เมื่อผู้หญิงสองคนมาเจอกัน! ในวันที่สูญเสีย! เข้าใจกัน !มากที่สุด !และบรรยากาศพาไป !จนมีอะไรเกินเลย!

จอย นั่งมองพระอาทิตย์อยู่หาด ที่มีทะเล กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา แสงสีส้มจากโรงพระอาทิตย์ที่กระทบแม่น้ำ ในยามเย็น มันช่างสวยงามและเงียบสงบเหลือเกิน น้ำตาของ จอย ค่อยๆไหลรินอาบแก้มทั้งสองข้างอย่างต่อเนื่อง ชมแสงสีส้มที่กระทบบนผิวน้ำได้หายไปเหลือแต่ความมืดดำ และ ความว่างเปล่า เงียบสงบ แต่น้ำตาของจอยยังไม่ หยุดไหล

ขณะที่จอยกำลังนั่งอยู่หาดนั้นเพียงลำพัง จอยได้ยินเสียงคนกระโดดอยู่ด้านหลังออกมาจากขูดหิน พร้อมกับเสียงกรี๊ดดังลั่น จอยหันไปมอง เห็นผู้หญิงผมยาว วัยมหาลัย กำลังร้องกรี๊ดอย่างตกใจกับคนบ้าที่พูดภาษออกมาจากขูดหินผมยาวรุงรังเนื้อตัวมอมแมม จอยมองดูแล้ว ว่า ไม่มีอะไร เป็นแค่คนบ้า ก็เลยหันกลับมานั่งอยู่กับตัวเอง เหมือนเดิม

จอยที่กำลังนั่ง นิ่งอยู่ลำพังนั้น จึงได้ยินเสียง ผู้หญิงพูดคุยโทรศัพท์เสียงดัง พูดไปร้องไห้ไป พร้อมตะโกนโวยวายและด่าทอคนที่คุยอยู่ในโทรศัพท์ด้วย ซึ่ง ตัวจอยเองก็เดาออกว่าน่าจะกำลังมีปัญหากันกับแฟน เพราะตัวจอยเองก็มีปัญหาเหมือนกัน แต่ปัญหาของจอยนั้นคือแฟนของเธอเสียไปเมื่ออาทิตย์ก่อน กับอุบัติเหตุ จนตอนนี้เธอยังทำใจไม่ได้เลย กับเรื่องที่เกิดขึ้น จนเธอจะต้องมา พักใจอยู่ทะเลเพียงลำพัง แบบนี้

หญิงสาวผู้นั้น ที่คุยโทรศัพท์อยู่นั้นชื่อมะปราง มะปรางเป็นวัยรุ่นมหาวิทยาลัย ไม่ค่อยประสบความสำเร็จในความรัก มักจะถูกหลอกอยู่เรื่อยมา จอยที่กำลังจะลุก และเดินออกมาจากบริเวณหาด จอยได้ยินเสียงคนกระโดดน้ำจากขูดหินจึงเรียก หันกลับไปมอง มะปราง ที่เคยยืนอยู่ ตรงโขดหินและคุยโทรศัพท์ เธอกลับหายไป จอยตกใจมากไม่รู้จะทำยังไงจึงรีบวิ่งไปดู ปรากฏว่าพอวิ่งไปแล้ว กลับเห็นผู้หญิง คนหนึ่งผมยาว ลอยตัวอยู่ในน้ำให้ผมสยายไปและเหมือน กรี๊ด อยู่ในน้ำให้ฟองอากาศมันขึ้นมาเรื่อยๆ

จอยก็มองอยู่สักพักก็รู้สึกโล่งใจและกำลังจะเดินกลับแต่พอเดินกลับออกมาสักพักเริ่มรู้สึกว่า เด็กนั่นจะมีสติ อยู่หรือเปล่าทำไมทำตัวแบบนี้พ่อแม่จะว่าอย่างไร จอยเลยเลือกที่จะ ไปดูอีกที แต่ก็ยังเห็นเด็กคนนั้นแช่อยู่ในน้ำทำตาเศร้าๆ คราวนี้โผล่หัวขึ้นมา แล้วก็โพสต์ลงไปอีก เป็นแบบนี้อยู่ร่ำไป จอยเลย น้อง ขึ้นมาก่อนเถอะมีอะไรมาคุยกัน แล้วมะปรางก็พูดพร่ำบ่นตะโกนเสียงดังออกไป กลางทะเล ถึงเรื่องแฟนของเธอมากมาย สุดท้ายจนเธอเหนื่อย ก็ยอมที่จะขึ้นมาจากน้ำ แล้วก็นั่งบนโขดหิน พร้อมกับพูดคุยกัน กับจอยอย่างเข้าใจซึ่งกันและกัน

จอยถามว่านี่ดึกแล้วพี่จะกลับห้องแล้วเราพักอยู่แถวไหนหรอ มะปรางบอกว่าหนูยังไม่มีที่พักหรอกครับ หนูนั่งรถประจำทางมา จากกรุงเทพฯ หนูมาแบบเรื่อยๆ เบื่อมาก จอยรู้สึกเข้าใจเลยบอกว่างั้นเดี๋ยวไปพักที่ห้องพี่ก่อนก็ได้ นี่ไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาด้วยใช่ไหม มะปรางต่อพร้อมบอกว่าใช่ค่ะ หนูมาแต่ตัว ตอนแรกไม่ได้คิดจะมา แต่อยู่ดีๆตัวมันก็มาถึงที่นี่แล้ว แบบไม่รู้ตัวเลย ทั้งคู่เลย ลุกขึ้นแล้วเดินไปห้องพักที่ติดริมทะเลของจอย

ทั้งคู่อาบน้ำแล้วก็เข้านอนซึ่งจอยก็ให้มะปรางใช้เสื้อผ้าของตัวเองที่เตรียมมา ทั้งคู่นอนอยู่บนเตียงเดียวกัน แต่ตัวมะปรางเองกับนอนร้องไห้อยู่เรื่อยๆซึ่งจอยเองในใจเธอก็เศร้ามากเหมือนกันแต่พอเห็นคนเศร้ามากๆเธอก็ไม่อยากพากันดึง ความรู้สึกลงไป ให้มันเศร้า มากมาย จึงได้ปลอบว่าป่าท่านอนกอดกันอยู่ จนสักพักมะปราง เริ่มรู้สึกดี จึงเข้าไปก่อน กับจอยแน่นขึ้นพร้อมกับ จูบไปที่จอยซึ่งจอยเองก็ตกใจแต่ก็รู้สึกแปลกๆจากนั้นทั้งคู่จึงเริ่มมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน แบบ เผลอตัว และเผลอใจ กันทั้งคืน