นิยาย ให้รักหวนคืน EP.9

------------------------------------------------------------------------------
   แจ้งรายละเอียด  

   - นิยายเรื่องนี้ได้จัดทำเป็น E- book วางขายใน MEB  

   - ซึ่งใน Posjungไรท์ลงให้ฟรีถึงตอนที่ 24 เท่านั้นจ้า 
 
____________________________________________________
 
EP. 9 อย่าใจอ่อน

        “เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ขวัญหางานทำได้อยู่แล้ว แต่ตอนนี้ ขวัญขออยู่ดูแลคุณท่านอีกสักหน่อย”

        “รีบ ๆ หางานหาการทำ จะได้ย้ายไปอยู่คอนโดฯ บ้านหลังนี้มันก็ไม่ใช่ของเธอ ถ้าไม่รีบหาทรัพย์สินที่เป็นชื่อของตัวเองไว้ อีกหน่อยจะลำบาก”

        “ขอบคุณที่เป็นห่วงค่ะ” ปรียาเลื่อนสายตามองหลานสาวที่อยู่ในชุดสบาย ขนาดว่าไม่ได้ตบแต่งใบหน้ามากมาย เธอยังดูงดงามไม่ต่างจากดาราแถวหน้าของเมืองไทย

        “เข้าเรื่องเลยแล้วกัน ฉันอยากให้เธอย้ายไปอยู่คอนโดฯ ซะ” ปรียาเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่ขวัญจิราจะขมวดคิ้วนึกขำในคำพูดของผู้เป็นป้า

        “แล้วทำไมขวัญจะต้องไปอยู่คอนโดฯ ด้วยล่ะคะ”

        “ก็เพราะว่าบ้านหลังนี้ คุณเตเขาอยู่น่ะสิ”

        “พี่เตอยู่แล้วทำไมเหรอคะ”

        “นี่ยัยขวัญ เธออาจจะไปอยู่เมืองนอกมานาน เลยไม่รู้ใช่ไหมว่าคุณเตกับยัยโรสกำลังคบหาดูใจกัน แล้วถ้าเธอยังอยู่บ้านเดียวกับคุณเตแบบนี้ จะให้ยัยโรสสบายใจได้ยังไง” ขวัญจิราได้ยินดังนั้น จึงยกยิ้มบางเบา

        “ขวัญต้องกราบขอโทษคุณป้าด้วยนะคะ ขวัญไปไหนไม่ได้หรอกค่ะ เพราะขวัญต้องอยู่ดูแลคุณท่าน หรือพี่โรสจะมาดูแลคุณท่านแทนขวัญล่ะคะ”

        “ยัยขวัญ!” ปรียาขึ้นเสียงเมื่อเห็นว่าขวัญจิราต่อปากต่อคำเธอได้อย่างไม่เกรงกลัว แน่นอนว่าขวัญจิราในวันนี้ไม่ใช่เด็กหญิงไร้เดียงสาเหมือนเมื่อก่อน ปรียาถอนหายใจแล้วเก็บอารมณ์ขุ่นมัวไว้ ก่อนจะลุกขึ้นยืน

        “ถ้าเธอยืนยันว่าจะอยู่ที่นี่ต่อ ฉันก็หมดเรื่องจะคุยกับเธอแล้วล่ะ”

        “เดี๋ยวขวัญไปส่งค่ะ” หญิงสาวลุกขึ้นเดินตามหญิงกลางคน มายังรถที่จอดอยู่ด้านหน้า ก่อนจะยกมือไหว้ลาผู้เป็นป้าด้วยกิริยางดงามเช่นเดิม

        “ถ้ามีโอกาสขวัญจะแวะไปเยี่ยมนะคะ สวัสดีค่ะ”

        “แล้วนี่เธอจะอยู่ดูแลคุณท่านไปอีกนานแค่ไหน” ปรียาหันกลับมาถามอีกครั้ง

        “ไม่ทราบสิคะ...ก็จนกว่าคุณท่านจะอนุญาตให้ขวัญออกไปหางานทำ”

        “อะไรที่เธอควรขัดใจท่าน ก็ขัดใจเสียบ้าง ฉันหวังดีหรอกนะที่ให้เธอไปหางานทำเก็บเงินซื้อทรัพย์สินเป็นของตัวเอง เพราะอีกไม่นานถ้ายัยโรสกับคุณเตแต่งงานกัน ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของคุณเกริกวิทย์ ก็จะกลายเป็นของคุณเตกับยัยโรส ส่วนเธอจะไม่มีอะไรติดตัวเลย”

        “ขอบคุณคุณป้าที่เป็นห่วงค่ะ แต่ขวัญเชื่อว่าพี่เตจะไม่ปล่อยให้ขวัญลำบากแน่นอน เราโตมาด้วยกันขวัญรู้จักนิสัยพี่เตดีค่ะ”

        “เหรอยะ ยัยโรสก็โตมากับเธอกับคุณเตเหมือนกัน เพราะฉันหวังดีหรอกนะถึงได้เตือน แต่ถ้าไม่เชื่อกัน ฉันก็จนใจ” ว่าแล้วปรียาก็หันตัวขึ้นรถไปพร้อมกับปิดประตูกึ่งประชด ขวัญจิราทอดสายตามองรถที่กำลังแล่นออกไปพลางถอนหายใจ

        “ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน คุณป้าก็ยังเป็นคนเดิม ที่ไม่เคยเมตตาขวัญเลย” หญิงสาวพูดกับตัวเอง ก่อนจะหันตัวเดินเข้าบ้านไป

        ภายในรถคันหรูของเตวิช ที่กำลังขับไปส่งโรสิตานั้นเปิดเพลงสมัยเก่าฟังคลอเบา ๆ ไปตลอดทาง ก่อนหญิงสาวจะหันมาซบลงบนไหล่ของเตวิชด้วยกิริยาออดอ้อน

        “พี่เตคะ”

        “หืม...” ชายหนุ่มตอบรับพร้อมกับมองตรงไปยังถนน ปล่อยให้เธอทำตามใจโดยไม่ขัด

        “พี่เตรู้ใช่ไหมว่าโรสรู้สึกยังไงกับพี่ เมื่อไหร่พี่เตจะเปิดใจยอมรับโรสเสียทีคะ” น้ำเสียงสั่นไหวของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มเหลือบมอง

        “บางทีโรสเองก็ควรหาแฟนได้แล้ว พี่จะอยู่ดูแลโรสแบบนี้ไปตลอดไม่ได้หรอกนะ”

        “ไม่ค่ะ...โรสรักพี่เต ไม่ว่ายังไง โรสก็จะรอพี่เตแค่คนเดียวเท่านั้น แต่พี่เตรับปากโรสอย่างหนึ่งได้ไหมคะ”

        “อะไรล่ะ” ชายหนุ่มถามกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ พร้อมกับสองมือหมุนพวงมาลัยเลี้ยวเข้ามายังกองละครที่กำลังจัดทำอยู่

        “ตอนนี้ยัยขวัญกลับมาแล้ว พี่เตอย่าใจอ่อนนะคะ อย่าลืมคำพูดที่เคยบอกว่าจะไม่ยอมให้อภัยยัยขวัญ” ชายหนุ่มชะงักนิ่ง ก่อนจะทำทีเปลี่ยนเรื่อง

        “ถ้ากองเลิกเมื่อไหร่ก็โทรบอกพี่นะ หากพี่ติดประชุมจะได้ส่งคนมารับแทน”

        “ไม่ค่ะ โรสจะรอพี่เตมารับเท่านั้น”