ครูสอนจำขึ้นใจ

ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน

พอเข้ามาทำจริงๆ

ค่าของงานอยู่ที่คนของใคร

มันก็เป็นแบบนี้มาช้านานในสังคมเด็กของใคร...

เพราะธุรกิจมักมีผลประโยชน์ร่วมกัน...

ดูอย่างนักการเมือง รัฐมนตรี คนใหนคนของใครเข้าไปบริหาร ถ้าคนหัวใหญ่ในกระทรวงไม่ใช่คนฝ่ายตนมีเด้ง เพราะร่วมงานยากไม่เชื่อฟัง...ถึงจะเก่งแค่ใหนถ้าคุมยากก็อยู่ไม่ได้...

นั่นคือโลกความเป็นจริงที่ไม่สวยงามเท่าใหร่

 

แต่สำหรับเด็กรุ่นใหม่ผู้เสมือนรถไฟแห่งความฝัน ที่แบกความหวังที่สวยงาม...

   พอเข้าเจอชีวิตจริงในองค์กร...มัน...ไม่ดั่งหวัง

จึงเป็นที่มาของ...โพส

 

จนมีดราม่าเล็กๆ...

งานนี้ผมว่าแบ่งไม่ได้หรอกเพราะโซเชียลทุกคนเล่นได้หมด อย่าเอาตัวเองมาเป็นเกณฑ์

อันนี้อยู่ที่โตมาแบบใหนไม่ได้ทุกคนครับ คนแก่บางคนยอมรับคนอื่นยากกว่าวัยรุ่นอีกนะ

จะคิดว่าตนทำถูกแล้ว ตนอาบน้ำร้อนมาก่อนว่าซั่น

อ่านดูอาจจะเห็นอีกมุมครับ

 

 

 

คนตกงานเครียดหาบริษัทที่จะรับทำงาน

คนทำงานเครียดระบบองค์กร

โลกช่างไม่มีอะไรพอดี หรือคนปรับทัศนคติต่อการเปลี่ยนแปลงไม่ดีพอ

สำหรับผมนะ..การเข้าทำงานใหม่ๆ คือการปรับตัวเราเอง อย่าไปหวังให้องค์กรปรับตัวตามเรา...นั่นคือทางออกที่ดี...

   ถ้าคุณอยากปรับเปลี่ยนองค์กรคุณต้องสั่งสะสมประสบการณ์และอำนาจที่จะทำได้ก่อน...

   การที่เราเด็กใหม่เข้าไปก็เหมือนไปเที่ยวบ้านเพื่อนครั้งแรก จะไปจุ้นจ้านข้าวของเขาก็ไม่ใช่มารยาทที่ดี

แต่ถ้าเราไปบ่อยๆจนเราเข้ากับบ้านเขาเสมือนเป็นลูกหลานเขา เราก็อย่าจะแนะนำช่วยจัดบ้านให้ ถึงเวลานั้นเขาก็อาจจะเห็นดีเห็นงามร่วมด้วยช่วยกันครับ

ขอบคุณข้อมูลภาพ

ผมว่าเพื่อนคงเจอกันมาแล้วละ เข้าไปทำไมบริษัทระบบไม่เวริค อย่างที่คิด...เพื่อนๆจะทำไง