ผมอ่านเรื่องเล่าหนึ่ง..โครตดีนะเห็นภาพ

การมีน้ำใจ ทำบ่อยๆซ้ำๆกับคนเดิมๆ

มันจะปลูกฝังความ "กูต้องได้"

 

ตอนผมขายลูกชิ้นหน้า 7-11

มีลูกค้าคนนึง แกขับรถตุ๊กๆ

เป็นลูกค้าประจำ

 

ทุกๆ วัน แกจะมาซื้อ

ลูกเนื้อผม 4 ไม้ 40 บาท

 

แกไม่กินอย่างอื่น นอกจากลูกชิ้นเนื้อเท่านั้น

ผมเห็นว่าเป็นลูกค้าประจำ

และชอบที่แกเป็นคนทำมาหากินเหมือนกัน

 

ผมจะแถมให้แกทุกครั้ง ครั้งละไม้

แกซื้อ 4 ไม้ 40 บาท ได้ 5 ไม้ทุกรอบ

 

มีอยู่วันนึง

ผมขายดี ลูกชิ้นทอด

เหลือแค่ 4 ไม้พอดี ผมไม่ได้แถม

และก็ลืมบอกแก

แกเห็นในถุงมีลูกชิ้นแค่ 4 ไม้

 

แกก็เดินกลับมาทวงว่า...อีกไม้หล่ะ?!

 

ผมบอกแกว่าโทษทีครับพี่

วันนี้ขายดี มีแค่ 4 ไม้จริงๆ

พรุ่งนี้ผมแถมให้นะ

 

แกทำหน้า...เซ็ง

แล้วตั้งแต่วันนั้นเขาก็ไม่มาซื้อร้านผมอีกเลย

แต่ไปซื้อร้านตรงข้ามผมแทน!!

 

วันนี้ผมนึกได้เพราะ

ป้าเจ้านี้ก็ไม่ได้แถมผมเหมือนทุกวัน

 

แต่ผมก็ไม่ทวงนะ เข้าใจว่าแถมคือน้ำใจ

และแกคงลืม

 

มันทำให้นึกถึงคนๆ นึง

มากินกับผม เวลาไปไหน

ผมเลี้ยงตลอด เพราะเห็นว่าไม่ค่อยมีเงิน

 

มีวันนึงผมเงินไม่พอ

เช็คบิลมา 7 ร้อยกว่า ผมมีแค่ 4 ร้อยกว่า

ผมเลยให้เขาช่วยออก

 

เหมือนไม่เต็มใจแต่ก็ออก

หลังจากนั้น

เขาก็ไม่มากินมาเที่ยวกับผมอีกเลย

 

""

นี่แหละ...คน

เคยได้ แล้วพอไม่ได้ก็ไม่พอใจ

 

ตีค่าน้ำใจคนอื่นให้แบบผิดๆ

อย่างที่เค้าพูดกัน

 

คนไม่จำ เก้าครั้งที่เราให้หรอก

เขาจำครั้งเดียว ที่เราไม่ให้

 

หลายครั้งที่เรากลายเป็นคนเลว

ทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไร ""

 

*************************

ขอบคุณเรื่องจาก –– @ สิริทัศน์ สมเสงี่ยม

 

คุณเคยเจอมั้ยสถานการณ์คล้ายกันนี้?