ต้องอยู่ให้รอด

.. ดวงอาทิตย์ขึ้น, แล้วตก อยู่อีก 1 วัน ...
เหลือน้อยลง 1 วัน, สุขอีก 1 วัน, กำไร 1 วัน ...

👉 “ ต้องอยู่ให้มีความสุข ”
ตำแหน่งสูง มิสู้มีรายได้สูง.. รายได้สูง มิสู้อายุยืน ..
อายุยืน มิสู้มีความสุข.. ขอให้มี “ ความสุข ”
เพราะ “ ความสุข ” ...
คือ.. เงินสด นอกนั้น, แค่กระดาษเช็ค

👉 “ ต้องเป็นของเราเอง ”
หมายถึง..ไม่ใช่เป็นของคนอื่น.. หรือยืมของคนอื่นมาใช้
.. ตำแหน่ง, เป็นของชั่วคราว
.. เกียรติยศ, เดี๋ยวก็ผ่านไป
.. สุขภาพเท่านั้น, ที่เป็นของเรา

👉 “ ไม่เหมือนกัน-ย่อมไม่เหมือนกัน ”
“ ความรักที่พ่อ-แม่ ” ให้กับลูก .. ไม่มีขีดจำกัด
แต่..“ ความรักของลูกต่อพ่อ-แม่ ” .. มีขีดจำกัด
.. ลูกๆ ป่วย, พ่อ-แม่กลุ้มใจ
.. พ่อ-แม่ป่วย แค่ลูกๆ มาเยี่ยมมาถามไถ่ ก็พอใจแล้ว
.. ลูกๆ ใช้เงินพ่อ-แม่ สมเหตุสมผล
.. พ่อ-แม่จะใช้เงินลูกๆ ต้องมีเหตุมีผล
บ้านพ่อ-แม่ ก็คือ..บ้านลูกๆ
บ้านลูกๆ ไม่ใช่..บ้านของพ่อกับแม่
ไม่เหมือนกัน .. ก็คือ, ไม่เหมือนกัน
พ่อ-แม่ที่เข้าใจ จะถือเอา “ ความกตัญญูกตเวทีของลูกๆ ”
เป็น..จิตอาสาและ “ ความสุข, ที่ไม่หวังการตอบแทน ”
หาก, หวังการตอบแทน นั่นคือ.. หาทุกข์ใส่ตัว ...

👉 “ อย่าคาดหวังใคร ”
ยามป่วย..อย่าคาดหวังใคร แม้แต่ลูกๆ
ไม่มี..ลูกกตัญญู, หน้าเตียงคนป่วยเรื้อรังหรอก
คาดหวังคู่ชีวิตหรือ..? เขาเอง, ก็เอาตัวไม่รอดอยู่แล้ว
ที่คาดหวังได้ คือ..“ เงินอย่างเดียว ” ใช้เงินรักษาตัว

👉 “ ระลึกแต่ความหลัง ”
อาจจำเป็น เพราะ..จำเรื่องราวได้น้อยลง ลืมมากขึ้น
ฉะนั้น...“ สุขภาพ, คือทรัพย์ ”...จำไว้
แข็งแรงเข้าไว้.. หาความสุขเสมอ ...

👉 “ อย่ากลัวความตาย ”
เกิด-แก่, เจ็บ-ตาย เป็นเรื่องธรรมชาติ ทุกคนเท่าเทียมกัน
ต้องมีความพร้อมด้านจิตใจ.. พอ “ ยมบาล ” มาเรียก
ก็พร้อม..ที่จะไปได้เลย ต้องไม่มี, การอาลัยอาวรณ์
ยามลำบาก มากอุปสรรค .. ต้องตั้งหลักให้มั่นคง
ยามได้ดี มียศสูงส่ง .. ต้องรู้ “ ปลง..ปลดปล่อยวาง ”

ฉะนั้น...“ อย่าท้อ ” เวลาผ่านไป เงื่อนไขเปลี่ยน
สถานการณ์.. ก็มักผันแปร อาจดีขึ้นก็ได้ ...

เรา..ไม่จำเป็นต้องรวย เพราะ..มีเงินมาก
แต่เรา..อาจรวยความสุขได้ เพราะ “ การให้ ”...

และ.. เพราะ “ การให้ ” เท่านั้น ...
แม้เพียงเล็กน้อย.. ของ “ ความใส่ใจ ”
แต่.. สิ่งที่, อาจได้รับกลับคืน
คือ.. สิ่งที่แสนยิ่งใหญ่ ... “ น้ำใจไงล่ะ..