Only You : (เพียงเธอ)
เพียงเธอ
.
.
" คนเรามักจะเห็นค่าของความรักก็ต่อเมื่อ... มันสายไป : นิยามของความรักมักเป็นแบบนี้เสมอ"
ออสติน : ขอโทษ... อยากเอ่ยออกมาเป็นพันครั้งแต่ทำได้แค่ ต้องทนต่อไป
แพทริเซีย : ถ้าแพทเลือกได้ แพทจะขอให้ลืมคุณไปตลอดกาล
Chapter 1: His’s nightmare
ซ่า!!!! ซ่า!!!!
เสียงสายฝนที่โหมเทกระหน่ำลงมา ท้องฟ้ามืดสนิทมีลำแสงสว่างวาบเป็นพักๆ จากฟ้าแลบ บวกด้วยเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าในค่ำคืนยามรัตติกาล.... มีร่างบางระหง ใบหน้าสวยหวานมองเหมือนตุ๊กตามองยังไงก็ไม่รู้เบื่อ ยิ่งมองยิ่งหลงเหมือนตกอยู่ในมนเสน่ห์บัดนี้ดวงตาแข็งกร้าว แดงก่ำเหมือนผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักนั่งอยู่โถงรับแขก ปิดไฟมืดสนิดรอคอยการกลับมาของใครบางคนที่บอกว่าไปทำงาน 3 วันถึงจะกลับ แล้ววันนี้ก็ครบกำหนดการและตรงกับวันสำคัญของหญิงสาวพอดี.....
แกร็ก ! พรึ่บ !
ชายหนุ่มผู้เป็นมือขวาเปิดประตูบ้านเข้ามา... ก่อนจะหลบทางให้ผู้เป็นนาย และมีลูกน้องอีกหลายคนเดินตามเข้ามาและไปอยู่ประจำที่แต่ละจุดตามหน้าที่ พวกเขาต่างแปลกใจทันทีที่ไฟในบ้านสว่างวาบ ต่างเห็นแฟนสาวของผู้เป็นนายนั่งอยู่แบบมืด ๆ และแทบจะทันทีที่เห็นใบหน้าของหญิงสาว ทุกคนก็ต้องตกใจที่ดวงตาแดงกล่ำของหญิงสาวนั้นเหมือนผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก... ยิ่งกับชายหนุ่มที่เป็นนายตกใจละคนเป็นห่วงรีบเดินเข้าไปหาหวังจะกอดและถามหาสาเหตุ แต่กับโดนหญิงสาวเบี่ยงตัวหลบอย่างฉลับพลัน
‘แพทเป็นอะไรครับ... บอกพี่ได้มั้ย?’
‘พี่ตินไปไหนมาคะ’ ดวงหน้าสวยหวานช้อนสายตามองชายหนุ่มด้วยสายตาว่างป่าว
ชายหนุ่มหัวใจแกร่งรู้สึกหวิวขึ้นมากับสายตาแฟนสาวที่ใช้มองเขา เพราะหญิงสาวไม่เคยใช้สายตาแบบนั้นเลยสักครั้ง ‘พี่ก็ไปทำงานมาไงครับ... แพทลืมเหรอ’
หญิงสาวปากยกยิ้มก่อนจะหันไปพูดกลับลูกน้องคนสนิทของชายหนุ่ม แต่สายตายังคงมองสลับกับชายหนุ่มดังเดิม ‘พี่เซน... นายของพี่ไปไหนมา’
‘นายไปทำงานครับนายญะ...’ เซนตอบเสียงนิ่ง แต่ก่อนที่ชายหนุ่มจะพูดจบหญิงสาวก็หันไปถามอีกคนตัดบทเซนทันที ‘พี่หลุยส์...นายของพี่ไปไหนมา!’ แต่คราวนี้น้ำเสียงกับแข็งขึ้นกว่าเดิมจนทุกคนเริ่มแปลกใจ และเริ่มกลัวกับสายตาของหญิงสาวตรงหน้าที่ไม่เคยแสดงออกมาเลย.
‘ไปทะ...ทำงานมาครับ’
‘พี่ไปทำงานจริง ๆ ครับแพท’ ชายหนุ่มพูดเสริมก่อนจะเดินเข้ามากอดหญิงสาวด้วยความคิดถึง
หญิงสาวไม่ถามอะไรอีก แต่กลับยื่นสมาร์ทโฟนเครื่องหรูออกไปให้ชายหนุ่มดู พร้อมกับถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งจนคนฟังรู้สึกเสียวสันหลังไปตามๆ กัน แต่ดวงตากลับแดงกล่ำพยายามกลั้นน้ำตาไว้ ‘งานแบบนี้ใช่รึป่าวคะ’
อ๊าาาา! อ๊าาาา!
ชายหนุ่มมองภาพเคลื่อนไหวที่เป็นผู้ชายกับผู้หญิงคู่หนึ่งที่กำลังเสพสุขด้วยกันอย่าง ดุเดือดและเร่าร้อน เสียงคราง และเสียงเนื้อกระทบเนื้อของทั้งคู่ดังลั่นผ่านลำโพงสาร์ทโฟนเครื่องหรูไปทั่วห้องโถง ชายหนุ่มทั้งหัวหน้าและลูกน้องชะงัดกึก ก่อนที่สีหน้าจะเปลี่ยนทันที เพราะรู้ว่าผู้ชายคนนั้นคือใคร
‘พะ...แพท ฟังพี่ก่อน’ หญิงสาวสะบัดตัวออกอย่างรังเกียจก่อนจะพูดขึ้น
‘ยังค่ะ...อย่าพึ่งพูด ดูให้จบก่อนสิคะ แล้วมาเล่าให้แพทฟังบ้างว่าเป็นยังไง เขาทำงานอะไรกันตลอด 3 วันที่ผ่านมา... แพทดูไม่จบเพราะแค่เห็นมันก็สะอิดสะเอียนจนทนดูต่อไม่ไหว!!!’ เสียงของหญิงสาวตวาดดังลั่น
‘แต่ถ้าดูให้จบตอนนี้พี่ตินคงจะไม่ได้พักผ่อนพอดี เพราะมันไม่ใช่แค่คลิปเดียว! พี่ตินคงอยากจะพักผ่อนมากกว่าเพราะตอนนี้คงเพลียน่าดู!!!’
‘แพทครับพะ...’
‘แพทบอกให้หุบปาก!!!’ หญิงสาวตวาดลั่น เหล่าลูกน้องที่ยืนอยู่แถวนั้นสะดุ้งกันเป็นแถวเพราะไม่เคยเห็นนายหญิงเป็นแบบนี้มาก่อน ‘ฟังแพท!!!’
‘…..’ ชายหนุ่มเงียบและส่งสายตาสำนึกผิดไปให้หญิงสาว พลันหัวใจก็รู้สึกกลัวขึ้นมา เพราะเขารู้ว่าหญิงสาวนั้นเกลียดอะไร และเขาก็ไม่รู้จะพูดยังไง มันจุกอกไปหมด น้ำลายท่วมปากไปหมดเพราะเป็นเขาจริง ๆ ที่ทำ
‘แต่ไม่เป็นไรค่ะ...ฉันไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของคุณนาน ฉันมีภาพนิ่งให้คุณดูสรุปการไปทำงานของคุณในระยะเวลาสามวันที่ผ่านมา’
ปึก !!
หญิงสาวเดินไปหยิบรูปที่วางไว้บนโต๊ะมาปาใส่อกชายหนุ่มก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบออกมา
‘ขอบคุณการตอบแทนความรักของคุณ ขอบคุณสำหรับความไว้ใจ และขอบคุณสำหรับของขวัญที่มอบให้ในปีนี้ เซอร์ไพร์ทมากเลยค่ะ’
‘แพท...พี่ขอโทษ พี่ พี่แค่...’
‘อย่ามาแทนว่าพี่ อย่ามาเรียกชื่อฉัน...สกปรก!!!’ จบประโยคที่หญิงสาวเอ่ยชายหนุ่มถึงกับสะอึกพูดอะไรไม่ออก เหตุผลที่พูดไม่ออกไม่ใช่ว่าเพราะความผิดของเขา แต่ตั้งแต่รู้จักกัน จีบ และคบกันมาเขาไม่เคยเห็นท่าทางแบบนี้ของหญิงสาว หญิงสาวไม่เคยเลยที่จะทำท่าทาง สายตาแบบนี้ ทุกครั้งที่เขาไปหลับนอนกับผู้หญิงคนอื่นไม่ใช่ว่าเขาไม่รักแต่เพราะเขาไม่เคยล่วงเกินเธอเลย เขาทะนุถนอมเธอยิ่งกว่าไข่ในหิน เขารักเธอมากจนไม่อยากแตะต้องให้เธอต้องบุบสลาย มีรอยช้ำรอยราคี เขารอวันที่เธอพร้อมจะมอบให้เขาด้วยความรักและความเต็มใจ โดยที่เธอไม่ฝืน แต่เขารู้ว่าการที่เขาออกไปหากินข้างนอกมันก็ไม่สมควรที่จะทำเพราะเขานั้นได้นอกกายเธอ ทรยศต่อความรักที่เธอนั้นมอบให้ ถ้ากลับกันเป็นเขาที่ต้องมาเห็นภาพและคลิปแบบนี้เขาก็คงคลั่งยิ่งกว่านี้และคงเสียใจไม่ต่างกับเธอเลย มันทำให้เขาไม่กล้าพอที่จะพูดแม้แต่คำว่าขอโทษเพราะเธอเคยพูดไว้ว่าถ้าหากตั้งใจที่จะทำผิด รู้อยู่แล้วว่าสิ่งที่ทำมันผิดก็อย่ามาขอโทษ เพราะคนทุกคนจะทำอะไรมันจะคิดก่อนทำเสมอในเมื่อทำผิดแล้วก็อย่ามาขอโทษ แต่ตอนนี้เขาไม่อยากที่จะเสียเธอไป อยากเก็บเธอไว้กับเขาตลอดไปจนกว่าจะตายไปข้าง เขาต้องทำยังไง เขายอมรับว่าเขาเห็นแก่ตัว เขามันเ...้ยเกินไป แต่เขาก็ไม่เคยบอกใครว่าเป็นคนดี....
‘ฉันรักผู้ชายแบบคุณไปได้ยังไง...เสียเวลา!!!’ พูดจบหญิงสาวหยิบกุญแจรถและกระเป๋าสะพายออกมาก่อนจะหยุดอยู่หน้าประตูและพูดไม่หันหลังกลับไปมอง ‘อย่าตามมา เพราะถ้าคุณตามมาหรือส่งใครตามมาฉันจะหนีออกไปจากชีวิตคุณตลอดการ ถือว่านี่คือคำขอครั้งสุดท้ายจากฉันและก็อยากจะบอกว่าลาก่อนคนที่ฉันเคยรัก’ พูดจบหญิงสาวก็เดินออกไปขึ้นรถด้วยความเจ็บปวด...
หลังจากผ่านวันนั้นมาเกือบสัปดาห์ ร่างสูงของชายหนุ่มกำลังเดินวนไปวนมาอยู่ในห้องโถงของบ้าน จนลูกน้องคนสนิทเหนื่อยที่จะห้ามแล้ว ใบหน้าหล่อเหลาที่ทำให้สาวๆ ครึ่งประเทศหลงใหลตอนนี้กลับ หมองคล้ำซูบเซียวและเหนื่อยล้าจากสาเหตุที่อดหลับอดนอนและดื่มแต่สุรามาตลอด เหล่าบรรดาลูกน้องของเขาก็ช่วยกันตามหานายหญิงอย่างเต็มที่เพราะพวกเขาสงสารคนเป็นนาย และยังคิดถึงบรรยากาศตอนนายหญิงอยู่ ตั้งแต่เกิดเรื่องครั้งนั้นบ้านหลังนี้ก็เงียบลง นายเขาข้าวปลาก็ไม่กิน กินแต่เหล้า นอนก็ตอนที่เมาจัดๆ ตื่นมาก็กินเหล้าอีกวนแบบนี้มาตลอดเกือบสัปดาห์จนทั่วบ้านตอนนี้อบอวลไปด้วยกลิ่นสุรา
‘นายครับ...’ เสียงของเซนที่พึ่งเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก เรียกชายหนุ่มให้หันไปมอง
‘เจอมั้ย....’ ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงไม่สู้ดีนัก
‘ไม่เจอเลยครับ...พวกผมตามจีพีเอสไปก็เจอโทรศัพท์กับสร้อยคอถูกทิ้งไว้ที่ถังขยะในสวนสาธารณะ ไปหาตามที่ต่าง ๆ ที่คิดว่านายหญิงจะไปก็ไม่เจอเลยครับ พวกผมขอโทษครับ’ เซนพูดจบก็ยื่นของสิ่งนั้นมาให้ ชายหนุ่มมองของสิ่งนั้นด้วยใจที่เจ็บปวด
‘นาย!!!!....’ เสียงของหลุยส์ลูกน้องคนสนิทอีกคนดังมาแต่ไกล
‘มึงแหกปากทำไมวะหลุยส์....’ เซนหันไปตำหนิเพื่อนรัก
‘นะ...นายทำใจดี ๆ ก่อนนะครับ’ หลุยส์บอกชายหนุ่มที่เป็นหัวหน้าด้วยความเป็นห่วงและเขาเองก็ตกใจไม่แพ้กันกับข่าวที่อ่านเจอ ขนาดเขาเห็นข่าวยังช็อคไม่อยากจะคิดถึงสภาพคนเป็นนาย จะไม่รายงานก็ไม่ได้
‘....’ ชายหนุ่มนิ่งฟัง หัวใจกระตุกวูบกับสิ่งที่ได้ยิน ก่อนจะทรุดเข่าลงกับพื้น พร้อมกับหัวใจที่แตกสลายพลันน้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว
‘มีคนพบร่องรอยการเกิดอุบัติเหตุที่นอกชานเมืองเป็นรถแหกโค้งเพราะฝนตกหนักบวกกลับถนนลื่นแล้วตกลงไปในแม่น้ำ ทางเจ้าหน้าที่ทำการกู้รถ...พบเป็นรถ Audi R8 Coupe V10 สีดำด้านตรวจสอบจากกล้องวงจรปิดรถคันนี้วิ่งมาด้วยความเร็ว คนขับรถเสียชีวิตคาที่ครับ...’ หลุยส์รายงานเสียงเบาหวิว
‘รถนายหญิง…’ เสียงเซนพูดขึ้นลอย ๆ
‘เหตุเกิดวันที่ 6 กันยายน ตรงกับวันที่นายหญิง...’ หลุยส์รายงานต่อ
‘มึงตรวจสอบดีหรือยังไอ้หลุยส์’เซนถามแทนนายที่ตอนนี้สติแตกไปแล้ว
‘มึงก็รู้ว่ากูไม่เคยพลาด’
‘ไม่!!! ไม่จริง!!!’ ชายหนุ่มตะโกนออกมาราวคนขาดสติ ‘เพราะกู ฮึก...เพราะกู!!’
‘นายคะ...’
‘พวกมึงออกไป!!!!’ ชายหนุ่มตะโกนไล่ลูกน้องออกไปก่อนจะทรุดตัวนั่งพิงโซฟาอย่างคนหมดแรงเขาร้องไห้ ขว้างปาข้าวของเละเทะไปหมด ‘แพทททท!!...ผมขอโทษ ฮึก...ผมขอโทษ ขอโทษจริง ๆ ตินมันโง่ โง่เอง ฮึก’ เหล่าลูกน้องที่ยืนอยู่นอกบ้านได้ยินต่างก็พากันสงสารผู้เป็นนายจับใจ รู้กันหมดว่านายนั้นรักนายหญิงมากแต่เพราะการทำไรไม่คิดทำให้เสียนายหญิงไป แต่ไม่มีใครคิดว่านายหญิงจะจากไปตลอดการแบบนี้
พรึ่บบ !
“ฮึก...แค่ฝันไปเหรอ” ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองหลังจากสะดุ้งลืมตาตื่นมาจากฝันร้ายของเขา อีกแล้วสินะที่เค้าต้องฝันถึงหญิงสาวตลอดระยะเวลา 4 ปีมานี้ ตั้งแต่วันนั้นกว่าเขาจะเป็นผู้เป็นคนมาได้เกือบตาย แต่เขาก็ไม่เคยเลยที่จะไม่ฝันเห็นเหตุการณ์วันนั้น ทุกครั้งที่ตื่นจากฝันก็ได้แต่ภาวนาต่อพระผู้เป็นเจ้าขอให้มันเป็นเพียงแค่ฝันร้าย แต่คนเลวอย่างเขาสวรรค์ไม่เคยเห็นใจเพราะความเจ็บปวดมันตรอกย้ำเขาเสมอว่านั่นมันคือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นแล้ว และตั้งแต่วันนั้นเขาก็ไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหนอีกเลยตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา... เพราะคนที่เขารักหมดใจและจะรักคนเดียวคือ ‘แพท แพททริเซีย’
ออสติน : พระเอก
(ไว้ใช้จินตนาการเท่านั้น)