เป็นไปได้อย่างไรที่แอมโมเนียมไนเตรตที่ระเบิดได้สูง 2,750 ตันถูกเก็บไว้ในใจกลางเบรุตเป็นเวลาหลายปี? DER SPIEGEL เล่าถึงความผิดพลาดการทุจริตและการไร้ความสามารถที่นำไปสู่การระเบิดในเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา 

เมื่อวันที่ 4 สิงหาคมเซ็นเซอร์ในเบอร์มิวดาบันทึกการระเบิดที่รุนแรงโดยมีค่าสูงกว่าการระเบิดของพลเรือนตามปกติ คลื่นอัลตร้าซาวด์พบในตูนิเซียคาซัคสถานและบนหมู่เกาะเคปเวิร์ด เครื่องมือในเยอรมนีบันทึกการเปลี่ยนแปลงของความดันบรรยากาศเช่นเดียวกัน ศูนย์กลางของการถูกกระทบกระแทกอยู่ในเมืองเบรุตซึ่งเป็นเมืองหลวงของเลบานอนในคลังเก็บสินค้าที่ชำรุดทรุดโทรมที่ท่าเรือ โรงเก็บเครื่องบิน 12

ในวันนั้นของเดือนสิงหาคมแอมโมเนียมไนเตรตมากถึง 2,750 ตันระเบิดหลังเวลา 18.00 น. ไม่นานเมื่อไฟทำให้อุณหภูมิในโกดังสูงขึ้นเหนือจุดเผาไหม้ ไม่กี่วินาทีก่อนหน้านี้มีการระเบิดครั้งแรกของวัสดุอื่น ๆ ในโกดังซึ่งพัดออกจากหลังคา การระเบิดครั้งที่สองของแอมโมเนียมไนเตรตบดบังสิ่งที่เหลืออยู่ คลื่นระเบิดสร้างความสูญเปล่าให้กับครึ่งหนึ่งของเมืองทำให้มีผู้บาดเจ็บอย่างน้อย 6,500 คน มีผู้เสียชีวิตกว่า 200 คนจากเหตุระเบิด

Minerva Chartouni รีบไปที่หน้าต่างของเธอหลังจากการระเบิดครั้งแรก เธออาศัยอยู่ในอพาร์ทเมนต์ชั้น 5 ของเธอในช่วง 30 ปีที่ผ่านมาหลังทางหลวงในเมืองหลายช่องจราจรและห่างจากท่าเรือเพียงไม่กี่ร้อย เธอสามารถมองเห็น Hangar 12 ได้จากระเบียงของเธอ

ชาตูนีอายุ 69 ปีและเป็นแม่ของลูกสองคนซานดราและโจเซฟ Chartouni เคยทำงานให้กับ Middle East Airlines มาหลายปี แต่ตอนนี้เกษียณแล้ว ลูก ๆ ของเธออธิบายว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งและไม่ยอมแพ้ที่ไม่มีใครข่มขู่ ในตอนเย็นของการระเบิดเธออยู่บ้านคนเดียว แซนดราซึ่งอาศัยอยู่กับเธออยู่ที่บ้านพักตากอากาศบนภูเขากับหลานสาวของมิเนอร์วาชาตูนี

ชาตูนีจ้องมองไปที่เสาควันที่เต็มท้องฟ้าด้านนอกเธอจะบอกลูก ๆ ในภายหลัง ครั้งแรกเธอพยายามโทรหาลูกสาว แต่ไม่สามารถติดต่อเธอได้ แต่เธอส่งข้อความบอกแซนดร้าว่าอย่ากลับมาที่เบรุต แต่ให้อยู่บนภูเขาเพื่อความปลอดภัย

จากนั้นเธอก็เรียกลูกชายของเธอว่าโจเซฟซึ่งเป็นสถาปนิก เขาได้ยินแม่พูดว่า: "มันกำลังจะระเบิด" ซ่อน! "จากนั้นเสียงเรียกก็ดังขึ้น โจเซฟมาถึงอพาร์ตเมนต์ของแม่ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา ประตูถูกงัดออกจากบานพับและมิเนอร์วาชาตูนีนอนอยู่ที่โถงทางเดินล้อมรอบด้วยอิฐและเศษหินอื่น ๆ ขาของเธอร้าวหลายแห่งและเธอได้รับความทุกข์ทรมานจากบาดแผลและรอยถลอก แต่เธอก็มีสติ

Joseph Chartouni ถ่ายภาพแม่ของเขาด้วยสมาร์ทโฟนและส่งให้สภากาชาดผ่าน WhatsApp โดยหวังว่าจะได้รับคำแนะนำในการเคลื่อนย้ายแม่ที่บาดเจ็บ

เมื่อไม่มีคำตอบโจเซฟไปรับแม่ของเขาแล้วอุ้มเธอทั้งห้าชั้นลงไปที่ถนนโดยได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อน ทั้งสองวางเธอไว้ในรถอย่างระมัดระวังและมุ่งหน้าไปทางเหนือไปยังโรงพยาบาลประมาณ 40 กิโลเมตรจากเบรุต พวกเขาเคยได้ยินมาว่าคลินิกใน Jbeil ไม่ได้รับความเสียหายและยังคงรับคนไข้อยู่

Minerva Chartouni ได้รับการผ่าตัดหลายครั้งโดยแพทย์ได้กำหนดขาหักของเธอและดูแลอาการบาดเจ็บอื่น ๆ ของเธอ หลังจากหกวันลูกสาวของเธอก็ไปรับเขา Sandra Chartouni จำได้ว่าหมอเตือนเธอเกี่ยวกับเลือดออกในหัวของแม่และบอกว่าเธอควรทำใจให้สบาย

Sandra Chartouni พาแม่ของเธอไปที่บ้านบนภูเขาเพื่อดูแลเธอให้กลับมาแข็งแรง ในวันที่ 12 สิงหาคมแปดวันหลังจากการระเบิดมิเนอร์วาชาร์ตูนีชี้ไปที่จุดหนึ่งบนศีรษะของเธอและพูดว่า: "เมื่อฉันสัมผัสที่นี่มันเจ็บ"

“ ฉันควรเรียกรถพยาบาลไหม” ลูกสาวของเธอถาม แต่เธอไม่ได้รับคำตอบ.

Minerva Chartouni เป็นหนึ่งในผู้คนราว 200 คนที่เสียชีวิตจากภัยพิบัติครั้งนี้ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นเมื่อ 7 ปีก่อน

2013: เรือเข้าเทียบท่า - เต็มไปด้วยแอมโมเนียมไนเตรตที่ระเบิดได้

Minerva Chartouni ชอบระเบียงของเธอ จากที่นี่เธอสามารถมองออกไปเห็นโกดังคลังสินค้าและเครนไปจนถึงเขื่อนกันคลื่นยาวที่ยื่นออกไปในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน 

เศษซากจากการระเบิด

เป็นไปได้ว่าเจ็ดปีก่อนการระเบิดเธออาจเคยเห็นเรือลำเล็ก ๆ แล่นเข้าสู่ท่าเรือเบรุตจากระเบียงเมื่อวันที่ 21 พฤศจิกายน 2013 Rhosusกำลังเดินทางไปโมซัมบิกทางตะวันออกเฉียงใต้ของแอฟริกาซึ่งมีน้ำหนัก 2,750 ตัน แอมโมเนียมไนเตรตมีไว้สำหรับ บริษัท ที่ผลิตวัตถุระเบิด

เนื่องจากเรือบรรทุกเงินไม่เพียงพอที่จะจ่ายค่าผ่านคลองสุเอซเรือRhosusจึงหยุดที่เบรุตเพื่อบรรทุกสินค้าเพิ่มเติม

แม้ว่าเรือนั้นแทบจะไม่สามารถออกทะเลได้ เรือขนาดเล็กและเก่าแก่สร้างขึ้นในปี 1986 มีเจ้าของหลายคนและมีชื่อแตกต่างกันมากมายและการตรวจสอบซ้ำแล้วซ้ำอีกพบข้อบกพร่องมากมาย มันเพิ่มขึ้นในสูตรสำหรับความล้มเหลว: เรือ ramshackle สินค้าอันตรายและสถานะที่ถูกทิ้งร้าง - ด้วยท่าเรือที่มีความหมายเหมือนกันกับการทุจริตอย่างที่ทุกคนในเลบานอนรู้

ห่วงโซ่ความรับผิดชอบที่ท่าเรือมีเจตนามืดมน มีสำนักงานศุลกากรดำเนินการโดยหัวหน้าเจ้าหน้าที่ศุลกากร เหนือเขาคือสภาศุลกากรที่สูงขึ้นซึ่งรวบรวมทุกฝ่ายและมีหน้าที่ในทางทฤษฎีในการดูแลสำนักงานศุลกากร จากนั้นก็มีหน่วยงานท่าเรือซึ่งดูแลภาพรวมของเรือทั้งหมดและสินค้าของพวกเขานอกเหนือจากการดูแลการบริหารท่าเรือและตรวจสอบ บริษัท ที่ทำงานที่นั่น ในที่สุดมีหน่วยงานด้านความปลอดภัยหลายหน่วยงานซึ่งแต่ละหน่วยงานต่างแข่งขันกับหน่วยงานอื่น ๆ

ทุกคนในประเทศรู้ดีว่าการดำเนินการท่าเรือเสียหายเพียงใด แต่ในสถานที่ที่ผู้คนจำนวนมากได้รับผลกำไรจากการคอร์รัปชั่นมีเพียงไม่กี่คนที่มีแรงจูงใจมากที่จะทำอะไรกับมัน

Riad Kobaissi ได้ทำภารกิจในชีวิตของเขาในการต่อต้านการทุจริตนี้ ชายวัย 39 ปีเป็นหนึ่งในนักข่าวสืบสวนสอบสวนที่มีชื่อเสียงที่สุดในประเทศและเป็นหัวหน้าทีมสืบสวนของสถานีโทรทัศน์ Al Jadeed TV ซึ่งเป็นของนักธุรกิจ Kobaissi กล่าวว่าเขาได้รับแรงบันดาลใจจากความโกรธที่มีต่ออาชญากรที่แพร่หลายและความเฉยเมยที่แพร่หลาย

ผู้แพร่ภาพและเจ้าของมักตกเป็นเป้าหมายของการคุกคามการฟ้องร้องและการโจมตีเช่นระเบิดมือที่ถูกขว้างที่สตูดิโอครั้งหนึ่ง อีกครั้งหนึ่งฝูงชนที่โกรธแค้นกำลังรออยู่ที่หน้าวิลล่าของเจ้าของและขู่ว่าจะจุดไฟ

Rhosusถูกรับแล้วจอดอยู่ในพอร์ตที่ 26 พฤศจิกายน 2013 เมื่อ Kobaissi มีการนัดหมายกับ Shafiq Merhi หัวหน้าของศุลกากรในช่วงเวลาที่ทำให้เขาเป็นหนึ่งในคนที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในพอร์ต Kobaissi ต้องการพูดคุยกับเขาเกี่ยวกับการทุจริต แม้ว่า Merhi จะยกเลิกการสัมภาษณ์ในนาทีสุดท้ายจากนั้น Kobaissi ตามเหตุการณ์ในเวอร์ชันของเขาปีนขึ้นไปบนหลังคารถของเขาพร้อมโทรโข่งและเรียกร้องให้ Merhi ทำตามความมุ่งมั่นของเขา ในการตอบสนอง Merhi ได้ส่งหน่วยรักษาความปลอดภัยเพื่อเอาชนะ Kobaissi และตากล้องของเขา

เมื่อ Riad Kobaissi พูดเกี่ยวกับท่าเรือเขาเต็มไปด้วยความหลงใหลและความชั่วร้าย และเขาก็หัวเราะบ่อย - ด้วยความหน้าด้านและความบ้าคลั่ง เขาพูดอย่างรวดเร็วและด้วยน้ำเสียงที่แหลมสูงอย่างน่าประหลาดใจเนื่องจากรูปร่างใหญ่โตของเขา เขาฟังดูเหมือนตำรวจนักสืบมากกว่านักข่าว

สิ่งหนึ่งที่เขาได้เรียนรู้จากการรายงานของเขา: ประวัติศาสตร์เขาวงกตของท่าเรือช่วยเพิ่มการทุจริต เริ่มตั้งแต่ปีพ. ศ. 2503 โดยอยู่ในมือของกลุ่มธุรกิจที่ประกอบด้วยนักธุรกิจที่ร่ำรวย เมื่อสัมปทานของพวกเขาหมดลงในปี 2533 พรรคการเมืองของประเทศซึ่งเติบโตขึ้นมาในฐานะกองกำลังอาสาสมัครในสงครามกลางเมืองที่เพิ่งสิ้นสุดลงได้เข้าควบคุมท่าเรือ ไม่มีฝ่ายใดที่มีอำนาจมากพอที่จะครอบงำการปฏิบัติการและไม่มีฝ่ายใดพร้อมที่จะละทิ้งอิทธิพลของตนซึ่งเป็นสถานการณ์ที่นำไปสู่การก่อตั้งคณะกรรมาธิการเฉพาะกาลในปี 1993 ซึ่งเป็นโซลูชันชั่วคราวที่มีจุดมุ่งหมายเพื่อดำเนินการท่าเรือจนกว่าจะมีความเข้าใจอย่างถาวร

แต่นั่นไม่เคยเกิดขึ้น และยังไม่ได้

อันที่จริงแล้วทั้งในลักษณะชั่วคราวและในลักษณะที่อำนาจถูกแบ่งออกพอร์ตนั้นก็คือพิภพเล็ก ๆ ของประเทศนั่นเอง

นับตั้งแต่ก่อตั้งเลบานอนเมื่อ 100 ปีก่อนก็ไม่เคยพบอัตลักษณ์ที่เป็นเอกภาพ เป็นการทดลองบางอย่างเสมอมา: ประเทศเล็ก ๆ ที่ถือกำเนิดจากซากปรักหักพังของอาณาจักรออตโตมันที่อยู่ข้างหน้า มันมีเครื่องประดับทั้งหมดของประเทศรวมทั้งธงเพลงชาติและสถาบัน แต่เบื้องหลังหน้าอาคารนี้เลบานอนแยกส่วนเข้ากับกลุ่มอำนาจที่ยอมรับสารภาพซึ่งผู้นำมองกันด้วยความไม่ไว้วางใจอย่างลึกซึ้งซึ่งบางครั้งก็ปะทุขึ้นในการต่อสู้ สิ่งเดียวที่พวกเขาเห็นด้วยคือเลบานอนที่นั่นต้องถูกดูดให้แห้ง

กลุ่มศาสนาทั้งหมด 18 กลุ่มปกครองเลบานอนหรือบางส่วนในหมู่พวกเขาคือคริสเตียน Maronite, กรีกออร์โธดอกซ์, Druse, Shiites และ Sunnis โพสต์และสิทธิพิเศษแบ่งตามระบบสัดส่วนโดยมีความถนัดและความสามารถเป็นเพียงข้อพิจารณารอง ประธานาธิบดีจะต้องเป็นชาวมาโรไนต์นายกรัฐมนตรีซุนนีผู้พูดของรัฐสภาชีอะห์เสมอ การแต่งตั้งทางการเมืองยังแจกตามระบบสัดส่วน ด้วยเหตุนี้จึงแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเอาอำนาจไปจากผู้ที่มีอำนาจ - สถานการณ์ที่ส่งเสริมการทุจริต

นอกจากนี้ทุกสิ่งที่ออกแบบมาเพื่อช่วยเหลือประชาชนทั่วไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งยังถูกละเลยในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา เครือข่ายรถไฟรถโดยสารสาธารณะและรถไฟฟ้ารางเบาระบบบำบัดน้ำเสียการกำจัดขยะโครงข่ายไฟฟ้าโครงสร้างพื้นฐานจำนวนมากอยู่ในสภาพแย่มากและบางส่วนก็หายไปทั้งหมด

ความจริงที่ว่าRhosusจะไม่ออกจากท่าเรืออีกต่อไปและสินค้าของแอมโมเนียมไนเตรตจะถูกเก็บไว้ที่ท่าเรือเป็นเวลาเกือบเจ็ดปีจนกว่าจะเกิดการระเบิดอย่างรุนแรง - ทั้งหมดเกี่ยวข้องกับข้อเท็จจริงที่ว่าเลบานอนมีมากกว่าของสะสมเพียงเล็กน้อย ของนักธุรกิจ ได้กลายเป็นสาธารณรัฐการค้าที่มีความรับผิด จำกัด

จากทุกสถานที่ที่Rhosusมาถึงโดยหวังว่าจะได้รับความช่วยเหลือ สินค้าเพิ่มเติมที่จะนำมาซึ่งรายได้ที่ต้องการคือรถบรรทุกหนักและสถานที่เดียวที่สามารถเก็บไว้บนเรือได้คือบนฝาครอบฟัก แต่พวกเขาโก่งตัวทำให้กัปตันยกเลิกกระบวนการโหลด

จากนั้นเขาต้องการที่จะทิ้งโดยไม่มีสินค้าเพิ่มเติม แต่เจ้าหน้าที่ท่าเรือเรียกร้องให้เรือจ่ายค่าจ้าง ไม่เพียงแค่นั้น แต่เจ้าหน้าที่ตรวจสอบบนเรือและระบุว่าRhosusไม่เหมาะสมในการเดินเรือและห้ามไม่ให้เรือลอยลำ Rhosusเต็มไปด้วย 2,750 ตันของไนเตรตแอมโมเนียมระเบิดสูงติดอยู่

2014 Rhosus ถูกยกเลิกการโหลด

หลังจากการขนถ่ายสินค้าเพิ่มเติมล้มเหลวRhosusถูกย้ายไปยังท่าเทียบเรืออื่น สึกกร่อนด้วยสนิมน้ำเริ่มซึมเข้าไปในตัวเรือและในที่สุดเจ้าของเรือก็ทิ้งทั้งเรือและสินค้า ตัวแทนท้องถิ่นยังประกาศว่าเขาไม่รับผิดชอบต่อเรืออีกต่อไป

แต่จะทำอย่างไรกับสินค้า? มีคำเตือนตั้งแต่เริ่มแรก การขนส่งสินค้าเป็น "อันตรายอย่างยิ่งและเป็นภัยคุกคามต่อความปลอดภัยของประชาชน" ผู้พันคนหนึ่งเขียนถึงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในเดือนกุมภาพันธ์ 2014

เรื่องราวที่เกิดขึ้นต่อไปนี้มาจากคำให้การของเจ้าหน้าที่ศุลกากรการรายงานของ Kobaissi และการรายงานของ DER SPIEGEL

หัวหน้าเจ้าหน้าที่ศุลกากร Shafiq Merhi ไม่สนใจที่จะกำจัดสินค้า ในทางตรงกันข้ามเขาขอคำสั่งศาลเพื่อให้เขายึดและขายทอดตลาดเรือ Rhosusเขาแย้งอาจจมลงในเวลาใด ๆ จึงเป็นตัวแทนของอันตรายต่อพอร์ต

เนื่องจากศาลที่มีปัญหารับผิดชอบเฉพาะในกรณีฉุกเฉิน แต่ผู้พิพากษามีคำสั่งเมื่อวันที่ 27 มิถุนายน 2014 ให้ "นำสินค้าไปยังที่ปลอดภัย" จากนั้นเรือก็ลากออกจากบริเวณท่าเรือ

ไม่เคยมีการอภิปรายเกี่ยวกับการจัดเก็บแอมโมเนียมไนเตรตที่ท่าเรือซึ่งอยู่ห่างจากใจกลางเมืองเพียงไม่กี่ร้อยเมตร สิ่งนี้จะผิดกฎหมายด้วยเช่นกัน: กฎหมายศุลกากรห้ามจัดเก็บที่ท่าเรือ

แต่นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น ในช่วงปลายเดือนตุลาคม 2014 มีการขนถ่าย 2,750 กระสอบและถูกนำไปยัง Hangar 12 ซึ่งเป็นแหล่งกักเก็บสินค้าอันตรายทุกประเภท และใครเป็นผู้รับผิดชอบต่อการขนส่งสินค้าอันตรายประเภทนี้? หัวหน้าศุลกากร Shafiq Merhi และ Badri Daher เจ้าหน้าที่ศุลกากรที่รับผิดชอบการตรวจสอบสินค้า

ไม่น่าจะเป็นไปได้ว่าเจ้าหน้าที่ทั้งสองไม่รู้ว่าศาลที่พวกเขาหันมานั้นไม่มีเขตอำนาจในเรื่องทรัพย์สิน พวกเขาอาจแค่ต้องการสร้างเส้นทางกระดาษเพื่อให้ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังทำงานอยู่โดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริง ในช่วงสามปีที่ผ่านมาพวกเขาได้ยื่นคำร้องต่อศาลเดียวกันซ้ำแล้วซ้ำเล่าและยังคงได้รับคำตอบแบบเดิมกล่าวคือศาลที่มีปัญหาไม่สามารถชี้แจงเรื่องทรัพย์สินได้จึงไม่สามารถอนุญาตให้ขายได้

Hangar 12 เป็นสถานที่แปลก ๆ แทบจะไม่มีคนงานท่าเรือเจ้าหน้าที่ศุลกากรและตัวแทนด่วนที่ถูกสอบสวนในภายหลังสามารถจำได้ว่าเคยเห็นสิ่งของใด ๆ ที่ถูกจัดเก็บไว้ในนั้นจะถูกโหลดซ้ำเพื่อจัดส่ง

เป็นที่น่าสังเกตเนื่องจากท่าเรือทุกแห่งในโลกมีปัญหาเรื่องพื้นที่ซึ่งเป็นสาเหตุที่ค่าเช่าคลังสินค้าในสถานที่มักจะสูงมาก สิ่งใดก็ตามที่เก็บไว้ในคลังสินค้าดังกล่าวมักจะถูกเคลื่อนย้ายอย่างเร่งรีบ แต่ใน Hanger 12 สิ่งต่างๆยังคงสะสมมาตลอดหลายปี ภายในสิ้นปี 2552 เป็นที่ตั้งของดอกไม้ไฟระหว่าง 15 ถึง 25 ตัน ต่อมามีการเพิ่มทินเนอร์ไนโตรเซลลูโลสซึ่งเป็นตัวทำละลายอุตสาหกรรมที่ติดไฟได้พร้อมกับน้ำมันก๊าดบางส่วน โกดังแห่งนี้ยังเป็นที่ตั้งของฟิวส์ขนาดใหญ่ 5 หลอดและยางรถยนต์ประมาณหนึ่งพันเส้นซึ่งกองอยู่หน้าโรงเก็บเครื่องบินเป็นเวลาหลายปีก่อนที่จะถูกนำเข้าไปในที่สุด

และแล้วแอมโมเนียมไนเตรตจากโรซัสก็มาถึง มันเป็นส่วนผสมสุดท้ายสำหรับระเบิดชั้นยอดที่สมบูรณ์แบบที่ศุลกากรได้ประกอบขึ้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมาใน Hangar 12

สำหรับชุดสิ่งปลูกสร้างของเด็ก ๆ การรวมวัตถุที่คล้ายกันเข้าด้วยกันอาจเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล: แผ่นดิสก์สีน้ำเงินที่มีลูกบาศก์สีน้ำเงินอิฐสีเขียวพร้อมด้วยบล็อกอื่น ๆ แต่กฎนั้นไม่จำเป็นต้องใช้กับคลังสินค้าที่ไม่มีเครื่องปรับอากาศไม่มีเครื่องตรวจจับควันไม่มีระบบฉีดน้ำหน้าต่างแตกและหลังคารั่วซึ่งตั้งอยู่ในที่ที่มีฤดูร้อนและมีความชื้นสูง หากวัสดุที่อยู่ภายในทำปฏิกิริยากันมันจะปล่อยแรงระเบิดขนาดใหญ่

ไม่ชัดเจนว่ามีใครตระหนักถึงอันตรายหรือไม่หรือเป็นเพียงกรณีที่ไม่มีใครรู้สึกว่าเป็นความรับผิดชอบของพวกเขา หรือถ้าไม่มีใครมีอำนาจเพียงพอที่จะป้องกันไม่ให้ศุลกากรเก็บวัสดุอันตรายทั้งหมดที่ยึดได้ใน Hangar 12 แล้วก็ทิ้งไว้ที่นั่น 

Sandra Chartouni กับภาพแม่ของเธอ: "เมื่อฉันสัมผัสที่นี่มันเจ็บ"

ตู้คอนเทนเนอร์สำหรับขนส่งเพียงตู้เดียวที่เข้าสู่ Hangar 12 ในปี 2013 อาจเป็นแสงสว่างที่สว่างที่สุดสำหรับสาเหตุของการกักตุน ครั้งหนึ่งมันไม่ได้เต็มไปด้วยสารที่ระเบิดได้สูงแทนที่จะมีห้องปฏิบัติการยาสำหรับการผลิตยาสังเคราะห์ Captagon มันก็ถูกทิ้งไว้ในโกดังเป็นเวลาหลายปี

สิ่งอื่น ๆ ใน Hangar 12 - ดอกไม้ไฟฟิวส์แอมโมเนียมไนเตรต - ไม่ผิดกฎหมาย เพิ่งเข้ามาในประเทศโดยไม่มีเอกสารการนำเข้าที่จำเป็น แต่ไม่สามารถนำเข้าห้องปฏิบัติการยาได้อย่างถูกกฎหมายและไม่มีเหตุผลที่จะต้องเก็บรักษาไว้ เว้นแต่จะมีใครบางคนสนใจที่จะลักลอบนำกลับออกนอกประเทศและขายหากมีโอกาสเกิดขึ้น

2558. แอมโมเนียมไนเตรตควรทำอย่างไร?

แม้แต่หนึ่งปีหลังจากที่Rhosus ลอบเข้าไปในท่าเรือเบรุตด้วยการขนส่งสินค้าที่อันตรายคำถามที่ชัดเจนก็ยังไม่มีคำตอบ: จะทำอย่างไรกับแอมโมเนียมไนเตรต?

ในครั้งเดียวในเดือนมกราคม 2015 ผู้ขายแอมโมเนียมไนเตรตได้ตรวจสอบน้ำหนักบรรทุกสำหรับ "คุณภาพและปริมาณ" บริษัท ซาวาโร่ จำกัด ได้ว่าจ้างทนายความ ศาลส่งนักเคมีไปตรวจสอบสินค้าRhosusใน Hangar 12 และอย่างน้อยเธอก็พยายามทำเช่นนั้น "ฉันควรจะกำหนดจำนวนเงิน แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะนับ" เธอจะบอก DER SPIEGEL ในภายหลัง "กระสอบหลายใบพลิกคว่ำบางส่วนฉีกขาดกองทับกันอย่างโกลาหล"

ในรายงานสามหน้าของเธอเธออ้างถึงบันทึกของพอร์ตซึ่งระบุว่ากระสอบ 1,950 จาก 2,750 ใบถูก "ฉีก" ระหว่างการขนถ่าย ตามกฎหมายสิ่งแวดล้อมของเลบานอนควรนำกระสอบออกแล้ว

หลังจากนั้นก็ไม่มีใครได้ยินจากผู้ขายอีกเลยดูเหมือนว่าไม่ต้องการอะไรกับน้ำหนักบรรทุก

กองทัพเลบานอนซึ่งได้รับการติดต่อเพื่อขอผลประโยชน์ด้วยเช่นกันกล่าวว่าไม่จำเป็นต้องมีแอมโมเนียมไนเตรต 2,750 ตันและแนะนำให้ขายกระสอบให้กับพ่อค้าวัตถุระเบิด แต่เขาก็ปฏิเสธเช่นกันโดยบอกว่าเขาไม่สนใจแอมโมเนียมไนเตรตที่มีคุณภาพและแหล่งที่มาที่ไม่ชัดเจน

ในระยะสั้นไม่มีใครอยากซื้อของและไม่มีใครต้องการความรับผิดชอบ บางทีวิธีที่ง่ายที่สุดในการกำจัดแอมโมเนียมไนเตรตแม้ว่าจะไม่เคยถูกกล่าวถึงในการยื่นฟ้องของศาลจากผู้อำนวยการศุลกากร: เพียงแค่ทำให้มันไม่ใช้งานและกำจัดทิ้ง เพราะนั่นจะต้องเสียเงิน

ฤดูใบไม้ผลิ 2016 ทำงานอยู่ข้างโรงเก็บเครื่องบิน 12

โจอากิกิอายุ 19 ปีในปี 2559 เป็นนักศึกษาวิศวกรรมที่มีความสามารถที่มหาวิทยาลัยนอเทรอดามซึ่งเป็นโรงเรียนเอกชนใกล้เบรุต ด้วยผลการเรียนที่เขาได้รับเขาสามารถรับทุนการศึกษาได้อย่างง่ายดายเพื่อครอบคลุมครึ่งหนึ่งของค่าเล่าเรียน $ 10,000 ต่อปี แต่แล้วมหาวิทยาลัยก็โดนเรื่องอื้อฉาวเกี่ยวกับการทุจริตและถูกยกเลิกทุนการศึกษาทั้งหมด

อากิจึงไปหางานทำ และเขาพบหนึ่งในไซโลข้าวข้างโรงเก็บเครื่องบิน 12 ซึ่งเขารับผิดชอบดูแลระบบไฟฟ้าของไซโล

“ หลังจากนั้นเพียงหนึ่งสัปดาห์เขาก็อยากออกจากงาน” โนฮัดแม่ของเขาเล่า "เขาบอกว่าแทบจะไม่มีแสงเลยทุกอย่างเต็มไปด้วยหนูและไม่มีอะไรทำงาน" 

Badri Daher หัวหน้ากรมศุลกากร:การนัดหมายอย่างเป็นทางการทำให้ผู้นำมีโอกาสตอบแทนผู้ติดตามที่ภักดี

หัวหน้าไซโลโน้มน้าวให้เขาอยู่ต่อ ช่วยให้พ่อของ Akiki เป็นช่างไฟฟ้าด้วยเช่นกันในช่วงเวลานั้นเมื่อเขาพบว่าตัวเองสูญเสียอีกครั้งในขณะที่เขาตรวจสอบเซ็นเซอร์ทองแดงโบราณที่มีจุดประสงค์เพื่อบันทึกระดับการเติมและอุปกรณ์อื่น ๆ ที่ได้รับการแก้ไขซ้ำแล้วซ้ำอีกตั้งแต่ทศวรรษ 1960 แต่ไม่เคยถูกแทนที่ .

2017 ท่าเรือได้รับหัวหน้าเจ้าหน้าที่ศุลกากรคนใหม่

ภายในปี 2560 Riad Kobaissi ผู้สื่อข่าวโทรทัศน์ได้กลายเป็นหัวหน้าทีมสืบสวนของสถานีโทรทัศน์ส่วนตัว Al Jadeed เป็นเวลาหลายปีที่เขาใช้กล้องที่ซ่อนอยู่ในการรายงานของเขา แต่ตอนนี้ใบหน้าของเขากลายเป็นที่จดจำไปทั่วประเทศเขาจึงส่งคนอื่นไปถ่ายทำมากขึ้น

ผู้สื่อข่าวของเขาจับได้ว่าเจ้าหน้าที่ศุลกากรรับเงินติดสินบน และ Kobaissi ได้เปิดเผยว่าบุตรชายของประธานรัฐสภาและนักการเมืองคนอื่น ๆ นำเข้า Ferraris โดยปลอดภาษีได้อย่างไร

แม้ว่าการเปิดเผยของ Kobaissi ไม่ได้ทำอะไรเพื่อชะลอการคอร์รัปชั่นแม้กระทั่งในช่วงปลายปี 2559 เมื่อ Michel Aoun ขึ้นดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีเลบานอนและสัญญาว่าจะปฏิรูปประเทศ แม้จะมีคำมั่นสัญญาเช่นนั้น Aoun ก็พยายามที่จะติดตั้งคนจากพรรคของเขาในตำแหน่งสำคัญ ๆ รวมถึงที่ท่าเรือด้วย

โดยพื้นฐานแล้วเลบานอนทำงานอย่างไร: การแต่งตั้งอย่างเป็นทางการเปิดโอกาสให้ผู้นำได้ตอบแทนผู้ติดตามที่ภักดี

หนึ่งในผู้ติดตามที่ภักดีต่อ Aoun คือ Badri Daher เจ้าหน้าที่ผู้มีความเก๋ไก๋และทะเยอทะยานที่รับผิดชอบการตรวจสอบสินค้า ผู้เชี่ยวชาญด้านการใช้พลังคนวัย 48 ปีก็เหมือนกับ Aoun ซึ่งเป็นคริสเตียนชาวมาโรไนต์ บรรดาผู้ที่รู้จัก Daher กล่าวว่าเขาเป็นคนที่ราบรื่นและมีไหวพริบ - และมีความเชี่ยวชาญเชิงกลยุทธ์

Daher ได้รับการแต่งตั้งให้เข้ารับตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายศุลกากร

นอกจากนี้เขายังได้รับการปกป้องอย่างดีจนถึงจุดที่เรื่องอื้อฉาวที่ยาวนานดูเหมือนจะกระเด็นออกไปจากเขา Riad Kobaissi และเจ้าหน้าที่กรมศุลกากรกล่าวว่ามันไม่ได้ทำร้ายเขาเลยแม้แต่น้อยที่เขาตั้งชื่อผู้ใต้บังคับบัญชาที่ทุจริตที่สุดให้เป็นหัวหน้าคณะกรรมการต่อต้านการทุจริต

2018 Rhosus จม

หลังจากเกยตื้นเมื่อปีที่แล้วหน้าทางเข้าท่าเรือRhosusจมลงในช่วงกลางเดือนกุมภาพันธ์ และมันก็ถูกทิ้งไว้ที่นั่น "แม้ว่าเราจะยื่นคำร้องให้นำมันออกหลายต่อหลายครั้ง" กัปตันคนหนึ่งจาก บริษัท ลากจูงซึ่งก่อนหน้านี้ได้ลากมันออกจากท่าเรือ การที่เรืออับปางในน้ำตื้นทำให้เกิดอันตราย แต่ไม่มีใครรู้สึกว่าต้องรับผิดชอบในการทำอะไรกับมัน “ มันเหมือนคนตายนอนอยู่บนถนนและไม่มีใครอยากเก็บศพเพราะกลัวถูกกล่าวหาว่าเป็นคนฆ่า”

เจ็ดเดือนหลังจากการจมของRhosusกระทรวงยุติธรรมขอให้มีการเตรียมการสำหรับการขายเรือ "หรือสิ่งที่เหลืออยู่" ในช่วงกลางเดือนตุลาคมศาลได้อนุญาตให้ขายRhosusโดยมีเงื่อนไขว่าจะได้รับการประเมินโดยผู้เชี่ยวชาญก่อน แม้ว่าจะมีค่าใช้จ่ายประมาณ $ 500

แต่ไม่มีกระทรวงใดและไม่มีอำนาจใดสนใจที่จะจ่ายเงินจำนวนนั้น เป็นเวลาครึ่งปีที่มีการติดต่อกลับไปกลับมาจนถึงเดือนพฤศจิกายน 2018 เมื่อกระทรวงคมนาคมเรียกร้องให้ฝ่ายที่เกี่ยวข้องดำเนินการให้เร็วขึ้นและหลีกเลี่ยงความล่าช้า แต่อีกห้าเดือนจะผ่านไปก่อนในเดือนเมษายน 2019 กระทรวงยุติธรรมประกาศอย่างเสียใจว่าไม่สามารถจ่ายเงินจำนวนที่จำเป็นได้

และเรื่องดังกล่าวก็ถูกกวาดกลับไปใต้พรม

กันยายน 2019 หลักคำสอนของเลบานอน

เมื่อปลายปี 2019 Rhosusนอนอยู่ที่ด้านล่างของท่าเรือเป็นเวลาหนึ่งปีครึ่งและแอมโมเนียมไนเตรตอยู่ใน Hangar 12 เป็นเวลาห้าปี Badri Daher เป็นหัวหน้ากรมศุลกากรมาสองปี และ Riad Kobaissi กำลังดำเนินการรายงานต่อไป

Daher ได้ซื้อทรัพย์สินชิ้นใหญ่ในชานเมืองเบรุตที่แพงที่สุดแห่งหนึ่ง นอกจากนั้นเขายังเป็นเจ้าของอพาร์ตเมนต์หลายห้องโดยอย่างน้อยหนึ่งในนั้นถูกกล่าวหาว่าเป็นของขวัญจากนักธุรกิจซึ่งในนามของ Daher ได้เข้ามาแทรกแซงเพื่อปกป้องเขาจากหมายจับ Kobaissi ได้เปิดเผยความสัมพันธ์ในรายการของเขาและ Daher ไม่เคยปฏิเสธเรื่องนี้

ในฤดูใบไม้ผลิปี 2019 ประธานาธิบดี Auon ของเลบานอนก็รับรู้ถึงการติดต่อที่ไม่ชัดเจนของ Badri Daher 

ไซโลเมล็ดพืชที่ถูกทำลายที่ท่าเรือ:แม่ของเขาได้ยินเสียงระเบิดจากที่สูงในภูเขา

แต่ Auon และ Daher เป็นสมาชิกของพรรคการเมืองเดียวกันและประธานาธิบดีไม่ได้พยายามแทรกแซงและไม่มีข้อกล่าวหาเรื่องการทุจริต เป็นอีกครั้งที่ระบบอำนาจของเลบานอนแสดงให้เห็นถึงความดื้อรั้นที่ยืดหยุ่นเมื่อต้องอยู่รอดกับคำวิจารณ์

ธันวาคม 2019 รูบนกำแพงโรงเก็บเครื่องบิน 12

ไม่ใช่ว่าท่าเรือเบรุตไม่ได้รับการดูแลอย่างดี กองอำนวยการรักษาความปลอดภัยทั่วไปมีเจ้าหน้าที่ 140 คนในขณะที่หน่วยข่าวกรองทางทหารมีเจ้าหน้าที่ 200 คนอยู่ในสถานที่ภายใต้การบังคับบัญชาของนายพลจัตวา นอกจากนั้นยังมีเจ้าหน้าที่ตรวจสอบบัญชีภาษีศุลกากร ในช่วงปลายปี 2019 มีอีกคนมาจากหน่วยงานความมั่นคงแห่งรัฐ ในระหว่างการลาดตระเวนตามปกติผ่านท่าเรือกัปตันโจเซฟแนดดาฟผู้บัญชาการความมั่นคงแห่งรัฐสังเกตเห็นรูที่ผนังด้านใต้ของโรงเก็บเครื่องบิน 12 ซึ่งดูเหมือนว่าจงใจเจาะทะลุและมีขนาดใหญ่พอที่จะให้ใครเข้าไปข้างใน ประตูบานเลื่อนบานหนึ่งพังและไม่สามารถปิดได้อีกต่อไป

หน่วยความมั่นคงแห่งรัฐเปิดการสอบสวนและถ่ายวิดีโอผ่านรูซึ่งสามารถมองเห็นกระสอบแอมโมเนียมไนเตรตได้อย่างชัดเจน Kobaissi ถ่ายทอดภาพในรายการของเขา

ในขณะเดียวกัน Naddaf เขียนรายงานเกี่ยวกับการค้นพบของเขาซึ่งในที่สุดก็ไปถึงสำนักงานอัยการ ด้วยความกังวลเกี่ยวกับการโจรกรรม Naddaf เตือนว่าต้องซ่อมแซมหลุมและประตูอย่างเร่งด่วน

อย่างไรก็ตามความมั่นคงของรัฐล้มเหลวในการนับกระสอบแอมโมเนียมไนเตรตและหน่วยงานไม่ได้มองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่ามีอะไรอีกบ้างที่ถูกเก็บไว้ใน Hangar 12 ถึงกระนั้นส่วนหนึ่งของรายงานยังกล่าวถึง "อันตรายอันยิ่งใหญ่" และศักยภาพในการ " ภัยพิบัติ "ควรทำให้แอมโมเนียมไนเตรตระเบิด

อย่างไรก็ตาม Naddaf กังวลเกี่ยวกับการโจรกรรมเป็นหลัก รายงานของเขาไม่รวมถึงคำแนะนำให้นำแอมโมเนียมไนเตรตออกจากท่าเรือ

หกปีผ่านไปนับตั้งแต่เดิมสินค้าถูกเก็บไว้ในโกดัง และตลอดเวลานั้นไม่มีใครได้ลองดูว่ายังคงมีน้ำหนักบรรทุกเดิมอยู่เท่าใด

กรกฎาคม 2020 ในที่สุดก็มีบางอย่างเกิดขึ้นใน Hangar 12

Joe Akiki ช่างไฟฟ้าในไซโลข้าวข้าง Hangar 12 ได้เฉลิมฉลองงานเลี้ยงวันเกิดที่คึกคักในเย็นวันที่ 10 กรกฎาคมพร้อมการแสดงดนตรีสดและแขกหลายสิบคนใน Kfardebian ซึ่งเป็นบ้านเกิดของเขาบนภูเขา นับตั้งแต่เดือนตุลาคมที่ผ่านมาประเทศได้จมดิ่งลงสู่วิกฤตเศรษฐกิจที่เลวร้ายที่สุดในประวัติศาสตร์ สกุลเงินของเลบานอนล้มเหลวและผู้ประท้วงต่างพากันออกไปตามท้องถนนทั่วประเทศเพื่อเรียกร้องการปฏิรูปและรัฐบาลใหม่ เพื่อนของอากิกิบางคนบอกเขาว่าพวกเขาไม่คิดว่าเขาควรจะจัดงานเลี้ยงใหญ่โตขนาดนี้ตามสถานการณ์

“ เขาเห็นมันแตกต่างออกไป” เพื่อนคนหนึ่งของ Akiki กล่าว “ ไปปาร์ตี้กันเถอะใครจะไปรู้ว่าปีหน้าจะพาไป!”

ในที่สุดก็มีความเคลื่อนไหวเกิดขึ้นเมื่อสถานการณ์ใน Hangar 12 พนักงานอัยการเข้ามาเกี่ยวข้องและในช่วงต้นเดือนมิถุนายนเขาสั่งให้อุดรูและซ่อมแซมประตู และความมั่นคงของรัฐกำลังผลักดันให้ดำเนินการเนื่องจากมีส่วนเกี่ยวข้องกับแอมโมเนียมไนเตรตที่ระเบิดได้สูง หน่วยงานต้องการของที่ปลอดภัยเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครสามารถขโมยได้

เมื่อไม่มีอะไรเกิดขึ้นภายในวันที่ 20 กรกฎาคมความมั่นคงแห่งรัฐได้ดำเนินการส่งรายงานไปยังสำนักงานของประธานาธิบดี Aoun และที่ทำงานของนายกรัฐมนตรี Aoun จะกล่าวในภายหลังว่าเขาได้ส่งต่อรายงานไปยังสภาป้องกันสูงสุด

เมื่อไปถึงที่นั่น แต่ไม่ได้อ่านอย่างละเอียดแทนที่จะถูกส่งไปที่กระทรวงคมนาคมพร้อมกับจดหมายปะหน้าแจ้งว่ามีเรือที่เต็มไปด้วยแอมโมเนียมไนเตรตจอดอยู่ในท่าเรือซึ่งเป็นเรือที่จมไปแล้วสองลำ ครึ่งปีก่อนหน้านี้สินค้าซึ่งนั่งอยู่ในโกดังที่เต็มไปด้วยวัสดุระเบิดในช่วงหกปีที่ผ่านมา 

กระสอบแอมโมเนียมไนเตรตในโรงเก็บเครื่องบิน 12: "กองทับกันอย่างวุ่นวาย"

แม้ว่าจะได้รับการอ่านอย่างรอบคอบรายงานดังกล่าวน่าจะถูกส่งต่อไปยังกระทรวงการคลังและในที่สุดก็ส่งถึงหัวหน้าศุลกากร Badri Daher

แม้ว่ารายงานดังกล่าวจะถูกส่งไปยังกระทรวงคมนาคมทางไปรษณีย์ตามปกติ แต่อีกสถาบันหนึ่งในเลบานอนที่ไม่มีประสิทธิภาพอย่างมาก มันจะมาถึงกระทรวงคมนาคมหลังจากผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ครึ่งเท่านั้น

ในวันที่ 31 กรกฎาคมในขณะเดียวกันคนงานชาวซีเรียสามคนเริ่มงานเชื่อมที่ Hangar 12 งานมอบหมายของพวกเขาคือการอุดรูและซ่อมประตู พวกเขาทำงานโดยปราศจากการควบคุมดูแลและอาจไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ในโกดัง

4 สิงหาคม 2020 มหันตภัย

ช่างเชื่อมทั้งสามคนทำงานเสร็จในวันนั้นตอน 4 โมงเย็นโจอากิกินักศึกษามหาวิทยาลัยโทรหาแม่ของเขาเพื่อบอกเธอว่าเขาเพิ่งเริ่มกะทำงาน 24 ชั่วโมงที่ไซโลข้าวข้างโรงเก็บเครื่องบิน 12 กำลังขนถ่ายสินค้าและดูเหมือนว่าเขาจะยุ่งจนถึงเที่ยงคืน วันรุ่งขึ้นเขาวางแผนที่จะมุ่งหน้าไปยังภูเขากับเพื่อน ๆ เพื่อไปแคมปิ้ง

ไม่น่าจะระบุได้ว่าอะไรเป็นตัวกระตุ้นให้เกิดการระเบิดที่ถล่มเบรุตในเย็นวันนั้น ดูเหมือนว่ามีแนวโน้มว่าประกายไฟจากงานเชื่อมเริ่มลุกโชนภายในโกดัง

ไซโลที่โจอากิกิทำงานอยู่ห่างจากโรงเก็บเครื่องบิน 12 ประมาณ 40 เมตรประมาณหนึ่งชั่วโมงครึ่งหลังจากที่เขาเริ่มเปลี่ยนงานเขากลายเป็นคนแรกที่สังเกตเห็นไฟ เขายืนอยู่บนหลังคาระเบียงเขาถ่ายภาพเปลวไฟและควันที่พวยพุ่งออกมาจากหน้าต่างของโกดัง

เมื่อเวลา 18:04 น. เขาโพสต์วิดีโอความยาว 3 วินาทีไปยังกลุ่ม WhatsApp จากนั้นเขาก็โทรหาแม่ของเขาอีกครั้งเห็นได้ชัดว่าออกจากหลังคาระเบียง ด้านล่างเขามีเจ้าหน้าที่ดับเพลิงวิ่งไปรอบ ๆ โกดังที่กำลังลุกไหม้ดูเหมือนจะพยายามที่จะพังประตูบานใดบานหนึ่ง

หน่วยดับเพลิงได้รับการแจ้งเตือนก่อนหน้านี้เพียงไม่กี่นาที พวกเขาบอกว่า Hangar 12 ถูกไฟไหม้

เวลา 18:07 น. เจ้าหน้าที่ดับเพลิง 2 คน Elie Khouzami และ Charbel Karam ได้ร้องขอการสำรองข้อมูลอย่างเร่งด่วนจากสำนักงานใหญ่ พวกเขากล่าวว่าพวกเขามีน้ำเพียงสามตัน - น้อยเกินไปเพราะไฟไหม้ใหญ่กว่าที่คิดไว้ในตอนแรก

ในท่าเรือและในละแวกใกล้เคียงจะได้ยินเสียงคำราม ไฟกำลังดูดอากาศเข้าทางหน้าต่างในขณะที่ก๊าซและเปลวไฟกำลังพุ่งออกมา Hangar 12 ส่งเสียงคำรามเหมือนกังหันดังพอที่หลายคนเข้าใจผิดว่าอิสราเอลเปิดการโจมตีทางอากาศ

หลังจากการระเบิดครั้งแรกโจอาคากิต้องวิ่งไปที่ปล่องลิฟต์ที่อยู่ลึกเข้าไปในอาคาร

Minerva Chartouni แม่วัย 69 ปีของลูกที่โตแล้วสองคนของเธอแซนดร้าและโจเซฟยืนอยู่ที่หน้าต่างของเธอเช่นเดียวกับผู้ชมคนอื่น ๆ หลายพันคนทั้งอยากรู้อยากเห็นและเป็นกังวล เป็นช่วงเวลาที่เธอพยายามติดต่อลูกสาวทางโทรศัพท์

หลังจากนั้นเวลา 6:08:18 น. ลูกบอลเพลิงขนาดมหึมาได้กลืนกิน Hangar 12 และไซโลข้าวที่โจอากิกิอยู่ เมฆขนาดใหญ่สีส้มและสีดำพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าตามด้วยไอน้ำ 

Riad Kobaissi (กลาง) นักข่าวสืบสวนเลบานอนที่รู้จักกันดี:ผลักดันให้เปิดโปงการทุจริต

หลายคนในเบรุตกำลังถ่ายทำเมื่อการระเบิดครั้งที่สองระเบิดส่งคลื่นระเบิดอันทรงพลังไปทั่วเมือง วิดีโอแสดงให้เห็นว่าคลื่นระเบิดพุ่งออกไปด้านนอกเร็วกว่าความเร็วเสียง

ในขั้นต้นมันวิ่งเข้าหาเมืองด้วยความเร็วสูงถึง 2,500 เมตรต่อวินาที เรือถูกโยนขึ้นฝั่งและครึ่งหนึ่งของไซโลเมล็ดพืชถูกทำลายแม้ว่าจะสร้างด้วยคอนกรีตเสริมเหล็ก สิ่งที่เหลืออยู่ของ Hangar 12 คือปล่องภูเขาไฟซึ่งอาจจะกว้างถึงหนึ่งโหลซึ่งเต็มไปด้วยน้ำทะเลอย่างรวดเร็ว

คลื่นระเบิดทำให้หน้าต่างแตกกระแทกประตูอพาร์ตเมนต์และผลักเข้าไปในโถงทางเดินด้านใน มันยังคงดำเนินต่อไปแม้จะทำลายหน้าต่างในละแวกใกล้เคียงที่อยู่ห่างไกลจากท่าเรือ

Minerva Chartouni ถูกโยนข้ามห้องนั่งเล่นของเธอด้วยแรงระเบิดผ่านทางประตูและชนกับผนังของห้องโถง

แม่ของเขาได้ยินเสียงระเบิดสูงในภูเขาในบ้านเกิดของโจอากิกิที่เมืองเคฟาร์เดเบียน เธอเริ่มกังวลเมื่อเธอไม่สามารถติดต่อโจทางโทรศัพท์ได้

เมื่อถึงจุดหนึ่งในช่วงวันที่ 4 สิงหาคมนี้ในที่สุดจดหมายจากสภากลาโหมสูงสุดก็มาถึงกระทรวงคมนาคม: มีเรือที่เต็มไปด้วยแอมโมเนียมไนเตรตในท่าเรือ

หลังจากการระเบิด

สามวันหลังจากการระเบิดขณะที่การค้นหาผู้รอดชีวิตและเหยื่อยังคงดำเนินต่อไปประธานาธิบดีมิเชลอูนกล่าวอย่างชัดเจนว่าเขาไม่ต้องรับผิดชอบใด ๆ เขาบอกว่าเขาไม่รู้ถึงอันตรายใด ๆ จากแอมโมเนียมไนเตรตและบอกว่าเขาไม่รับผิดชอบต่อท่าเรือ

เขาไม่ใช่คนเดียวที่ปฏิเสธความรับผิดชอบทุกรูปแบบ Badri Daher หัวหน้ากรมศุลกากรยังคงปฏิเสธความรับผิดชอบโดยยืนยันว่าคลังสินค้าเป็นแหล่งที่มาของผู้มีอำนาจในการท่าเรือไม่ใช่ศุลกากร 

ในขั้นต้น Daher ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหน่วยงานด้านวิกฤต แต่จากนั้นก็ถูกกักบริเวณในบ้านและถูกควบคุมตัวเมื่อวันที่ 17 สิงหาคมพร้อมกับผู้อำนวยการท่าเรือคนงานชาวซีเรียสามคนและโจเซฟ Naddaf กัปตันความมั่นคงแห่งรัฐที่เป่า สัญญาณเตือนเมื่อแปดเดือนก่อนหน้านี้เมื่อเขาพบรูที่ผนังของ Hangar 12

รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยของเลบานอนปฏิเสธข้อเรียกร้องให้มีการสอบสวนระหว่างประเทศโดยกล่าวว่า: "ผู้สอบสวนของเรามีความสามารถตามที่กำหนด" ผู้พิพากษาทหารที่ไม่รู้จักส่วนใหญ่ชื่อฟาดีสวรรค์ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้นำการสอบสวน เขายังไม่ได้ให้สัมภาษณ์หรือแถลงข่าวใด ๆ

แต่เป็นรายงานทางโทรทัศน์ของ Kobaissi ซึ่งในตอนแรกให้ข้อมูลเกี่ยวกับภัยพิบัติแก่ชาวเลบานอน สัปดาห์แล้วสัปดาห์เล่าเขานำเสนอเอกสารวิดีโอและรูปภาพซึ่งทั้งหมดนี้ทำหน้าที่ให้แสงสว่างแก่คำโกหกที่ Badri Daher บอก

ในช่วงต้นมีความหวังว่าภัยพิบัติซึ่งเป็นระเบิดที่คร่าชีวิตผู้คนไป 200 คนอาจเพียงพอที่จะหยุดการทุจริตได้ ในไม่ช้าทุกอย่างก็ดำเนินต่อไปอย่างที่เคยเป็นมา Kobaissi ที่ผิดหวังหันไปสนใจประเด็นอื่น ๆ ประธานาธิบดีมิเชลอูนยังคงดำรงตำแหน่งอยู่ ฟาดีสวรรค์ผู้พิพากษาทหารยังคงสอบสวนต่อไป รายงานของเขาได้รับการบอกต่อสาธารณะแล้วจะเผยแพร่เมื่อเสร็จสิ้น

โนฮัดแม่ของโจอากิกิอยู่ในช่วงไว้ทุกข์ ในวันที่สามของการค้นหาหลังการระเบิดลูกชายของเธอถูกพบหน้าปล่องลิฟต์ในไซโลเมล็ดพืชซึ่งระบุด้วยไม้กางเขนสีทองรอบคอของเขา

Badri Daher อยู่ในคุกพร้อมกับคนอื่น ๆ อีก 24 คน แต่เขายังไม่ถูกไล่ออกจากงานในตำแหน่งหัวหน้าศุลกากร ประธานาธิบดียังไม่ได้ลงนาม

ติดตามเพื่อเป็นกำลังใจให้แอดมินผู้น่ารักได้ที่ https://bit.ly/3pXITAd