“ขอบคุณคุณลุงผู้ที่สร้างสิ่งนี้ ...” 😊

 

รูปประกอบไม่เกี่ยวกับเนื้อหา

 

ข่าวนี้เริ่มจากมีนักเรียนมัธยมปลายคนหนึ่ง ได้เขียนข้อความใส่กระดาษแสดงความขอบคุณถึงคนที่สร้างม้านั่งมีหลังคาริมทางเท้า ที่เอาไว้ให้ทุกคนได้นั่งพัก และหลบแดดหลบฝน

 

น้องแปะกระดาษข้อความนั้นไว้ที่ม้านั่งแห่งนั้น จึงเกิดเป็นเรื่องราวน่ารัก ๆ นี้ขึ้น

 

โดยข้อความในกระดาษเขียนไว้ว่า ...

 

กระดาษข้อความ Cr. Okinawatimes

 

“ถึง คุณลุงที่สร้างม้านั่งนี้

หนูคือนักเรียนม.ปลายที่คุยกับคุณลุงเมื่อวันอาทิตย์ค่ะ

ขอบคุณม้านั่งนี้ ที่ทำให้หนูไม่ต้องเปียกฝน

ขอบคุณคุณลุง (ที่สร้างม้านั่งนี้) ที่ทำให้หนูไม่ต้องเป็นหวัด ^_^

ขอบคุณที่สร้างมันขึ้นมาเพื่อทุกคนที่อยู่แถวนี้นะคะ !

ขอบคุณค่ะ

จากนักเรียนม.ปลาย”

 

และคนที่สร้างม้านั่งมีหลังคานี้ก็คือคุณนากามูระ อายุ 65 ปี อาศัยอยู่ที่เมืองโอนิชิ 👨‍🦰

 

เขาเล่าให้ฟังว่า เมื่อ 5 ปีที่แล้ว เมื่อครั้งที่ลูก ๆ ของตัวเองยังไปโรงเรียนอยู่

 

มีวันหนึ่งฝนตกหนัก เขาเห็นนักเรียนหญิงคนหนึ่งเปียกปอนไปหมด ก็เลยลงมือทำที่หลบฝนไว้ให้ที่หน้าบ้านของตัวเอง

และนี่เขาก็เพิ่งซ่อมแซมม้านั่งที่เริ่มผุพังไปเมื่อปลายเดือนที่แล้วนี่เอง

 

เมื่อวันที่ 28 กันยายน ที่ผ่านมา ขณะที่แม่บ้านคนหนึ่งกำลังเดินเล่นอยู่ ได้ไปเจอกระดาษที่มีข้อความขอบคุณ (ตามในรูปด้านบน) แปะอยู่บริเวณม้านั่งนั้น

เมื่ออ่านแล้วก็รู้สึกประทับใจมากจึงรีบไปบอกคุณนากามูระทันที

 

เมื่อคุณนากามูระได้อ่านข้อความก็ซาบซึ้งใจมากและกล่าวว่า "เมื่ออ่านข้อความในกระดาษจบ น้ำตาของผมก็แทบไหล ผมไม่เคยสัมผัสได้ถึงหัวใจที่สวยงามเช่นนี้มาก่อนเลย" 😊

 

จากนั้นจึงได้แจ้งไปยังนายกเทศมนตรีเมืองโอนิชิ และท่านก็กล่าวชมเชยว่า "เป็นความภาคภูมิใจของเมืองโอนิชิที่มีนักเรียนมัธยมปลายที่มีจิตใจดีเช่นนี้"😃

 

คุณนากามูระและนายกเทศมนตรีกล่าวว่า เพื่อไม่ให้ความรู้สึกที่ดีของนักเรียนมัธยมปลายที่ตั้งใจเขียนข้อความนี้สูญเปล่า จะนำกระดาษข้อความนี้ไปเคลือบและนำกลับไปติดไว้ที่เดิม 👏👏☺️

 

* ต่อมาก็ได้ทราบว่าเด็กที่นำกระดาษข้อความนี้ไปแปะไว้ชื่อน้องนะมิกา อยู่ชั้นม.4

 

โดยน้องเล่าว่าเมื่อวันที่ 27 กันยายน ฝนตกตั้งแต่ตอนน้องเลิกเรียน และเมื่อน้องเดินทางมาถึงม้านั่งที่มีหลังคานี้ น้องก็ถามคุณลุงที่อยู่ใกล้ ๆ (ซึ่งก็คือคุณนากามูระที่เป็นคนสร้างนั่นเอง) ว่า “ขอเข้าไปหลบฝนหน่อยได้ไหมคะ”

 

คุณลุงก็ตอบกลับมาทันทีว่า “ได้สิ ก็ทำเอาไว้ให้พวกหนู ๆ นั่นแหละ”

 

น้องจึงประทับใจมาก เมื่อแม่มารับกลับบ้าน ก็ปรึกษากับแม่เรื่องนี้และลงความเห็นว่าจะเขียนข้อความขอบคุณมาแปะเอาไว้

พอกลับถึงบ้านก็ลงมือเขียนและตอนหัวค่ำก็กลับมาที่ม้านั่งอีกครั้ง เพื่อแปะกระดาษ ☺️

 

คุณแม่ของน้องเล่าเสริมว่าน้องเป็นผู้จัดการชมรมเบสบอลของโรงเรียน น้องเป็นคนที่เคร่งครัดเรื่องการเอาใจใส่ผู้อื่นรวมไปถึงการกล่าวคำขอบคุณอยู่เสมอด้วย 🥰

 

ก็เป็นเรื่องราวที่น่ารักจริง ๆ นะคะ

สุขใจทั้งผู้ให้และผู้รับเลย🙏❤️