ชาวเน็ตแชร์อยากให้เห็นใจ ชีวิตของอาชีพมือใหม่ ต้องทำกินให้อยู่รอดไปได้ในยุคโควิด
สำหรับคนที่ยังไม่ป่วยก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะได้ใช้ชีวิตกันง่ายๆ เลยนะ หลายๆ คนต้องตกงาน หรือเปิดร้าน ขายของไม่ได้ ลกบากกันไปหมด วัคซีนก็ไม่มี เยียวยาก็ไม่ช่วย ไม่รู้ว่าจะต้องช่วยตัวเองกันไปถึงเมื่อไหร่ ชาวทวิตเตอร์เลยมาแชร์ประสบการณ์ของคนทำโรตีขายคนนึง ที่ทำนานมาก เหมือนยังไม่คล่อง เลยอยากให้ทุกคนเข้าใจเห็นใจด้วย เพราะบางคนอาจจะพยายามหางานใหม่ทำเพื่อเอาชีวิตรอดอยู่จริงๆ
อาชีพไรเดอร์ที่เฟื่องฟูมากในตอนนี้ก็ด้วย
- ยุคโควิด ปชช ตกงานลำบาก ฆ่าตัวตาย แต่เจ้าสัว รวยขึ้นกำไร1ปี เพิ่ม1แสนล้านบาท แปลว่าอะไร มันผูกขาดกินรวบไง
- ผมเข้าใจเลยครับ มือใหม่ยังไม่ชินหลายอย่าง เรื่องการใช้แอฟ เรื่องเส้นทาง อาจช้าบ้าง ยิ่งคนสูงอายุมาขับแล้ว ผมเห็นผมแนะนำเต็มที่ครับ คนเราถ้อยทีถ้อยอาศัยซึ่งกันล่ะกัน
ตอนผมขับใหม่ๆ นี่กลัวมากๆนึกในใจลูกค้าคงบ่นรอนานมั้ย แต่ร้อยล่ะ90%ลูกค้านิสัยดี เข้าใจเราครับ สู้ๆครับ
- มีอยู่วันนึงเราเรียกแกรปวินจากบ้านไปส่งที่รามา ทันทีที่ลุงไรเดอร์มาจอดรับ
ไรเดอร์ : หนู ลุงเพิ่งขับวันแรกต้องกดรับลูกค้าก่อนใช่ไหม *ยื่นมือถือให้ดู*
ระหว่างทาง ลุงไรเดอร์ก็ถามว่าจะไปทางไหน
พอจะถึง รพ. ลุงถามว่าให้ส่งลงตรงไหน เราบอกสะพานลอยหน้าค่ะ แต่ลุงเลี้ยวขวาเข้ารพ. ทันที 5555 (ในใจคิด ยังไม่ถึงเลย แต่ก็ช่างมันเถอะ เดินนิดเดียว
ลงจากมอไซปุ๊ป
ลุงไรเดอร์: หนูไปวัดความดันตรงไหนได้บ้าง
(ในใจคิด ตรูรอดมาได้ไงวะ สงสัยลุงแกคงตื่นเต้นขับวันแรก)
ลุงไรเดอร์ : แล้วกดส่งลูกค้ายังไง *กดๆ* ไหนหนูลองให้เาวลุงซิ๊
จัดไปค่ะ
- เมื่อวานเพิ่งเจอเลย หาร้านไม่เจอนานมาก เกือบชั่วโมง เราก้อรอให้มารับอาหาร สงสารมากเลย บอกจีพีเอสพาไปไหนก้อไม่รุ้ ในใจคิดขออย่าให้ลูกค้ายกเลิกออเดอร์เลย สงสารลุง
- นี่ล่าสุด กดส่งของให้ลูกค้า ลุงถ่ายรูปยังไม่เป็น กดรับก็ไม่เป็น เราก็ช่วยดูให้ แกบอกได้ๆ แต่ก็ยังไม่กดรับ เราบอกพิกัดส่งไป นี่กังวัล สรุปเราไปถึงหน้าปากซอยบ้านลูกค้าก่อน แล้วตะโกนบอก ‘ ลุงงงงง หลังนี้ ‘ ส่งของเสร็จก็ยังไม่กดส่ง พักใหญ่ จนต้องโทรไปบอกแกว่าให้กดส่งออเดอร์ด้วย เห้อออ เอ็นดูวว
- ผมเจออายุห้าสิบมาเป็นไรเดอร์แกบอกทำงานเป็นแม่บ้านในกทม.บริษัทเลิกจ้างกลับบ้านตจว.มาทำงานนี้แทน ผมยังบอกวิธีดูหมุดที่ปักในแมพว่าไม่แน่ใจให้ขยายจะเห็นตำแน่งชัดขึ้น บางทีซอยมันติดกันเลี้ยวผิดก็ยาวไป
- เราเคยขับนมขายนมเปรี้ยวพอได้ที่ในตลาดช่วงนั้นตอนบ่ายสามกว่าๆแดดร้อนมาก ร้านปลาข้างเขาเอาผ้ามาคลุมให้กันแดดไปก่อนงี้เพราะช่วงนั้นยังไม่มีลูกค้ามาแต่ร้านขายสับปะรดอีกข้างโวยวายคลุมแบบนี้บังคนเดินเวลาคนเดินจะไม่เห็นเขา เราเลยอ่ะกูย้ายที่ก็ได้แจ้งคนเก็บเงินค่าที่ให้ช่วยหาที่ใหม่ พอย้ายมาที่ใหม่ร้านยำปลาดุกฟูมีปัญหาอีกบอกเบียดที่เขาขยับออกไปหน่อย แล้วรถเราเลื่อนไปไหนไม่ได้แล้วเพราะสองข้างมีร้านมาตั้งเสร็จแล้วแล้วก็พูดอยู่อย่างงั้นว่า บอกให้ขยับก็ไม่ทำเนี่ยเดือดร้อนเขา ขนาดตอนเราจะกลับบ้านเรายังต้องรอร้านข้างเก็บของให้เสร็จถึงออกมาได้อ่ะ เราเลยไม่ได้ไปขายที่นั้นอีกเลย
แล้วเราเคยเจอกรณีคนอื่นขายดีกว่าแล้วโดนอิจฉาด้วย ทั้งๆที่คนๆนั้นไม่ได้ทำไรผิดเลยของเขาคุณภาพดีราคาถูกแต่กลับโดนกดดันจนไม่สามารถขายต่อได้ เพลียจิตมากตอนนั้น
- แฟนเคยมาส่งที่ทำงาน นางใส่ชุดแกร็บเพราะกำลังจะไปขับแกร็บต่อ มีคุณลุงแกร็บมือใหม่คนนึงขับรถเข้ามาถาม ว่าอันนี้ต้องทำยังไง อันนี้ต้องจ่ายเงินไหม คือช่วยกันเองสุดๆเลยค่ะ
ช่วงนี้ ให้กำลังใจไรเดอร์มือใหม่ทุกคนนะคะ