ตระกูล ต่วน คำนำหน้าชื่อ ต่วน,กู,ตนกู,ต่วนกู,นิ
ในสังคมไทยเชื้อสายมลายูในจังหวัดชายแดนภาคใต้ และบางรัฐในประเทศมาเลเซีย เช่น รัฐกลันตัน ยังมีการใช้ คำนำหน้าชื่อหรือยศ ต่วนกู,ตนกู,เติงกู,เต็งกู,อังกู,ตุนกู,ต่วนกู, ตูแว,ตูวัน,นิ สำเนียงอาจเพี้ยนไปตามท้องถิ่นหรือรัฐนั้นๆ คำนำหน้าหรือยศเหล่านี้บ่งบอกว่าเป็นชนชั้นเจ้า มี 3 ลำดับดังนี้
(1) ต่วนกู ถือเป็นยศชั้นสูงสุดหมายถึงพระราชาหรือองค์ประมุขสูงสุด
(2) ตนกู,เติงกู,เต็งกู,อังกู,ตุนกู,ต่วน,กู, ตูแว,ตูวัน เป็นยศชั้นเดียวกันทั้งหมด เสียงอาจเพี้ยนไปถามท้องถิ่นนั้นๆ เป็นยศรองลงมา ชนชั้นนี้ถือว่ายังเป็นเจ้า เมื่อเทียบกับยศทางไทยเราแล้วยศตั้งแต่หม่อมเจ้าขึ้นไป เพราะหากนับยศถัดจากชั้นหม่อมเจ้าลงไปหรือบุตรของหม่อมเจ้าแล้วนั้นถือเป็นสามัญชนแล้วนั้นเอง
2.1 ยศ"ตูแว"พบที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้เท่านั้นและยอมรับกันทางภาษาศาสตร์ว่าน่าจะเป็นคำดังเดิมที่สุด โดยที่สามจังหวัด ชายแดนภาคใต้นิยมใช้ ยศ ต่วน,กู, ตูแว,ตูวัน,นิ ส่วนรัฐกลันตันจะนิยมใช้ ต่วนกู,ตนกู,เติงกู,ต่วน และ นิ ขณะที่ ยศ หลง ไม่เป็นที่นิยมใช้ ถูกยกเลิกไปแล้ว
(3) นิ,วัน เป็นยศชั้นสุดท้าย ถือว่าเป็นสามัญชน มีคำนำหน้าเพื่อเป็นการให้เกียรติเท่านั้น (โบราณยศ นิ,วันและ หลง ถือว่าเป็นชนชั้นเจ้า ถูกยกเลิกไปแล้ว)ภายหลังยศ นิ นำมาใช้เพื่อบ่งบอกว่าเป็นลูกที่เกิดจากที่หญิงในชนชั้นเจ้าไปแต่งงานกับชายสามัญชน เช่น ฝ่ายหญิงชนชั้นเจ้า ตนกู หรือ ต่วน สมรสกับชายสามัญชน บุตรที่เกิดมาใช้ยศ นิ เป็นต้น
ยศแบบนี้จะสืบจากพ่อไปสู่ลูก พ่อใช้ยศไหนลูกใช้ยศนั้น พ่อเป็นเจ้าลูกก็เป็นเจ้า (ไม่มีการลาออกจากฐานันดร)และคำนำหน้าชื่อจะหายไปในกรณีหญิงนำหน้า นิ ไปแต่งงานกับสามัญชน ลูกที่เกิดจะไม่มีสิทธิใช้คำนำหน้าชื่อ
ยศที่กล่าวมาทั้งหมดข้างต้นนั้น บ่งบอกแค่ความเป็นเชื้อสายเจ้าเท่านั้น ส่วนจะได้รับการแต่งตั้งตำแหน่งใดก็ว่ากันอีกที เช่นตำแหน่งเจ้าชาย เจ้าหญิงในบางรัฐของมาเลเซีย โดยรวมๆแล้วคนที่ใช้คำนำหน้าที่กล่าวมานั้นบ่งบอกสืบเชื้อสายเจ้านั้นเอง
ขอยกชื่อเชื้อพระวงศ์ที่ใช้ยศที่กล่าวมาข้างต้นเพื่อง่ายต่อความเข้าใจ (กลันตัน-ปัตตานี)
1.วันดาอิม
2.หลงยูนุส
3.หลงมูฮัมหมัด หรือ สุลต่านมูฮัมหมัดที่1
4.หลงสนิ หรือ ต่วนสนิ สุลต่านมูฮัมหมัดที่2
5.ต่วนไซนัลอาบิดิน โอรสใน สุลต่านมูฮัมหมัดชาร์ที่3
6.เจ้าชาย ตนกู มูฮัมมัด ฟาอิซ เปตรา แห่งรัฐกลันตัน
7.เจ้าหญิง ตนกู อมาลิน อาอีซะห์ ปุตรี แห่งรัฐกลันตัน
8.ตนกูบือซา,ตนกูปูเต๊ะ เจ้าเมืองปัตตานี คนที่1 และคนที่2 ตามลำดับเป็นต้น
อ้างอิงจาก: The Malaya และ ศิลปวัฒนธรรม ฉบับตุลาคม 2547