ชายชรายกมือไหว้ทั้งน้ำตาหลังเมศเจ้าชายน้อยบุกไปหาถึงบ้าน
เมศ เจ้าชายน้อย โพสต์เล่าเรื่องราวชวนสะเทือนใจเมื่อได้รับแจ้งจากพลเมืองดีว่ามีชายชราและครอบครัวกำลังรอคอยความช่วยเหลือด้วยความหวัง
คุณตาเป็นผู้ป่วยติดเตียง ลูกสาวมีโรคประจำตัวไม่สามารถออกไปทำงานได้ ภาระหาค่าใช้จ่ายจึงตกอยู่ที่ภรรยาของคุณตาเพียงคนเดียวซึ่งตัวของคุณยายเองก็มีโรครุมเร้าไม่ต่างกัน
“คงไม่ใช้แค่ รถเข็น อย่างเดียว ” 2 มือ ยกขึ้นไหว้พร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา จากความรู้สึกของความดีใจเมื่อรู้ว่า มีคนมาช่วยแล้ว..
การที่คนเราเจ็บป่วย แล้วต้องนอนทนทุกข์ ทรมานบนที่นอน สี่เหลี่ยม เล็กๆโดยที่คิดว่า ทำไมมันไม่ตายๆไปเลย ทำไมต้องมาเป็นแบบนี้ด้วย ใครจะมาสนใจ มาช่วยเรา ชีวิตต้องนอนหมดหวัง
ผมได้รับทราบจากพลเมืองดีว่ามีคนป่วยติดเตียง ต้องการความช่วยเหลือคุณ เมศ พอมีรถเข็นคนพิการ บ้างไหมครับ เมื่อผมเดินเข้ามาในบ้าน สิ่งที่ผมเห็นคือสภาพของคุณลุงท่านหนึ่งที่นอนแน่นิ่ง สีหน้า แววตา เต็มไปด้วยความเศร้าหมองมันเป็นความรู้สึกที่ผมดูแล้วหดหู่เหลือเกิน
คุณลุง บุญเลือน อายุ 75 ปี นอนป่วยเป็นอัมพฤษ มานานหลายปีโดยมีป้า แสง อายุ 66 ปีภรรยาคู่ชีวิตดูแลอยู่เคียงข้าง ป้าแสง ทำงานเป็นแม่บ้าน ( ใครจ้างถึงมีงาน)โดยป้าแสงมีโรคประจำตัว เบาหวาน ความดัน กระดูกคอทับเส้นประสาทบางครั้งมีอาการขากรรไกรค้าง ส่วนลูกสาว ที่พักอาศัยอยู่ด้วย ก็มีโรคประจำตัวจึงไม่สามารถประกอบอาชีพอะไรได้ทำให้รายจ่ายทุกอย่างในบ้านตกมาอยู่กับป้าแสงเพียงคนเดียว
สิ่งที่ทางพลเมืองดี ที่ขอเพียง รถเข็นคนพิการเพียงอย่างเดียว…แต่จากที่ผมประเมินถึงความเดือนร้อน ความยากลำบากแล้ว คงไม่ใช้แค่ รถเข็นคนพิการ อย่างเดียวแน่นอน เพราะสิ่งที่ผมรับรู้มาบ้างครั้งครอบครัวนี้ แทบจะไม่ค่อยมีกินเลย…
เบื้องต้น เมศได้ส่งมอบ รถเข็นคนพิการ เบาะลมไฟฟ้า แพมพริส แผ่นรองซับ น้ำแร่อีสให้ทางคนป่วย และ ได้มอบเงินส่วนตัว จำนวนหนึ่งให้กับทางคุณลุงเพื่อช่วยเหลือเป็นค่ายา ค่าจ่ายชีวิตประจำวันจำนวนหนึ่ง
หากเพื่อนๆพี่ๆต้องการช่วยเหลือคุณลุงและครอบครัว สามารถโอนเงินเข้าบัญชีคุณลุงได้โดยตรงที่บัญชีธนาคารกรุงไทย ชื่อบัญชี นาย บุญเรือน เรืองบำรุง เลขที่บัญชี 228 – 0 – 16543 – 0 เลขบัญชีนี้เป็นของคุณลุงโดยตรง
โดยมีทางภรรยา ป้าแสง เป็นผู้ดูแลบัญชีด้วยตัวเอง
นี่ละครับ..ชีวิต บ้านใครมีคนป่วยจะเข้าใจว่า มันเหนื่อย มันทรมานขนาดไหน และ ถ้าคุณต้องนอนป่วยโดยที่ไม่รู้ชะตากรรม คุณจะเข้าใจดีว่า มันทรมานขนาดไหน…