2 ปีแล้ว ที่ฉลองวันเกิดแบบเงียบๆ กับผู้หญิง ที่รักเต็มหัวใจ

วันนี้เมื่อ2ปีที่แล้ว.มาฉลองวันเกิดแบบเงียบๆด้วยการ.นอนเฝ้าผู้หญิงคนเดียวที่รักเต็มหัวใจ..ทุกปี.หลังจากใส่บาตร.กรวดน้ำรับพรจากพระ.กลับเข้าบ้าน.สิ่งที่ทำเสมอตลอดช่วง10กว่าปีที่กลับมาอยู่กับแม่.คือล้างเท้าให้แม่กราบขออโหสิกรรมกับแม่และขอพรอันประเสริฐจากวาจาของแม่แม่อโหสิกรรมให้ทุกครั้ง.ให้พรทุกปี..แต่..

7กุมภา2562.เป็นวันที่เริ่มต้นแห่งการสูญเสีย..การนับถอยหลัง..เวลาหดสั้นลงทุกวัน..ทุกวัน..ไม่มีโอกาสได้ล้างเท้าให้ผู้หญิงที่ชื่อว่าแม่อีกแล้ว..

แม่ทรุดหนักในเช้าวันเกิด..เช้าวันนี้เมื่อ2ปีที่แล้ว..เป็นเช้าที่.เราทุกข์.เป็นเช้าที่.รู้สึกว่า.โลกมันหมุนเร็วกว่าเดิม..เป็นเช้าที่เราไม่มีคนบ่นเรื่องนั้นเรื่องนี้อีกแล้ว..แม่ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว..และเป็นวันที่เราต้องนับเวลาถอยหลังเพื่ออำลากัน..ไม่ต้องซื้อส้มตำเจ้าอร่อยที่แม่ชอบกินให้อีกแล้ว.ไม่ต้องซื้อยาธาตุให้อีกแล้ว..ไม่ต้องซื้อต้มถั่วเขียวให้แล้วนะ...ไม่มีใครโทรตามเมื่อกลับบ้านช้า..
ไม่มีคนฟ้องเรื่องไอ้พุธยกขาฉี่ใส่ถังแก๊สอีกแล้ว..ไม่มีคนห่อแหนมเนืองให้อีกแล้ว..น้ำพริกกะปิอีกใครจะตำอร่อยได้เท่าแม่..แกงส้มมะรุมใส่กุ้งเยอะๆล่ะ..ไม่มีอีกแล้ว..ไม่มีแม่แล้วซินะ..เกือบ2ปีแล้วนะ..เกือบ2ปี..

พยายามที่จะทำตามสัญญาที่เล็กให้กับแม่..ก่อนที่แม่จะถูกเข็นเตียงเข้าไปในห้อง ICU.เล็กสัญญากับแม่ว่า.เล็กจะเข้มแข็ง.และใจเย็น.เล็กอยู่คนเดียวได้.และเล็กจะเลิกเกเร..ถึงทุกวันนี้.อาจจะทำได้ยังไม่ครบ..แต่เล็กก็พยายามทำ..

วันเกิดปีนี้..ก็เหมือน.2ปีที่แล้ว..ไม่ได้ล้างเท้าให้แม่อีกแล้ว..ไม่มีอีกแล้ว.มือเหี่ยวๆกร้านๆที่ลูบหัวให้เวลาที่ก้มกราบขอพร...
แม่คงมองดูและอวยพรให้เล็กอยู่ที่ไหนสักแห่งในจักรวาลนี้..แม่คงรู้นะว่า..#ไม่เคยมีเลยสักวันที่ความคิดถึงของเล็กที่มีให้แม่จะน้อยลง...
7-2-2564
ที่บ้านลาดปลาเค้า