งคุยโทรศัพท์เสร็จถามคนในห้องตั้งแต่ที่ตัวเองยังเดินเข้ามาไม่ถึง แต่เมื่อมาถึงเขาก็ต้องเลิกคิ้ว เดินอย่างเบาเท้าไปที่เตียง “อ้าว หลับทั้งแม่ทั้งลูกเลย” ชายหนุ่มยืนมองภาพทั้งสองคนที่นอนหลับอย่างมีความสุขแล้วเผลอยิ้มออกมา เดินไปคลี่ผ้าห่มคลุมให้ และในขณะที่กำลังจะผละออกมาเสียงโทรศัพท์ของมัตสยาก็ดังขึ้น เมื่อเห็นว่าเป็นที่บ้านของหญิงสาวและไม่อยากให้เสียงรบกวนคนหลับ โดยเฉพาะคนตัวเล็ก วาทีเลยถือวิสาสะรับมันเสียเลย
“สวัสดีครับ”
“เอะ ใช่เบอร์ของยัยมัทหรือเปล่าคะ” ต้นสายถามอย่างไม่แน่ใจ เพราะเป็นเสียงผู้ชายรับ แม้จะรู้สึกคุ้นเสียงนั้นอยู่บ้างก็ตาม
“ใช่ครับ ผมทีเองครับ”
“อะ อ้าวเหรอ สวัสดีจ้ะ ยัยมัทล่ะ”
“คงเพราะตื่นแต่เช้า ตอนนี้เลยหลับทั้งแม่ทั้งลูกครับ” วาทีพูดพลางเดินไปตบก้นของหนูน้อยของขวัญที่ขยับตัว อย่างที่เคยเห็นมัตสยาทำ จากนั้นก็เดินเลี่ยงออกมาที่ระเบียง
“อย่างนั้นเหรอ ยังไงป้าฝากดูแลสองคนนั้นด้วยนะจ๊ะ” บอกอย่างเป็นกังวล เพราะเป็นการเดินทางไปต่างจังหวัดครั้งแรกของหลานสาวตัวน้อย
“ครับ”
“บอกว่าไปถึงจะโทรหา แล้วก็เงียบป้าเป็นห่วงเลยโทรมาเอง” นางมินตราบ่นเสียงกลั้วหัวเราะ
“น่าจะตื่นเต้นกับบรรยากาศเลยลืม ยังไงถ้าเขาตื่นผมจะบอกให้โทรหาคุณป้าอีกทีนะครับ”
“จ๊ะ งั้นป้าไม่กวนละ”
“ครับ” เมื่อวางสายวาทีก็เดินกลับเข้ามาเอาโทรศัพท์ไปวางไว้ที่เดิม แล้วปลีกตัวไปทำงานของตัวเองต่อ จนกระทั่งได้เวลาที่จะต้องออกไปทำงาน
“ตื่นแล้วเหรอ” วาทีที่กำลังเปลี่ยนเสื้อหันมาถามหญิงสาวที่ลุกขึ้นนั่งด้วยท่าทีที่ยังงัวเงีย
“เอะ อะ ค่ะ” มัตสยารีบเบือนหน้าที่รู้สึกร้อนตรงแก้มหนีไปทางอื่นเมื่อวาทีเดินไปเดินมาโดยที่ยังไม่กลัดกระดุมเสื้อ แม้จะเคยเห็นอะไรแบบนี้มาแล้ว แต่ก็คนละคนก็เลยไม่คุ้น “บอสจะไปไหนคะ”
“ไปพบลูกค้าสิ”
เมื่อได้ยินคำตอบมัตสยาถึงกับเบิกตากว้าง รีบยกนาฬิกาขึ้นมาดูแล้วอุทาน “ตายแล้ว! นี่มัทเผลอหลับไปนานขนาดนั้นเลยเหรอคะ ขอโทษทีค่ะ” ว่าแล้วหญิงสาวก็รีบกระโดดลงจากเตียงพร้อมกับใช้มือลูบผมที่ยุ่งเหยิง เรียกได้ว่าสภาพดูไม่ได้เลย
“อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวลูกก็ตื่นกันพอดี” วาทีที่ตอนนี้แต่งตัวเรียบร้อยแล้วเดินเข้ามาปราม ยกมือขึ้นลูบผมที่ยังยุ่งของมัตสยาพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก “ผมไปแล้วนะ อาหารสั่งมาไว้ให้แล้ว กินก่อนค่อยออกไปข้างนอกล่ะ”
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ” มัตสยาที่รู้สึกว่าตอนนี้ร่างกายของตัวเองสปาร์กกับสัมผัสเพียงบางเบาและเหมือนไม่ได้ตั้งใจของวาทีพยักหน้ารับเบา ๆ เมื่อชายหนุ่มเดินผละออกไปก็เผลอยกมือขึ้นจับศีรษะแล้วยิ้มคนเดียว ก่อนจะชะงักเมื่อลำดับเหตุการณ์เมื่อครู่ “เอ๋...สถานการณ์เมื่อกี้นี้มัน...” มัตสยายกมือปิดปากแล้วกรีดร้องอยู่คนเดียว เหมือนคู่สามีภรรยากันชัด ๆ ก่อนจะทำหน้าตกใจเมื่อได้ยินเสียงร้องไห้ของลูกสาว จึงปัดความรู้สึกเมื่อครู่ทิ้งไปก่อน แล้วรีบเข้าไปหาลูกสาวทันที “ตื่นแล้วเหรอ” เธอเอานมให้ลูกสาวตัวน้อยกิน จากนั้นก็จัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ ทั้งลูกและตัวเอง เมื่อกินข้าวเสร็จก็เป็นอันพร้อม “เราออกไปเดินเล่นและช้อปปิงกัน โชคดีจังที่วันนี้แดดไม่แรง ไปกันเลย”
++++++++
อ่านล่วงหน้าที่เว็บอื่น ๆ
ธัญวลัย : https://www.tunwalai.com/story/604304
เด็กดี : https://writer.dek-d.com/kesmani/writer/view.php?id=2271834
Readawrite : https://www.readawrite.com/a/5e596cf1b2c61bcfe164112da000b3a2