เพราะความรั้น เลยทำกองเรือนับร้อยแตกยับ
หนึ่งในประวัติศาสตร์สงครามยุโรป (ก่อนจะพัฒนาตัวเองกลายเป็นสงครามโลกครั้งที่ 1) ว่าด้วยเรื่องของไอ้หนูอัจริยะ ที่หลายคนในอังกฤษขนานนามของเคา "วินตั้น เซอร์ซิล" เขายังเป็นวัยรุ่นที่สามารถเข้าสู่สภานักการเมืองได้ โดยพ่อที่เป็นนักการเมืองหนุนหลัง แต่ตัวเขาเองก็ใช่แค่เด็กเส้นธรรมดาๆ เขาเป็นเลิศทางด้านการอ่านยุทธวิธีและการสงครามได้ลึกกว่าใคร (โดยส่วนตัวผมเชื่อว่า ถ้าหลายๆ คนที่อ่านอยู่ตอนนี้ เคยเล่นเกมส์ RA2 จนคล่อง แล้วอยู่ๆ วาร์ปตัวเองกลับไปช่วงต้นสงครามได้ คุณก็น่าจะเป็นคนที่อ่านเกมส์สงครามได้ดีไม่แพ้กัน)
เหตุมันเกิดช่วงต้นสงคราม เมื่อเยอรมัน เริ่มหันหน้ามาบุกฝรั่งเศษ ทำให้ตอนเหนือของฝรั่งเศษเต็มไปด้วยหลุมเพาะ และทหารนับแสนนับล้านตรงจุดนั้น เซอร์ซิลเลยมองว่า เป็นโอกาสอันดีที่จะต้องไปแอบตีท้ายบ้าน ถ้าเข้าด้านหลังไปหนุนกับรัสเซียได้ (รัสเซียตอนนั้นอยู่ฝ่ายเดียวกับสัมพันธ์มิตร) ก็จะทำให้เยอรมันมีศึกทั้งหน้าบ้านหลังบ้าน แต่กว่าจะยกทัพมาหลังบ้านก็คงจะไม่ทันแน่นอน ว่าแล้วก็วางแผนกองกำลังกองทัพเรือ โดยเซอร์ซิล ซึ่งเป็นหัวหน้ากองเรือรบของอังกฤษ ระดมเรือรบต่างๆ เป็นร้อยๆ ลำ ทั้งของอังกฤษ ฝรั่งเศษ ออสเตเรีย เบียลเยี่ยม ฯลฯ เข้าทางช่องแคบ "กัลลิโปลี" ทันที
ช่องแคบนี้บอกไว้เลยว่า เป็นช่องแคบที่มีความกว้างจากชายฝั่งซ้ายขวา จุดที่แคบที่สุดอยู่ที่ 1.4 กิโลเมตรโดยประมาณ จุดที่กว้างที่สุดอยู่ที่ 5.4 กิโลเมตรโดยประมาณ หากเรืออยู่ตรงกลางทะเล ระยะทางดังกล่าวก็หาร 2 ลงไป แถมชายฝั่งซ้ายขวา ก็เป็นพื้นที่ของ บังแกเรีย และ ตุรกี โดย 2 ประเทศนี้ ก็อยู่ฝ่ายเดียวกับเยอรมันนั่นเอง
ปฏิบัติการ ได้เริ่มขึ้นช่วงต้นปี 1915 ลากยาวไปจบ 1916 โดยทางกองเรือ พยายามแจ้งทางอังกฤษว่าขอหันหัวเรือกลับ ไม่สามารถทะลวงเข้าไปได้ แต่ตัวเซอร์ซิลเองกลับหัวรั้น ว่านี่มันคือสงคราม การสูญเสียและการเสียสละมันเป็นเรื่องธรรมดา ... ด้วยความหัวรั้น จึงทำให้กองเรือนับร้อย และทหารที่ประมาณการณ์กว่า 200,000 นาย หมดสภาพไปนั้นเอง (ทั้งบาดเจ็บ, ตาย และสูญหาย) เรียกได้ว่า ทหารจำนวนนี้ กับกองเรือขนาดใหญ่ ต้องพังยับ เพราะความหัวรั้นของเซอร์ซิลในช่วงต้นสงครามนั้นเอง