"เมกะโลดอน" ฉลามขาวที่ใหญ่ที่สุดในโลก ชีวิตอยู่เมื่อ 21 ล้านปีก่อน ใหญ่กว่าฉลามขาวปัจจุบันมาก

เม็กกาโลดอน มีชีวิตอยู่ในราว 23 ถึง 2.6 ล้านปีก่อน  ถึงโดยแหวกว่ายอยู่ในมหาสมุทรในแถบทวีปอเมริกาใต้ในปัจจุบัน นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่า เม็กกาโลดอนกินอาหารโดยไม่เลือก และอาจจะกินวาฬได้ด้วย

เนื่องจากมีการขุดค้นพบกระดูกวาฬที่มีรอยฟันคล้ายรอยฟันของปลาฉลามกัด เชื่อว่าเป็นรอยฟันของเม็กกาโลดอน โดยเหยื่อของเม็กกาโลดอนชนิดหนึ่ง คือ ออโดเบ็นโอเซ็ทออป ซึ่งเป็นวาฬในยุคก่อนประวัติศาสตร์ที่มีลักษณะคล้ายนาร์วาฬในยุคปัจจุบันโครงกระดูกของฉลามนั้นเป็นกระดูกอ่อนแทบจะทั้งหมด ฉะนั้นซากทั้งหมดที่เหลืออยู่ของเม็กกาโลดอนจึงเป็นกระดูกขนาดเท่าจานเพียงไม่กี่ชิ้นจากกระดูกสันหลังของมัน และฟันที่แหลมคมมากยาว7นิ้ว

ประมาณโดยเฉลี่ย

เนื่องจากเม็กกาโลดอนเป็นปลากระดูกอ่อนเวลาที่มันตายจะไม่ลงเหลือมาเป็นซากดึกดำบรรพ์จึงมีการประมาณขนาดที่ขัดแย้งกันมากมาย โดยแรกเริ่ม นักวิทยาศาสตร์ได้คาดการณ์ว่าเมกาโลดอนมีขนาด 20-25 เมตร (65-82 ฟุต)

ต่อมาได้มีการให้ลดขนาดจากการอิงฟอสซิลส่วนขากรรไกรทำให้มีขนาดราว 18 เมตร (60 ฟุต) แต่การศึกษาในปี 2015 ได้มีการประมาณขนาดที่ประมาณความยาวเฉลี่ย 10.5 เมตร (34 ฟุต) เป็นไปได้ว่าเม็กกาโลดอนทั่วโลก มีขนาดร่างกายและพฤติกรรมที่แต่งต่างกันเนื่องความกดดันทางระบบนิเวศที่ต่างกัน และในปี 2020

โดยพิจารณาจากปลาฉลามขาว ปลาฉลามมาโก Lamna ชี้ให้เห็นว่าเม็กกาโลดอน ยาว 11-14 เมตร (34-46 ฟุต) ซึ่งนั่นพิสูจน์ว่า เมกาโลดอนไม่ใช่ฉลามที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมา แต่เป็นเพียงฉลามขนาดใหญ่เท่านั้น ขณะที่ฉลามวาฬ จะมีขนาด 9-15 เมตร (30-50 ฟุต)

จะมีส่วนหัวที่ยาว 4.65 ม. (15.3 ฟุต), 1.41 ม. (4 ฟุต 8 นิ้ว)

ร่องเหงือกสูงครีบหลังสูง 1.62 ม. (5 ฟุต 4 นิ้ว)

ครีบอกยาว 3.08 ม. (10 ฟุต 1 นิ้ว)

และครีบหางสูง 3.85 ม. (12 ฟุต 8 นิ้ว)

เม็กกาโลดอนเพศผู้ที่โตเต็มที่อาจมีมวล 12.6 ถึง 33.9 เมตริกตัน (13.9 ถึง 37.4 ตันสั้น)

และตัวเมียที่โตเต็มที่อาจมีน้ำหนัก 27.4 ถึง 59.4 เมตริกตัน (30.2 ถึง 65.5 ตันสั้น)

และตัวเมียที่โตเต็มที่อาจมีน้ำหนัก 27.4 ถึง 59.4 เมตริกตัน (30.2 ถึง 65.5 ตันสั้น)

ความเร็วในการว่ายน้ำคาดว่าโดยทั่วไปแล้วเม็กกาโลดอนจะว่ายน้ำที่ 18 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (11 ไมล์ต่อชั่วโมง) - โดยทั่วไปแล้วมวลร่างกายอยู่ที่ 48 เมตริกตัน (สั้น 53 ตัน)

ซึ่งสอดคล้องกับสัตว์น้ำอื่น ๆ ที่มีขนาดใหญ่ เช่นวาฬฟิน (Balaenoptera physalus) ซึ่งโดยทั่วไปจะว่ายน้ำด้วยความเร็ว 14.5 ถึง 21.5 กม. / ชม.

ปัจจุบัน เม็กกาโลดอนได้สูญพันธุ์ไปหมดแล้วราว 2 ล้านปีก่อน คาดว่าอาจเป็นเพราะ วาฬเริ่มอพยพสู่เขตน้ำเย็น ซึ่งเม็กกาโลดอนอาศัยอยู่ได้แค่เขตน้ำอุ่นเท่านั้น มันไม่สามารถเพิ่มอุณหภูมิในร่างกายได้เหมือน ปลาฉลามขาว

จึงไม่มีอาหารขนาดใหญ่พอสำหรับมัน จึงเป็นสาเหตุให้เม็กกาโลดอนเริ่มสูญพันธุ์ไปจนหมด แต่ยังเหลือปลาที่มีความใกล้เคียงกันที่สุดก็คือ ปลาฉลามขาว 

อย่างไรก็ดี ในปี ค.ศ. 1933 มีชายชาวอเมริกันคนหนึ่งอ้างว่า เขาได้พบเห็นปลาฉลามตัวหนึ่งที่มีขนาดใหญ่กว่าปลาฉลามปกติทั่วไปหลายเท่า โดยพบที่มหาสมุทรแปซิฟิกนอกชายฝั่งของสหรัฐอเมริกา เขาอ้างว่าเฉพาะหัวส่วนของมันมีขนาดใหญ่ราว 10 ฟุต

อนึ่ง เมื่อไม่นานมานี้ นักวิทยาศาสตร์กลุ่มหนึ่งได้ติดตั้งกล้องน้ำลึกเพื่อบันทึกภาพการกินเหยื่อของฉลาม และพบฉลามตัวหนึ่งที่มีขนาดใหญ่มาก โดยที่นักวิทยาศาสตร์ไม่รู้ว่า มันคือปลาฉลามชนิดไหน แต่อาจมีความเป็นไปได้ว่า คือ เม็กกาโลดอน (แต่มีผู้สันนิษฐานว่า คือ ปลาฉลามสลีปเปอร์แปซิฟิก (Somniosus pacificus) ซึ่งโตเต็มที่ยาวได้ 7 เมตร)

เปรียบเทียบสัตว์กับฉลามขาวและนักประดาน้ำ

แบบจำลองของขากรรไกรเม็กกาโลดอน ที่พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติอเมริกา

ดร. ยิระมะยาคลิฟฟอร์ดมีความเชี่ยวชาญในการสร้างโครงกระดูกยืนอยู่ในบริเวณขากรรไกรของเมกาโลดอนจับขากรรไกรของฉลามขาว

เปรียบเทียบฟันเมกาโลดอนกับฟันของฉลามขาวและมือคน

เปรียบเทียบฟันของเมกาโลดอน (ซ้าย) และฉลามขาวยักษ์ (ขวา) ในระดับเดียวกันจากสัตว์ป่ายุคก่อนประวัติศาสตร์

Enya Kim จากแผนกประวัติศาสตร์ธรรมชาติที่ Bonhams & Butterfields ซึ่งเป็น บริษัท ประมูลบรอดแบนด์ตั้งอยู่ในปากซากฉลามที่ใหญ่ที่สุดในโลก (ประกอบด้วยฟันฟอสซิลประมาณ 180 ชิ้น) จากฉลาม Carcharodon megalodon ยุคก่อนประวัติศาสตร์ซึ่งเติบโตขึ้นตามขนาดของรถโรงเรียน 

เทียบกับสัตว์ใหญ่อื่นๆ