" ผีมารักผม "
สมัย พ.ศ. 2518 ช่วงนั้นแถวฝั่งธนฯบางกอกน้อยยังไม่ค่อยเจริญ รถราบ้านช่องยังน้อย ราวๆตีหนึ่งเข้าไปส่งผู้โดยสารในซอยเปลี่ยว ขากลับออกมาเหยียบคันเร่งพอควร วูบหนึ่งมีคนตัดหน้ารถ แกเบรคไม่ทันรถชนโครมคนๆนั้นอย่างจังร่างลอยละลิ่วข้ามหลังคารถตกตุ้บ!!
"ชิบหา.. ล่ะชนคน" แกคิดพร้อมรีบลงไปดู ร่างหญิงสาวชุดแดงเข้มนอนฟุบแกเข้าประคองพลิกตัว น่าแปลกที่ไม่มีบาดแผลไม่เป็นไรมาก
"คุณๆเป็นไรมากมั้ย เจ็บตรงไหนบ้าง"
".. ไม่.. ซี้ด.. อูย.. แค่เจ็บ.. ข้อเท้า.." แกคิดว่าโห.. ชนขนาดนี้ไม่ตายก็สลบแล้ว
"ไปหาหมอดีกว่าครับ"
"ไม่ๆ ไม่เป็นไร พาฉันเข้าบ้านเถอะ.. " แกคิดว่าก็ดีไปอย่างที่ไม่เลือดตกยางออก หญิงสาวชี้ให้ประคองพาไปส่งที่บ้านใกล้ๆนั้น
บ้านไม้ทรงเก่าสองชั้นทะมึน รั้วรอบขอบชิด ภายในมีเก้าอี้ไม้สัก ตู้หลังใหญ่พร้อมโต๊ะเครื่องแป้งกระจก
"แน่ใจนะว่าไม่เป็นไรมาก.. "
" ไม่.. เอางี้ถ้าอยากรับผิดชอบบ้าง พรุ่งนี้ก็หาอาหารมาส่ง เพราะฉันคงออกไปไหนไม่ไหว.."
"ได้สิ ได้เลยครับ ผมจะมาดูแลคุณ.." นั่งคุยอีก2-3คำ แกก็ขอตัวกลับขับรถเข้าบ้านเลย คิดว่าคืนนี้ดวงซวยไม่ขับต่อไปแล้ว อาบน้ำอาบท่านอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยกว่าจะหลับก็รุ่งสาง
2วันมาแล้ว ก่อนออกไปขับรถจรัลจะซื้อข้าวขนม น้ำเข้าไปส่งหญิงสาวที่บ้าน ด้วยเป็นการไถ่บาปที่พลาดพลั้งไปชนเธอ แต่วันนี้แกมีผู้โดยสารว่าจ้างเหมารถไปโคราชเพื่อทำธุระจนค่ำมืด กลับเข้ากรุงรถก็ติดหนึบ กว่าจะแล้วเสร็จก็ดึก ในใจวิตกห่วงหญิงสาวอย่างมาก สมัยนั้นจะติดต่อทางมือถือก็ยังไม่แพร่หลาย แวะรถบะหมี่พร้อมซื้อน้ำรีบไปที่บ้านนั้น
หญิงสาวยังคงนั่งบนเก้าอี้ตัวเดิม "คุณลืมฉัน คุณทิ้งฉัน.."
"ป่าวๆนะครับ ผมยุ่งมากเลย เป็นห่วงคุณทั้งวัน.." หญิงสาวโผเข้ากอดแกราวคนรัก
"อย่าทิ้งฉันอีกนะ.. อย่า.." น้าจรัลตกใจผงะ ด้วยคาดไม่ถึง
"เฮ้ย อะไรกัน คุณทำอะไรยังงี้..ไม่นะ"
พลันนั้น ประตูเปิดพรวดเข้ามา!! "หน็อย! คาหนังคาเขาเลย หญิงชั่วชายเลวสมสู่คบชู้!! "ไม่ทันตั้งตัว หนุ่มใหญ่ที่มาพร้อมมีด เงื้อฟันฉับลงที่คอหญิงสาว!! ให้ตายเถอะ หัวเธอหลุดทันที ตกลงตุ้บ แกร้องเสียงหลง
"เฮ้ยย อ.. อย่า.. ไ.. ไม่ใช่นะ.. ไม่.. "ชายคนนั้นเหมือนได้สติทิ้งมีดโผเข้ากอดร่างไร้หัวหญิงสาว
" ที่รัก.. นี่ ผมทำอะไรลงไป.. อย่าทิ้งผมไปนะ.. ขอโทษ.." เขาหันหลังกลับวิ่งไปคว้าเชือกขึ้นบันไดผูกกับราวและคอโดดลงมาอย่างรวดเร็ว ดิ้น2-3ทีกระตุกแน่นิ่ง
ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วชนิดตั้งตัวไม่ติด แกหันหลังจ้ำอ้าวออกจากบ้านนั้น อดไม่ได้ที่จะหันไปดู เห็นจะๆชายที่เป็นผัวยืนอุ้มหัวภรรยาโบกมือให้แก
"เหอๆ.. อย่าลืมมาเล่นอีกนะคุณ... ฮ่าๆๆ.." แกรู้สึกวูบไปทันที.. มารู้สึกตัวอีกทีที่ร้านค้าแถวๆปากซอย
"บ้านนั้นเป็นบ้านร้างมานาน ผัวคิดว่าเมียนอกใจเลยฟันหัวขาด ส่วนตัวเอง แขวนคอตายตาม..."ชาวบ้านเล่าว่า คนต่างที่มามักเจอประจำ นี่ที่แกชนหญิงสาวนั่นก็ไม่ใช่คนน่ะสิ มิน่าชนแรงยังไม่เป็นไร แล้วที่ดูแลมาก็คือ ผี คิดแล้วเหงื่อแตกพลั่ก ใจเต้นตุ้บๆไม่หาย
เช้ามาแกลุกใส่บาตรพร้อมอุทิศส่วนกุศลให้วิญญาณทั้งคู่ให้ไปผุดไปเกิดเสียที น้าจรัลแกเลิกขับแท็กซี่ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา..