(ผี)ทหารเฝ้าแผ่นดิน

ว่ากันว่าพื้นที่จังหวัดอยุธยาเป็นพื้นที่สนามรบเก่าตั้งแต่สมัยอยุธยา และยังมีวิญญาณทหารหลายดวงยังไม่ไปเกิด

ตามถนนเส้นทางตำบลหลายตำบลมีผีทหารเยอะมาก ที่ยังรบกันก็อยู่อีกเยอะ ไม่ได้ไปเกิด เพราะมักมีคนเล่าว่าเคยขับรถผ่านไปทางคลองแล้วก็เจอคนอยู่ข้างถนน พอขับเข้าไปใกล้ก็หายไปเลย

บางคนไปซื้อทุ่งนาปลูกข้าว ทำไร่ทำสวนปลูกบ้านอยู่ด้วย  นอนกลางคืนก็จะได้ยินเสียงดาบฟาดฟัน เสียงเกือกม้าขบวนทหารเหมือนกำลังจะไปออกรบ ต้องทำบุญเลี้ยงพระอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้อยู่นานกว่าจะอยู่ร่วมกันได้

โดยเฉพาะกับพระใหม่แม่ชีใหม่ ก็จะชอบโดนหลอกกันในคืนวันบวชวันแรก

มีอยู่ช่วงหนึ่ง ต้อมตั้งใจจะไปบวชชีที่วัด และระหว่างนั่งรถไปทางที่จะมุ่งหน้าไปทางบางปะอิน 

เพราะตั้งแต่หลังเลิกงาน ต้อมก็นั่งรถเข้าวัดเลยแต่ไปถึงช้าหน่อย  ถนนสองข้างทางก็เริ่มมืดสลัวแล้ว  รถบัสก็ขับไปเรื่อยตามถนน ช่วงแรกก็มีร้านค้าประปราย แต่พอขับไปสัก 10 กิโลเมตรต้อมรู้สึกว่ามันมีเงาวูบๆอยู่สองข้างทางข้ามถนนกันไปมา

          กลัวว่าตัวเองจะตาฝาดหรือว่าคิดไปเองก็ขยี้ตาหลายครั้ง  ก็ไม่เห็นอีก  แต่พอเพลอนั่งชมวิวเพลินอีก ก็เห็นเงาดำวูบจากข้างถนนด้านซ้ายไปทางด้านขวา ต้อมมาเล่าให้ฟังว่าเหมือนต้อมเห็นคนเดียว เพราะว่าพอหันไปมองผู้โดยสารที่นั่งอยู่ข้างกันก็ไม่เห็นเขาจะตกใจเลย   

          พอรถมาถึงวัดบรรยากาศไม่ได้ดูน่ากลัว มีพระแม่ชีกำลังทำวัตรเย็นตามปกติต้อมเอาของไปเก็บและรีบเข้านอนเพื่อจะได้ตื่นแต่เช้ามาขลิบผม

          ตอนกำลังบวชก็เหมือนจะไม่มีอะไร แต่สักพักต้อมรู้สึกว่าพอทำวัตรเช้าเสร็จกำลังจะเอาน้ำไปกรวดแล้วตามันเหลือบไปเห็นทหารประมาณ 3-4 คนวิ่งตรงเข้ามาหารับบุญด้วยตรงกรวดน้ำ

แม่ชีใหม่คิดว่าตัวเองตาฝาดก็ขยี้ตาไปมาหลายครั้ง แต่พอกรวดเสร็จทุกอย่างก็หายไป

          แม่ชีใหม่ศีลยังไม่กล้าบารมียังไม่แข็งขนนี่ลุกซู่ไล่ไปทั้งตัว แอบคิดว่าจะรอดมั้ย นี่ขนาดกลางวันยังขนาดนี้ เลยไปถามแม่ชีท่านอื่นที่จำพรรษามานานว่า ที่นี่มีประวัติอะไรหรือเปล่า

          แม่ชีก็มองแล้วคิดว่าจะเล่าดีมั้ย สักพักท่านก็บอกว่าที่นี่น่าจะเป็นสนามรบเก่า เพราะว่ามีสัมพเวสีมาขอส่วนบุญเยอะมาก ส่วนใหญ่ก็เป็นดวงวิญญาณรอขอส่วนบุญพอได้บุญแล้วก็ไปเกิดใหม่ตามผลบุญของตัวเอง

          ตอนนี้วิญญาณที่ยังติดอยู่ อาจจะมีหลงเหลืออยู่บ้างแต่น่าจะน้อยลงเยอะเพราะว่าแม่ชีและพระโดนขอส่วนบุญบ่อย ซึ่งก็ต้องกรวดน้ำลงดินแผ่เมตตาให้ตลอด 

          แม่ชีใหม่อย่างต้อมได้ฟังแบบนั้น ก็รู้สึก หนาวๆเย็นๆชวนขนลุก

          คืนนั้นต้อมพยายามสวดมนตทำวัตรเย็นและตั้งใจกรวดน้ำถึงจะเหนื่อยจากการทำความสะอาดล้างห้องน้ำวัดและขัดถูอาคารต่างๆก็ตาม

พอกลับมาที่ห้องนอนรวมของแม่ชี แค่หัวถึงหมอนแป๊บเดียวกำลังเคลิ้มก็หลับและฝันว่ามีทหารที่ต้อมเห็นตอนกลางวันมาเคาะประตู แล้วตะโกนบอกว่า “แม่ชีต้อมขอส่วนบุญด้วย”

          วินาทีนั้นต้อมถึงกับท้อใจเลยเพราะว่าเหนื่อยจริงๆ ความกลัวมันเลยหายไปแล้ว มีแต่ความเพลีย และอยากนอน  เพราะต้องตื่นไปทำวัตรเช้าอีก

ทหารที่มาบอกว่า เขาชื่อพันศักดิ์เป็นหัวหน้ากองหนึ่ง และอีกสามคนเป็นทหารรบร่วมกันและตายมาตั้งแต่สมัยเสียงกรุงฯครั้งที่ 2 โดนข้าศึกฟันตายแต่ยังปักหลักสู้ถึงจะเป็นผีก็ตาม

          แม่ชีต้อมถามว่าญาติพี่น้องลูกหลานไม่มีใครทำบุญให้เลยเหรอ เขาบอกว่าญาติพี่น้องก็ตายกันหมด หรืออาจจะไปเกิดใหม่แต่ไม่ได้บุญ แถมตัวเอง ก่อนตายยังเป็นห่วงพื้นที่ตรงนี้ด้วย 

          ต้อมเลยถามว่าทำไมถึงเลือกมาขอส่วนบุญกับต้อม ได้เรื่องว่าเขารู้จักต้อมเคยเป็นคนในวังสมัยนั้น มียศถาบรรดาศักดิ์ และต้องมาขอเพราะว่าคนบวชชีใหม่บุญเยอะ

          ต้อมสัญญาว่าอีกสามสี่วันให้มาขอใหม่ ขอให้ต้อมปรับตัวกับการฉัน 1มื้อ และการทำความสะอาดอาคารต่าๆให้ได้ก่อนเพราะเคยแต่เป็นพนักงานออฟฟิศนั่งโต๊ะเลยเหนื่อยง่าย

          เช้าวันต่อมาแม่ชีนีอมยิ้มอีก ท่านอาจจะรู้ว่ามีใครบางคนส่งแขกมาหา หรืออาจจะยิ้มเมตตาเอ็นดูแม่ชีใหม่ตามปกติ

หลังจากนั้นสามสี่วันต้อมก็ อธิฐานส่งให้ทหารพันศักดิ์ให้ได้เลื่อนภพภูมิไปในภูมิที่ดีขึ้น หรือไปเกิดใหม่แล้วแต่กำลังบุญ  

ระหว่างที่ต้อมบวชราวหนึ่งเดือน ต้อมอุทิศบุญกุศลให้ตลอดหวังว่าพันศักดิ์จะรับรู้ได้ว่าคนไทยไม่ทอดทิ้งทหารผู้ถือสัจจะกตัญญูรู้คุณแผ่นดิน รวมไปทั้งดวงจิตอื่นๆที่ยังไม่รู้ทางที่จะไปไหน จะได้หลุดพ้น และได้ไปเกิดใหม่ กันเสียที