เรารู้ตัวเราดี เราไม่สามารถให้อภัยกับคนที่ทำร้ายเรา 

เราเด็ดขาดกับทุกเรื่อง เด็ดขาดกับแฟนเก่าทุกคน

ถ้านอกใจ ยังไงเราก็ไม่มีวันให้อภัย 

 

แ ต่ สุ ด ท้ า ย ค ว า ม แ น่ น อ น   ก็ มั ก จ ะ ไ ม่ แ น่ น อ น

กับแฟนเก่าคนนี้ เราผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ 

ทั้งความสำเร็จ ความเหงา ความเศร้า ความโชคดี ความโชคร้าย ความผิดหวัง ความสุข

มันทำให้เราผูกพันกันมาก เราคุยเรื่องในชีวิตประจำวันทุกเรื่อง

ยกเว้นเรื่องที่เค้านอกใจเรานี่แหละ

 

ตอนแรกที่รู้ว่าเค้าไม่ซื่อสัตย์ เรารับไม่ได้จริง ๆ 

ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราจะมองคนที่เราเคยรัก ด้วยสายตาแบบไหน 

ต้องรู้สึกยังไง ยังเชื่อใจ เชื่อถือ เชื่อคำพูดเค้าได้ไหม 

ความรู้สึกแบบนี้มันทรมานมากจริง ๆ 

 

แต่พอเวลาผ่านไป เราสองคนเลือกที่จะคุยและปรึกษากันในฐานะเพื่อน

เราก็ได้รับรู้ว่า ผู้หญิงคนนั้น เลือกที่จะเข้าหาเค้า ด้วยการขอมานอนบ้าน 

แต่เราก็ไม่ได้หมายความว่า แฟนเก่าเราไม่ผิดนะ มันก็ผิดที่ไม่รู้จักห้ามใจ 

ของแบบนี้ปรบมือข้างเดียวไม่ดัง เรารู้นะ เราไม่ได้โทษผู้หญิงฝ่ายเดียวหรอก 

 

แต่เรื่องที่น่าพีคคือ ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้บอกแฟนเก่าเราตั้งแต่แรกว่ามีลูกมาก่อน

แฟนเก่าเราเพิ่งมารู้ทีหลังว่า ผู้หญิงคนนี้เคยมีครอบครัวมาแล้ว 

มันยิ่งทำให้เรารู้สึกสงสารแฟนเก่าที่ถูกหลอก 

 

แต่...สิ่งที่เราลืมไปหลังจากรู้เรื่องของแฟนเก่า คือ ความสงสารตัวเอง

ลืมไปว่าใครกันที่ทำให้เรากลายเป็นโรคซึมเศร้า 

ลืมไปว่าใครกันที่ทำให้เรากลายเป็นคนเกลียดความรัก 

ลืมไปว่าใครกันที่ทำให้เรานอนไม่หลับ ร้องไห้เสียน้ำตาแบบนั้น 

มาเกือบ 2 เดือน

 

ทำไมเรายังรู้สึกห่วงใย สงสาร เห็นใจ อยากให้เค้ามีความสุข 

อยากให้ความทุกข์ที่เค้าเจอมันจางลง 

นี่เรายังรักเค้าใช่ไหม เรายังตัดใจไม่ได้ใช่ไหม 

ถ้าใช่!!! ความพยายามทั้งหมดที่เราพยายามจะลืมเค้าผ่านมา 

มันจะเท่ากับสูญเปล่าทันที

 

เราไม่รู้จริง ๆ ว่าเราควรทำยังไง

เรายังควรเป็นเพื่อนกับเค้าอยู่ไหม 

ถ้าผู้หญิงคนนั้นรู้ มันจะเท่ากับ เราเป็นมือที่สามหรือเปล่า

แต่ทั้ง ๆ ที่เรามาก่อนนะ 

เราควรออกจากความสัมพันธ์นี้ไหม หรือ เราควรอยู่ต่อไปในฐานะเพื่อน

ที่เข้าใจและยอมรับทุกอย่างได้