คิดว่าการส่งลูก 2 คน เรียนโรงเรียนที่มีค่าเทอมต่างกัน ถือว่า "ยุติธรรม"ไหม

5 เมษายน 2565 (20:17) โพสท์โดย โคนันเอง

มี 2 แบบครับ คือ
1. ต่างกันแต่แรกแบบชัดเจน เช่น คนพี่เรียนรร.ไทย คนน้องเรียนอินเตอร์ หรือ คนพี่เรียนรร.รัฐบาลปกติ น้องเรียน EP หรือเอกชนชื่อดัง
2. ต่างกันไม่เยอะ 2-3 หมื่น แต่กินเวลายาวนาน ตั่งแต่อนุบาล ยันมหาลัย
เช่น การที่ตอนประถมคนพี่เรียนเก่งกว่า สอบเข้าสาธิตติด แต่คนน้องเรียนไม่เก่งเท่า เลยสอบไม่ติด พ่อแม่เลยพาเข้ารร.เอกชนชื่อดัง ซึ่งค่าเทอมแพงกว่า
พอเข้าม.ปลาย พี่ติดมหิดลวิทยานุสรณ์ / กำเนิดวิทย์ (เรียนฟรี) หรือเตรียมอุดม (ค่าเทอมหลักพัน) แต่คนน้องก็ยังสอบไม่ติด เลยเข้าเอกชนชื่อดังแทน
ต่อมาเข้ามหาลัย พี่เรียนม.รัฐ น้องเรียนม.เอกชน หรือเรียนรัฐทั้งคู่ แต่น้องดันเลือกคณะที่ค่าเทอมแพงกว่าพี่มากๆ ส่วนพี่เรียนคณะอื่นที่ค่าเทอมไม่แพงเท่า
อันนี้อาจฟังดูไม่เยอะ แต่ถ้าคิดดูดีๆแล้วเยอะมาก เพราะกว่าจะเรียนประถมจนจบมัธยม มี 12 ปี 24 เทอม ถ้าเรียนมหาลัยคณะที่มี 6 ปี ก็เพิ่มอีก 12 เทอม รวมเป็น 36 เทอม สมมติต่างกันเทอมละ 25000 รวมก็จะต่างกัน 25,000x36 = 900,000 นี่ยังไม่รวมใช้จ่ายที่เป็นค่าสังคมที่ต่างกันอีก
สรุปคือจ่ายให้น้องมากกว่าพี่ล้านนึง

ถ้าการเลี้ยงดูอื่นๆเท่ากันหมด แค่อาจมีรายจ่ายค่าสังคมต่างกันไปตามสังคมเพื่อนที่ลูกอยู่ ทั้งสองกรณีนี้จะถือว่าพ่อแม่ลำเอียง รักลูกไม่เท่ากันไหมครับ

ปล. ทั้งสองเคสมีจริงๆนะครับ เคยเห็นตัวอย่างมาแล้วจากคนใกล้ตัว และที่น่าแปลกคือ มักเป็นคนน้อง ที่ค่าเรียนและค่าสังคมแพงกว่า (น้องชอบแต่งตัว ซื้อเครื่องสำอางดีๆ ใช้แบรนด์เนม ใช้ไอโฟน ย้อมผม/ทำผมตามห้างทุกเดือน) แต่พี่จะใช้จ่ายสมถะ (แต่งตัวลุยๆ เสื้อยืดกางเกงยีน ไม่แต่งหน้า โทรศัพท์เก่าๆ) ซึ่งผมคิดว่าน่าจะเป็นผลมาจากสังคมเพื่อนที่ต่างกันของพี่น้อง

เรามีลูก2คน ให้เรียนเอกชน ทั้งคู่ รร.เดียวกันตั้งแต่อนุบาล ตอนนี้ก้มัถทยมแล้วค่ะ ก้ยังไปเรียนด้วยกัน ที่เดียวกัน ทุกอย่างต้องเหมือนกัน โปรแกรมพิเศษ เหมือนกัน ไม่มีความไม่เสมอภาคกันค่ะ ทำทุกอย่างให้เหมือน เขาจะได้ไม่รู้สึกน้อยใจค่ะ

ในกรณีที่โรงเรียนเริ่มแรกเป็นแบบเดียวกัน แล้วถ้าคนหนึ่งสอบเข้าโรงเรียนสาธิต/เตรียมอุดม ฯลฯได้ด้วยความสามารถ เค้าคงมีความภูมิใจในความสามารถของเค้าและไม่คิดเปรียบเทียบกับอีกคนที่เรียนแพงกว่าเพราะอาจจะสอบเข้าไม่ได้ การอธิบายให้เข้าใจในเหตุผลสำคัญมากค่ะ กรณีนี้เราคิดว่าอธิบายกันได้นะคะ แต่ถ้าเป็นแบบให้เรียนต่างกันสิ้นเชิงโดยไม่มีเหตุผลที่น่าฟัง เช่นให้พี่เรียนวัด น้องเรียนเอกชน เราคิดว่าคงไม่น่ามีใครใจร้ายกับลูกได้ขนาดนั้นค่ะ ถ้ามีลูก2คนก็คิดแค่ว่าในสิ่งที่เราจะทำให้ลูก ถ้าพ่อแม่ทำกับเราแบบนี้เราโอเคมั้ย แค่นั้นเลยค่ะ

ในมุมมองที่เรามีน้องชาย เราและน้องชายเรียนเอกชนที่เดียวกัน พอเรียนไปสักพักเหมือนน้องชายเราเรียนเอกชนไม่ไหว พ่อแม่ก็เลยตัดสินใจให้เรียนรัฐที่เหมาะกับน้องชายเรา แตาเขาเห็นว่าเราเรียนเอกชนไหว เลยส่งต่อให้เรียนจนจบ เหมือนที่บ้านอยากให้เรียนที่ที่ทำให้ลูกสบายใจมากกว่าคะ

ไม่เคยคิดเรื่องนี้เลย นี่อะไรที่ตัวเองไม่ได้อยากให้น้องได้ดีกว่าตลอด ตัวเองไม่ได้ไปเรียนเมืองนอก ก็พยายามส่งเสริมให้พ่อแม่ส่งน้องไปเมืองนอก ตัวเองขับมอไซต์ไปเรียนจนจบมหาลัย น้องขับรถยนต์ตั้งแต่ม.ปลาย เราอยากให้น้องมีโอกาสมากกว่าเราแล้วก็แฮปปี้ที่เป็นแบบนั้น ไม่เคยคิดเลยว่าไม่ยุติธรรมหรือเสียเปรียบ

ปล.เรากับน้องอายุห่างกันพอสมควรเพราะแบบนี้มั้งเลยไม่ได้รู้สึกอิจฉาหรือคิดมากอะไร

อ่านดูแล้ว เลี้ยงลูกคนเล็กแบบตามใจ เลยไม่มีจิตสำนึกในความตั้งใจเท่าไหร่ คนเป็นพ่อเป็นแม่เลยต้องทุ่มเทให้คนแบบนี้ซะส่วนใหญ่เพราะกลัวช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ถ้าบ้านรวยและกลัวคนพี่เสียใจก็เอาเงินเท่าที่จ่ายให้น้องไป เก็บไว้ให้เขาสิ คนพี่ดูมีความคิดและเรียนดี ... จึงเกิดคำถาม ส่วนใหญ่ ลูกคนเล็กชอบเป็นปัญหา หรือเพราะพ่อเเม่เลี้ยงมีปัญหากันนะ

ส่วนตัวคิดว่าอยู่ที่บริบทของแต่บ้าน และสภาพการเงินของแต่ละบ้านในเวลานั่นด้วย มีหลายบ้านที่ตอนคนโตเรียนไม่มีกำลังพอ แต่พอคนน้องทางบ้านดีขึ้นมีแรงซับพอร์ตมากขึ้น บางบ้านคนพี่บางคนยังต้องช่วยพ่อแม่หาเงินส่งน้องๆเรียนก็มี แต่ต้องคุยกันดีๆ ทุกอย่างมันอยู่ที่การวางแผน การเงิน ต่างๆ สิ่งที่ควรทำคือการคุยกันดีๆ ให้ทั้งน้องและพี่เข้าใจว่าทำไมถึงเลือกแบบนั่นๆ ทางที่ดีถ้ามีกำลังพอก็ให้ลูกเลือกเอง

แต่ถ้ามีแรงซับพอร์ตเท่ากัน มีความมั่นคง ก็ต้องอยู่ในพื้นฐานคือควรให้เค้าเท่าๆกัน เลือกตามสภาพความเหมาะสม มันจะเรื่องของความสมัครใจด้วย

อย่าดูถูกความคิดเด็กค่ะ มันถึงเวลาแล้วที่ต้องคุยกับลูกแบบเปิดใจ ให้เค้ารับรู้ ให้เค้าเลือก ให้เค้ามีสิทธิ์แสดงความคิดเห็น การคิดแทนเด็กต่อให้ในทางที่ดีแค่ไหนก็อาจจะไม่ดีเสมอไป ถามเค้าว่ารร. เพื่อน สังคมที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ของแต่ละคนโอเครึยัง? ถ้าไม่โอเค เราจะปรับกันยังไง ครอบครัวมีข้อแม้อะไรบ้าง ทั้งการเงิน การเดินทาง เวลา ฯลฯ ทุกๆอย่างให้เด็กอยู่ในกระบวนการด้วย เพราะนั่นคือพื้นฐานชีวิตทั้งหมดของเค้า บางทีการยัดเยียดความเท่ากันให้ลูกๆมากเกินไป อาจจะไม่ใช่ความสุขของเค้าก็ได้ ต่อให้เป็นฝาแฝดก็ยังมีความถนัดที่ต่างกัน ความชอบต่างกัน ความเท่าเทียมที่เด็กอยากได้อาจจะเป็นการได้มีความสุขเท่าๆกัน

คิดว่าคนตั้งกระทู้คงมีคำตอบอยู่ในใจแล้วนะ ที่มาถามอาจอยากได้คำตอบที่ทำให้ตัวเองสบายใจ จากคนที่คิดแบบเดียวกับคุณตั้งแต่แรก

ส่วนตัวไม่ได้คิดอาไรเลยตอนเด็ก เรียนคนละที่กับน้องตั้งแต่อนุบาลยันมหาลัย ในพื้นฐานครอบครัวพ่อแม่ไม่ได้สอนให้อิจฉาริษยาใคร โดยเฉพาะคนในครอบครัวด้วยกัน รักกันบ้าง ตีกันบ้าง แย่งของเล่นกันตลอด แต่ก็รักกันนะพี่น้องท้องเดียวกัน แต่เอาจริงๆ ตอนเด็กมันก็ไม่ได้คิดอะไรจริงๆ แนวนี้อ่ะ ไม่ได้คิดเปรียบเทียบอะไรกับใครด้วย โตมาก็เลยไม่ได้สนใจอะไรใครมากมาย จะรวยจะจน จะสูงเท่าฟ้าหรือต่ำเท่าขี้ดิน ก็ไม่ได้สะออนไม่ได้สนใจค่

โพสท์โดย: conun 68
อ้างอิงจาก: https://pantip.com/topic/41356151

⚠ แจ้งเนื้อหาไม่เหมาะสม