ทันทีที่ixs7เข้าสู่วงโคจร ภาพเบื้องหน้าของเจมส์ช่างสวยงามเหลือเกิน

 มีทั้งมหาสมุทรและทวีบน้อยใหญ่เรียงรายเต็มไปหมด เป็นโลกที่สมบูรณ์แบบจริงๆ

ตัวยานถูกลดระดับลงช้าๆ ที่ระดับ1000ฟุต 

ยานสำรวจจิ๋วได้ถูกปล่อยออกจากยานixs7 และดำดิ่งลงไปสู่พื้นดินเบื้องล่าง 

เพื่อสำรวจและเก็บข้อมูลต่างๆทันที  

“อุณหภูมิ24เองศาคงที่”

“พบค่าอ๊อกซีเจนหนาแน่นกว่าโลก1.5เท่า สารอื่นมีค่าเป็น0

ไม่พบสัญญาณชีพใดๆบนพื้นดิน พบแต่สัญญาณชีพในน้ำเท่านั้น

ปลอดภัย..ย้ำ..ปลอดภัย”

เสียงวิทยุจากยานสำรวจรายงานเข้ามาที่ยานหลัก  ยานixs7จึงถูกสั่งให้ลงจอด  

            เจมส์ก้าวลงจากยานIXS7หลังจากที่หุ่นยนต์ตัวที่4ก้าวพ้นยาน 

เสียงด๊อกเตอร์รายงานข้อมูลว่า 790bเป็นดาวเคราะห์อายุยังไม่มาก มีขนาดใหญ่กว่าโลก3เท่า 

มีมวลหนาแน่นมากกว่าโลก1.5เท่า แต่มีดาวบริวารทั้งหมด7ดวง 

และโคจร ใกล้กว่าดวงจันทร์ของเรา ที่โคจรรอบโลก

  เราจึงจะเห็นดาวบริวารของ790bใหญ่กว่าดวงจันทร์ถึง50เท่า

   แต่ที่ดาวบริวารเหล่านี้ไม่ถูกแรงดึงดูดของ790bจัดการ นั่นก็เป็นเพราะว่า 

ดาวบริวารทั้งหมด7ดวง ได้ดึงดูดซึ่งกันและกันไว้นั่นเอง จึงสงผลทำให้เรา ไม่รับรู้ถึงแรงดึงดูดที่มากกว่าโลกไปด้วย และที่น่าทึ่งไปกว่านั้นก็คือ ที่นี่ ไม่เคยเกิดพายุที่รุนแรงขึ้นเลย สักครั้งเดียว

  เจมส์ออกเดินสำรวจพื้นหญ้าบริเวณโดยรอบ ก็พบว่า พื้นดินทั้งหมดถูกปกคลุมไปด้วยหญ้านุ่มๆ 

ส่วนตามแก่งหินผาต่างๆ ก็เต็มไปด้วยพืชตระกูลมอสขึ้นเต็มไปหมด 

ระหว่างที่เจมส์เดินสำรวจบริเวณโดยรอบ ดร.ปกรณ์ก็แจ้งมาว่า ยานลำเลียงจะมาถึงในอีก5นาที

 พร้อมอุปกรณ์ที่อยู่อาศัยแบบสำเร็จรูปแบบต่างๆ บรรดาหุ่นยนต์ชุดบุกเบิกอีกร้อยกว่าตัว 

ก็พร้อมที่จะลงมือทันที่ ไม่ต้องกังวลใดๆทั้งสิ้น 

พื้นที่ที่จะทำการวางแปลนที่อยู่อาศัย ทางดร.ปกรณ์จะเป็นคนวางแผนให้เอง

    “ผมต้องการขึ้นสำรวจจากมุมสูงด้วย ดร.ปกรณ์พอจะมียานลำเล็กๆติดมาด้วยไหมครับ”

 เจมส์กล่าวถามกลับไป ทางดร.ปกรณ์ก็บอกว่า เรามียานสำรวจอยู่บนยานลำเลียงแล้ว 

 พอยานไปถึง ทางเราจะจัดการทุกอย่างให้เอง

-------------------------------------------

           เจมส์มัวแต่เพลิดเพลินอยู่กับทัศนียภาพอันสวยงามของดาว790b 

 เขาเดินชมความงามออกมาเรื่อยๆ เบื้องหน้าของเขาคือชายหาดสีขาวละเอียด ตัดกับน้ำทะเลสีฟ้าเข้ม

      เจมส์ทรุดตัวลงนั่งกับผืนทรายนุ่มๆ ลมทะเลพัดปะทะใบหน้าของเขาเบาๆ

เจมส์ทอดสายตามองดูเกลียวคลื่น  ที่ค่อยๆโผตัวเข้ากระทบฝั่ง ระลอกแล้ว ระลอกเล่า

ทุกอย่างแผ่วเบา และ อ่อนโยน

  “นานเท่าไหร่แล้วนะ ที่เราไม่เคยเห็นภาพเหล่านี้”

   เจมส์กล่าวกับตัวเอง พลางถอนหายใจเบาๆ

ดวงตาทั้งคู่ของเขา ทอดยาวออกไปเบื้องหน้า แล้วก็หรี่ต่ำลงช้าๆ

  เฮอ............

 พวัง...แห่งความคิด และจิตใต้สำนึกของเขา

กำลังพาเขาดำดิ่งสู่ห้วงลึก…..

 ภาพความทรงจำในอดีตของเขา  ได้หวนคืนตื่นขึ้นมา...อีกครั้ง

หลังจากที่เขาได้ ทำให้มันหลับใหลไปอย่างยาวนาน……………..

 หยดน้ำ...สีใสๆ ก็ค่อยๆก่อตัว และไหลเอื่อย เรี่ยอาบแก้มทั้งสอง

โดยที่เขาเองแทบจะไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ

  สิ่งเหล่านี้คือ อดีต ที่เขาเองก็ ยาก ที่จะลืมเลือน

อดีตที่เขาเอง ไม่สามารถหวนกลับไปแก้ไขอะไรได้

ถึงตอนนี้เขาจะอยู่ห่างจากโลกหลายแสนปีแสง แต่ด้วยสภาพแวดล้อม ที่ช่างคล้ายคลึงกันอย่างมาก

มากซะจนดูเหมือน ถูกจงใจ .....

หรือว่าพระเจ้า จงใจ มัดตรึง ความรู้สึกนี้ ให้คอยติดตาม หลอกหลอนเขา....จนขั่วชีวิต

...ปมอดีตของเขา คืออะไรกัน....