เจ็บ!! แต่จริง เจ้าของปั๊มน้ำมัน ขับเวฟไปกินก๋วยเตี๋ยวกับลูก

เจ็บแต่จริง

เจ้าของร้านทอง….

ใส่ทองเส้นเท่าหนวดกุ้ง

กับบางคน…

ทั้งหมดที่มีในชีวิต

ขนมาผูกไว้ที่แขนแขวนที่คอหมด

เจ้าของโชว์รูมรถ…

ปั่นจักรยานไปกินโจ๊ก5กิโลกลับอีก5กิโล

วันไหนฝนตก ขับกะบะเก่าๆไปซื้อโจ๊กให้เมีย

คนบางคน

จะทำทุกวิถีทางให้รู้ว่ากูมีรถหรูหรา

เจ้าของปั๊มน้ำมัน…

ขับเวฟไปกินก๋วยเตี๋ยวกับลูก

บางคน…เห็นแดดร้อน จ้างมอร์ไซค์รับจ้างไปซื้อข้าวผัด

คนมีร้อยล้าน…

ตื่นตี 5 มาเปิดร้าน ทำงาน นอนอีกที 4-5 ทุ่ม

บางคนรายได้ 2-3 หมื่น ตื่น 8 โมงเลิก 4 โมงเย็นบอก…ลำบาก

เจ้ขายหมูบางคน ขายได้วันละล้าน

เก็บทุกบาทอย่างดี ใส่ตู้เซฟ รีบเอาเข้าแบงค์

คนบางคน มีไม่กี่แสน เอามาเรียงเอามาจัดภาพ

ถ่ายรูปโชว์ ลงโซเชี่ยล ให้โลกรู้ว่ากูมี(อันนี้โดนผมด้วย)

เฮียขายส่งอะไหล่รถ ทั่วอีสาน

มีหลายสิบล้าน กินข้าวแกงข้างบ้าน กับกาแฟ 7-11

ผู้จัดการบริษัทของอาเฮีย

กินกาแฟแก้วเกือบร้อย

เจ้าของร้านอาหารใหญ่

เอาข้าวเหลือกลับไปกินบ้าน

เด็กเสิร์ฟร้านเขา…เทกุ้งที่เป็นตัวๆที่ลูกค้ากินเหลือทิ้ง

หลังเลิกงานไปเช็คอินร้านเหล้า พร้อมถ่ายรูปโชว์

เศรษฐีร้านขายส่ง

ลูกทุกคนมีเงินเดือน จากการทำงานช่วยที่บ้าน

ถัดไปอีกซอย

ลูกเรียนกรุงเทพบ่นอยากได้โทรศัพท์ใหม่

รีบรูดบัตรซื้อให้ไวพอๆ กับ 4G

ร้านขายส่งปลาทะเลในตลาดแห่งนึง

ขายได้วันเป็นล้าน เจ้าของใส่เสื้อห่านคู่ตัวไม่ถึงร้อยมาแผง

ลูกน้อง…ใส่เสื้อแบรนด์ห้างราคาหลักพันมาทำงาน
ฟังจบ ผมคิดค้านว่า….

ความสุขคนเรามันไม่เหมือนกันปะว่ะ?

คนเราหาเงินมาแล้วไม่ใช้เพื่อให้ตัวเองมีความสุข

แล้วจะหาไปทำไม?

รวยแล้วจะใช้ชีวิตยังไง จะพูดไงก็ได้…..

เขาตอบผมว่า….

“คิดถูกแล้วที่บอกว่า รวยแล้วจะใช้ชีวิตยังไงก็ได้แต่จนอยู่ยังลำบากอยู่จะใช้ชีวิตยังไงก็ได้ ไม่ได้”

ผมจุก….เพราะมันจริง

ถ้ายังไม่รวย…ไม่มีสิทธิ์ใช้ชีวิตยังไงก็ได้!!!

เหนื่อยหรือยังชีวิต….เซินเจิ้น